ons hotel

vrijdag 23 december 2016

Kerst enzo

En toen was het ineens al weer kerst! Gisteren zijn de eerste gasten aangekomen, vandaag komt er echt een grote stoot. We zijn er redelijk klaar voor. Het menu voor de komende weken is gepland, we waren woensdag bij de Metro voor een auto vol eten, vandaag komt de leverancier nog met een vrachtwagen vol zooi, en het is niet meer te zien dat het hotel een paar dagen geleden nog op zijn kop stond met klusspullen. We hebben het weer gehaald om alles af te krijgen, zoals ieder jaar.

Dit jaar zijn we niet helemaal vol met kerst, we hebben nog een paar kamers. Dat komt grotendeels door de ligging van de feestdagen in het weekend. Mensen hebben gewoon dit jaar niet zoveel dagen achter elkaar vrij. Ach, dat heb je eens in de paar jaar, we hebben dit jaar geboft met vele andere lucratieve lange feestdagweekenden, en volgende jaren  hebben mensen weer 4 of 5 dagen achter elkaar vrij. Met Oud &Nieuw zijn we wel vol. Als je dan niet vol bent, dan doe je echt iets niet goed in onze regio. Wel zien we dat het 2 januari volledig op zijn gat valt, dat heeft weer te maken met het probleem dat ook 31 december en Nieuwjaarsdag in het weekend vallen.

We hebben de afgelopen dagen redelijk wat sneeuw gehad, en het is nog wit en glad bij ons, maar de komende dagen zouden de temperaturen stevig moeten gaan stijgen, dus helaas wordt het dit jaar weer geen witte kerst. We krijgen wel neerslag, maar jammer genoeg is het dan te warm en komt het bij 5 tot 8 graden als regen naar beneden. De komende 16 dagen is er volgens het lange-termijnweerbericht geen vlok sneeuw te verwachten. Zoals de laatste jaren hebben we dan ook de beslissing genomen om de tweede en derde week van januari te sluiten, na het lange Driekoningenweekend. Je ziet de tendens al: er wordt voor dat lange feestdagweekend nauwelijks iets geboekt, en daarna valt het helemaal stil. Mensen hebben in januari zowiezo geen geld en geen vakantiedagen, en als er dan weer eens geen sneeuw ligt, dan blijft het helemaal een dooie boel. Dan leg je er qua verwarming en personeelskosten alleen maar gigantisch op toe als je open blijft. Ik zit stiekum te hopen op een leuke last-minute reis voor onszelf, we hebben ons tegen die tijd 2 maanden helemaal uit de naad gewerkt, dus doe maar een weekje of zo een strandstoel met een goed boek.

Kerstkaarten schrijven is er dit jaar weer niet echt van gekomen, dus bij deze iedereen fijne feestdagen gewenst. Degenen die langer meelezen weten het al, een nieuw logje moet meestal wachten tot na de feestdagen. Tot in het nieuwe jaar!

vrijdag 16 december 2016

Niet vaak genoeg nee gehoord.....

Er zijn mensen op deze wereld, die hebben in hun jeugd niet vaak genoeg nee gehoord. Onder het motto: als je maar genoeg blijft drammen en stampvoeten, dan krijg je vanzelf je zin. Helaas werkt dat in de grote-mensen-wereld toch echt niet altijd zo.....

We kregen begin november een email van iemand die een aflopende hotelbon had. Daarmee had niemand ooit iets aangevraagd. Nog voordat wij wisten om welk bonnummer het ging, kregen wij al een diaree van emails waarin hij met een advocaat dreigde, "want het was niet eerlijk dat we dicht waren". Dat is toch een prestatie, om een bon nagenoeg 3 jaar te laten liggen en dan in de laatste maand te gaan dreigen, zonder dat hotel weet waar het over gaat..... Zoals we 16 oktober al schreven, als je een bon hebt die in de loop van november of december afloopt, dan heb je toch bij het ingaan van de bedrijfssluiting voor jezelf een probleem gecreeerd. Helemaal omdat er bij soort bonnen duidelijk in de tekst van de bon op wordt gewezen dat je ze niet in november of december kan inlossen, vanwege Betriebsurlaub. Dit heerschap voelde dus al nattigheid dat hij kansloos was, en dacht met een beetje stampvoeten en dreigen zijn zin te krijgen. Hij wilde volgende jaar komen. Dat gaan we dus niet doen. Drie jaar zelf geen enkele moeite doen en dan coulance willen...

Toen we toevallig in dezelfde week een boeking voor de zaterdag en zondag van dit aankomende weekend kregen van andere volbetalende gasten, hebben we op 10 november gemaild dat hij dan ook zou kunnen komen, als hij heel duidelijk op dat moment met ons zou afspreken welke dag hij dan precies zou komen. We hebben hem erop gewezen dat alles in de hele regio dicht was, alle restaurants, alle bezienswaardigheden, dat er geen openbaar vervoer reed, etc, maar als hij dat echt wilde, dat we dan namen en een adres nodig hadden voor een boeking, dan waren we bereid zelfs speciaal voor hem een dag eerder open te gaan. Vijf weken lang nooit meer iets gehoord....

Gisteravond kregen we ineens een mailtje van die kerel: "Nou, we hebben besloten dat we morgen komen!" Wij hebben dus terug gemaild dat het aanbod al 5 weken oud was, en dat het nu niet meer mogelijk was, zonder verder uit te weiden waarom niet. We gaan zaterdag open voor 2 nachten, niet vrijdag voor 4 nachten. Het rooster van het personeel en de bestellingen bij leveranciers zijn daar nu niet op ingericht. De maandag en dinsdag zijn al anders ingepland met afspraken. De verwarming is nog niet eens op temperatuur, er liggen klusspullen in de gang, er staan dozen met kerstversiering die morgen nog opgehangen moeten worden, het nieuwe ontbijtbuffet is vandaag gelakt en staat nog te drogen, er komt alleen een ontbijtmedewerkster op zondag. Een hotel is net een grote olietanker, je kunt niet ineens van koers veranderen. Dat heeft tijd nodig om weer helemaal op te starten. Ik zei al tegen Pepijn: deze figuur heeft problemen met het woord nee, dus dit is vast niet het einde van het verhaal.

Vandaag was ik even alleen de deur uit voor een paar kleine dingetjes, toen er iemand aan de afgesloten voordeur stond te trekken en te rammelen. Even later ging de telefoon: "Ik heb een reservering, maar nou sta ik voor een dichte deur". Pepijn antwoordde dat hem dat met die boeking sterk leek, aangezien we vandaag nog dicht zijn. Hij ging dus maar even naar de voordeur, in zijn werkkleding, met een waterpomptang nog in de hand. De lobby was donker en stond vol met ladders, blikken verf en andere klusspullen. Dat was dus die vent, die dacht ons voor een voldongen feit te stellen door bij onze receptie ruzie te gaan staan maken dat hij een kamer eiste. Dat het hotel koud en donker was, dat we echt gewoon dicht waren, en dat we echt geen gasten konden ontvangen vandaag, daar had hij even geen rekening mee gehouden. Hij is dus afgedropen, met de mededeling dat hij ons een mail ging sturen, en dat Pepijn "dan maar eens heel goed moesten gaan nadenken wat hij hem volgend jaar voor datum ging aanbieden". "Nou niks, meneer, uw bon loopt dit weekend af, dus het is verder klaar. Er valt niets meer te discussieren, u heeft het zelf veel te lang laten zitten." We kunnen heel vriendelijk en heel flexibel zijn, maar er zijn gewoon grenzen......

maandag 5 december 2016

Griep en kluspech

En toen was het al weer december, en moeten we in 2 weken weer open zijn.... Dat gaat waarschijnlijk piepend en krakend nét lukken.

Natuurlijk ging met klussen weer niet alles van een leien dakje..... Vorig weekend waren we bijna klaar: we moesten in een paar badkamers nog 1 dun laagje tegellak en dan was het leed geleden. Bij het openen van de nieuwe levering tegellak op zondagmiddag bleek echter dat we vertraging gingen oplopen.... Fabricagefout.... In het blik zat alleen kunsthars en geen witte kleurstof. Ik kon roeren wat ik wilde, het was en bleef lila. Zondag konden we dus niet verder, we hebben een mailtje gestuurd aan de leverancier, die maandag netjes meteen reageerde. We kregen gratis nieuwe potten tegellak en de foute potten verf werden gratis afgehaald (leverancier en fabrikant wilden ook weten wat er mee is). We konden echter niet verder zonder het juiste materiaal geleverd werd.

Tot de nieuwe levering er was, besloten we maar even op familiebezoek te gaan, het werk lag toch voorlopig stil. Maandagmiddag lag Pepijn klappertandend in bed, die was ineens heel erg grieperig, dus we wisten niet of we wel weg konden. We besloten dinsdag toch maar te gaan. De rit naar Nederland was interessant, we hebben er weer eens 12 uur over gedaan met veel file. Halverwege had Pepijn geen stem meer, en dat is 2 dagen zo gebleven. Ik heb heen meer gereden dan normaal, Pepijn voelde zich echt niet goed. De volgende dag begon het bij mij: ik was ineens zo aan het rillen en klappertanden dat ik onmiddellijk onder de wol moest. Vier dekbedden, en ik had het nog steeds koud. We hebben in Nederland dan ook in de paar dagen dat we er waren heel erg weinig kunnen doen. Ook niet erg gezellig voor mijn ouders: we hadden ons er allemaal zo op verheugd, en nu lagen we grieperig in bed. Gelukkig waren we nog wel zover opgeknapt dat we op donderdag met mijn ouders uit eten konden, en op vrijdagavond met goede vrienden. De ochtenden erna moesten we het meteen weer bezuren natuurlijk. Zondag zouden we met de vader van Pepijn gaan eten, en daarna `s nachts naar huis rijden, maar die belde dat hij óók de griep had. Jammer, maar helaas.

We zijn dus op zondag maar overdag gaan rijden, we weten ook al weer waarom dat geen goed idee is tegenwoordig. Wat een drukte op de weg! In Arnhem zijn we bij de Makro gestopt, we hebben natuurlijk een duitse Metro-kaart en daar mag je ook in andere filialen mee shoppen. In Nederland is er een uitgebreide kerstpakettentraditie, en dus wilden we even wat gezellige dingen kopen voor de medewerksters. Ze hadden echt gigantisch veel keus aan kerstpaketten bij de Makro, maar uiteindelijk hebben we niet zo`n kant en klaar pakket genomen, maar kerstdozen zelf gevuld met leuke dingetjes waarvan we weten dat alle meiden dat leuk vinden.We hebben ook een aantal typisch nederlandse produkten toegevoegd, zoals kruidnoten, chocoladeletters en een boterletter. Speculaas kennen ze hier ook, dat lusten ze wel.

Rond middernacht waren we thuis. De kat was door het dolle heen om ons te zien.
Vanmorgen om half 10 was het pakket met de blikken verf er. Na het beantwoorden van alle mails en andere dringende bedrijfsdingen, konden we weer aan de bak. Langzaam aan, we zijn allebei nog ver van gezond. Een voordeel heeft het wel: door de verstopte neus ruik je die vieze verf niet zo, en keelpijn hadden we allebei toch al. We hebben besloten alle andere activiteiten behalve klussen de komende 10 dagen op een laag pitje te zetten. Het moet af, en bovendien moeten we zien dat we weer gezond zijn voor de feestdagen. We hebben dus vandaag de collega gebeld, die voor volgende week een uitje aan het organiseren was naar Praag, dat we niet mee gingen. We kunnen die 2 hele dagen gewoon niet missen qua klussen, en bovendien zijn we bang dat we nog steeds niet helemaal 100% gezond zijn om 2 dagen in de kou te gaan lopen.

woensdag 9 november 2016

Aan de bak

Sinds dit weekend zijn we dicht. Voor wie denkt dat we ergens met een cocktail in een strandstoel liggen.... dream on.... Dit jaar gaan we niet met vakantie, dit jaar klussen we. Héél véél grote klussen. Deze week hebben we 4 vrienden op bezoek die helpen. Eentje is electricien van beroep, dus die helpt Pepijn met alles wat er in het pand op electragebied moet gebeuren, de rest helpt met de badkamers. Alle badkamers op de bovenetage moeten een opknapbeurt krijgen. En dat betekent: alles wat afschroefbaar en uitbouwbaar is, wordt verwijderd: radiatoren, wastafels, douchestangen, WC-potten, handdoekenrekjes, etc. Omdat de tegellak reageert met silikonenkit, moeten daarna eerst alle kitranden worden weggekrabt. Een tijdrovend en vervelend klusje. We zien nu al dat als vrijdag de vrienden naar huis gaan, nog niet alle badkamers kitvrij gaan zijn.We kijken wel hoe ver we komen met de andere klusplannen.

zondag 23 oktober 2016

Stoelen

Het weer blijft onveranderd druilerig. Het is opvallend hoe weinig "de hond is dood"-verhalen we krijgen, de meeste gasten komen toch braaf. Het weekend was zelfs lekker druk. Vrijdagavond moesten we ineens alle zeilen bijzetten in het restaurant. De vermoeidheid van de hele zomer komt er bij ons nu wel uit, Pepijn heeft het 's nachts maar druk met wild dromen en praten in zijn slaap. Met als gevolg dat we de volgende dag weer gebroken zijn.

Dinsdag was het wederom geen wandelweer: het goot. Dit keer was dat niet erg, want we zijn met de aanhanger naar München gereden om een partijtje leuke stoelen bij een collega op te halen. We hebben er de hele dag over gedaan, met een aanhanger mag je natuurlijk maar 80 km per uur rijden op de snelweg ipv de 160 die we normaal rijden, dus het duurt 2x zo lang. Door het noodweer stond er ook nog behoorlijk file op de ring van München. We weten ook al weer waarom we München niet leuk vinden.

De stoelen hadden, zoals we al wisten, vlekken, dus zijn we even bij de Metro in München geremd om meubelspray te kopen. Helaas blijken de vlekken er daar niet mee uit te gaan. Na verschillende merken spray geprobeerd te hebben, bedacht Pepijn zich dat hij nog ergens nieuwe meubelstof had. Die hadden we gekocht om de stoelen in de ontbijtzaal mee te stofferen, maar door nieuwe tafels was dat niet meer nodig. De stoelen laten zich makkelijk uit elkaar halen, en natuurlijk kan Pepijn alles, dus ook stoelen nieuw bekleden. Dus hierbij een voor en na foto:



We hebben dus weer een nieuw klusje - 37 stoelen stofferen, we hadden nog niet genoeg te doen. Maar in ieder geval kunnen de oude jaren 70 fauteuiltjes nu uit de kamers. Vintage is 1 ding, tot op de draad versleten  en doorgezeten is echter niet zo sjiek.

Aanstaande dinsdag hebben we geen Ruhetag, maar dat is niet zo erg. Pepijn heeft een interessante cursus, en deze week is het op dinsdag. Volgens de weersverwachting zou het dinsdag natuurlijk wéér slecht weer moeten zijn, dus ik ga rustig in onze woning dingetjes doen zoals mijn kledingkast opruimen. Voor de lokale hoteliers is er dus een cursus georganiseerd, en ook al heb je een hotel vakopleiding, je kunt er altijd wat van leren. Het gaat onder andere over marketing, teksten schrijven, arrangementen ontwikkelen, website bouwen, hoe presenteer ik mijn pand aan aankomende gasten, enz. Pepijn is vorige week donderdag voor het eerst geweest, en vond het heel erg leuk. In totaal is het 5x, ook nog 2x in november en 1x in december, en daarnaast krijgen we ook nog een dag individuele coaching over een onderwerp wat je zelf mag uitkiezen. Omdat we, behalve naar Nederland voor familiebezoek, niet echt op vakantie gaan dit jaar vanwege klusprojecten, kwam dit mooi uit. Ook gaan we niet op vakantie omdat Pepijn binnenkort geen geldig paspoort meer heeft.

Daarmee hebben we een al weken voortdurende soap met de Nederlandse ambassade in Praag. Pepijn moet een nieuw paspoort. Daar mag je niet zomaar voor langs komen, daar moet je een afspraak voor maken. Dat probeert hij al weken te doen. Dat MOET online, maar dat systeem werkt niet. Hij heeft al 3x gebeld, al 3x hij afgepoeierd, en wordt er moeilijk gedaan. Iedere keer wordt er beloofd dat de internetsite gefixed wordt, en nee, hij mag niet telefonisch een afspraak maken. Iedere dag probeerden we de internetsite, en iedere dag gaf die geen vrije data aan. Nu heeft hij een mail gestuurd. Daarop is de kalender voor november eindelijk geopend. Wij hadden dus heel fijn eindelijk een afspraak gemaakt voor de ideale datum midden november. Nu kregen we vrijdagmiddag een mail dat de desbetreffende ambtenaar er die dag niet is, met een hoop gezwets dat ze een spoedgeval hadden waardoor het mis is gegaan met het invoeren van de juiste data. Jongens .... het gaat al WEKEN niet goed.... Vervolgens wordt ons een andere datum aangeboden die eigenlijk normaal niet beschikbaar is, maar blablabla......bij hoge uitzondering...... Moet je nog "dankbaar" zijn ook, dat iemand je eindelijk wil ontvangen als je paspoort tegen die tijd dan al 20 dagen verlopen is..... Ambtenaren! Gelukkig is Tsjechie ook Schengen, anders zou je niet eens de grens over komen.Voor ons is Praag echter de dichtsbijzijnde ambassade, het niet werkbare alternatief is Berlijn. We kijken even of de weersomstandigheden dan wat beter zijn, dan blijven we misschien een nachtje slapen om het tripje iets zinvoller te maken. Alleen maar 2-2,5 uur heen rijden, geauthoriseerde foto's laten maken, naar de ambassade voor vingerafdrukken en om te betalen, en weer 2-2,5 uur terug rijden is ook zo zinloos. Praag is altijd leuk, maar druk in ieder seizoen. Ik heb ook wel weer zin om te neuzen bij het engels leesvoer van de House of Books op het Wenceslasplein, en bij Marks & Spencer, Debenhams en andere engelse winkels die ze in Duitsland niet hebben.

zondag 16 oktober 2016

Nog 3 weken

Deze week was het de hele week ook weer grijs, koud en nat. Vandaag is eigenlijk de enige mooie dag van de week. De kamerbezetting was voor het weekend dan ook dramatisch, maar we hadden niet anders verwacht. We hebben het echter druk genoeg. Onze website heeft een technisch probleem gehad, waardoor we eigenlijk ineens eind augustus een hele nieuwe site nodig hadden. Erg irritant in een drukke periode. We bouwen nu tussen de bedrijven zelf steeds stukje bij beetje aan de nieuwe site. Ik ben geloof ik ook nog nooit zo "bij" geweest met de boekhouding.

Ook is dit traditioneel de periode dat de boekingen voor Kerst en Oud & Nieuw beginnen te lopen. En ik moet zeggen: dit jaar gaat het als een trein. Als je meer dan 2 maanden van te voren al bijna 70% vol bent, doe je het erg goed. Mensen boeken steeds korter van te voren, maar het is echt opvallend hoe goed de feestdagen dit jaar lopen. Dit in tegenstelling tot vorig jaar, toen ging het een stuk langzamer.

We zijn de laatste 3 weken ingegaan tot de wintersluiting. Wie langer meeleest, weet dat we ieder jaar de laatste weken altijd alleen maar een beetje sprokkelen, en dat de meeste gasten op z'n zachtst gezegd niet echt doelgroep zijn. Ook de laatste dagen hebben we een aantal aparte kostgangers gezien. Zo is er bijvoorbeeld uit de bierkoelkast gestolen - ook echt een teken van laagseizoenpubliek.  De komende 2 weekenden lopen nog wel aardig. Ik kan niet zeggen dat ik voor de rest veel serieuze aanvragen krijg voor de laatste weken. Velen zijn tijdvretertjes die helemaal niet willen boeken, maar zich gewoon vervelen op zondagmiddag. Net ook weer eentje: 5x heen en weer mailen "begrijp ik nou goed dat.....". Ja dat begrijpt u goed.... "Ja maar, ja maar.......". Ik ben maar even gestopt met terug te mailen, Pepijn mag zo, anders krijgt die mevrouw een bijzonder onvriendelijk antwoord. Met die mevrouw is al langer een voorgeschiedenis. Ze was hier ook al een keer, en dat was ook al erg vermoeiend.

Ieder jaar in deze periode krijg je ook veel aanvragen met hotelbonnen of geschenkbonnen. Ooit jaren geleden gekocht, nooit wat mee gedaan, die lopen dit jaar af, en ineens realiseren mensen zich dat ze feitelijk nog maar 3 weken hebben om ze in te lossen. Nu is het dus de schuld van het hotel dat mensen in de praktijk alleen nog maar voor slechts een zeer beperkt aantal data, en alleen nog maar met toeslag voor een andere kamerkategorie, kunnen aankomen. Gelukkig zijn we een jaar geleden gestopt met de ergste bonorganisaties, waar alleen maar rare mensen vandaan kwamen, die ook nog eens ter plaatse geen cent uitgaven. Er zijn ook goede organisaties, waar wel leuke mensen vandaan komen: laatst hadden we gasten die een kadobon voor 2 nachten hadden en er 8 nachten bij geboekt hadden.

Dinsdag was het weer gruwelijk slecht weer, dus zijn we bij de bouwmarkt klusspullen gaan kopen voor november. Over 3 weken komen er een aantal vrienden helpen klussen, we kijken enorm naar de visite uit, zelfs als er weinig uit onze handen komt. We hadden 2 karren vol met klusspullen, ik heb maar weer met m'n ogen dicht m'n creditcard gegeven.

zondag 9 oktober 2016

Herfstweer

Buiten is het al de hele week herfstig. De boekingsstand is dan ook beneden alle peil, en bij de meeste gasten het humeur ook. Niet dat wij het erg vinden dat het rustig is, er is een hoop te doen wat de hele zomer is blijven liggen. Ik ben net helemaal klaar met de boekhouding van het derde kwartaal en ben nu het archief aan het uitmesten. Pepijn is alle boekingssites aan het updaten. We hebben gezien dat andere collega's veel langere annuleringstermijnen hanteren dan wij: bij de meeste mag je tot 1-2 weken voor aankomst nog gratis annuleren, bij ons stond het op 3 dagen voor aankomst. Wij zijn het nu ook aan het veranderen naar een week. Probleem is namelijk ook is dat mensen steeds meer gebruik maken van de annuleringsmogelijkheden: bij Booking.com is het inmiddels al bijna 40% wat een boeking maakt en weer annuleert. Via de algoritmes van hun systeem kom je vervolgens lager in de lijst met populaire hotels. Totaal oneerlijk, want het hotel kan er niets aan doen dat de gast niet weet wat hij wil, maar zo werkt zo'n boekingsite. Bovendien zit ik regelmatig met mijn handen in het haar met het rooster omdat mensen steeds korter van te voren nog afzeggen.

Dan hebben we een andere beslissing genomen die er al langere tijd aan zat te komen. We hebben op dit moment mensen met een kind in huis wat het hele hotel op stelten zet. Andere kamers hebben er flink last van, en het kost ons ook restaurantomzet omdat niemand met het zooitje ongeregeld daar samen wil zitten. Omzet van die mensen levert het ons ook niet op: ze zijn met z'n zessen, maar allleen opa en vader nemen 1 bier en de rest niets, maar lopen wel de hele dag door het hele hotel te krijsen en te rennen. De mensen in de kamer ernaast doen al dagen geen oog dicht, die gaan vandaag waarschijnlijk verhuizen naar een andere kamer. Helaas is dat met kinderen een steeds bekender fenomeen, ongeacht nationaliteit: aan opvoeding wordt niet meer gedaan, en oh wee als je er iets van durft te zeggen. En ondertussen denken ze dat ze toch zo'n goede klant zijn, en hebben geen oog voor andere gasten.
Ik heb er gisteren eens de statistiek op los gelaten, wat het percentage kinderen eigenlijk is bij ons. We hebben in de praktijk zo weinig kinderen in huis (in de categorie 0 tot 6 jaar is het zelfs maar 0,25%, in de categorie 0 tot 15 jaar heb je het over 1,7%) dat de beslissing niet erg moeilijk was. Als het andere gasten weg jaagt, die hier 10 nachten happy zijn en eigenlijk iedere avond bij ons willen eten, maar nu moeten verhuizen en niet bij ons eten, is het dus heel slecht voor business. Dus: geen kinderen onder de 12 jaar meer.  Dat ligt niet aan de kinderen, of aan ons, maar aan het gebrek aan opvoeding.

Vorige week waren we bij de garage, en gelukkig hebben we aan de ree geen grote schade overgehouden. Wel werd ons aangeraden toch wel rustig te gaan kijken voor een andere auto, aangezien de APK over 1,5 jaar waarschijnlijk zeer problematisch is, en we volgende winter nieuwe winterbanden nodig hebben, en ook dat de investering niet meer waard is. Het was dinsdag beestenweer, dus zijn we in Cham even langs een paar autodealers geweest om ons te orienteren. Dat was nuttig, want je komt tot andere inzichten. Daarna waren we even bij de bouwmarkt, want we hebben nog een hoop klusspullen nodig om in november te gaan gebruiken.

maandag 3 oktober 2016

Lange weekend overleefd!

We hebben het weer overleefd! Het lange weekend was heftig, en we zijn dan ook helemaal total loss. Voor morgen, onze Ruhetag, hebben we een slaapdag ingepland om even bij te slapen. De meeste gasten zijn vandaag uitgecheckt, en de dames gaan op dit moment nog met vereende krachten door de kamers heen.

Buiten is het ondertussen herfstig geworden. Tot gisteren was het nog prachtig weer, echt heerlijk terrasjesweer, maar nu is het koud en nat. De komende 2 weken zouden we een dagtemperatuur van 8 graden moeten hebben, niet echt warm dus. We hebben dan ook deze week niet zoveel gasten.
Ach, het is een bekend fenomeen. De laatste weken voordat we sluiten is het altijd een beetje sprokkelen. Dit weekend was legendarisch goed, omdat de feestdag op maandag viel. We hopen dat het laatste weekend van oktober ook zo goed wordt, dat is ook een lang weekend. En ook nog een "dubbele": Reformationstag (31 okt) is in Oost-Duitsland een vrije dag, en dat valt op maandag, en Allerheiligen (1 nov) is in katholieke Bundesländer een vrije dag, en dat valt op dinsdag. We zien al veel interesse voor dat weekend, maar mensen wachten het weerbericht even af. Als het droog is, kunnen we de laatste week voor onze sluiting nog een klapper maken.

Over klapper maken gesproken: de vering of ophanging van de auto maakt rechtsvoor rare kreunende geluiden. Het kan zijn dat de ree er toch voor gezorgd heeft dat we de auto kunnen afschrijven. Morgen maar even langs de garage om te checken of we er nog veilig mee kunnen rijden, of dat we met een gebroken veer rondrijden.... We hebben al even met de rekenmachine gezeten wat verstandig is, wat we kunnen veroorloven qua reparatie of misschien toch een andere auto.




maandag 19 september 2016

Even lekker zitten....

Ik zie 2 onbekende mensen het tuinpad oplopen, maar ze komen niet binnen. Ik ga dus maar even buiten kijken waar ze heen zijn. Het is een keurig echtpaar van een jaar of 45-50. Ze zitten op de terrasbank van kamer 9, een kamer waarvan ik weet dat die bezet is. Ik weet dat de gasten in hun kamer zijn, want ik heb ze net ingecheckt, en ze gingen douchen voor het eten. De hotelgasten zijn 2 mannelijke motorrijders van 60 jaar oud, en geen echtpaar van 45-50 jaar.

Ik vraag dus aan het wildvreemde echtpaar of ik ze kan helpen. "Nee hoor, is prima zo, we willen hier alleen even zitten". "Nou ja, ik vind het niet prima, u bent duidelijk geen hotelgast, en bovendien zit u op de bank van een bezette kamer waarvan de gasten ook nog thuis zijn, dus dat is niet zo aardig om daar zomaar op die mensen hun bank te gaan zitten. U kunt op mijn openbare terras zitten, wat bestellen, of u kunt binnen komen". Boos staan ze op en zonder iets te zeggen wandelen ze weg.

Wat is toch mis met mensen?  Je gaat toch niet zomaar bij een hotel waar je niet thuis hoort op het terrasmeubilair van een kamer zitten? En dan ook nog een kamer waar duidelijk licht aan is en iemand thuis is?

De hond is dood

En jawel..... het is buiten 13 graden en herfstig, dus komt er een bekend fenomeen terug. "De hond is dood", zoals wij dat hier noemen..... Wie langer meeleest, kent dit fenomeen maar al te goed. Heel de zomer met het prachtige zomerweer lagen er geen oma's in het ziekenhuis, had niemand autopech, was er niemand ziek, zwak of misselijk, waren er niet opeens huisdieren overleden of kelders ondergelopen, en nu is het ineens 3x in 2 dagen raak. Jongens, dat is statistisch onmogelijk, dat wordt gewoon dokken als je niet komt....

Het weer is hier ineens radicaal omgeslagen. Van 28 graden naar 13 graden. Hield ik gisteren nog vol dat ik best nog met blote benen kon rondlopen, vandaag ben ik gezwicht en heb ik een lange broek aan getrokken. Morgen zou het op onze Ruhetag droog moeten blijven. Pepijn is vast van plan te gaan wandelen, maar het bos zal wel heel erg drassig zijn. De natuur had het regenwater wel enorm hard nodig. Je ziet dat de plantjes in de tuin het heerlijk vinden. Nu zou het de komende weken weer droog moeten zijn, met temperaturen van rond de 17 graden. Prima september/ oktoberweer dus....

donderdag 15 september 2016

Opgebrand

Het is ieder jaar een bekend fenomeen: de week dat de scholen weer beginnen in Beieren is het hier wat rustiger. Mensen die aangewezen zijn op de schoolvakanties gaan niet meer op vakantie, mensen zonder kinderen wachten graag nog een weekje. De gasten die we wel hebben zijn koopjesjagers die niets uitgeven. Je ziet ze niet, ze kopen niets, je hebt er geen lol van. Lekker rustig is het wel, gezellig niet, want het is ook nog van het soort "rupsje-nooit-genoeg". Nu zouden we dus theoretisch wel toe moeten komen aan veel wat is blijven liggen in de idioot drukke tijd. Zoals ieder jaar brengt dit midweekje echter het besef dat we onszelf weer hardgrondig voorbij zijn gelopen de afgelopen maanden, en komt alle vermoeidheid er bij iedereen uit. Onze parttimer loopt een paar keer per week tegen zichzelf te herhalen "nog 2 maanden, nog 2 maanden". Ze vindt het geloof ik ook wel fijn dat haar kinderen weer naar school zijn, die 2 maanden vakantie (Tsjechische kinderen hebben 1 juli t/m 31 augustus vrij) zijn echt pure stress voor haar, ook omdat haar man onregelmatig werkt, en ze dus vaak een opvangprobleem heeft als de kinderen vrij hebben. Ze heeft het weer rondgebreid deze zomer: een weekje bij haar ouders, een weekje bij de andere oma, een weekje bij haar zus, 2 weken op voetbalkamp, zelf een weekje vakantie genomen, papa is nog een paar dagen met de kinderen gaan raften, enz...

Pepijn heeft het echt heel zwaar op het moment. Aan zijn gedrag merk je dat hij dringend aan rust toe is. En omdat de hele papierwinkel en de tuin natuurlijk is blijven liggen, heeft hij het paniekgevoel dat hij door en door moet. Het feit dat er in het hoogseizoen een dierbare is overleden en hij nooit tijd heeft gehad om dat even rustig te verwerken, komt er nu ook uit. Ik had gisteren een ziekjesdagje. Waarschijnlijk dinsdag op de Ruhetag mezelf voorbij gelopen met de hitte, of iets verkeerds gegeten. Een dagje in bed, en het gaat al een stuk beter. Ik ben niet meer misselijk, maar ik heb nog steeds flink hoofdpijn.

Vanaf morgen is het nog even 3 weken vol gas geven, en dan stort het na het lange Wiedervereinigungs-weekend altijd helemaal in. Het is afwachten wat het weer doet, wat je in oktober de laatste 4 weken nog binnen harkt. Bij mooi weer wordt er nog volop gewandeld, bij slecht weer valt het een beetje op zijn gat. Vandaag is het nog tropisch warm, ook in Beieren zuchten we nog steeds onder een hittegolf. Morgen slaat het weer om, en wordt het een paar dagen herfstig. Dat gaat na het weekend over in mooi nazomerweer, vanaf het midden van volgende week wordt het 17 tot 20 graden en zonnig. Over anderhalve week komt Pepijn's vader met zijn oom langs, en de eerste week van onze bedrijfssluiting komen er 4 vrienden een week helpen klussen,dus dat is wel heel gezellig allemaal.

Dinsdag was het zo heet dat we niet zijn gaan wandelen. We waren ook veel te moe, en het spiertje in mijn voet, en Pepijn zijn voetontsteking en -breuk speelden ook parten. Er is deze week een nieuwe treinlijn geopend vanaf Viechtach, en we hebben dus heerlijk in de airconditioned trein gezeten en genoten van de prachtige route door het dal van de zwarte Regen. Dit gebied heet niet voor niets in de volksmond "Bayerisch Kanada", zo mooi is het daar. Van Viechtach naar Gotteszell lag een oud spoortracé, wat al vele jaren alleen nog door een museumlijntje sporadisch gebruikt werd, nadat het begin negentiger jaren van de vorige eeuw werd stilgelegd. Het spoor is opgeknapt, en nu rijdt de Waldbahn daar een uursdienst, met aansluiting in Gotteszell naar Deggendorf, en de andere kant op richting Regen, Zwiesel, Bayerisch Eisenstein.

Wel jammer is dat de trein vroeger van Gotteszell via Viechtach nog verder tot Blaibach reed, alwaar er een prachtige aansluiting was op de trein naar Lam en Cham. In 1991 is de spoorbrug bij Blaibach echter afgekeurd, en daarna is de rails opgegraven. De kans dat dat stuk ook weer gereanimeerd wordt is echter bijna nul, omdat er in Viechtach gebouwd is op de plaats van het voormalige tracé naar Blaibach, en het bouwen van een nieuwe brug bij Blaibach een vermogen kost, wat Landkreis Cham en de gemeente Blaibach niet heeft. Je ziet nu dat er kortzichtig in de jaren 80 en 90 van de vorige eeuw overal in onze regio treinlijntjes zijn opgeheven, waar nu een behoefte aan is. Landkreis Regen heeft besloten dat de leegloop van het platteland moet worden tegengegaan door beter openbaar vervoer, en vanuit Viechtach en de kleine dorpjes langs de lijn kunnen jongeren nu sinds dit collegejaar thuis wonend naar HBO opleidingen in Deggendorf, kan er geforenst worden, en is het ziekenhuis in Deggendorf bereikbaar. Helaas is de wil en het geld er in Landkreis Cham niet om de treinlijnen Blaibach-Viechtach en Miltach-Straubing weer terug te leggen. Veel medische dingen kunnen alleen in Straubing of Deggendorf, veel dingen inkopen kan alleen goed in Straubing of Deggendorf, studeren kun je ook aan HBO-opleidingen in Straubing, en nu ben je vanuit Lam 5 uur bezig naar München, wat anders via Blaibach en Deggendorf toch wel 1 tot 2 uur korter kan.

Na ons treinritje zijn we heerlijk buiten gaan eten op ons favoriete zomerterras bij de Italiaan in Regen, gelegen aan de rivier de Regen.

donderdag 8 september 2016

Hij kwam van rechts.....

Maandagmiddag kwam ik tot de conclusie dat de sla bijna op was, en dus reed ik nog even snel naar het lokale supermarktje. Daar kom ik niet graag voor verse produkten, aangezien die meestal ofwel niet zo vers zijn ofwel heel erg duur ofwel uitverkocht. Zoals Pepijn altijd zegt: "hun slogan is Wir lieben Lebensmittel, maar de liefde van de levensmiddelen is niet wederzijds....."

Op de terugweg, ik was al bijna thuis, begon het ineens te hozen. Het weer was vreselijk, je kon geen hand voor ogen meer zien. Ik hoefde alleen nog maar de helling op te rijden en dan was ik thuis. De rotswand aan de rechterkant van de weg tussen Frahelsbruck en Frahels is redelijk steil, en een onbewoond bosgebied. Daar vandaan kwam vanuit het niets een ree van de rots een paar meter naar beneden op de weg vallen, net voor mijn auto. Knal en er finaal overheen..... Je kunt daar op dat punt echt niet stoppen, niemand verwacht daar in dat noodweer een stilstaande auto, dus heb ik de auto een paar meter verder in onze garage gereden, en daar rustig naar de schade aan de auto gekeken. De ree was op slag dood. Pepijn was al de ree in de kant aan het schuiven, de politie bellen, en onze nummerplaat zoeken die bij de knal van de auto was gekomen. Gelukkig was de schade aan de auto gering: hier en daar wat krassen en scheuren aan de voorbumper, het nummerbord liet zich terug monteren. De auto zit toch al onder de deuken, dit kon er ook nog wel bij. De politie heeft de jachtopziener gebeld om het dier te verwijderen.

Ik heb echt oneindig veel geluk gehad. Als de ree een fractie later was geweest, was mijn auto total loss geweest (bijvoorbeeld motorkap finaal ingedeukt, radiator kapot, beest door de voorruit) en wie weet was ik ernstig gewond geweest door rondvliegend glas of omdat ik aan de andere kant het talud af was gecrashed. Wildongelukken komen hier heel veel voor, ik denk dat wij de enigen in het dorp zijn die nog niet aan de beurt waren geweest. Geen autoverzekering die wildschade hier dekt, zo vaak als het voor komt. We wonen natuurlijk ook wel in een natuurpark, en ik heb al heel vaak moeten remmen voor allerlei verschillende dieren die de weg overstaken (complete kuddes herten, konijnen, vossen, egels, eenhoorntjes, en zelfs een lynx), dus je bent je er wel van bewust dat het kan gebeuren. Onze medewerkster heeft 3000 euro schade aan haar auto gehad vanwege 3 herten die midden in het dorp de weg overstaken. Weer een ervaring rijker. Gelukkig hebben we een oude auto....

maandag 5 september 2016

Rustig aan, dan breekt het pootje niet.....

En toen was het ineens september! Waar is augustus gebleven? We weten het zelf niet. We hebben het gevoel door een soort orkaan te zijn overreden. Vandaag laten we alles vallen en zijn erg verstrooid. Na een enorm lange periode van doorhollen was het vandaag iets rustiger, en dan komt meteen de vermoeidheid eruit. Ik ben er niet trots op, maar heb vandaag voor het eerst in jaren een blad met glazen bier laten vallen. Gast was een beetje nat, ik helemaal doorweekt. Pepijn heeft het gebroken glas opgeruimd, de gast kwam niet meer bij van het lachen, en ik moest een andere jurk aan en snel even mezelf wassen. Ik liep te soppen in mijn schoenen, en tot op mijn onderbroek rook alles naar bier. We hebben de gast en zijn vrouw een nieuw rondje bier van het huis gegeven, ze waren helemaal niet boos.

Pepijn loopt al lange tijd te kwakkelen met een ontsteking aan zijn grote teen, en ik heb al een tijd last van een pijnlijk verrekt spiertje onder mijn voet. Het gevolg van veel te veel lopen..... Pepijn mocht van de dokter geen dichte schoenen meer aan, dus had ik maar even een goedkoop paar outdoor-sandalen voor hem gekocht bij de Deichmann (zeg maar van Haren). Erg flateus, hij heeft zich de eerste dagen enorm lopen schamen dat het toch niet representatief was, totdat hij zich erbij neer gelegd heeft dat het nou eenmaal niet anders kon. We dachten dat het voor een paar weken was, maar het is nu al bijna 2 maanden. Volgens de huisarts gaat het nog wel even duren, de ontsteking moet samen met de nagel uitgroeien. Pepijn had dringend nog een extra paar schoenen nodig om te kunnen afwisselen. We hebben dus 2 weken geleden op onze Ruhetag bij onze favoriete schoenenwinkel in Deggendorf 2 paar leren duitse sandalen gekocht, zeg maar een soort Birkenstocks. Het enige wat nog ontbreekt bij de integratie zijn de witte of geitenharen sokken.

Diezelfde avond liep Pepijn op blote voeten bij ons in de huiskamer, en toen heeft hij de zere voet erg hard tegen de kast gestoten. 's Nachts werd de pijn ondragelijk, dus heb ik hem de volgende ochtend na een doorwaakte nacht naar de huisarts gereden. Diens diagnose: gebroken.... Daar zit je echt midden in het hoogseizoen op te wachten.... Het was niet te gipsen, dus het werd gespalkt en getaped en gewapend met krukken gingen we naar huis. Goed.... wat nu...? Ik heb verschillende familieleden en vrienden gebeld of iemand kon komen helpen met dingen die Pepijn altijd doet (zoals gras maaien), maar iedereen was ofwel zelf op vakantie, ofwel was aan het oppassen op de kinderen/ huisdieren/ planten van mensen die op vakantie waren, ofwel kon geen vakantiedagen opnemen vanwege vakantie van collega's, ofwel kwam net terug van vakantie en had geen vakantiedagen meer. Ik heb mijzelf dus dagenlang een slag in de rondte gerend, want nu moest ik alles wat niet zittend gedaan kon worden voor mijn rekening nemen. Na een paar dagen was ik he-le-maal total loss. Gelukkig kon Pepijn wel computer- en telefoonwerk doen, en kon ik Pepijn wel voor het fornuis parkeren zodat hij tenminste het vlees kon omdraaien en in de pannen kon roeren. Bij dat roeren is hij een paar dagen later per ongeluk op die voet gaan staan, en hoorde toen een enorm harde krak. De volgende ochtend was de zwelling bijna helemaal weg, en kon hij op zijn voet staan zonder de ondragelijke pijn van eerst. Ofwel het was niet goed gezet, ofwel het is nooit gebroken geweest en was er alleen een botje vreselijk uit de kom. Hoe dan ook, door de crunch zit alles weer op z'n plaats. Inmiddels doet Pepijn weer redelijk mee in het bedrijf, al is bijvoorbeeld gras maaien nog een beetje een brug te ver. Dinsdag wilde Pepijn mee naar de groothandel, maar daar heb ik hem toch op een stoel in de kantine gezet totdat ik klaar was met inkopen.

Gelukkig was het pootje de week ervoor nog niet gebroken tijdens de Kulinari-Musi-Summa, het kulinaire feest van de Lamer Wirtegemeinschaft op het marktplein. We hadden dit jaar saucijzenbroodjes en quiche gebakken, andere collega's hadden alles van taart tot speenvarken aan het spit, van gepofte aardappels tot gewokte bami, van hamburgers en gulash tot oliebollen. Er was een vuurshow, verschillende muziekoptredens, een complete braderie, een kindercircus, een volksdansgroep, en ga zo maar door. We hebben veel lol gehad, maar het was keihard werken, niet alleen op de dag zelf, maar ook alle voorbereidingen in de dagen en weken ervoor. Omdat het vrij vroeg op de avond begon te regenen, hebben we allemaal maar een mini-winstje gedraaid, maar qua PR en gezelligheid was het voor herhaling vatbaar. Inmiddels hebben we de eindbalans met z'n allen opgemaakt, en over verbeterpunten gesproken, en we gaan het volgend jaar weer doen. Van het mini-winstje gaan we samen met de collega's in december gezellig een dagje wat leuks doen.

Tot slot even lachen: een vrouw belt Pepijn op over een kamer voor een bepaalde datum. Ze moest reserveren via een bepaalde reisorganisatie omdat ze daar nog een tegoed had (komt wel vaker voor). Pepijn heeft gezegd dat de desbetreffende dag in orde was, en dat ze het kon gaan regelen met het reisburo. Vervolgens krijgen we van het reisburo een boekingsaanvraag voor een dag later, en dát kon niet meer. Pepijn mailt dus het reisburo terug "Dit is niet met de gast afgesproken. Jammer dat ze van gedachte veranderd is, want die nieuwe dag kan het niet". De dag erna belt de vrouw boos op dat ze niet begreep waarom we de aanvraag hadden afgewezen: "Ik wilde de kamer vanaf maandag reserveren, maar het online systeem van de reisorganisatie zei dat we zo kort van te voren niet meer voor die maandag konden reserveren, dus heb ik dinsdag ingetypt. We dachten dat u dan wel zou begrijpen dat we toch op maandag komen".

donderdag 28 juli 2016

Hoogseizoen

Langere tijd geen blog? De meesten weten het al: hoogseizoen! Het is hier op het moment een gekkenhuis. We komen nauwelijks aan genoeg slaap toe, en we hebben allebei last van onze voeten van het vele lopen.

Deze week hadden we een aantal gasten die hele rare dingen deden. De kat vond eerst de pindasaus best wel lekker, maar daarna ging het niet zo goed meer met haar.

Pepijn kwam deze week naar buiten, en gasten hadden aan de voorkant van het hotel alle stoelen en tafels van het openbare terras bij de hoofdingang vol gelegd met hun net zelf gewassen ondergoed. Er kon niemand meer buiten eten, en voor aankomende gasten is dit natuurlijk geen reclame. We zijn een driesterrenhotel, geen daklozenopvang! Pepijn heeft aan de kamerdeur geklopt met een wasrekje. Het zag er echt niet uit. Jammer dat Pepijn de gasten eerder tot de orde geroepen had dan dat ik een fototoestel kon pakken......

Dan hadden we gasten zonder topografisch besef die dachten een dagtochtje naar Polen te maken. Het hotel ligt aan de Tsjechische grens, niet aan de Poolse. Daar moet je nog even 500 km door Tsjechie voor rijden.... Andere gasten wilden weten of Tsjechie buitenland was. Ze hadden namelijk geen groene verzekeringskaart voor de auto, iets wat op zijn minst aangeraden wordt voor rijden in het buitenland. Vervolgens kwam de vraag of je die ook nodig had als je maar een paar uur een tripje naar Tsjechie ging maken. "Het is nog steeds buitenland, meneer, ook voor een paar uur."

woensdag 6 juli 2016

One woman show

Deze week was ik alleen, omdat Pepijn naar een begrafenis in Nederland was. Ik voel de vermoeidheid overal in mijn lijf, ben blij dat hij er sinds vandaag weer is. Het hotel draaien gaat in je eentje net aan als je niet te veel gasten en niet al te veel rare dingen hebt, al kan je het restaurant er niet ook nog bij hebben. De gasten werden dus allen vriendelijk doorverwezen naar de collega in de straat. Zonder mijn fantastische personeel had ik het ook niet gered. De volgende begrafenis dient zich helaas al weer aan - binnenkort moet ik naar Engeland, áls ik een betaalbaar vliegticket kan vinden.

Ondertussen is het vorige en deze week erg stil in het hotel. Duitsland gaat steeds een ronde verder in het EK, en iedereen die al langer meeleest weet wat dat betekent: niemand gaat op vakantie, maar iedereen zit thuis voor de buis met een krat bier. Het begint nu echt vervelend te worden, het wachten is op het einde van het toernooi.

Vandaag hebben we een gesprek gehad met een webdesigner over de bouw van een nieuwe hotelwebsite. We hebben al een tijd een nieuwe website nodig, maar we hadden steeds geen tijd om het zelf te doen, en ook geen zak geld om het te laten doen. De eerste edities hebben we helemaal zelf gebouwd, maar voor deze versie kunnen we nu echt de tijd niet meer vinden, en bovendien hebben we de expertise voor alle moderne snufjes niet. We gaan kijken wat voor offerte eruit komt.

zaterdag 18 juni 2016

Creditcardfraude

Ik zeg het wel vaker.... we moeten helderziende worden....
Vorige week kregen we een last-minute boeking via een online boekingsportaal waarvan we gelijk een raar gevoel bij hadden. Geen idee waarom: een single en een double niet-roken voor die avond, normale naam van een Duitse vrouw, normaal adres in Duitsland, creditcardnummer klopte. De vrouw had een zogenaamde "Hot Deal" geboekt, waarbij je een goedkopere prijs betaald omdat je een boeking maakt die je niet meer kunt annuleren en die meteen van je creditcard wordt afgeboekt. Het geld is dus meteen na boeking geind.

Een paar uur later stonden er 2 hele vage vrachtwagenchauffeurs voor onze balie, sterk naar zweet en de hele Marlboro-fabriek ruikend. Met een sterk accent: "Er is een kamer voor ons geboekt". Dat bleek dus die reservering te zijn. Geen 3 personen, slechts 2, ook geen niet-rokers, en geen vrouw te bekennen. Wie is mevrouw S. dan? Ja, dat is onze bazin, die komt nooit mee, doet dat altijd zo. Tsja, dat gaat dus zo niet. Iedereen kan wel zeggen dat hij voor die kamers komt, wat als de echte mevrouw S. straks ineens komt? Bovendien is het bij dit soort reservering zo dat de bezitter van de creditcard er wel bij dient te zijn, helemaal bij een last-minute, waarbij niet meer gecheckt kan worden of het creditcardnummer niet gehackt of geskimmt ist. Probleem is namelijk dat mevrouw S. maar "creditcardfraude" hoeft te roepen en dat ze nooit in ons hotel was, Mastercard meteen het geld terug stort, en wij hebben gratis 2 kamers weggegeven. De desbetreffende mannen zitten dan al lang en breed weer in Moldova. Je kunt bij dit boekingsportaal ook een bedrijfsnaam opgeven, en ook de namen van de aanreizende personen, dan was het nog halverwege ok geweest. Dat was allemaal niet ingevuld. Of je bent dus heel dom, of juist heel erg slim.

Die jongens begonnen dus die vrouw bellen, Pepijn kreeg de mobiel in de hand gedrukt, en werd aan de telefoon door een of ander ordinair wijf voor rotte vis uitgescholden. Zij zei mevrouw S. te zijn en een bedrijf te hebben, en dat dit nóóit ergens een probleem was. Fantastisch leuk zo'n baas, vooral toen die jongens tegenover mij bekenden dat dit al het derde hotel in een week was waar ze deze issues hadden. Pepijn had een simpel voorstel, wat wij bij hotels in Amsterdam geleerd hebben: kopieer de voor- en achterkant van de orginele creditcard, maak een kopie van de ID-kaart of paspoort van dezelfde persoon, en schrijf even op de kopie dat je toestemming geeft voor een afboeking voor dhr X en dhr Y, en fax of email dat even. Twee minuutjes werk, en het is geregeld. Ieder bedrijf heeft toch minimaal een fax of een scanner. Dat ging ze allemaal niet doen, wij gingen ze gewoon nu een kamer geven, en met de mededeling "ik trek je kop eraf" gooide ze de telefoon erop. Tsja, jongens, het is bijna 22 uur, sluitingstijd van de receptie, dus wij hebben ondertussen gewoon geen andere mogelijkheid dan jullie de deur te wijzen.

Toen belde het callcentre van het boekingsportaal. De vrouw had ze gebeld met de mededeling "dat het hotel weigerde haar in te checken." De medewerkster hoorde Pepijn even aan, het was duidelijk dat mevrouw S. haar maar wat op de mouw had gespeld, en zei "U heeft helemaal gelijk, u staat volledig in uw recht om deze mensen de deur te weigeren. Dit kan zo niet". Uiteindelijk zijn we er met de reisorganisatie uitgekomen dat zij de boeking in hun systeem annuleerden, ons geen provisie in rekening gingen brengen voor deze boeking, wij de creditcardafboeking terug zouden storten naar mevrouw S., en alleen tegen onmiddellijke contante betaling de twee heren alsnog zouden accepteren. Die jongens waren echt wel te goeder trouw, die konden er duidelijk niets aan doen, en hebben zich ook keurig gedragen en de kamers heel netjes achtergelaten. Zelfs de fles mineraalwater uit de gastenkoelkast hebben ze netjes betaald.

Na deze hele toestand heb ik mevrouw S. en het bedrijf op de vrachtwagen even gegoogled. Al snel werd duidelijk dat dat ook dubieus was. Ze werkt helemaal niet voor het opgegeven bedrijf. Wel heeft ze een parketlegfirma, die geregistreerd is als Limited-company in een verlopen kantoorpand in Liverpool. De openbare bedrijfsgegevens van dat engelse bedrijf beloven ook niet veel goeds: duidelijk een brievenbusfirma, ontelbaar veel directeurswisselingen, rare financiele handel en wandel, waar zij al jaren een prominente rol in speelt. Wat zei ik? We moeten helderziende worden!!

vrijdag 10 juni 2016

Houthakkers

Ken je dat grappige liedje "I'm a lumberjack and that's ok"? Deze week hebben we veel bosbouwers, boswachters en houthakkers in huis. In Roding is de grootste bosbouwbeurs van Europa, en ondanks dat het meer dan 50 km weg is, zit de hele regio van woensdag tot zondag vol. Gisteren hadden we maar 1 kamer die hier niet voor de beurs waren. Veel grote stoere mannen in huis dus, er zijn er maar een paar met vrouw gekomen. We zijn een beetje doorgedraaid, gisteren is het erg laat geworden, wel was de bieromzet erg leuk. Ze zijn echt allemaal ok.

Ik heb nog steeds waanzinnige spierpijn van onze wandeling van dinsdag. Het was echt niet zo ver of zwaar voor ons doen, maar ik heb ernstige moeite met trap lopen en ik moet met een vorkheftruck uit bed getakeld worden. We zijn naar Engelshütt gelopen, en hebben daar de bus naar Neukirchen genomen. In Walching moet je dan overstappen op de bus de andere kant op, want die rijdt via de Hohen Bogen, en daar wilden we heen. Omdat onze buschauffeur erg langzaam reed, moesten we hard rennen voor onze (normaal erg makkelijk te halen) overstap. De chauffeur heeft ons ook nog €3,40 te veel berekend voor de 2 buskaartjes. Normaal zijn ze hier zo servicegericht, maar deze had er overduidelijk geen zin in.

We hadden nog gratis kaartjes voor de Hohen Bogen stoeltjeslift, maar die waren nog van vorig jaar. We hebben heel erg netjes gevraagd of we er nog iets mee konden, en hadden eigenlijk op niets gerekend behalve misschien een kleine korting of zo, maar tot onze verrassing werden die zonder enig commentaar alle 4 omgeruild voor nieuwe die geldig zijn tot 2017. We hebben er dus nog 2 voor een volgende keer. Kijk, dat is dan wel weer superservice! Boven hebben we na de eerste 1,5 km bij Haus Schönblick eerst op het terras van het uitzicht genoten met een drankje.


Daarna ging de afdaling goed van start, richting Höllhöhe en verder naar Kolmstein. Bij Kolmsteiner Hof hebben we gelunched. Die mensen kennen we erg goed via de Horecabond en dat is ook een superplekje. Daarna zijn we naar huis gelopen via Haibühl. Totaal hebben we ongeveer 13-15 km gelopen.

We zijn daarna nog in de auto gestapt naar Cham omdat we buitentapijt voor de balkons hadden gezien. De tegels op de balkons werden nu toch wel een beetje aftands, dus voor de zomer moest daar snel wat aan gebeuren. Aangezien we zo vol zijn, kun je niet met de drilboor gaan hakken en breken. Dit is een erg sjieke en snelle oplossing.


Volgende week hopen we weer in een kamer te kunnen verven. Dat moet tussen de bedrijven door ook gebeuren. Pepijn heeft bij zijn laatste bezoek aan Nederland weer een aanbieding spotjes op de kop getikt (lampen en gloeilampen zijn in NL veel goedkoper), en dezelfde spotjes die we in de halletjes van de kamers hebben, komen dus nu ook in de gang. Eindelijk de jaren 70 lampen eruit! Punt is alleen dat we dat heel precies moeten timen, want de stroom in de hele gang en de kamers boven moet er dan af, dus dat kan niet als er gasten thuis zijn. We hebben ook nog zoveel ander materiaal liggen voor geplande klussen, en er is nog zoveel wat we willen doen, maar we hebben gewoon te weinig uren in de dag. Ook de tuin blijft veel werk vragen: het is op dit moment broeierig weer, dus alles groeit als kool. Dit jaar hebben we besloten in het najaar niet lang of ver op vakantie te gaan, maar in november even lekker voortgang te maken met klussen. Vorig jaar hebben we een droomvakantie gehad, maar dat zit er logistiek en financieel natuurlijk niet ieder jaar in.

maandag 30 mei 2016

Tien jaar

Ongelofelijk, maar waar. Vandaag zijn we hier precies 10 jaar. Zoals ik al tegen Pepijn zei, voelt het helemaal niet zo. En we gaan graag nog even door. In 10 jaar is er zoveel gebeurd, dat kun je niet in 1 logje kwijt. Dit is al heel veel jaren echt "thuis".

Het meest ongelofelijke verhaal is natuurlijk dat de kat die 10 jaar geleden bij onze verhuizing langs de snelweg de benen nam, op het bureau naast mij ligt te spinnen. Ik denk dat als je het die zou kunnen vragen, ze achteraf niet zo goed zou weten waarom ze dat nou gedaan had. Ook voor haar is het al heel veel jaren echt thuis.

We hebben een paar drukke weken achter de rug, met alle katholieke feestdagen, en Pepijn was tussendoor nog even naar Nederland, dus vandaar dat er een tijdje geen log was. Nu is het sinds vandaag een paar dagen extreem rustig. Morgen gaan we er een leuke dag van maken met een leuk etentje om te vieren dat ons bedrijf woensdag 10 jaar bestaat. Vanaf donderdag gaat dan echt de beuk er weer in voor het hoogseizoen.

donderdag 12 mei 2016

Ruhetag-perikelen

En toen was het alweer mei! Afgelopen weekend was het heel erg druk ivm Hemelvaart, en komend weekend wordt het weer heel erg druk ivm Pinksteren. Op Pinkstermaandag is in Kötzting altijd de Pfingstritt, dus is het altijd vol bij ons. Vandaag is het een beetje stilte voor de storm, we hebben weinig gasten en die we hebben zijn zeer uithuizig. Pepijn heeft de afgelopen 2 dagen gebuffeld in de tuin, en ik was gisteren bij de groothandel om even in te kopen.

Dinsdag zijn we heerlijk gaan wandelen, het was 22 graden en prachtig zonnig, alleen werden we laat in de middag overvallen door noodweer. Het plan was om vanaf station Hohenwarth Campingplatz omhoog te gaan naar de Kaitersberg, dan bij de Kötztinger Hutte wat te gebruiken, en dan via de Räuber Heiglhöhle terug over de kam naar station Zellertal te lopen, waar de auto stond. Het eerste deel ging heel erg goed. Het was wel warm, en de klim was zo vroeg in het jaar misschien wat steil, maar de lunch bij de Kötztinger Hutte was een welkome pauze. Daarna moesten we eigenlijk alleen nog maar bergaf, maar een half uur na de lunch begon het te regenen. Eerst hebben we geschuild onder een gigantisch groot rotsblok, en toen het wat minder erg werd, hebben we de pas erin gezet richting bewoonde wereld. Dat hebben we niet helemaal gehaald; 4,4 km voor het einddoel kregen we een gigantische wolkbreuk over ons heen. Het kwam met bakken uit de lucht hozen. We zijn gaan schuilen onder een afdakje bij een verlaten uitspanning, daar stonden we droog en we konden zelfs even onze kletsnatte jassen uitdoen en aan een spijker ophangen. Koud was het namelijk niet. Toen het maar zo hard bleef gieten en onweren, hebben we na 40 minuten schuilen maar een taxi gebeld met de mobiele telefoon. Gelukkig konden we uitleggen waar we waren, en was de taxichauffeur bereid meteen te komen. In de taxi was het tijdens de rit een beetje schrikken hoe ver het nog lopen was geweest, en hoe nat we dan wel niet geweest waren. In Kötzting zijn we bij onze favoriete pizzeria gaan eten. Toen we thuis kwamen waren onze jas, sokken en schoenen nog steeds helemaal doorweekt.

De dinsdag ervoor waren we even bij de bouwmarkt in Cham een paar klusspulletjes kopen. We kwamen terug bij de auto, en waren net ingestapt, toen er in het parkeervak schuin tegenover ons een andere auto stopte. De bestuurder stapte uit, en toen begon de narigheid. Hij had vergeten de auto op de handrem te zetten. De auto rolde tegen de zijkant van onze auto aan en schuurde de hele rechtervoorkant van de bumper en het metaal van de zijkant, enorme krassen tot gevolg. Hij deed er allemaal maar wat luchtig over: zeg maar wat het kost en dan geef ik jullie wel wat geld of zo. Dacht het niet vriend.... Toen hij vaag was over het feit dat hij geen verzekeringspapieren bij zich had, en raar tegen Pepijn stond te zeveren, heb ik meteen met mijn telefoon de politie gebeld. Die kwamen gelukkig vlot toen ik zei dat de man geen verzekeringspapieren had, geen schadeformulier wilde invullen en zich nogal raar gedroeg. Zij hebben de papieren ingevuld, op hun formulier aangekruist dat de tegenpartij schuld had, en hem een schriftelijke waarschuwing gegeven wegens het rondrijden zonder verzekeringspapieren. Hij was wel verzekerd, dat is allemaal ondertussen gecheckt met de verzekering.

Pepijn is met de auto bij onze vaste garage geweest, die is normaal altijd heel goedkoop. Onze vaste monteur zei dat hij meteen een officiele schade-taxateur ging bellen, want dit was niet even een klein krasje. Vanmiddag heeft de taxateur de auto bekeken: gelukkig is er niets ontzet of zo wat onmiddellijk gerepareerd moet worden, maar de lak is van het metaal gekrast en er zit een deuk in de rechter wielkast. Onze eigen monteur had de schade al op rond de 1000 euro geschat, de taxateur stuurt ons nog een rapport met de uiteindelijke kosten. Onze garage zei ook al dat we alleen even het blanke metaal moeten (laten) bijlakken om roesten te voorkomen, en de rest van het geld gewoon moeten houden, want de auto is ruim 12 jaar oud (255 duizend op de teller) en er zitten al krassen en deukjes in zodat de hele bumper laten spuiten niet meer de moeite waard is.

vrijdag 29 april 2016

Jantje lacht, Jantje huilt

Wat een weer is het de laatste dagen: prachtig zonnig, en dan ineens tussendoor een zware sneeuw- of hagelbui. Jantje lacht, Jantje huilt. Echt lekker weer om te gaan wandelen....niet dus...... De bezetting van het hotel is vanwege dit unieke weer niet zoals hij zou moeten zijn, we hebben het gewoon heel erg rustig. Het personeel klaagt steen en been over de weinige diensten, eentje heeft er nu zelfs een baantje bij genomen, maar wij kunnen er ook weinig aan doen. Als ik de blogs van vorig jaar lees, was het de laatste aprilweek ook zo rustig, en toen was het wel mooi weer. We zien dat de boekingen voor Hemelvaart nu erg langzaam gaan, mensen wachten eerst af of het weer zo slecht blijft. We zijn deze week zelf aan het klussen. De balkonkamers krijgen onder andere een gelakt plafond en allemaal nieuwe verlichting. Ook worden de stopcontacten verdubbeld.


Vorige week waren we even een paar dagen in Nederland. Het was veel te kort en we waren dan ook helemaal kapot toen we weer terug waren. Een goede vriend van ons ging promoveren in Utrecht: een hele speciale gebeurtenis waar we heel erg graag naar toe wilden. We kunnen al veel te vaak niet naar bruiloften, verjaardagen en andere hoogtijdagen van de mensen die ons dierbaar zijn. Het was een superdag, we waren blij dat we er de hele dag bij konden en mochten zijn. We hebben bij onze beste vriend gelogeerd in Amsterdam (die ook een vriend van de promovendus is), en hij is de donderdag dat we terug reden met ons mee gekomen naar Lam. Naast een hoop gezelligheid heeft hij ook meegeholpen met klussen. We hebben samen een balkonhek geverfd op de enige middag dat het droog was, hij heeft de gastencomputers ge-update, en gisteren heeft hij samen met Pepijn in de balkonkamers aan de electra geklust. Hij is vandaag weer met de trein naar huis.

Dit keer hebben we heen en terug naar Nederland overdag gereden, en ondanks dat we niet echt heel erg file gehad hebben, hebben we er beide keren toch een hele lange dag over gedaan. Volgende keer gaan we toch weer 's nachts rijden, dat rijdt een stuk relaxter en sneller. We hadden op de terugweg nog even stress, toen we tijdens het oprijden van de parkeerplaats van een wegrestaurant een slepend geluid hoorden. Er lag onder de auto een paneeltje los wat over de straat sleepte. Pepijn en Harald hebben even op hun knieen voor de auto gelegen of we het zelf konden fixen, maar we besloten toch maar de ADAC te bellen. Volgens de telefoniste kon het wel eens 90 minuten gaan duren. Dan maar even lunchen bij het wegrestaurant, daar waren we eigenlijk toch voor gestopt. Vijf minuten later stonden we in de rij om ons eten af te rekenen, toen er een telefoontje kwam van de monteur die al met zijn auto de parkeerplaats op kwam rijden. Dat was boffen! Binnen no time was het gemaakt en konden we weer op weg. Boutje losgetrild, gewoon domme pech, volgens de monteur "was het nog een prima auto". Tot diezelfde conclusie was onze garage de week ervoor ook gekomen bij de kleine beurt, waarschijnlijk haalt het autootje deze maand haar tweejaarlijkse APK gewoon nog.

maandag 11 april 2016

Alweer een drukke week!

De afgelopen week was even aanpoten, en de komende week wordt niet anders. Het is heerlijk om weer eens wat te doen te hebben na de slappe winter. Ook het restaurant wordt zeer goed bezocht. In het midden van de week hadden we zelfs een dag dat de omzet op restaurant hoger was dan die op kamers! Het is buiten nog wel fris, maar erg mooi zonnig, dus gisteren zaten er ook wandelaars op het terras. Vandaag komen de zakenreizigers van Siemens weer terug voor de tweede week van hun cursus. Gelukkig waren ze vorige week erg tevreden. Waarschijnlijk houdt het in dat er niemand van ons naar de jaarvergadering van de horecabond kan vanmiddag, omdat we dan met lunch serveren nog niet klaar zijn.

Hoe druk wij het hebben, zo rustig is het elders in Lam. Op het moment zijn er maar iets van 3 collega's open, de rest is met vakantie. Wij voelen dat het na de 15de totaal op z'n gat valt. De medewerksters vragen voordurend om een rooster voor de tweede helft van de maand, maar ik heb grote moeite een planning te maken rondom de weinige tot geen boekingen. Het wordt waarschijnlijk voor onszelf veel op een ladder in verfkleding staan.




zondag 3 april 2016

Al weer april!

Wat gaat de tijd toch snel, het is al weer april!
De afgelopen weken was het hier erg druk, en de komende 2 weken blijft dat zo. Dan valt het midden april ineens op z`n gat, een heel aantal collega's gaan ook in april meerdere weken dicht wegens gebrek aan klandizie. Wij gaan de derde aprilweek heel even de midweek naar Nederland, omdat een vriend gaat promoveren. Als je toch leeg bent, dan kun je daar makkelijk bij zijn. We missen van vrienden en familie al genoeg verjaardagen, bruiloften, geboortes, begrafenissen en andere hoogtijdagen. Zo kom je jaren niet in Nederland, en dan ineens 4x in een half jaar.

Inmiddels is het hier stralend weer, zo´n 21 graden. We verheugen ons nu al op dinsdag, dat wordt een goede wandeldag. Vorige dinsdag was het beestenweer, dus was het niet erg dat we dringend naar de groothandel moesten voor een paar dingen. De gasten hadden alles opgegeten met Pasen. De wasmachines waren bij de Metro in de aanbieding, en het is hier al een paar maanden improviseren met een wasmachine te weinig, dus hebben we gelijk voor een leuke prijs een nieuwe ingeladen. De oude had ik in augustus 2006 bij dezelfde groothandel meegenomen, en die begon dus na een hard hotelleven van 9,5 jaar zodanige kuren te vertonen dat hij onbruikbaar was geworden. Voor een huishoudmachine een hele respectabele leeftijd, gezien wat ik er allemaal mee doe. We hebben nu hetzelfde merk als onze grote machine, over die Bauknecht ben ik heel tevreden, en over de nieuwe ook.

We merken aan dit soort dingen dat we hier al bijna 10 jaar zijn. Artikelen die we meteen aan het begin gekocht hebben, beginnen het nu op te geven of wel erg oud te worden. Onze auto hebben we destijds als jonge tweedehands gekocht, die is nu 12,5 jaar oud en heeft over de 250 duizend km op de teller. Hij rijdt nog heel fijn maar het wordt best spannend of hij de TÜV (APK) nog haalt. Eigenlijk hopen we hem minimaal nog 2 jaar op de weg te houden tot de volgende keuring in mei 2018. De sneeuwloze winter was geen vetpot, dus we zitten even niet op grote uitgaven te wachten. Deze week begon het waterkokertje in de keuken te lekken. Die heb ik van mijn ouders kado gehad toen ik vanuit de studentenflat naar mijn eerste echte huis in Amsterdam verhuisde, bijna 20 jaar geleden. Zo stevig maken ze die dingen tegenwoordig niet meer. We hadden in de opslag nog een andere staan, dat is een rotding, maar voorlopig doen we het er even mee.

Deze week hebben we het terras weer buiten gezet, de planten uit de overwinter-opslag gehaald, de parkeerplaats geveegd en nog een paar van dat soort dingetjes. De gemeente heeft de bomen eindelijk gesnoeid op de helling. Die staan langs de weg op hun land, die zijn niet van ons, maar in de herfst kregen we ineens een beetje een onvriendelijke brief dat we "onze bomen moesten snoeien" omdat die het verkeer bellemmerden. Pepijn heeft even een gezellig informeel praatje met de burgemeester gemaakt (Hoi Paul, ... ) tijdens de toerismevergadering (zo doe je dat hier), er is iemand van de gemeentewerken langs geweest om te kijken waar de grenslijn dan ligt (wij hebben hier in Beieren allemaal grensstenen langs de grenslijn liggen). Toen werd het ze ineens duidelijk dat het hun eigen bomen en struiken waren die de straat smaller maakten, en dat ook nog er een paar rotte bij waren die bij een volgende storm klaar stonden om voor een volledige versperring te zorgen. Tijd dus om in te grijpen - maar wel door de gemeentewerken en niet door ons.
Het is nog erg vroeg in het seizoen en nog niet allemaal even groen, maar het ziet er alvast een stuk beter uit.

zondag 20 maart 2016

Terug van weggeweest

Dit weekend hadden we een topweekend. Je kunt merken dat het langzaam lente wordt en de gasten er weer zin in hebben. Goed zo, want we werden maar wat moedeloos van de dooie wintertijd. Ook de komende weken hebben we een prettige bezetting. Pasen zijn we nu zelfs al vol. Volgens het weerbericht (voor zover dat een week van te voren klopt) zou het volgend weekend 17 graden moeten worden. Dat verklaart ook waarom mensen zo aan het boeken zijn. Deze week was het al heel aardig, maar dinsdag werden we ineens verrast met een redelijke hoeveelheid sneeuw. Net toen we de dag ervoor tegen elkaar gezegd hadden dat het terrasmeubilair wel naar buiten kon.....

We hadden dit weekend ineens een bonuskamer. Iemand belde een paar weken terug op om te vragen of we dit weekend een kamer vrij hadden. Hij ging het met zijn vrouw bespreken en moest nog vrij vragen bij zijn baas. Nooit meer gemeld, gebeurt wel vaker. Ineens stond er vrijdagmiddag bij Pepijn een stel voor de balie die bij hoog en laag beweerden een boeking te hebben. "Waar is uw bevestiging? Heeft u een voucher?". Hadden ze allemaal niet. Nou ja, dan even hier afrekenen en in een van de weinige lege kamers geschoven. Ik kan mij die meneer nog herinneren, daar heb ik gewoon een heel normaal gesprek mee gehad, die klonk toch niet blond aan de telefoon..... Het hele weekend heeft die man mij vuil aangekeken terwijl hij zwijgend langs de receptie liep.

Vorige week zijn we nog even een paar dagen naar Nederland geweest. Het was gezellig, maar veel te kort. Het was super om iedereen weer te zien. Wel vonden we het overal zo koud. Hier in Duitsland wordt de verwarming in de winter tot tropische temperaturen opgestookt. Wij moeten er in het hotel aan mee doen, want anders is het geklaag niet van de lucht, ook al betekent het dat wij zelf in de winter binnen met korte mouwen rondlopen. De truien zijn hier al 10 jaar niet uit de kast geweest. Je raakt er helaas aan gewend, dus vinden we het in Nederland nu overal koud. Iets anders wat nu enorm opviel, was hoe smal en klein de straatjes en de parkeervakken in Nederland zijn. Ook merk ik dat ik steeds slechter tegen de drukte kan. Ik laat het liefste Pepijn rijden op de Nederlandse wegen. We hebben terug naar huis weer 's avonds en 's nachts gereden, dan is het heerlijk rustig op de Autobahn.

Even lachen: een vandaag uitgecheckte gast heeft op de comment card in de kamer geschreven "uw geurkaarsen ruiken niet zo goed". Nou dat kan kloppen, we hebben namelijk helemaal geen geurkaarsen.....

zaterdag 5 maart 2016

Griep

Pepijn is nooit ziek, maar deze week moest hij er toch vreselijk aan geloven. Griep....en niet zo'n beetje ook! Maandagnacht heeft hij zelfs liggen ijlen van de koorts. Dinsdag was dus een rare Ruhetag: Pepijn in bed onder 2 twee dekbedden met een fleecetrui en een kruik, en ik naar Straubing voor verschillende afspraken. Woensdag moest hij doodziek mee naar de verplichte herhalingscursus voor bedrijfshulpverlener. Echt niet fijn als je dan je bed uit moet. Hij heeft het overleefd, alleen zag hij wat pips nadat hij de pop moest beademen. Na 5 dagen het bedrijf alleen runnen had ik er schoon genoeg van, en was ook best wel doorgedraaid. Gelukkig is Pepijn sinds gisteren weer in staat een beetje mee te draaien. Nu moet ik echt uitkijken dat ik niet ziek wordt. Ik heb duidelijk iets fouts gegeten en vanacht bijna niet geslapen van de buikpijn.

Het is vandaag 10 graden. Leuker kunnen we het niet maken, het weer is prut en dat blijft zo. Zojuist heb ik gasten incheckt die duidelijk onder een steen geleefd hebben de afgelopen maanden. Op verontwaardigde toon werd gezegd "we zijn hier om te skieen, maar er is helemaal geen sneeuw....." Sorry hoor, maar op de Arber na zijn alle ski- en langlauf gebieden allang dicht, en dat staat ook op de desbetreffende websites, en ook op die van alle gemeenten. Als je op de webcam van de Arber kijkt, zie je dat buiten de piste alles groen is. Bovendien komen deze mensen uit de buurt van Nürnberg waar ook al de hele winter geen sneeuw is, en stond op alle weerberichtsites al minimaal een week dat het vandaag 10 graden werd.

Morgen gaan we, net als veel van onze collega's, 10 dagen dicht. Het heeft op deze manier gewoon geen zin om open te zijn, het kost meer als dat het oplevert. Dit weekend hebben we voor een deel nog wel leuke gasten, voor het andere deel hebben we gasten waarbij we de grootste moeite hebben om ons gezicht in de plooi te houden (van het lachen of qua ergernis). We hadden gisteren walkins die bij binnenkomst al over van alles wat te zeuren hadden. Ik kreeg het idee dat de man dacht dat hij wel kon afdingen door overal een probleem van te maken. Hij vond ook het gratis zwembad te ver weg. Sorry, omdat u het gegeven paard in de bek kijkt, zullen we even het hotel voor u verplaatsen tot direkt naast het zwembad... Het aanbod tot welkomsdrankje werd ook agressief van de hand gewezen. Ik werd echt aangekeken of ik ze de gifbeker aanbood in plaats van prosecco. Toen wilden ze de wettelijk voorgeschreven papieren niet invullen. Sorry, geen adres of geboortedatum op het aanmeldformulier, en geen krabbeltje op de internetovereenkomst= niet slapen. Ze zijn weer gegaan. Het punt waarbij er betaald moest worden, hebben we niet eens bereikt. Dat was waarschijnlijk ook 1 grote muiterij geworden. En dit waren natuurlijk met stip kandidaten geweest om vooraf te laten betalen. Ook had ik bij deze mensen graag ID willen zien.

We hopen volgende week naar Nederland te gaan, maar er ligt hier een hoop achterstallig werk doordat we deze week natuurlijk op halve kracht hebben gewerkt. Ook hebben we de komende dagen nog gezellig bezoek. We wilden eigenlijk met zijn vieren gaan sneeuwschoenwandelen, maar bij 10 graden zijn die rackets onnuttige accessoires. Tevens zijn we natuurlijk beiden niet topfit. Pepijn droomt stiekum van grote wandelingen, maar dat kan hij helemaal nog niet aan.

zondag 21 februari 2016

Storm

We zijn weer een week verder, en het is eigenlijk hier hetzelfde.
Buiten loeit de wind om het huis, het is nat en ongezellig. We hebben het dan ook heel erg rustig.
Gisteren begon het ineens waanzinnig te sneeuwen, echt bizar aangezien het de dag ervoor 8 graden was en morgen al weer 11 graden. Ik moest helaas de deur uit om melk te halen, ik heb de hele dag gewacht, maar heb toen toch maar een paar winterlaarzen en een dikke jas aangedaan en ben naar de winkel gegleden. 's Avonds ging het regenen en alle sneeuw is nu weer weg. De Arber heeft vandaag slechts 2 sleepliften in gebruik, de gondel en de stoeltjesliften zijn buiten gebruik vanwege de storm. Ze zijn op hun website eerlijk over de erbarmelijke sneeuw, ik denk dat ze wel kunnen sluiten, wie gaat er met dit weer skieen?

Laagseizoen brengt ook laagseizoengasten. We kunnen weer een boek schrijven.... Tegenwoordig innen we bij geschenkbonnen, internetvouchers en andere goedkope aanbiedingen de toeristenbelasting bij aankomst, net als andere bijkomende kosten die al bekend zijn zoals upgrades, extra bedden etc. Er is een groeiend aantal gasten die menen dat ze dat bij vertrek niet hoeven te betalen. Hoe goedkoper de aanbieding, hoe brutaler de mensen. Je hoort de raarste excuses: het hotel was toch niet vol, ze konden niet langlaufen, het was slecht weer..... Boter bij de vis dus. Misschien niet heel gastvrij voor de mensen die wel ter goeder trouw zijn, maar het kan helaas niet anders meer.

Deze week hadden we weer zo'n stel: je komt binnen, zegt niet eens goedemiddag en begint meteen op mij in te hakken dat je de mooiste kamer wilt. Nou hadden ze die van mij toch wel gekregen, als je zo leeg bent geef je mensen natuurlijk niet je minste kamer (we hebben overigens ook geen echt slechte kamers). Die vrouw had over alles wat te melden, en was echt zo vreselijk dat ik na het inchecken even in de geluidsdichte koelcel gestaan heb om af te reageren. Bij het uitchecken wilde ze niet betalen voor de consumptie die Pepijn haar de dag ervoor uitgeserveerd had. Leuk ben je....."kunt u het op de kamer schrijven?" en dan de dag erna bij hoog en laag beweren dat ze het niet gehad had. Ik heb voet bij stuk gehouden en toen beweerde ze ineens dat ze het niet kon helpen omdat ze Alzheimer had......

Gisteren hadden we een boeking waarbij we al zo'n no-show gevoel hadden. Het is niet uit te leggen waarom, maar na zoveel jaar in het vak heb je gewoon dat voorgevoel, en dat klopt dan ook meestal. We hadden al opgezocht waar ze vandaan kwamen (kengetal Hannover), en dat kwam later op de avond goed uit.... We zaten eigenlijk alleen nog maar op hen te wachten, de andere gasten waren buiten de deur of al naar de kamer. Kort na 20 uur werd er opgebeld, dat ze niet meer kwamen. Ze wilden gratis omboeken naar de dag erna, vandaag dus. Reactie van Pepijn: "Ik zie aan het telefoonnummer in de display dat u vanaf huis belt, en dus nog thuis zit in Hannover. Dat is minimaal 6-7 uur rijden. U wist dus al langer dat u niet ging komen, want anders had u al uren in de auto gezeten. U had dus ook al uren geleden kunnen bellen dat u niet kwam." Geen coulance dus..... Ze mogen best vandaag komen, maar dan wel met oorspronkelijke vertrekdatum. Ze krijgen niet aan het eind een gratis nacht eraan geplakt. Zal mij benieuwen of ze vandaag toch nog komen, wij hebben er een hard hoofd in.

We hebben in weer een paar kamers goed kunnen klussen, gisteren heeft Pepijn in 8 kamers een behangstrook geplakt als kleuraccent. Wij vinden allemaal dat het er heel goed uitziet. Op de foto lijkt het net of de strepen scheef zijn, maar dat is de vertekening van de groothoeklens.Klik op de foto om te vergroten.


zaterdag 13 februari 2016

Verven

Het midden van de week was dood, maar dit weekend zijn de boekingen onverwachts toch nog een beetje opgeleefd. Ok, half vol is niet veel voor de voorjaarsvakantie, maar beter dan niets. Wel valt op dat mensen massaal de goedkoopste kamercategorie boeken. Met wintersporters is dat altijd wel anders, dat mag wat kosten. Gisteravond hebben we ineens een drukke restaurantavond gehad, dat hadden we niet echt verwacht met deze gasten.

We kabbelen langzaam zo nog 3 weken door, en dan gaan we 10 dagen dicht. De tweede week van maart heeft er niemand in Europa vakantie, de voorjaarsvakanties zijn dan overal voorbij en pas de week van Pasen beginnen de paasvakanties weer. Traditioneel hebben mensen het kort voor Pasen zowiezo wel gezien met skieen, ook als er veel sneeuw ligt. We gaan proberen of we die week even naar Nederland kunnen.

Deze week hebben we in een paar kamers geverfd. Kamer 7 was de laatste standaardkamer die nog een wit plafond en nieuwe verlichting kreeg. Ook hadden kinderen daar met viltstift op de muur geschreven, dus moeten de muren ook weer. Die kamer blijft nog een paar dagen onverhuurbaar. In kamer 5 zat 1 muur helemaal onder de strepen, vlekken en butsen. Zuchtend heb ik ook daar de roller ter hand genomen. Eén laag dekte niet egaal, maar het is in ieder geval een stuk beter dan het was. De kamer hadden we dit weekend nodig, na het weekend doe ik nog een laag. In kamer 16 zaten zwarte handafdrukken aan de muur, en het leek ook net of iemand zijn handen aan die muur had afgeveegd. Die muur is met 2 lagen rolleren nu weer netjes, en ook direkt al weer verhuurd dit weekend. Ben benieuwd hoe lang het duurt voordat ik weer langs mag komen met m'n laddertje. Wat vreten mensen uit in onze kamers? Nog geen 10 maanden geleden alle kamers geverfd en ik sta nu al weer alles te verven. Christine kwam gisteren met de mededeling dat in kamer 18 het bakje met de hygienezakjes van de muur van de badkamer af lag. Daar hebben 2 kinderen in gezeten, dus ik vermoed dat die ermee rondgespeeld hebben.

zondag 7 februari 2016

Nieuwe week, zelfde weerbericht

Buiten is het 12 graden en prachtig zonnig. De katjes aan de bomen lopen uit, de dieren zijn allemaal broeds nestjes aan het bouwen en Jane loopt krols in de gang te roepen. Het is lente, en dat midden in de winter. We zouden hier moeten verzuipen van de sneeuw rond deze tijd. Behalve een paar hoopvolle dagen in het midden van januari is die er niet gekomen. Aankomende week is het Carnavalsvakantie, traditioneel vol vanwege het skieen, en de boekingsstand is de meest dramatische in 10 jaar voorjaarsvakantie. We kijken mistroostig naar het reserveringsoverzicht in de computer, het midden van de week zijn we zelfs weer 2 dagen leeg. Er is niet zo veel wat we er aan kunnen doen. Nergens in Europa is het dik met de sneeuw dit jaar. Gisteren zijn er in Tirol 9 lawines geweest omdat de sneeuw gewoon zó van de berg af schuift met die warmte.
Zojuist heeft onze werkstudente aangekondigd dat ze ander werk moet zoeken omdat ze te weinig uren krijgt. Dat is helaas het vervelende van oproepkracht zijn: als er geen gasten zijn, heb je geen werk. Ze moet toch op de een of andere manier haar collegegeld betalen. Jammer dat ze waarschijnlijk weg gaat, maar wel begrijpelijk. We kunnen er helaas niet zo veel aan doen.

Duidelijk is wel dat we een nieuw concept moeten hebben hier in Lam, of een alternatief programma. We zullen met z`n allen op een andere manier ons geld moeten verdienen in de winter. Wie langer meeleest, weet dat het al een paar jaar niet zo denderend is. Vorig jaar was nog een OK winter, maar het jaar ervoor liepen we ook al begin maart hoog in de bergen te wandelen, en was het begin februari ook al 13 graden. Gisteren toen ik boodschappen ging doen, zag ik overal toeristen rondrijden met skiboxen op het dak. Volgens mij heb je dan gewoon een ontkenningsprobleem. De reddingsheli zal wel weer veel werk hebben deze week.

We gaan deze week maar weer een kamertje verven of zo. Pepijn heeft gisteren de werkplaats eens lekker uitgemest. Ik heb de boekhouding van januari al lang af. Allemaal heel nuttig, maar het blijft bezigheidstherapie.

woensdag 3 februari 2016

De operatie die toch niet doorging

Gisteren was D-Day. Operatiedag voor mijn kaak. Maar ja, ik heb altijd wat bijzonders, dus dat ging niet helemaal volgens plan.

Ik was 2 weken geleden bij de kaakchirurg-praktijk geweest als spoedgeval en de kaakchirurg die mij onderzocht (ze zijn met z'n drieen daar) oordeelde dat ik een operatie moest om te kijken wat er aan de hand was. Besproken was dat hij ook niet wist waar het probleem precies zat, maar dat ze het tandvlees van de kaak zouden openen en naar aanleiding daarvan een beslissing zouden nemen of er in de kaak gezaagd of geboord moest worden of niet, en wat het dan zou kunnen zijn. Het zou namelijk ook gewoon een cyste, botsplinter, tandvlees- of klierontsteking of weet-ik-wat kunnen zijn wat aan het irriteren was. Dat zou ook verklaren waarom er niets te zien was op de foto. De besproken procedure leek mij een prima idee. Hij had alleen geen geschikte operatiedatum vrij, dat ging allemaal te lang duren, maar de professor (waar ik normaal altijd ben) had op 2 februari nog een gaatje. Hij zou hem vertellen hoe en wat. Ik kreeg papieren mee om te lezen, en de eigen tandarts werd gevraagd een paar dagen ervoor de wortelkanalen van een tand in die kaak goed schoon te maken en te vullen.

Afgelopen donderdag was ik dus bij mijn tandarts en die heeft de kanalen van de tand gevuld. Geen ontsteking, geen rommel in die tand, niks. Hij had weer een foto gemaakt, weer niets te zien, en weer twijfel wat het dan zou kunnen zijn. De kaakchirurg had hem gebeld en hem hetzelfde verteld wat hij mij verteld had: we openen het tandvlees, en misschien de kaak en kijken dan wat het zou kunnen zijn. Dat leek hem ook het beste idee. De foto kreeg ik mee voor de professor.

De avond voor de operatie las ik nog eens goed de papieren die ik had meegekregen door. Ik kwam erachter dat het "Aufklärungsblatt" (waarop genoteerd wordt wat er gedaan gaat worden en wat er besproken is met de patient) leeg was. Heel raar..... Wel had ik een standaard formulier meegekregen voor een apex-resectie: het afzagen van wortelpunten via een groot gat in de kaak. Een werkelijk áfschúwelijke en barbaarse operatie, die zo gruwelijk en ondragelijk pijnlijk is dat ik er kotsmisselijk van word als ik aan de vorige keer terug denk. Volgens mijn vorige tandarts mislukt die ingreep ook in 80% van de gevallen, en dat is precies wat er in het verleden bij mij gebeurd is. Ik was na het lezen van de papieren compleet van de kaart. Sorry, maar dat hadden we niet als zodanig besproken. Het kón zijn dat als ze alles open zouden maken, ze een wortelpuntontsteking zouden vinden, en dat we dan samen gingen besluiten of we een apex-resectie zouden doen. Ik belde dus gisterochtend naar de praktijk met de vraag wat ze gingen doen. Volgens de assistente stond er een apex gepland en verder niets. Ik heb dus aangekondigd dat ik eerst even met de professor wilde praten voor de operatie, want dat had ik met zijn collega definitief niet besproken.

De professor was duidelijk geirriteerd, ofwel omdat ik moeilijk deed, ofwel omdat hij ook niet blij was dat de informatie van zijn collega niet duidelijk was, ofwel omdat de assistente een verkeerde operatie had ingepland. In eerste instantie wilde hij mij niet eens aan het woord laten, typisch duitse doktoren die denken alwetend en almachtig te zijn. Ik kreeg een heel college over de voordelen van wortelkanaalbehandelingen en apex-resecties, en waarom dat echt gedaan moest worden. Gelukkig was Pepijn erbij, anders had ik iets bijzonder onvriendelijks gezegd of gedaan. Ik was al opgestaan om weg te lopen, toen ik eindelijk de vraag kon stellen wat hij dacht wat we gingen doen, en of dat gezien de omstandigheden wel zinvol was. De kaakchirurg had alleen maar iets over een apex gehoord. Hij keek op de foto van de tandarts en zei meteen "Maar mevrouw, op basis van deze foto ga ik toch geen apex-resectie doen? Er is geen ontsteking te zien in de hele kaak, de bult op het tandvlees is zo goed als weg, en ik heb geen idee waar ik het zou moeten zoeken. Ik kan toch niet op goed geluk maar een beetje gaan rondboren en zagen in een kaak, dat weiger ik echt".

Tien minuten later zaten we in een tearoom met een taartje. Mijn wang is dik, en tintelt af en toe, maar niemand weet waar het van komt. De professor wil het graag een paar maanden aankijken. Ofwel er openbaart zich iets, ofwel het gaat vanzelf weg. Waarom heb ik nou zo'n idee dat er een "wordt vervolgd" komt?

zaterdag 16 januari 2016

Sneeuw

Sinds een paar dagen is het hier heerlijk aan het sneeuwen. Vannacht is er op de Arber 25 cm bijgekomen. De pistes en langlaufloipes gaan een voor een open. Ook op onze hoogte is nu eindelijk alles wit, en Pepijn kan iedere dag de parkeerplaats flink onder handen nemen. De verleiding is groot om niet te ruimen als je toch dicht bent, maar als er iedere dag veel sneeuw zou vallen, dan ligt er volgende week zo veel dat er geen doorkomen meer aan is.

Met pijn in het hart hebben we moeten beslissen dat we niet naar Nederland kunnen. Mijn kaak is vrijdag weer opengesneden, er zit nu een drain in. Maandag neemt de tandarts kontakt op met de kaakchirurg dat ik een spoedje ben en niet nog 2 weken op de consultatietermijn kan wachten (en nog langer op de operatie). Het blijft een raadsel wat dit allemaal veroorzaakt.

Nu we toch thuis blijven, en de sneeuw zo mooi is, hebben we besloten een week eerder weer open te gaan. Er zijn nog geen boekingen gemaakt voor die week, maar de online boekingssystemen staan wijd open vanaf de 22ste.We zien wel of er boekingen komen, zo niet, blijven we nog een paar dagen dicht.
Ondertussen hebben we het druk met werk. We zijn natuurlijk voor de feestdagen niet thuis geweest, dus ligt er nog achterstallige boekhouding waar we niet aan toe gekomen zijn. Ook hebben we gisteren samen met onze part-time medewerkster maar eens de kerstspullen weggeruimd.

Dan waren we deze week een bofkont. Ons koelbuffet in de ontbijtzaal doet al een tijdje moeilijk. Waarschijnlijk is er een koelleiding ondicht, waardoor de koelvloeistof langzaam verdampt. We hebben het al een paar keer laten nakijken en bijvullen, maar dat is iedere keer een duur geintje, en het helpt slechts tijdelijk. Een nieuwe kost echter een paar duizend euro. Via iemand in de buurt hebben we nu een koelbuffet kado gehad van een gesloten bakkerij. Hij wilde er niets voor hebben, zelfs geen kratje bier, het ding stond alleen maar in de weg. We moeten er een klein beetje werk aan doen, qua schoonmaken en een nieuw roostertje monteren, maar hij doet het! Dan plaatste een collega op de dezelfde dag een oproep op Facebook dat hij van een aantal oude TV's afwilde omdat hij nieuwe had gekocht, en wie ze wilde hebben. Keurige TV's, en aangezien wij hier voortdurend TV's kunnen gebruiken (dan heeft iemand weer de aan-uit-knop lam gemaakt, alle netten gewist, iets over de tv geknoeid, de afstandsbediening zoek gemaakt, heeft een tv om onduidelijke redenen geen beeld of geluid, etc), waren wij er wel blij mee.


vrijdag 8 januari 2016

De rust is weergekeerd

Zo, we hebben het weer achter de rug. Zoals Pepijn al zegt: 5 weken werken in 2 weken gepropt. Nu zijn we erg moe, maar het was gelukkig gezellig met de feestdagen.Tijd om puin te ruimen, de was weg te werken en de kerstversiering naar beneden te halen.

Sinds een paar dagen ligt het toerisme hier geheel op z'n gat. Er is nog steeds erg weinig sneeuw gevallen. De skipistes zijn weliswaar eergisteren eindelijk open gegaan, maar er ligt slechts een klein beetje kunstsneeuw. We hebben gisteren al 2 keer de traumahelicopter gehoord, er gebeuren veel ongelukken omdat onverantwoordelijke mensen vinden dat ze persé moeten skieen. Er schijnt ook een bordje bij de kassa van de skilift te staan dat de sneeuw slecht is en dat mensen op eigen risico skieen.

Wij hebben de hele week al tussen de 2 en 6 gasten. De beslissing is dan ook genomen dat we aanstaande zondag 2 weken dicht gaan. Het is altijd de tweede en derde week van januari erg rustig, en de weersvoorspellingen wijzen niet op veel verbetering op de korte termijn. Het is zonde van de stookkosten en de personeelsinzet om open te blijven.

We willen misschien even een paar dagen naar Nederland, maar we hebben nog een berg administratie te doen en bovendien is het nog steeds kwakkelen met de tandjes. Op 30 december heeft de tandarts in Straubing een noodoperatie moeten doen aan de kaak: opensnijden en een zware ontsteking eruit. Volgens hem was het kaakbot weggevreten en kon hij zo de tandwortel zien. De tijd zal het leren of ik deze tand wel mag houden. Ik kom net van de andere lokale tandarts, het gaat alsmaar niet beter, maar niemand kan vinden waar de ellende vandaan komt. Probleem is dat de ontsteking direct naast mijn implantaten zit en men bang is dat het misschien overslaat. Nu ga ik dus eind januari weer naar de kaakchirurg en waarschijnlijk zal er dan een erg zware operatie volgen ergens in februari.

Dan zijn we op dit moment ook bezig naar een andere bank te wisselen. Sinds onze oude bank een nieuwe directeur heeft, doen ze daar ineens over alles moeilijk. Prima, dan gaan we toch naar een ander. Ze schijnen meer kleine zelfstandigen weg te hebben gepest, mijn tandarts is Straubing wist vorige week ook het nodige te vertellen. Het is wel een beetje suf dat sommigen, ondanks dat we allang de nieuwe gegevens hebben doorgegeven, stug van onze oude rekening proberen te blijven afschrijven. De grootste zondaar is de gemeente Lam. Pepijn heeft ze net een fax gestuurd nadat ze voor de vijfde keer hebben geprobeerd van de foute rekening af te boeken, terwijl er al 3 keer over gecommuniceerd is dat dat niet gaat lukken. Ze hebben daar waarschijnlijk nog een kater van de feestdagen, tegen een betonnen muur praten is zinvoller. Duitsers en efficient....yeah sure.....