ons hotel

donderdag 14 december 2017

Weer thuis aan het werk

We zijn al weer een week terug van onze eigen vakantie, maar we vinden het zwaar om weer lekker op gang te komen. Het was een intensieve reis met veel indrukken, en bovendien komen we maar zwaar over onze jetlag heen. We zijn nu druk bezig met de voorbereidingen voor de feestdagen, zo zijn we deze week al begonnen met het ophangen van de kerstversiering, zijn we al een keer naar de groothandel gereden om de niet-bederfelijke zaken te kopen, is het rooster van het personeel gemaakt, en hebben we eens grondig de voorraadkast opgeruimd. Dit weekend moeten we de kerstmenu's gaan typen, en de kerstversiering afmaken.

Ondertussen sneeuwt het hier flink, vanaf dit weekend zijn alle skipistes open. Alle langlaufloipes zijn al geprepareerd. De boekingen voor de winter lopen echter langzaam, vooral voor kerst. Dat is niet alleen bij ons zo, we horen het ook van collega's en reisorganisaties. Oud & Nieuw is als vanouds altijd vol. Vandaag werd er een boeking geannuleerd voor die periode, 5 minuten later was de kamer al weer weg. Voor de rest krijgen we vandaag in de email alleen maar scams en spams, ik heb er denk ik in de laatste paar uur al 12 achter elkaar geteld. 


dinsdag 31 oktober 2017

De laatste loodjes....

Vandaag hebben we geen Ruhetag, vanwege de twee feestdagen dit jaar leek het ons een stuk beter om voor een vol hotel aanwezig te zijn, en ook misschien vanavond nog wat geld te verdienen met het restaurant. Na morgen valt het echt helemaal dood met de boekingen, en weten we vrijwel zeker dat de hele inhoud van de koelcel de bioton in mag. Probeer het dan maar aan blije gasten te serveren vandaag!
Het lange weekend was goed geboekt, de reden was dat dinsdag dit ene jaar een vrije dag in heel Duitsland was. Vanwege 500 jaar Luther, kreeg heel Duitsland dit jaar Reformatiedag vrij en niet alleen de protestante Bundesländer. 1 november is natuurlijk in katholieke Bundesländer zowiezo altijd een vrije dag. Mensen hoefden dus alleen maandag erbij te nemen om 5 dagen vrij te hebben  We waren eerst helemaal vol, maar er vielen wel wat kamers uit vanwege slecht weer op zaterdag. Een aantal mensen zijn vroeger naar huis gegaan, een aantal mensen zijn niet gekomen, maar daar is gelukkig allemaal wel voor betaald. We zijn al sinds vrijdag vol in touw, dus na 5 dagen voelen we ons heel erg overreden. Dat is ook omdat laagseizoengasten mentaal heel belastend zijn. We kunnen deze week weer een boek schrijven over alle onzin die we meegemaakt hebben.

Woensdag hadden we een aankomst die 5 nachten zou blijven. Een eenpersoonskamer, waar we niet altijd blij mee zijn. aangezien we alleen maar tweepersoonskamers hebben en 1 persoon een stuk minder uitgeeft, en bovendien veel alleenreizenden van ons verwachten dat wij 24/7 het entertainmentcomité zijn. Deze gast belde om 20:30 uur dat hij in Amberg was, en dat voor 22 uur inchecken krap werd. Amberg is namelijk precies anderhalf uur rijden. Pepijn heeft dus beloofd te wachten, en afgesproken dat er voor 22 uur nog even telefonisch contact zou zijn waar de gast zich dan bevond. Om 23:45 uur, drie uur en een kwartier later, was de gast er nog steeds niet, en ondanks 4 of 5 pogingen van Pepijn werd het mobiele nummer niet opgenomen. Tijd voor Pepijn om af te sluiten en naar bed te komen.  Toen we beiden in diepe slaap waren, werden we om 01:30 uur uit bed gebeld door iemand die voor de deur stond. Pepijn is in zijn badjas gaan opendoen, en er stond een echtpaar op de stoep die een oudere man kwam afleveren die heftig naar rook en alcohol stonk. Hij leek zich niet te realiseren hoe laat het was en dat Pepijn niet eens schoenen aan had.

De volgende 2 dagen kregen wij een rare indruk van deze man. Hij ging nergens heen, ook niet met het gratis openbaar vervoer, stelde aparte vragen, en deed vooral heel erg onvriendelijk en agressief tegen ons allemaal. Op vrijdagmiddag kwam hij naar Pepijn met de vraag waar zijn auto was. "Euh... u bent hier door 2 mensen afgezet, u had helemaal geen auto toen u hier aankwam...." Daarop wilde de man weten wie dat echtpaar dan was, maar dat wisten wij natuurlijk niet. Ineens kwam hij na even nadenken met de mededeling dat hij autopech had gehad en door de ADAC was geholpen. Na een telefoontje bleken die hem te kunnen helpen, de auto stond in Kötzting. Met een door de ADAC betaalde taxi is hij de auto gaan halen.

De volgende ochtend vroeg hij tijdens het ontbijt aan 1 van onze werkstudentes of je hier 's avonds eigenlijk ook kon eten. Zij vond het nogal een rare vraag, want hij had hier iedere middag en iedere avond al gegeten. Hij ging helemaal uit zijn dak tegen haar, ze was maar een domme Tsjech en ze moest maar eens duits gaan leren, ze begreep er duidelijk maar helemaal niks van.... Daarna stond hij ineens bij Natascha aan de balie met een autokaart. Hij wilde graag naar Braunschweig gaan rijden. Toen zij aan hem vroeg of hij wel wist hoe ver dat was (536 km enkele reis), werd hij ook onredelijk agressief tegen haar. Ze wist duidelijk niet eens waar Braunschweig was, blablabla.... Uiteindelijk kwam eruit dat hij wilde vertrekken. Hij wist niet waar de kamersleutel was, hij wist niet waar zijn portemonnee was, hij had de helft van zijn spullen nog in de kamer, maar hij wilde naar Braunschweig. Het werd niet helemaal duidelijk of hij wel wist dat hij eigenlijk voor nog 2 nachten geboekt had..... Natascha en de kamermedewerkster zijn meerdere keren naar de parkeerplaats gelopen met nog meer gevonden voorwerpen en werden iedere keer getrakteerd op een gemene scheldkannonade. We waren blij toen hij weg was.

Dan hadden we een gast die heerlijk bij ons had gegeten en vol lof was over de keuken, maar bij het afrekenen nog wel even willen zeuren dat het hem hogelijk had geirriteerd dat de pompoensoep groen was. Welke groene kleur?? Die soep is knaloranje..... En maar doorzeuren.... Daarna kwam hij nog even langs de receptie om nog even door te gaan tegen Pepijn. Typisch laagseizoengasten: zo'n ongelukkig leven dat je moeilijk gaat doen in een hotel om negatieve aandacht te krijgen. Gistermiddag kwam hij naar ons toe, met weer nieuwe aandachttrekkerij. Hij wist wel dat de laatste etensbestelling voor 20 uur moest worden opgegeven, maar hij had bedacht dat hij om 21:45 uur kwam eten. Met onze allervriendelijkste glimlach hebben we die bestelling maar even laten gaan, vooral omdat er de dag ervoor alleen 1 soep van € 3,50 en 1 voorgerecht van € 6,90 was gegeten door hem en zijn vrouw.Voor een tientje omzet gaan we ook de keuken geen twee uur langer open houden. 

Morgen checkt bijna iedereen uit, dan kabbelen we nog een paar dagen door voordat we het weekend sluiten. Volgende week hebben we dan onder andere nog een vergadering en een paar andere zakelijk dingetjes.

zaterdag 21 oktober 2017

De laatste twee weken!

Dit seizoen is weer omgevlogen. Het is niet te geloven dat er nog maar 2 weken over zijn totdat we november en december dicht zijn tot Kerst. Eigenlijk zijn we officieel open tot 5 november, maar vanaf 2 november hebben we zoals het er nu uit ziet misschien al geen gasten meer. Volgende week mogen we nog even 1 keer knallen, dan hebben we een superlang weekend wat al bijna helemaal vol geboekt is, met op dinsdag Reformationstag en op woensdag Allerheiligen.

Deze week was het stralend weer, dus hebben we dinsdag heerlijk gewandeld, en gisteren hebben we de ramen van de bibliotheek en de massagepraktijk aan de buitenkant geverfd. Pepijn is enthousiast aan het klussen in en om het pand.

We zijn ook al een beetje in vakantiestemming. We gaan dit jaar backpacken in Azie, omdat ik een waanzinnig goedkope vlucht had gevonden was dat dit jaar te doen. Twee weken geleden konden we dus onze reisinentingen laten vernieuwen. Normaal hebben we nooit last van het prikken, maar ik heb toch wel een paar dagen een erg stijve arm gehad.
Bij deze wil ik ook iedereen op het hart drukken vooral het inentingenboekje wat je als kind hebt gekregen, goed te bewaren! In een van de landen waar wij heen gaan, heerst een mazelenepidemie, en veel mensen in NL geboren tussen 1965 en 1975 blijken onvoldoende of niet ingeent tegen mazelen. Wij horen dus beiden tot de risicogroep, en hadden geen idee of we wel de juiste mazelenprik gehad hebben als kind. Het boekje was natuurlijk nergens te vinden.... Als je echter onnodig een extra keer BMR laat prikken, terwijl je wél ingeent was, kun je mogelijk als volwassene flink ziek worden van die prik. Onze duitse huisarts wilde de injectie daarom dus eigenlijk niet zomaar lichtzinnig geven.
Ik kreeg echter online een goede tip:
als je geboren bent na 1970, en je hebt je shots in Nederland via een campagne van overheidswege gehad (dus niet privé via de huisarts, maar via een consultatiebureau, via de schoolarts of in een sporthal), is er een kansje dat het RIVM deze gegevens misschien heeft. Ik heb ongelofelijk geluk, het centrale archief van het RIVM Zuid-Holland bleek ál mijn inentingsgegevens te hebben! De bijzonder aardige mevrouw kon zo alles oplepelen uit haar database. In maart 1982 blijk ik voorzien van een deugdelijke mazeleninjectie. Lang leve de Nederlandse ambtenarij!
Pepijn is echter geboren in 1969, en heeft niet dat geluk. Ik heb het RIVM Regio Eindhoven gesproken, maar helaas hebben ze niks van voor 1970.... Volgens de huisartsenpraktijk uit zijn jeugd (de huisarts is er nog steeds!) is de kans echter 99% dat ook hij is ingeent, al hebben ze geen gegevens meer. Pepijn denkt dat hij mogelijk zelfs de mazelen gehad heeft als kind, hij weet nog dat hij in quarantaine moest, dus dan ben je zowiezo ook beschermd.


Vorige week had ik nog een avontuur: ik zou een collega in Cham die erg omhoog zat een paar dagen gaan helpen als serveerster. Het plan was, dat als het wederzijds beviel, ik dan in de winter 2-3 dagen daar zou blijven werken. In de winter is het hier door de weeks toch dooie boel overdag, en een beetje een zakcentje bijverdienen is nooit weg. Bovendien moet je als zelfstandige in Duitsland een godsvermogen betalen aan het ziekenfonds en bouw je geen pensioen e.d. op, en dat kan je mooi ondervangen met een bijbaantje. Het voordeel van deze baan was dat je nooit 's avonds, en nooit op zon- en feestdagen moest werken, precies wanneer het hier het drukste is. Tot zover de theorie.... Zij waren heel erg blij met mij, maar ik niet met hen. Laten we zeggen dat ze nogal de wet overtraden.... Ik ben na 6,5 uur naar huis gegaan, toen ik nog steeds geen pauze had gehad, zelfs geen glaasje water van ze kreeg, en ik nog steeds geen contract of wat dan ook op papier had gezien. Uiteindelijk na een hoop gezeur heb ik eindelijk zwart op wit in een email dat ze mij gaan uitbetalen voor de gewerkte dag. Eerst wilden ze mij ook nog afschepen met een of andere tegoedbon, om te verhullen dat ik daar zwart liep. Dat was nog een leuke geworden als ik een bedrijfsongeval had gehad... "Nee hoor, die mevrouw kennen wij niet..." Ik overweeg wel om voor de winter een bijbaantje te zoeken als ik terug ben van vakantie. Het financiele voordeel in ziekenfondspremies is alleen al zo groot dat we een dief van eigen portemonnee zouden zijn, en mocht het weer niet sneeuwen dan hoeven we hier niet samen te zijn overdag.

dinsdag 3 oktober 2017

Lang weekend

Zo, we hebben het lange weekend weer overleefd. We waren 4 dagen helemaal vol, vandaag is iedereen vertrokken, en zijn we vandaag en morgen helemaal leeg. We vinden het wel prima, we zitten er een beetje doorheen. Ik heb zojuist een heerlijk middagdutje gedaan, en Pepijn is in de werkplaats aan het klussen. De medewerksters zijn net naar huis, eentje komt morgen terug om de rest van kamers te doen. Pepijn en ik zijn vandaag met de Ruhetag dus nergens heen, na een paar dagen mooi weer hoosde het vandaag van de regen, dus we gaan morgen een dagje de deur uit.

De komende weken zien we qua boekingen een gebruikelijk patroon voor oktober: de weekenden druk, door de weeks heel erg leeg. Dat is op zich niet zo erg, er kan door de weeks uitgebreid geklust worden, het kantoor ziet er na een drukke zomer uit alsof er een papierbom ontploft is, en de boekhouding van september kan gedaan worden. Vorige week heb ik woensdag en donderdag twee dagen enthousiast buiten kunnen verven, er is nog een klein stukje balkonhek over, en dan is dat gereed voor de winter. De tuinbankjes mogen ook nog wel een likje, maar dit jaar schiet het beter op dan vorig jaar. Vandaag mogen we echter buiten niet klussen - op een feestdag mag je in Duitsland niet aan je huis of tuin werken, ook niet als het een algemene feestdag is en geen christelijke.

Ik had natuurlijk voor het weekend weer veel te veel verse produkten ingekocht, dus ik duik nu maar eens de keuken in om een aantal groentes tot soep te verwerken.

woensdag 6 september 2017

En toen was het herfst!

En toen was het ineens alweer september! Het is hier in augustus flink druk geweest, nu is het iets rustiger. Vorig weekend is het mooie warme weer opeens ingezakt, en is het snel herfst geworden. Dat betekent fors lagere temperaturen en neerslag. De plantjes op het terras staan al een beetje bruin te worden, en ik zit nu met een vest aan in de receptie. Het zou de hele week zo tussen de 14 en 16 graden moeten worden. We hopen dat er daarna weer mooi nazomerweer komt, het is niet echt lekker wandelweer voor september. Wij hebben deze week maar vast winterbanden voor de nieuwe Kangoo gekocht, de nachttemperaturen zijn al best fris, en er kwam een niet-te-missen aanbieding langs inclusief Renault-velgen. In september en oktober proberen we altijd het houtwerk buiten nog een verfje te geven voor de winter, maar dat zit er deze week niet in.

Zoals ieder jaar, komt bij ons de vermoeidheid van de afgelopen maanden er uit. We zijn gisteren op onze Ruhetag dan ook niet gaan wandelen, daar voelden we ons een beetje te moe voor, ondanks dat het weer ineens best wel aardig was. Vorige week hebben we een zeer zware wandeling van meer dan 20 km gedaan, over de bergkam van Eck tot Reisflecksattel en dan naar Lohberghütte, en daarvan hebben we de hele week best wel spierpijn gehad. Aangezien ik dringend een nieuwe zonnebril op sterkte nodig had, en onze vaste opticien alleen deze week een leuke korting op zonnebrillen had, zijn we naar Cham gereden. De opticien zit aan de overkant van onze accountant, dus we hebben meteen de boekhouding daar gebracht. Daarna hebben we gewoon in Cham en Regen een beetje rondgekeken. We hebben 's avonds in Zwiesel een nieuw restaurant uitgeprobeerd, een aantal Syriers hebben daar een leuke tent geopend. We waren zeer te spreken over het eten, alleen was de bediening duidelijk nog niet op elkaar ingespeeld, dus het duurde een beetje lang. We hadden de hele avond, dus dat was niet erg.

Vandaag hadden we de gebruikelijke woensdag-papier-puinhoop in kantoor, dat is de straf van dinsdag vrij nemen. De boekingen voor oktober lopen op dit moment aardig, veel mensen verwachten dus dat het nog aardig weer gaat worden.


maandag 14 augustus 2017

Evenementen

Een tijdje geen logje, dan weten vaste lezers al weer hoe de vlag erbij hangt. Deze week worden we helemaal gillend gek, en we zitten er best wel doorheen. Dat is deels te wijten aan een lang weekend (morgen is het Maria Hemelvaart), en een enorm aantal evenementen in de regio. Het is Drachenstich in Furth im Wald, Volksfest in Viechtach, dit weekend was het 150 jaar Brandweer-feest in Lam, Flugfest in Arnbruck, historische optocht in Furth im Wald, Chodenfest in Domazlice, enz, enz. Aankomend weekend wordt weer zo vol: het is nog steeds Drachenstich, middeleeuws festival Cave Gladium, ons eigen Kulinari-feest in Lam, Gäubodenfest in Straubing, enz, enz.

Vorige week hebben we onze Ruhetag eraan gegeven om naar de Metro te rijden om in te kopen, en 's avonds hadden we ook nog een vergadering. Dit gebrek aan rust heeft ons deze week echt opgebroken. We zijn dan ook vast van plan morgen eerst eens even rustig bij te slapen, en verder de hele dag niet veel te doen. Misschien een klein wandelingetje, ergens een terrasje pakken.

Het is misschien ergens wel een beetje jammer, maar we hopen stiekum dat de weersvoorspelling voor zaterdag zo slecht blijft als hij nu is. Zaterdag zou de enige dag van de week worden dat het gaat gieten, en laat dat nou net de dag van het KulinariMusiSumma-feest zijn. Dat houdt in: de hele dag van 13 tot 23 uur standjes op de markt met eten van de verschillende restaurants, live muziek, optredens, standjes met handwerkproducten, enz. We zitten er zo doorheen, dat we eigenlijk helemaal geen puf hebben om de dag van te voren en de hele ochtend ook nog alles te koken, onze stand voor 12 uur op te bouwen en te versieren, en daar de hele dag te gaan staan. Vrijdagmiddag heb ik ook nog een belangrijke afspraak in Cham waarvoor ik de hele middag buiten de deur ben, dus het komt extra slecht uit dat Pepijn dus op vrijdag een groot deel van de dag alleen is met alle voorbereidingen. Donderdagochtend valt de beslissing of het doorgaat of dat we het aflassen vanwege slecht weer. De weersvoorspelling op dit moment is voor de zaterdag 13-17 graden en 90% kans op regen, maar je weet natuurlijk nooit of het weerbericht van zaterdag vóór donderdagochtend nog veranderd.....

zaterdag 15 juli 2017

Rustig

Het is rustig in het Beierse Woud. Alle collega's hebben er last van, wij ook. Niemand die begrijpt waarom, 2015 en 2016 waren enorm drukke jaren, maar waar iedereen dit jaar is? De weersomstandigheden zijn best OK om fijn te wandelen, en de duitse economie draait op volle toeren, dus daar ligt het ook allemaal niet aan. Pepijn zit in de toerismecommissie van de gemeente, en deze week had hij vergadering. Als je naar de cijfers kijkt, zowel van onszelf als van de algemene trend, is het een kwestie van perceptie, zooo dramatisch is het nou ook allemaal weer niet. We hebben echter met z'n allen al een hele slechte winter achter de rug, dus het komt iedereen wel wat slecht uit, "de winter goedmaken" lukt tot nu toe nog niet echt.

Er wordt dus bij ons uitgebreid geklust: we hebben in de gang naar de bibliotheek en in de gang beneden het tapijt overnieuw gelegd (dat was door zware karren van de verschillende leveranciers verschoven), er worden nieuwe tafelbladen gelakt voor in de kamers, en ik heb deze week in alle gangen met een kwast zwarte kofferstrepen en dergelijke op de muren bijgewerkt.

Dan moeten we deze maand gekeurd worden voor de sterrenkeuring, dat moet iedere drie jaar overnieuw. Daar verwachten we geen echt grote verrassingen. Het is altijd gewoon een beetje zenuwentoestand op de dag van de bezichtiging, en je moet vooraf heel veel papieren invullen en opsturen. Het houdt weer een paar (semi-) ambtenaren van de straat....

Een paar dagen geleden zijn we de halve nacht op geweest omdat er een gast onwel was geworden en er een ambulance moest komen. Dat hoort ook bij je verantwoordelijkheden in een hotel. Toen de ambulance weg was, hebben we nog 2 uur stijf van de adrenaline op de bank gezeten. Uiteindelijk is de gast overgebracht naar Regensburg, en het gaat nu weer goed met hem.

vrijdag 30 juni 2017

In het oog....

We hebben al een tijdje niet geblogd.... ik had natuurlijk weer eens wat....
Ik had sinds we met de trein de auto zijn gaan halen zo'n last van mijn oog, het leek wel of er wat in zat. Het was aan een kant ook een beetje bloed doorlopen, net of ik een gesprongen adertje had. Toch maar even mee naar de huisarts... De huisarts kon niets vinden, maar vermoedde een beginnende bindweefselontsteking. Ik kreeg een zalfje mee, en als het niet beter werd moest ik na een paar dagen terugkomen. Vervolgens kreeg ik dus een zware allergische reactie op de oogzalf.  Er werd dus een spoedafspraak gemaakt bij een oogarts in Regen. Vreselijk eind rijden, maar ja, ik kon meteen komen. Ik vond het al meteen een rare bedoening daar: een hele rare onvriendelijke onkundige assistente, en de oogarts was niet veel beter. Je komt binnen met een paars oog van de allergische reactie wat ook nog dik en bloed doorlopen is, en dan wordt er door de oogarts gevraagd: "Bent u hier om uw oogsterkte te laten meten?" Hûh??? Wat denk je zelf??? Vervolgens wordt er eindeloos doorgezeurd dat ik wel hooikoorts zal hebben... nee, echt niet. Uiteindelijk werd er dan toch in mijn oog gekeken: miniem klein hout-splintertje onder het ooglid. Gevonden en verwijderd door de oogarts. Oogzalf ter plaatse in de prullenbak, die moest ik maar nooit meer gebruiken. Prognose: dat komt helemaal goed. 

We dachten: eind goed al goed. Nee dus.... Ik bleef maar last houden van het oog, het leek net of het splintertje er nog steeds inzat. Begin deze week dus toch nog maar eens terug. Het eerste wat de oogarts op confronterende toon zei:"Jij hebt in dat oog zitten wrijven!". Euh.... nee.....echt niet...  Ik heb echt moeten smeken of hij toch niet nog een keer in mijn oog wilde kijken. Toen was het "Oh.... er zit nog wat in.... Maar dat is echt iets nieuws, dat was er 11 dagen geleden nog niet...". Sure.... ik ben ook houthakker of zo, ik loop natuurlijk dagelijks in het bos met mijn oog houtsnippers op te stofzuigen. Hij heeft zichzelf eerst een paar minuten zitten vrijpleiten voordat hij besloot het er met geweld uit te bikken. Hij nam een houten stokje, de achterkant van een extra grote wattenstaaf, en ging daarmee met geweld mijn oog te lijf. Toen ik niet stil wilde blijven zitten werd de onvriendelijke assistente erbij geroepen om mij in bedwang te houden. Uitspraak van de oogarts: "Nou, ik heb het eruit, maar je hebt nu wel een gapende wond in je hoornvlies, echt een gigantisch gat". Ik moest smeren met een oogzalf, en 2 dagen plat liggen in het donker om blijvende schade te voorkomen. Vervolgens gaf hij mij een recept voor dezelfde oogzalf waarvoor ik zo allergisch was. Toen ik hem daarop aansprak, wist hij van niks dat hij die zalf anderhalve week geleden had weggegooid, en in mijn status stond ook niets. Zuchtend werd er door de assistente iets anders opgeschreven.

Ik heb dus 2 dagen heel verdrietig in het donker gelegen in de slaapkamer, terwijl Pepijn alleen probeerde het hotel draaiende te houden. Het was een van die dagen ook nog Ruhetag, echt prachtig weer, maar ik mocht helemaal niets, niet lezen, geen tv, geen lampje aan, niet buiten zitten, geen smartphone. De meeste tijd heb ik echter toch geslapen, want oh verrassing, ook van deze oogzalf kreeg ik weer een zware allergische reactie.  Op de tweede avond heb ik zelf NOG een splinter uit mijn oog gevist. Aangezien de zalf alleen averechts werkte, ben ik daar onmiddellijk daarmee gestopt.

Het was duidelijk dat ik een serieuze second opinion nodig had bij een echte dokter. 's Ochtends hebben we meteen opgebeld naar de oogkliniek in Regensburg, en ik mocht meteen komen. Daar ben ik uitstekend geholpen. Er is helemaal geen wond aan het hoornvlies, zelfs geen littekenweefsel wat op een voormalig gat zou kunnen duiden, er was geen ontsteking waar je die vreselijke zalf voor moet hebben, in het donker liggen was ook kwakzalverij-onzin. Gewoon wat druppeltjes om het oog te kalmeren en na het weekend zou alles weer ok moeten zijn. En het blijkt dat meer dan 10% van alle mensen allergisch is voor oogzalf. Dat heeft te maken met de wolwas - lanoline - die in dat soort zalven als smeermiddel wordt gebruikt.



maandag 12 juni 2017

Heel voorzichtig....

 Donderdag was het dan Renault- D-Day. We moesten er vroeg voor op, en het was een hele lange dag, maar we hebben de auto! Nu rijden we er natuurlijk heel erg voorzichtig mee, ook omdat we de lengte en breedte nog niet zo goed kunnen inschatten. Hem in de garage zetten doen we nog even met zijn tweeen, we willen echt nergens tegenaan rijden. Donderdag moesten we hier al om 9 uur met de trein via Cham, Schwandorf en Regensburg, en 3 uur later werden we in Obertraubling van het station gehaald door onze dealer. We zijn toen met een leenauto naar Roding gereden om de papierwinkel te gaan regelen. In Duitsland is het zo dat je je auto moet melden bij een speciaal loket van de provincie. Bij ons kan dat in Kötzting, Cham of Roding. Normaal is Kötzing natuurlijk de dichtstbijzijnde, maar vanaf Obertraubling was Roding het snelste. Het was toch nog drie kwartier rijden, en toen we daar kwamen zat de hele wachtkamer vol. We hebben daar meer dan een uur gezeten voordat we aan de beurt waren. Toen moesten we nog helemaal terug rijden en nog het een en ander regelen bij de dealer. Uiteindelijk waren we rond half 5 bij de dealer klaar om met de nieuwe auto weg te rijden.


 We zijn er meteen mee naar de Metro gereden, tien dagen geen auto had zo zijn sporen nagelaten in onze voorraadkast. Vooral de wijnopslag was angstwekkend leeg. Alles gaat er makkelijk in, en hij zakt daarbij niet zoals zijn voorganger meteen in de vering. Daarna hadden we met een vriend afgesproken om gezellig te gaan eten in Regensburg. Daarvoor moesten we de parkeergarage inrijden bij het theater. Doodeng, want de auto is 1.84 en de parkeergarage was 2 meter. Je denkt voortdurend dat het niet goed gaat en je schraapgeluiden gaat horen. Heel laat hebben we het niet gemaakt, we waren heel erg moe van de lange dag.

Vrijdag hebben we de Fiat helemaal leeg gehaald bij onze lokale garage, en die gaan hem nu laten afhalen door een sloopbedrijf. Dat was wel even slikken toen ik er nog even in zat..... Meer dan 11 jaar lief en leed.....

donderdag 1 juni 2017

Onze trouwe vriend is niet meer....

Dinsdag hebben we een hele rustige Ruhetag gehouden. Het was zuchtend warm, we hadden een megadruk weekend achter de rug, de gasten waren allemaal de hele dag weg, dus we zijn op ons eigen terras gaan zitten met een boekje en een spelletje. Heerlijk rustig. Om een uur of zes wilden we de deur uit om een hapje te gaan eten. We besloten naar de Griek in Furth im Wald te gaan: vriendelijke mensen, heerlijk eten en een fijn terras. Op de hoek in Engelshütt bij de brandweerkazerne wilden we linksaf slaan richting Furth. Pepijn zei ineens paniekerig "ik kan niet meer sturen, ik kan niet meer sturen", en we schoten rechtdoor het parkeerplaatsje voor de brandweerkazerne op. Gelukkig kon hij nog wel op tijd remmen, we hebben niets geraakt, en we stonden daar goed. Het hele dashboard lichtte op, de motor wilde niet meer uit (je kon zo de contactsleutel eruit halen maar de motor liep door), het stuur wilde niet meer bewegen, en het was duidelijk dat er iets helemaal niet goed was.

We hebben dus meteen de ADAC gebeld, en zijn op het terras naast de brandweerkazerne wat gaan drinken totdat de gele auto kwam. De mevrouw van het callcentre had al gezegd dat we getakeld gingen worden, want met stuurproblemen is het te gevaarlijk om even wat op te lappen en de klant dan maar weer op goed geluk de weg op te sturen. De auto is dus afgevoerd naar onze vaste werkplaats in Arrach. De bergingschauffeur wilde ons wel even thuis afzetten, maar we wilden mee met de auto om bij de garage te bespreken hoe nu verder, en vanuit Arrach konden we met de trein naar Kötzting, want we moesten nog steeds iets eten. De chauffeur heeft hemel en aarde bewogen bij de ADAC of we geen leenauto konden krijgen, maar in Duitsland is het zo dat je die alleen krijgt als je meer dan 50 km van huis bent. Dat is allemaal leuk en aardig in een stedelijk gebied, maar iedereen die wel eens bij ons geweest is, weet dat er nou niet echt een winkel of een bushalte op loopafstand is. Zoals met alle verzekeringen in dit land: je bent duur verzekerd, maar als er wat is, val je toevallig helaas ineens onder de uitzonderingen die niet gedekt zijn.....

In Kötzting hebben we heerlijk op het terras van de Italiaan gegeten, en daarna zijn we met de laatste trein teruggegaan. Dan besef je ook weer hoe steil de heuvel bij ons vanaf Frahelsbrück naar het hotel is.... Het was misschien wel een beetje mijl op zeven om met de trein naar Kötzting te gaan, maar even weg en gezellig op een terrasje zitten, was wel even geestelijk gezond.

Gisteren heeft Pepijn de Renault dealer opgebeld. De nieuwe auto was er nog steeds niet, maar eind volgende week zou hij klaar moeten staan, en op kenteken zijn. We hebben dus onze garage hier opdracht gegeven te kijken of ze het probleem eenvoudig konden vinden en of het voor een klein bedragje te regelen was. We hadden namelijk al een (nog best wel goed) bod voor onze oude auto gekregen van "We buy any car", en grote bedragen wilden we er niet meer insteken, maar als er sprake was van een klein probleem (kabeltje gebroken, nieuwe accu, zekering, niet te duur onderdeeltje), dan was het misschien nog zinvol om de Fiat op te lappen en naar die opkoper te rijden.

Gisteravond kregen we het verdrietige telefoontje: ze hadden alles wat eenvoudig en/of goedkoop was geprobeerd, maar dat was het allemaal niet. Zoals onze vriend van de garage zei "Ik moet echt een doctoraal scriptie gaan schrijven om dit te vinden", dus met andere woorden moest de auto helemaal uit elkaar. De kosten gingen minimaal 3x zoveel zijn als wat we van de opkoper gingen krijgen, dus de auto is economisch total-loss. Vreselijk verdrietig, en vreselijk balen dat hij 10 dagen te vroeg de geest heeft gegeven..... Vandaag is Pepijn naar Kötzting met de trein om de auto af te melden, dat moet hier bij een speciaal kantoor van de Landkreis. Gelukkig is er een filiaal in Kötzting en moet hij niet een uur met de trein naar Cham, maar hij is er nog steeds bijna een hele dag mee bezig. Hij moest namelijk eerst 4 km te voet naar de garage in Arrach om de nummerplaten van de auto te halen (die zijn hier - net als in Belgie - persoonsgebonden en niet voertuiggebonden). We hebben met de garage afgesproken dat de auto er tot volgende week mag blijven staan, dan moet alles uit de auto overgeladen worden in de nieuwe, en dan regelen zij een sloopbedrijf die de auto afvoert.

We hebben gelukkig een bezorgdienst die morgen alle levensmiddelen komt brengen. Het pinksterweekend zijn we zo vol dat we toch geen daglicht zien, dus dan hebben we geen auto nodig, na het weekend zien we wel weer verder. Ik overwoog een huurautootje te nemen voor 1 dag om alle andere dingetjes te doen (bank, postkantoor, VVV, apotheek, producten die de bezorgdienst niet heeft), maar alle huur/leen auto's zijn voor het Pinksterweekend al besproken, dus dat wordt niets. Gelukkig hebben de medewerksters een auto, dus als er echt iets is, kan ik ze op pad sturen om iets te gaan kopen, dat hebben ze zelf ook al aangeboden.

zondag 21 mei 2017

Eindelijk!

Het weer is sinds een week gelukkig beter geworden, het midden van de week was het zelfs 2 dagen tropisch warm. Ik heb een paar dagen goed staan verven buiten, totdat ik letterlijk bijna van mijn steiger viel van de warmte. Het betere weer leverde een enorme hausse aan boekingen voor dit weekend en het Hemelvaartweekend op. Volgend weekend zijn we nu al helemaal vol. We zijn er maar wat blij mee - we moesten nu toch wel eens weer een beetje geld gaan verdienen. Het zou de komende weken gelukkig ook gewoon leuk lenteweer moeten worden.

Vorig weekend was het even schrikken met het ransomware virus: wij waren niet getroffen maar Renault wel. En laten we nou zitten te wachten op onze nieuwe Renault die in week 22 (de week tussen Hemelvaart en Pinksteren) zou komen. Pepijn heeft dus maar even gebeld. Bij de dealer konden ze hem mededelen dat de lopende band van de fabriek weer liep, en dat hij 16 en 17 mei op de band gebouwd werd. "Hè.... het is vandaag de 17de....!" Het ziet er dus naar uit dat we binnenkort onze nieuwe auto krijgen.

Een paar nachten geleden hebben we slecht geslapen. De kat had een muis meegenomen en losgelaten in onze slaapkamer. Die ging natuurlijk 's nachts aan de wandel, gevolgd en besprongen door een kat, met een hoop lawaai en geritsel tot gevolg. Toen ik voor de zoveelste keer het licht aan deed, zag ik de muis zich nog net verschuilen achter onze wandelrugzak. Jane zat er beteuterd bij te kijken. "OK Jane, ik til de tas op, en dan doe jij de rest!" Dat werkte dus niet: ik tilde de tas op, de muis rende richting Jane, en die stormde met de staart tussen de achterpootjes de trap op en ging daar doodgemoedereerd aan haar droogvoer staan knabbelen. De muis was ondertussen onder de kast gekropen. We hebben dus maar een uitgang naar buiten gecreerd, en de muis hebben we daarna niet meer gezien, dus we gaan ervan uit dat die de weg naar buiten heeft gevonden. De kat wordt al dagen door ons aangesproken met Kluns. In de categorie: je had maar 1 taak......

Met kennissen van Internations waren we vorige week bij de Dult, het grote volksfeest in Regensburg. We zijn nooit zo van de bierfeesten, maar we waren maar gezellig mee gegaan. Na een aantal uur waren we het hardgrondig zat: zoals altijd is het te druk, de muziek te luid, het eten duur en slecht, en de niet-bierdrinker (ik dus) is veroordeeld tot mineraalwater drinken bij gebrek aan iets anders. Zoals Pepijn al zei: "we hebben onze portie bierfeest voor dit jaar weer gehad".

zaterdag 29 april 2017

Hondenweer

Ik weet het, weer bijna een maand geen logje. En om nou te zeggen dat het hier zo druk was.... nou nee..... Schreven we begin van de maand nog dat het zulk prachtig weer was, nog geen dag later werd het weermatig voor de rest van de maand 1 grote ellende. Nat, waterkoud en stormachtig, het leek wel november. De dagen voor Pasen heeft het zelfs gesneeuwd. Je begrijpt dat iedereen die nog kon annuleren dat ook prompt deed, en dat er geen nieuwe boekingen bijkwamen, ook voor de rest van de maand niet. Deze week hebben we ook weer 2 dagen sneeuw gehad. Alle dagen van de maand dat het niet sneeuwde, hoosde het van de regen, bij een temperatuur van ongeveer 4 graden. Dit weekend is weer een lang weekend (maandag is het dag van de arbeid), maar we zijn weer niet vol gekomen.
We vullen onze tijd maar met klussen, administratieve dingen, dingen afstoffen, en Pepijn heeft de werkplaats eens goed opgeruimd. Volgende week ga ik met onze vaste medewerkster de gordijnen maar weer eens wassen. De ontbijtmedewerkster heeft vanmorgen uit pure verveling alle glazen in de bar gepoleerd tijdens het ontbijt.

Aan de weinige gasten die er zijn, heb je over het algemeen niet zo veel. Vorige week waren er Nederlandse gasten die erg gezellig waren, dat was een uitzondering. We hebben verder het nodige meegemaakt met vage boekingen, vernielingen, enz.

Zo hadden we het Paasweekend een onaangenaam heerschap bij de balie. Ik moet nu toch echt een praktijk als helderziende openen. Ik voelde meteen al dat het mis zat, nog voordat hij zijn mond open deed. Over alles stond hij moeilijk te doen: geen geboortedatum in willen vullen, geen naam van de tweede persoon, die tweede naam later veranderen in iets anders, geen ID willen tonen, niet willen betalen, enz. En maar moeilijk en onvriendelijk doen, en ons beiden een grote bek geven, en uiteindelijk zijn ze tierend de deur uit gegaan. Toen ze weg waren, heb ik het bij Hotel Reservation Service opgegeven adres en het opgegeven creditcardnummer gecheckt: beiden waren VALS. We zijn dus aan een walk-out ontsnapt. Tegenwoordig hebben wij van een inchecker een ID nodig: de gemeente heeft na een hausse aan flessentrekkers in hotels in de regio het aanmeldformulier veranderd, daar moet je nu het ID-nummer invullen. Ook heeft onze brancheorganisatie na de bijna dagelijks onvermijdelijke flessentrekker gewaarschuwd toch vooral de kamerprijs bij binnenkomst al te innen. Geen ID en niet betalen = niet slapen. Dat was in Amsterdam 25 jaar geleden al zo. Jammer dat het slechte volk inmiddels ook tot in onze onschuldige regio is doorgedrongen.

Vorig weekend was het weer raak, dit keer met een walk-in. Keurige oudere mensen, keurig betaald, allemaal prima. Totdat hij ineens bij het uitchecken tegen mij zei: "Het geluid wat de spoelbak van de WC maakte bij het vullen beviel mij niet, dus ik heb midden in de nacht de hele spoelbak in onderdelen uit elkaar gehaald. Hij vult nu overigens helemaal niet meer met water. Zal ik de spoelbak weer in elkaar zetten voordat we uitchecken, of zal ik hem in onderdelen laten liggen?" Ik heb hem sprakeloos aangekeken alsof hij 3 hoofden had. Pepijn heeft mopperend de spoelbak gerepareerd toen ze weg waren.

Dan hadden we nog gasten die een glas met drinken van een kastje in hun kamer hadden omgestoten. Ze hadden de enorme vlek op de muur nog even erger gemaakt door met een handdoek de muur te schrobben tot op het kale beton. Pepijn heeft meerdere dagen nodig gehad om de muur weer te repareren. Toen hij toch bezig was, kon hij in de kamer ernaast ook meteen een zwaar beschadigde muur repareren.

Lig je net lekker voor een middagdutje in bed, word je wakker van een oorverdovende knal. Het blijkt dat een aankomende gast de fooienspaarpot van de medewerksters van de balie kapot heeft gegooid. Dan moet je echt wel heel onhandig zijn om dat voor elkaar te krijgen.....Pepijn vertelde dat ze gepast de kamer hebben afgerekend, en geen woord hebben gerept over het betalen van de schade. Laagseizoenpubliek dus... We konden gelukkig afgelopen dinsdag nog een identieke kopen. Pepijn heeft hem nu maar met een ijzerdraadje aan het receptieraam vastgemaakt.

Gisteren hadden we het volgende probleemgeval: je komt met meer mensen dan aangemeld, waaronder een kind van 3 jaar. Dat gaat dus niet passen in de geboekte kamers, en kleine kinderen, helemaal als dit niet van te voren is besproken, nemen we niet. Die mensen begrepen er trouwens geen zak van wat ze fout hadden gedaan, de besteller bleef maar zeggen dat hij het toch echt zo had geboekt online. Je kunt dus niet lezen wat je hebt ingetypt voordat je op "boeken" drukt (bij dat portaal staat overigens duidelijk "geen extra bedden, en geen personen onder de 12"), en je bevestiging van het portaal heb je dus ook niet gelezen. Het is dus ineens dit weekend nog rustiger.
Van een hotel in het buitenland, wat wij voor onze eigen vakantie in november geboekt hebben, kregen we per email een extra bevestiging van onze online boeking. Die hebben dus blijkbaar dezelfde soort verrassingen. Het is wel extra werk om het zo te doen, maar wij gaan eens een tijdje proberen of zo'n extra samenvatting van de boeking sturen helpt. Op lege kamers of discussies aan de balie zitten we in het hoogseizoen niet te wachten.

Iemand die gisteren vertrok, en hier geweest was tijdens de vrieskou en de sneeuwbuien, heeft ons op het beoordelingsformulier op de kamer een zware onvoldoende gegeven voor de kamerinrichting, met als reden dat ze insektenhorren voor de ramen had gewild. Waarom ze die wilde, geen idee: ik heb nog geen mug of vlieg gezien dit jaar, die zijn bij de -2° allemaal doodgevroren. Maar ja, je moet natuurlijk wat te zeuren hebben.


maandag 3 april 2017

Voorjaarsweer

Ineens is de temperatuur radicaal omgeslagen. Het weekend was het 21-23 graden en zonovergoten, nu is het iets grijzer, maar nog steeds een aangename 16-17 graden. Het weekend was heel erg druk, we moesten er flink aan trekken. Nu merk je weer dat het nog laagseizoen is, de weekdagen zijn extreem rustig. Gelukkig hebben we maart weer overleefd, maar nu mogen er toch binnenkort wel weer veel gasten gaan komen. Ik was net bij de bank om de afdracht van het weekend te storten, daar zeiden ze ook dat ze in maart nauwelijks horecaondernemers hadden gezien, en dat velen met ons maar gewoon dicht waren gegaan bij gebrek aan klandizie. Tijd voor een serieus Plan B, nog een paar jaar dit soort winters en het halve dorp is aan de bedelstaf.

Wij waren een weekje in ons huisje aan zee in Nederland, waar we bijna weggestormd zijn. De dag dat we wat administratieve dingen in Haarlem moesten regelen, zijn we weggeregend. We vonden het wel relaxed, zo'n huisje. We hoefden niemand tot last te zijn en met niemand rekening te houden, we konden ook eens mensen uitnodigen om bij ons te komen eten. We hebben meteen de eerste dag het hele winkelcentrum leeggekocht met dingen die wij niet hebben: rookworst, mosselen, shoarmavlees, gevulde koeken, filet americain, krentenbrood, hollandse nieuwe, stroopwafels, rivella, ....Het voelde wel goed om weer eens in Nederland te zijn. We zijn echter blij dat we niet meer in Amsterdam wonen: wat een toeristenpretpark is dat geworden....

Omdat we een aantal keer met het openbaar vervoer wilden, dachten we dit keer toch maar een OV-chipkaart aan te schaffen. Andere keren hebben we gewoon een los kaartje gekocht of een kaart van iemand anders geleend, maar dat was allemaal toch wat lastig. Conclusie: voor ons was het één grote hindernisbaan, voor een buitenlandse toerist is dit helemáál niet te doen. Je koopt braaf zo'n kreng en stort er een godsvermogen op, en dan roept de incheckpaal nog steeds dat de kaart ongeldig is. Er was geen conducteur te bekennen en een loket is er in Overveen ook niet, dus hebben wij noodgedwongen dan maar zwartgereden van Overveen naar Haarlem.  In Haarlem hebben we ons illegaal door de poortjes geforceerd: alle alarmbellen af, maar daar reageerde helemaal niemand op. Bij het loket werd er arrogant en niet behulpzaam gereageerd. Iedereen zou volgens de NS moeten weten dat de kaart nog ergens moet worden geactiveerd.... We hebben vooraf toch duidelijk de gebruiksaanwijzing gelezen, er het juiste minimumbedrag opgestort, enz, maar over activeren stond helemaal niks. Weer een frustratie rijker.....

Dan hadden we gistermiddag een onverwachts "hè???-moment". De ontbijtmedewerkster die hier al 4 jaar werkt gaat naar huis en zegt tegen Pepijn: "Ik heb mijn sleutel in de keuken laten liggen, hier heb je mijn ontslagbrief, ik kom niet meer". Ze blijft gewoon doorlopen tot de voordeur en roept nog voordat ze de deur uitloopt dat ze al wat anders heeft. Hè???? Dat was vandaag ook de reactie van de andere medewerksters, van wie ze ook geen afscheid heeft genomen en tegen wie ze ook niets heeft gezegd. Ze vond dat ze te weinig diensten kreeg (euh...laagseizoen?....), en in vergelijking met de werkstudente te weinig werd ingedeeld: "Die vonden we duidelijk veel leuker dan haar, dus dan moesten we die de diensten maar geven!" Hè????? We hebben een werkstudente die vanwege studie dit semester alleen op zaterdag en zondag kan werken, en we hebben een medewerkster (die dus nu weg is) die het liefst niet in het weekend wil, en daar altijd best wel vocaal over is. Win-win zou je denken, de studente werkt dus bijna ieder weekend, en de andere mevrouw heeft bijna ieder weekend vrij. Nou is ze dus jaloers op onze studente, want ze had haar diensten in het weekend ook nog gewild??  Euh schat.... je hebt jarenlang genoeg strijd gevoerd tegen werken in het weekend, dat ik het niet zou dúrven je nog in het weekend in te delen..... Ik had haar gisteren bij hoge uitzondering op zondag ingedeeld omdat ik anders niks voor haar had deze week, en dat was ook al gigantisch mopper. Wat wil je nou? Oh ja, en ze moet ook elke dinsdag en donderdag vrij om op de kleinkinderen te passen, en ze wil wel 2 keer in de week werken, maar alleen dus op maandag, woensdag of vrijdag. Maandag, dinsdag en woensdag zijn in het laagseizoen de rustigste dagen, dus dat is extra moeilijk om daar wat mee te verzinnen. Plus dat ze als enige medewerkster alleen ontbijt doet, en geen kamers, en we in het laagseizoen vaak geen 2 medewerksters nodig hebben op 1 dag. Bij haar vorige werk was ze ontevreden weggegaan omdat ze te veel dagen moest werken, dus ik hield mij angstvallig aan max 2 dagen per week. Nu vindt ze dus dat ze te weinig werk kreeg. Je maakt het de cheffin ook wel een beetje onmogelijk om met ál je eisen nog wat van het rooster te bakken. Pepijn moest een beetje grinniken: "Ben benieuwd of ze bij haar nieuwe baas ook zoveel rekening gaan houden met het rooster als jij altijd gedaan heb....."Ze wordt voorlopig niet vervangen, ik heb zowiezo 2 andere medewerksters die graag meteen meer uren zouden willen, en onze studente kan niet wachten totdat het vakantie is en ze lekker veel kan werken.

Morgen hebben we een aantal vertrekkers waar we nog hier voor moeten zijn, maar dan hebben we verder de dag vrij. We denken erover om een dagje naar Regensburg te gaan, het weer zou niet zo super moeten worden, en ik voel me niet topfit, dus wandelen in de bergen zit er waarschijnlijk niet in.

zondag 12 maart 2017

Verherbouwen

Deze week lag ik weer eens in bed. De griep die alsmaar terug blijft komen.... Probleem is dat we niet goed uitzieken en elkaar blijven aansteken. Vandaag is de eerste dag dat ik me weer wat beter voel, en nu liep Pepijn vanmorgen ineens weer te snotteren.....

We hebben zojuist de deur gesloten tot 30 maart. Er gebeurt hier helemaal niets, de gasten dit weekend waren ook niet echt talrijk en hoogwaardig. Teken aan de wand is ook dat de telefoon de hele dag niet gaat, en er ook bijna niemand een email stuurt. Er is gewoon niemand die deze maand naar het Beierse Woud wil. De boekingen voor het voorjaar en de zomer beginnen wel langzaam te lopen.

We zijn weer eens die-hard aan het klussen. Nou ja, Pepijn dan hoofdzakelijk. We hebben vele jaren geleden een muur gebouwd tussen de gang naar de ontbijtzaal en ons privé-halletje. Die muur is later verplaatst en weer in elkaar gezet. In die rare omgebouwde constructie kwamen nu steeds meer scheuren, en het was duidelijk dat er eindelijk iets beters gebouwd moest worden. Dat is echter iets wat je niet kunt doen als je open bent, want als er geen muur meer staat, lopen de hotelgasten zo onze woning in. Bovendien is het 1 grote stofbende. De oude muur ligt er nu uit, sommige stukken stonden nogal los, andere delen boden weerstand en hadden een boorhamer nodig. De kat is gestressed naar buiten, dat gedoe in het territorium is niet fijn. Morgen gaan we naar de bouwmarkt om de juiste materialen te halen voor een nieuwe muur. Gelukkig kunnen wij allebei heel goed wandjes bouwen. We willen meteen het lelijke schrootjesplafond en de gebrekkige verlichting aanpakken, en er wordt geverfd. Het tapijt leggen we wel weer gewoon terug, dat ook nog aanpakken is qua tijd en budget deze week even niet haalbaar.

Rechts de gewraakte muur:
 Pepijn aan de klus:
 En weg is de muur:


Volgende week gaan we een paar dagen naar Nederland, omdat we wat papierwinkel moeten regelen. We hebben een vakantiehuisje aan de kust gehuurd voor weinig, het is natuurlijk nog geen toeristenseizoen. Voor die paar euro per dag hoeven we familie of vrienden niet weer lastig te vallen als logeeradresje, en we kunnen nog een fijne strandwandeling maken als het weer het toelaat.

De Renault fabriek heeft het een beetje druk, onze oude auto moet het nog even volhouden tot midden juni. Dat betekent dus nog 2 keer met de oude auto helemaal naar Nederland. We wilden eigenlijk dit najaar met de nieuwe auto met vakantie naar de Balkan, maar er kwam dit weekend zo'n achterlijk goedkope aanbieding van een bekende Europese airline langs vanaf Praag naar het Verre Oosten, voor dat geld kun je zo ongeveer nauwelijks naar Dubrovnik en Montenegro rijden.


maandag 6 maart 2017

Maart roert zijn staart

Ik was eindelijk van mijn grieperige verkoudheid af, maar sinds 2 dagen is hij weer helemaal terug.  Gezien de aparte weersomstandigheden is dat ook niet raar.  De ene dag is het 17 graden en zonnig, de volgende hebben we ineens natte sneeuw. Jas aan-jas uit, winterjas aan-zomerjas aan, wel trui- geen trui, raam open-raam dicht, verwarming aan- verwarming uit, je wordt er gek van. De gasten zijn ook niet enorm onder de indruk van het weer. Het is en blijft dus rustig. Vandaag kregen we een mailtje van de VVV dat de Hohenbogen en de Eck definitief de skipistes gesloten hebben, en dat de gemeente Lohberg het opgegeven heeft de langlaufloipes bij Scheiben nog te proberen te prepareren. Twee van onze gasten waren vandaag bij de Arber, maar zeiden dat het daar zo slecht is, dat je ondanks dat ze theoretisch open zijn echt niet meer veilig kunt skieen. Dat was het dan voor deze winter.... We kregen vandaag een nieuwe lijst met de openingstijden van alle horeca in Lam en omgeving. Velen met ons gaan volgende week dicht tot eind maart, sommigen zijn deze week al dicht, en sommigen hangen er zelfs nog een extra week aan tot 8 april. Wij hebben best nog wel wat boekingen staan voor het weekend van 31 maart/1 april, maar daarna wordt het rustig tot Pasen. Het hangt van het weerbericht af hoeveel daar nog komt.

Vrijdag hadden we ineens weer eens geen internet en geen telefoon. Sinds de Telekom een maand geleden (zie blog 3 februari) de verbinding "fit gemaakt heeft voor de toekomst" met een nieuwe VoIP-aansluiting, gaat het verre van goed. Langzaam internet, storingen op de telefoonlijn met echo, uren lang geen internet, verzin het maar. Als je belt met het storingsnummer, krijg je als klant in Duitsland standaard de schuld van de Telekom: jij zal wel iets gedaan hebben, je zult wel geen apparatuur van de Telekom hebben, het kabeltje van de router zal wel kapot zijn, etc. Vrijdag was het weer zover: van 10:30 tot 19:32 geen internet en geen telefoon. Wij hebben een contract met 8 uur ontstoring, dus om 13 uur en om 18:30 hebben we maar eens gebeld hoe dat zit: "er meldt zich een monteur bij u, ofwel telefonisch ofwel ter plaatse". Om 19:32 uur hadden we ein-de-lijk weer verbinding, zonder dat zich iemand had gemeld, dus wij vonden het wel best. Ineens stond er vanmiddag een monteur op de stoep. Euh...ik heb niemand besteld?? Tsja, dat was die melding van vrijdag nog, "ze konden niet eeerder komen". Jongens, als ik al 4 dagen geen internet en telefoon in mijn bedrijf gehad had, dan had er iemand bij het callcentre van de Telekom inmiddels niet blij achter de telefoon gezeten, dan had ik mij al eerder gemeld, en was ik ook geen 4 dagen vriendelijk gebleven. De monteur begon een hele bla-bla dat het aan ons kabeltje lag enz, maar toen wij een beetje boos werden, bleek uiteindelijk na een hele hoop meten dat er iets in de schakelkast verderop in de straat niet goed ingeprikt zat. Hoezo de klant zal wel wat fout gedaan hebben??

Dan gaan bij mij de tandarts-perikelen vrolijk door. Ik had een fijne tandarts in Straubing. OK, wel 75 km heen en 75 km terug rijden, maar dan heb je ook een echte vakman. Vorig jaar riep hij nog stoer dat hij, ondanks dat hij al 62 was, nog jaren mee kon. Hij ging rustig iemand zoeken om de praktijk een paar jaar samen mee te doen, voordat hij dan langzaam steeds minder uur ging werken en de compagnon steeds meer. Dat voorbeeld had hij bij zijn vriend de kaakchirurg zo gezien, en dat was iedereen goed bevallen (mij ook). In november heeft hij de papierwinkel voor mijn nog te plaatsen kronen en bruggen gedaan. Dit zou dan worden opgestuurd naar mijn zorgverzekering, die slechts 10-20% betaald, maar toch een stempel moet zetten.

Het duurde eeuwig voordat ik iets hoorde, dus heb ik na onze vakantie maar eens gebeld. Er werd opgenomen door een zeer onvriendelijke, mij onbekende receptioniste: "met de praktijk van dokter K". "Ben ik hier niet bij de praktijk van dr E?" Kortaf werd mij toegeblaft dat die er er sinds januari niet meer was, geen uitleg, niks. Ze had geen inzage in de dossiers van dr E, ze wist niets van een aanvraag, en de hele houding was dat het haar niks interesseerde en dat ze er geen zin in had. Maar een paar dagen later was de oude assistente van dr E er, en die zou ze mij dan laten bellen. Die vertelde mij dat de oude tandarts nogal ongelukkig door zijn rug was gegaan en voorlopig niet meer kon werken, en dat ipv de voorgestelde constructie met de compagnon hij nu met vervroegd pensioen was gegaan. De nieuwe tandarts wilde persé een nieuw computersysteem, dus ze hadden geen gegevens meer van de oude patienten, dus moesten wachten tot die zelf belden dat ze alsmaar niets hoorden. De zorgverzekering keurde geen aanvragen met de foute tandartsnaam goed, dus of ik langs kon komen om met de nieuwe tandarts te overleggen over het behandelplan. Daar was ik dus donderdag.

De hele praktijk was onherkenbaar gepimpt, en zag eruit als een mislukte Hollywood-kliniek, de receptioniste deed enorm rot, en de assistentes van de oude tandarts zaten er een beetje verdrietig en verloren bij. Er hing vroeger altijd zo'n gezellige, vrolijke, maar professionele sfeer. Het werd mij al meteen duidelijk dat het personeel en de patienten van de oude tandarts als tweederangs uitschot behandeld werden, die zo snel mogelijk geloost moesten worden. De tandarts zelf was niet veel beter, ik bleef heel rustig, maar inwendig kookte ik van woede. Ik besprak met hem de bevindingen van de noodtandarts in Chamerau waar ik voor mijn vakantie was, dat was allemaal "onzin", ondanks dat bepaalde dingen daar herhaald waren die mijn tandarts in Straubing en die in Arrach ook al met mij besproken hadden, en waar de kaakchirurg en diens opvolger het ook al over eens waren. Raar dat 3 tandartsen het eens zijn, en 2 kaakchirurgen ook, en deze tandarts ineens niet? Het behandelplan van de vorige tandarts was "waardeloos" met "achterhaalde materialen en technieken". Hij wilde inferieure materialen gaan gebruiken, waarvan ik weet dat die niet geschikt zijn voor mijn gebit. De oude tandarts heeft pas geleden nog prijzen gewonnen en patenten geregistreerd vanwege zijn baanbrekende technieken op het gebied van kronen zetten op implantaten. Dat was ook de reden dat de kaakchirurg mij naar hem had verwezen, omdat er geen grotere vakman bestaat. Raar dat dat ineens allemaal niet goed was? Het was mij meteen duidelijk dat het ging om gelijk hebben, om lekker verdienen, en niet om wat het beste was voor de patient. Ik wees hem op een aantal acute problemen, maar hij keek er niet eens naar, en luisterde ook helemaal niet. Ik zei dat ik eerst eens even over deze nieuwe inzichten van hem rustig wilde nadenken voordat we een nieuw behandelplan gingen maken. Wat een rare vent zeg, daar gaan we niet meer heen.

Onderweg naar huis ben ik meteen geremd bij de tandartspraktijk in Chamerau die iedere keer toevallig nooddienst heeft als er wat is, die mij dus al meerdere keren in de afgelopen jaren zo fantastisch geholpen heeft tijdens feestdagen, weekenden en andere noodgevallen, en waarvan andere tandarten en kaakchirurgen iedere keer weer zeggen dat die zo'n prachtig vakwerk levert. De assistente reageerde een beetje verbaasd dat ik mij kwam aanmelden als nieuwe patient. Ze herkende me van alle eerdere nooddiensten, en dacht dat ik al patient bij hen was. Eén van de tandartsen (ze zijn met z'n tweeen) reageerde helemaal verheugd, dus ik heb nu volgende week een afspraak voor een nieuw behandelplan. Met een vertraging van 5 maanden krijg ik toch mijn kronen en mijn brug, bij een vakman en vakvrouw die altijd heel veel vragen stellen en wel luisteren....

maandag 20 februari 2017

Sneeuwloos

De nieuwe tactiek heeft gewerkt: we hebben een nieuwe auto besteld. We moeten er 3 tot 4 maanden op wachten. Deze dealer was waarschijnlijk ook zonder telefoontje vooraf wel iets beter geweest. Het is een hele grote vestiging waar ze veel bedrijfsauto's verkopen, en zo dicht bij Regensburg zien ze natuurlijk ook meer mensen, en meer verschillende soorten mensen. We zijn blij dat de kogel eindelijk door de kerk is, het was een zware bevalling. Het is een Renault Kangoo geworden.

Ondertussen zijn de temperaturen hier zo drastisch gestegen, dat we zelfs 's nachts niet meer in de min gaan. Onze terrasplanten die 's winters in het archief overwinteren beginnen zelfs al knoppen te krijgen. Deze week wordt er veel regen verwacht, dus dat was het dan met de sneeuw. Vorige week was het tenminste nog zonnig, nu zou het ook nog hard moeten gaan waaien. Het is buiten ongezellig grijs.

Bedrijfsmatig zijn de huidige weersomstandigheden (en elke paar uur veranderende verwachtingen) natuurlijk niet bepaald goed voor de omzet. Dit weekend waren we ineens bijna helemaal vol - geen idee waarom eigenlijk - maar voor de rest is het teleurstellend. We zijn allebei een beetje grieperig en dus hangerig, dus in dat opzicht vinden we het niet zo erg dat het rustig is. We zouden meer kunnen doen als we de energie ervoor hadden. De oproepkrachten klagen natuurlijk dat ze zo weinig diensten krijgen, maar dat is helaas het risico van oproepkracht zijn. We gaan net als vorig jaar de laatste 2 weken van maart dicht, dan is er helemaal geen interesse in kamers. Het zwembad gaat dan ook 3 weken dicht.

Vandaag was ik met de kat bij de dierenarts. Ze begint nu echt heel erg oud te worden, en heeft de laatste tijd wat kwaaltjes. We hebben dus even wat bloed af laten nemen, en haar even goed laten doorchecken.

zondag 12 februari 2017

Zak hooi

Wie al langer meeleest, weet dat onze auto erg oud begint te worden. We weten al dat hij volgend jaar niet meer door de APK komt: er zijn problemen met de ophanging, er zit sinds deze week weer eens een kleine steenslag op de voorruit, hij geeft allerhande niet-bestaande elektrische storinkjes, de radiator en de uitlaat zijn niet meer zo goed, hij heeft na deze zomer nieuwe winter- én daarna zomerbanden nodig, en hij heeft natuurlijk de nodige deuken en krassen. We zijn dus al een tijdje aan het kijken voor een nieuwe. We willen een bestelautootje, want we doen regelmatig aan gewichtheffen met kratten bier, flessen wijn, 1000 euro boodschappen bij de groothandel, en de inhoud van de halve bouwmarkt, en het maximale laadgewicht van een normale personenauto redt dat niet.

Afgelopen dinsdag besloten we er echt voor te gaan. Dit was de dag dat we een beslissing zouden gaan nemen. We waren al bij een heel aantal dealers geweest, dus we wisten wat we wel en niet wilden, en welke auto's aan onze eisen voldeden. Pepijn had ook thuis zijn huiswerk al gedaan: online alles met elkaar vergeleken, prijzen en opties uitgevlooid, folders gelezen, recencies bekeken. Bij vorige bezoekjes aan de showrooms voelden we ons niet serieus genomen, dus hebben we ons dinsdag extra netjes aangekleed. We weten dat we er jonger uitzien dan we zijn, we hebben een buitenlands accent, we komen aanrijden in een oud brikkie, allemaal factoren om niet enthousiast te proberen ons een auto te verkopen. We vermoeden ook dat er in Duitsland geen provisieregeling of een andere incentive is voor verkopers om hun best te doen. 80% staat erbij als een zak hooi, en wil je met een foldertje de deur uit sturen. Of ze proberen een hele andere auto te verkopen, waar je als bedrijf helemaal niets aan hebt. Ik had in Amsterdam bij de schoenenwinkel waar ik als student werkte zo'n baas: mensen kwamen heel gericht binnen voor zwarte veterschoenen, en dan probeerde hij ze met bruine instappers de deur uit te laten gaan. Natuurlijk worden mensen dan boos.

Het was weer zover.... We kwamen in Straubing bij de (hele grote) Renault dealer binnen. "Die auto hebben we hier niet staan". We werden naar zijn collega van de bedrijfsauto's in Steinach gestuurd. Daar hadden ze alleen maar Iveco vrachtwagens. De verkoper stond in eerste instantie niet eens op om ons netjes te woord te staan. "Ik weet niet waarom mijn collega u hierheen heeft gestuurd, ik heb alleen maar vrachtwagens". Hier heeft u een foldertje, als u alstublieft maar zo snel mogelijk weer weggaat...

Ford dealer dan maar. Na wat bladeren in een foldertje riep de verkoper: "de auto die u wilt, bestaat niet met die opties". Die auto met precies die opties hadden we in Cham al bij de Ford dealer gezien, die overigens ook niet echt enthousiast was om ons een auto te verkopen. We mochten er niet in proefrijden, er werd ons een compleet ander type auto voor een proefrit aangeboden. Die verkoper was in ieder geval al iets beter dan die in Regensburg. Bij de Ford dealer daar hebben we in de showroom in die auto gezeten, de bank ingeklapt en uitgeklapt, enz, en daar kwam niet eens iemand naar ons toe, en toen we wat wilden vragen was iedereen verdwenen. Je zal toch eens met een klant moeten praten als verkoper, dan wordt je dag toch wel heel erg zwaar.

Dan maar naar Mercedes. Daar waren we de week ervoor ook al in Cham geweest, de persoon die erover ging was er niet, maar hij ging ons terug bellen... yeah right.... nooit gedaan... Bij Mercedes in Straubing was het de eerste keer dat we serieus werden ontvangen, dat de verkoper met ons meedacht en de juiste vragen stelde, hij met ons mee naar buiten liep en ons alle mogelijkheden liet zien, we op een stoel gezet werden met wat te drinken, en alle opties en prijzen werden besproken en doorgerekend. De auto voor de proefrit was op dat moment even niet beschikbaar, maar anders was de kans groot geweest dat hij ons een auto had verkocht. Nadeel: die auto is duurder dan andere merken. Je betaalt voor de ster op je voorkant. Bouwtechnisch is hij echter gelijk aan de veel goedkopere Renault, hij komt uit dezelfde Franse fabriek.

Pepijn stelde voor naar Deggendorf te rijden, waar een hele grote Fiat/Ford dealer zit. Nou, dat hadden we gewoon kunnen laten, want daar zat in de glimmende designer showroom een enorme zak patat. Hij kon ons eerst niet te woord staan, want "hij moest eerst even zijn emails afschrijven". In elk geval had de zak patat na doelgerichte vragen wel een folder waarin het model (met openslaande deuren achter plus de toch wel gewenste achterbank) stond wat wij willen. Een ander was misschien nu pro-actief geworden en hij had natuurlijk met ons kunnen gaan zitten. Hij wist uit ons gesprek: we willen over een paar maanden een nieuwe auto in ontvangst nemen dus we moeten die nou toch eens gaan bestellen. Maar nee, niets van dat alles, hij deed weer eens lekker neerbuigend en we liepen zonder offerte de showroom uit.

Nog 1 poging dan, want het begon al donker te worden. Kwart over 5 kwamen we bij de Renault dealer in Deggendorf aan. Die hebben ons 11 jaar geleden al eens stug geprobeerd een auto te verkopen die in het geheel niet geschikt was (als je een diesel stationcar zoekt ga je niet ineens voor de benzine compactauto), maar misschien werkt die sufferd daar niet eens meer. Officieel was de dealer tot 18 uur open, maar we troffen alleen nog het hoofd werkplaats aan, die ons vertelde dat het verkoopteam standaard om 16 uur naar huis ging. Zucht.... niet weer..... Misschien was dat echter wel een geluk bij een ongeluk. Deze meneer kon glimlachen, had kennis van zaken en een klantgerichte instelling. Hij wist precies welke versie welke opties had, kwam met een folder en een prijslijst waarin hij dat alles deskundig aanwees. Hij pakte even zijn jas en de sleutels en liep met ons mee naar een wat oudere Kangoo. "Sorry, hij is wat ouder en niet zo netjes, het is de leenauto van de werkplaats, maar dan kunt u in ieder geval er even in zitten, en even rustig kijken". Hè, hè.....iemand die begrijpt dat iemand misschien echt een auto wil kopen.... Ondertussen bleef hij zich verontschuldigen dat hij niet van het verkoopteam was. Onze reactie: "u bent beter dan 90% van de verkopers die we in de afgelopen weken gezien hebben!"

We hebben dus nog steeds geen auto, en ook nog steeds niet proefgereden. Morgen gaan we maar even rondbellen, zodat een dealer wéét dat we er de dag erna aankomen. Misschien helpt dat. We hebben al gezien dat er in Obertraubling een dealer is die zowel Ford als Renault verkoopt. Als hij ze nou even naast elkaar zet, en we kunnen beiden vergelijken, dan is de kans groot dat hij ons een auto verkoopt. ALS de verkoper geen zak hooi is en hij er zin in heeft, tenminste......

woensdag 8 februari 2017

Je bent uitgenodigd

We zijn hier al bijna 11 jaar, en in veel opzichten totaal geintegreerd, maar aan sommige dingen kan ik nog steeds niet wennen. We kregen een mailtje: "Collega X gaat met pensioen en geeft het bedrijf over aan zijn zoon. Om deze overgang te vieren, zijn we allemaal uitgenodigd om zondag te komen eten". Wat denk je dan als je dit leest? Oh wat leuk: vieren, uitgenodigd, hij geeft een klein feestje of receptie!

Ondanks dat wij wel beter weten, moet ik zeggen dat ik met mijn duffe kop er eerst weer niet te veel over na dacht. Zondag deden we onze jas aan om erheen te gaan, en toen kwam Pepijn met de vraag "Ik heb niet zoveel geld in mijn portemonnee, heb jij geld bij je?" Ik wilde al vragen hoezo, toen het mij ineens begon te dagen.... Als je in deze regio wordt uitgenodigd, is het de bedoeling dat je voor jezelf betaalt...... Zelfs als je uitgenodigd bent voor een bruiloft, moet je in het restaurant of op de receptielocatie ALLE drankjes en al het eten zélf betalen. Je mag blij zijn als je een glaasje bubbels of zo kado krijgt.

Wij kregen helemaal niets kado ......nog geen schnaps, nog geen welkomstdrankje, nog geen toastje, nog geen mandje brood.... Je moest gewoon bij die collega van de kaart bestellen, en gewoon alles betalen. De tafel was niet feestelijk gedekt, het grote licht was aan, op de achtergrond dreunde een voetbalwedstrijd, het eten was slecht, en er zaten gewoon andere restaurantgasten aan andere tafels te eten. Als je als gast een kopje thee in een restaurant na de maaltijd besteld, verwacht je ook geen theezakje van de Lidl. Een tweede kopje was niet mogelijk, want toen waren de theezakjes op. Er is een reden dat we daar nooit eten, het eten is gewoon nooit erg goed, en de ambiance is niet erg sfeervol. Toen na het eten de asbakken op tafel kwamen en de ruimte blauw gezet werd (je mag in Beieren helemaal niet binnen roken in een restaurant), zijn we maar naar huis gegaan. De volgende ochtend hadden we flink buikpijn van het convenience-eten uit een pakje. We hebben onze plicht weer gedaan, en met de andere collega's uit Lam was het in ieder geval redelijk gezellig. Gisteren zijn we gezellig met z`n tweeen uit eten geweest in een kwaliteitsrestaurant, waar het eten en de sfeer wel goed zijn.

Ik vroeg aan onze Tsjechische medewerkster hoe dat in Tsjechie zat. Die zei dat het net als in de rest van de wereld was, dat als het woord "uitgenodigd" wordt gebruikt bij de vraag om te komen eten bij iemand of uit eten te gaan met iemand, dat je dan uitgenodigd bent, tenzij er van te voren duidelijk gesproken is over de rekening delen of zelf iets meebrengen.

vrijdag 3 februari 2017

Februari

Ineens zag ik dat ik al een maand niets gepost had. We waren natuurlijk 2,5 week dicht en niet thuis, en de afgelopen week hebben we hard gewerkt. We zijn er weer moe van.

Meteen bij thuiskomst werden we geconfronteerd met een afgeslagen verwarming. Het heeft heel wat werk gekost door de monteur om alles weer aan de gang te krijgen. De pomp van de verwarming was vastgelopen waardoor hij was uitgevallen. Gewoon domme pech, de pomp dateerde als uit 1979, en het was ook gebeurd als we wel thuis waren geweest. Nu was de verwarming van 1 kamer een beetje aangevroren en was de douchekraan daar kapot gevroren, maar gelukkig viel het mee.

We werden afgelopen woensdag door de Telekom omgeschakeld op een nieuwe telefoonverbinding. De analoge telefoondiensten worden in onze regio opgeheven, daarvoor krijgt iedereen VoIP. Dat dat in veel gevallen niet goed ging, hadden we al gehoord, en ja hoor, we hebben meer dan 24 uur zonder telefoon gezeten. Internet stond ook een dag lang aan-uit te flipperen. Zo geweldig, die nieuwe techniek. We moesten een nieuwe dure router kopen voor VoIP terwijl de oude nog perfect werkte, een duur grapje. Toen bleken we weer een andere nodig te hebben vanwege onze telefooncentrale. Nu doet alles het gelukkig, maar het was even zweten.

Dan hebben we een zeurkous in huis die iedere dag een nieuwe rare allergie verzint. Ze weet alleen niet hoe de stoffen heet waar ze een probleem mee zegt te hebben. Erg raar, iemand die zoiets heeft, kan het altijd uitleggen. Wij hebben gisteren onomwonden gezegd dat ze beter ergens anders kan gaan eten, aangezien wij het risico niet kunnen nemen, en wij ook door de combinatie van verschillende allergieen niets zinvols aan kunnen bieden. We willen alles voor iemand koken, we hebben ook al veel ervaring zonder gluten, lactose, bepaalde eiwitten, vlees, of noten te koken, of zelfs een combinatie daarvan, maar dan moeten we het wel duidelijk van te voren weten.
Vanmorgen had ze ineens weer een nieuwe allergie. Pepijn heeft toen een duidelijk gesprek met mevrouw gehad wat er nou precies aan de hand was, waarbij ze toegaf dat ze over alles had zitten liegen, en alleen maar interessant wilde doen. We hebben daarop de speciale hypoallergene broodjes (geen lactose, geen gluten, geen noten, geen andere allergenen), die heel erg duur zijn, op de rekening van de gast geboekt. Als mensen echt wat hebben, laten we ze natuurlijk niet betalen voor lactosevrije melk of glutenvrij brood. Het is voor die mensen al vervelend genoeg als je zo op vakantie moet. Maar die gasten hebben zowiezo altijd wat bij zich, en melden het vantevoren duidelijk aan. Het was al verdacht dat die mevrouw zelfs geen crackertje of reepje bij zich had, en dingen ging zitten eten waarvoor ze zogenaamd allergisch was.
Wij vinden h
et een nieuw dieptepunt dat gasten interessant  gaan zitten doen over ziektes die ze niet hebben, zonder enige schaamte toegeven dat ze daarover liegen, en daarmee de geloofwaardigheid van mensen die echt wat hebben onderuit halen. We kennen genoeg mensen die echt een heftige allergie hebben, en zonder goede voorbereidingen en afspraken eigenlijk niet met vakantie kunnen. 

Vanaf overmorgen zou het hier weer zwaar gaan sneeuwen, en zouden we weer Siberisch koude temperaturen krijgen. Aankomende week zijn we bijna leeg, want sneeuw wil iedereen, maar het mag vooral niet sneeuwen of koud zijn tijdens het verblijf.

woensdag 4 januari 2017

Sneeuwstorm

Pepijn is al vele uren met de sneeuwfrees de parkeerplaats te lijf aan het gaan. Gelukkig dat er nog eentje van ons actief is, ik doe al een paar dagen de winterslaap van een marmot na. Het waren weer enerverende feestdagen, met lange dagen en korte nachten.
Ineens is het deze week gaan sneeuwen. Het heeft de meteorologen ook verrast, er was helemaal geen neerslag voorspeld, en zeker niet in de vorm van sneeuw. Aan de ene kant balen we een beetje. We hebben heel weinig gasten en zijn doodop, en nu moet Pepijn ook nog uren lang in de ijskoude wind sneeuw ruimen. Bovendien hebben we voor volgende week een vakantie voor onszelf geboekt, want het zou hier nog weken herfstweer zonder sneeuw worden. Aan de andere kant is het wel duidelijk dat de sneeuw te laat is gekomen om er in januari nog wat aan te hebben. Mensen hebben geen geld en geen vakantiedagen meer, volgende week beginnen de scholen weer en moet iedereen weer aan het werk. We waren gisteren bij onze favoriete Griek in Cham, en die gaan volgende week ook de midweek dicht, omdat ze ook al weten dat de tweede week van januari altijd zo doods is.

Gisteren hebben we de hele dag in bed gelegen op onze Ruhetag. Even bijkomen. Laat in de middag moest ik naar de noodtandarts in Chamerau, er was een stukje van een vulling afgebroken. Het deed niet zeer, de tand is al dood, en als ik volgende week naar 1 van mijn eigen tandartsen had gekund, had ik het tot dan wel kunnen laten zitten, maar dan zijn wij er natuurlijk zelf niet. Pepijn beet op nieuwjaarsdag op een peperkorrel en kon op de maandag met een gebroken vulling naar een noodtandarts in Weiding. Die kies deed wél echt heel erg zeer, daar kon hij geen dag langer mee lopen. Omdat aanstaande vrijdag een feestdag is, zijn de meeste bedrijven deze week nog dicht. Ook mijn beide tandartsen doen vrolijk mee, dus is er in onze Landkreis iedere dag maar 1 noodtandarts voor spoedgevallen. Zowel Chamerau als Weiding is meer dan een half uur rijden, wel drie kwartier met dit noodweer, maar gelukkig was er een oplossing.

Daarnaast was er vandaag ook nog de controleur van de Gesundheitskontrolle, zeg maar de Voedsel- en Warenautoriteit. Die man is normaal gesproken vreselijk - bijna onredelijk kritisch -, maar we hadden alles zodanig op orde dat we na ontvangst van het compliment "alles pico bello in orde" na 8 minuten weer afscheid van elkaar namen.