ons hotel

zondag 30 november 2014

Pech komt zelden alleen (deel 3)

De hechting liet zich heel makkelijk zelf verwijderen met een pincet. Het weekend hebben we besteed aan samen een fijne last-minute vakantie uit te zoeken. Het mocht echter niet zo zijn....

Zondagavond kreeg ik verschrikkelijk pijn in een kies, en op maandagmiddag zat ik bij mijn tandarts in Straubing voor een wortelkanaalbehandeling. De tandarts en ik waren het er over eens dat ik blij mocht zijn geen vliegreis te hebben geboekt (luchtdrukverschil is nauwelijks uit te houden met ontstoken wortel), en dat we ook niet in een of ander ver buitenland zaten. Er kwam zoveel rommel uit dat ik vrijdag terug moest komen voor verdere behandeling. Als er dan niets meer uitkwam en alles er goed uit zag, konden we daarna met vakantie. Tot zover het plan....

Dinsdagnacht verging ik ineens van de pijn. De hele nacht heb ik niet geslapen. Hier in Beieren is het 's nachts zo slecht geregeld dat er geen tandartsenhulp is. Indien je een acuut noodgeval hebt, moet je naar Regensburg of naar München. Dat lukt midden in de nacht niet met heel veel pijn en zonder slaap. Ik heb dus gewacht tot de volgende ochtend. Helemaal naar Straubing rijden was vanwege de pijn en de vermoeidheid toen ook uitgesloten en de meeste tandartsen hier in Beieren werken niet op woensdag, of alleen 's ochtends een paar uurtjes. Ik heb dus een lokale tandarts gebeld, en die was gelukkig heel lief en ik mocht meteen komen. Het gekke was dat er uit de wortel geen rommel meer kwam. Was dit gewoon napijn? Thuis heb ik eerst geslapen, en daarna zijn we naar Regensburg gegaan om met vrienden te eten, en voor de aansluitende borrel van Internations. Ik heb een bordje pasta weggezogen, en op de borrel heb ik 1 warme chocomel gedronken, zo'n pijn had ik. Het werd ook steeds erger, het leek wel naar andere tanden te trekken. Vooral een tand 2 plaatsen naar voren ging nog meer pijn doen dan de originele boosdoener. Pepijn kwam tegen het eind van de borrel dan ook met de ingeving om meteen naar de noodtandarts in Regensburg te rijden, en niet naar huis te gaan.

Daar werden er foto's van het probleemgebied gemaakt, maar een ontsteking of iets dergelijks was daar gek genoeg niet op te zien. De pijn in de "nieuwe" tand werd ondertussen ondragelijk, en hij reageerde totaal niet op een test met een koud watje. Ik wist al genoeg, maar de tandarts twijfelde nog of ze een wortelkanaalbehandeling moest doen. Uiteindelijk was ik dolblij dat ze de boor erin zette, er zat een megaontsteking in. Ik merkte al tijdens de behandeling dat ze niet zo goed verdovingen kon zetten. Het leek helemaal niet verdoofd te zijn, ik heb alles bij elkaar gegild, maar mijn wang werd zo dik als een hamster. Om half 2 waren we uiteindelijk thuis. Donderdag was een heerlijke rustige dag zonder al te veel pijn, alleen rond mijn neus was het dik en gevoelig.

Vrijdag was ik terug in Straubing bij mijn eigen tandarts voor de afspraak die oorspronkelijk bedoeld was als "even wortelkanaal afvullen en met vakantie." Dat dat 'm niet ging worden wist ik al..... Het bleek dat mijn wang zo dik en pijnlijk was omdat ze in Regensburg bij de noodbehandeling de verdoving niet in mijn zenuw gezet hebben, maar in de slijmhuid van het bot. Daarom leed ik helse pijnen tijdens de behandeling (verdoving deed het dus niet), en nu kan mijn tandarts een week lang niets doen totdat mijn wang weer ok is en mijn gezicht niet meer scheef is....Nu heb ik dus voor donderdagmiddag een afspraak. Tot nu toe gaat het aardig qua gezondheid, we hopen dat we de week erna misschien nog een paar dagen met de auto een stedentripje of zo kunnen doen. Gewoon niet te ver weg en al helemaal niet met het vliegtuig. Zowel mijn tandarts als die in Rgensburg hebben al wel gewaarschuwd dat de gezonde tand tussen de 2 probleemgevallen zoveel ontsteking links en rechts waarschijnlijk niet aan gaat kunnen. Dat wordt de hobby voor volgende week, vrees ik....

vrijdag 21 november 2014

Pech komt zelden alleen (deel 2)

Inmiddels zijn we al anderhalve week dicht, maar om te zeggen dat we met volle teugen genieten...nou nee.....

Vorige week donderdag was natuurlijk de dag van mijn kaakoperatie die al vele maanden gepland was. Gelukkig is alles naar wens gegaan, maar het blijft een operatie waar je moe van wordt en veel pijn van hebt. Wat ook niet helpt is dat je een hele tijd heel gefrustreerd alleen maar zachte en vloeibare dingen kunt eten. Wie langer meeleest, weet dat ik 2 jaar geleden een darmbloeding heb gehad, waarschijnlijk als gevolg van teveel pijnstillers na 3 zware operaties. Ik mag dus een hele hoop pijnstillers niet hebben. Dan moest ik maar paracetamol nemen, lekker onschuldig. Probleem is dat ze bij zo`n soort operatiepijn echt niet goed helpen, zelfs als je de maximale dagdosis zou nemen.....(wat ik overigens slechts 1 van de dagen heb gedaan).

De wonden genazen supersnel. Dat is bij mij altijd zo, maar de kaakchirurg wilde dat weer eens niet geloven. Op dinsdag (dus 5 dagen na de operatie) waren we voor controle bij hem in Straubing. Alles was al bijna genezen, dus op donderdagmiddag mochten de hechtingen eruit, een week eerder dan hij had gedacht en dan konden we daarna fijn een last-minute vakantie gaan boeken. Tot zover het plan....

Bij thuiskomst zaten we na het eten gezellig op de bank, toen ik om 21 uur kermend van de buikpijn van de bank af viel. Ik ben maar naar bed gegaan, ik dacht gewoon dat het vermoeidheid en stress was van de afgelopen week. Midden in de nacht begon het klappertanden, de koude rillingen, de koorts en de ondragelijke stekende pijn. Niets wat ik nam of hoe ik ook ging liggen bracht enige verlichting. We dachten beiden: dit is de blinde darm die 2 jaar geleden ook al zoveel problemen heeft veroorzaakt. In de ochtend zijn we meteen naar de huisarts gereden, die hetzelfde dacht. Op de eerste hulp in Straubing hebben ze mij helemaal binnenste buiten gekeerd, ik heb een chirurg aan mijn bed gehad, toen een gynaecoloog en toen weer een andere chirurg, maar er kwam niets opvallends naar boven. Ze hebben naast blinde darm en eierstokken aan echt alles gedacht: een liesbreuk, de ziekte van Crohn, buitenbaarmoederlijke zwangerschap, verzin het maar. Ik ben topfit en supergezond volgens alle onderzoeken, geen verhoogde bloedwaarden, maar toch had ik ergens waanzinnig pijn. Het vervelende was ook nog dat de pijn zakte, ik voelde mij echt zo`n aansteller. Ze kwamen met 2 opties: ter observatie blijven of naar huis, maar meteen terugkomen als het weer begon. Gezien het feit dat het al half 4 's middags was en de observatie waarschijnlijk betekende "in een bed leggen met een paracetamolletje" besloten we dat we dat ook thuis konden doen.

Thuis ben ik even gaan slapen met een pijnstillertje, maar 2 uur later werd ik wakker met pijn. Pepijn stelde voor eerst iets lekkers te eten te gaan maken, maar bijtijds het klaar was, kon ik de lucht ervan al niet verdragen. Toen begonnen de steken weer. Oh nee toch.....Pepijn heeft net aan zijn eten op kunnen eten, toen zaten we alweer in de auto naar Straubing. Hij grapte nog dat de auto binnenkort geen bestuurder meer nodig had, maar zelf de weg naar Straubing kon vinden.... Dit keer werden echt de topchirurgen aan mijn bed gezet, die weer met alle mogelijke theorieen kwamen. Er was weer niets te vinden, mijn bloedwaarden waren zelfs nog veel beter dan eerder. Eentje gooide een nieuw idee in de groep: zouden mijn darmen misschien een probleem hebben met de paracetamol? Besloten werd mij nu toch echt te houden voor de nacht, en ik werd in een bed gelegd met een infuus met Buscopan tegen de krampen. Zoals bekend heeft dit ziekenhuis geen gordijnen, kwam de nachtzuster ieder uur controleren hoe het met mij ging, en mijn buurvrouwtje werd om 6 uur al klaar gemaakt voor haar operatie, dus ik heb misschien 3x een uurtje geslapen. De geneugten van een ziekenhuis.....De volgende dag volgde weer een batterij tests en onderzoeken. Volgens de bloedwaarden moest ik ondertussen een health food etende marathonloper zijn, en er was niets te vinden. 's Middags werd ik dus naar huis gestuurd, en konden we meteen door naar de kaakchirurg om de hechtingen te laten verwijderen.Daar grapte Pepijn dat we in 1 week al meer dan 1000 km heen en terug hadden gereden naar Straubing, en dat hij nu echt niet meer terug kwam.

Thuis besloten we de theorie van geen pijnstillers te nemen maar eens te testen. Natuurlijk had ik een miserabele nacht, maar 's ochtends was ik zo goed als pijnvrij. De hele dag heb ik geslapen, om het slaapgebrek van de twee voorgaande nachten in te halen. De grote steken heb ik niet meer. Wel begon mijn kaak te zeuren. Bij nader onderzoek blijkt er een vergeten hechting in te zitten die is gaan zweren. Oh nee toch......morgen maar even naar de tandarts-weekenddienst, want dit houd ik niet tot maandag uit.

woensdag 5 november 2014

Dwangbuis

Ik kreeg gisteren een brief van de ziektenkostenverzekering: ik had gelijk, ze hadden het licht gezien dat hun eisen onmogelijk waren, en ik mocht mijn tanden in het tempo laten doen waarin ik het wilde, en ze gingen er dan hun deel voor betalen. Ze hebben zelfs uitgerekend wat ik dan precies krijg. Victory is mine....

Het is deze week nog prachtig weer, tot gisteren was het nog 17 graden! Tussen de bedrijven door proberen we een beetje de buitenboel te verven. Gisteren hebben we een lange wandeling gemaakt, de eerste sinds eeuwig geleden. Ik was erg bang dat mijn rug niet mee zou doen, maar het is gelukkig goed gegaan. We zijn verder gelopen als verwacht, en hebben erg genoten.

Deze week is het iets rustiger met gasten, maar dat we nog ongeveer half vol zijn is een unikum voor november. Dat heeft dan ook met het mooie weer te maken. Wie langer meeleest, weet dat de gasten in het ultra-laagseizoen soms een beetje eigenaardig kunnen zijn. Die vrouw die maandag hier was, die had echt een dwangbuis nodig, zoiets hebben we echt in 20 jaar toerisme-ervaring nog zelden meegemaakt. Zoals Pepijn al zei: nog 2 minuten en die was eruit gevlogen.

Gasten die hier toeristenbelasting betalen, krijgen een kaartje waarmee ze met bus en trein kunnen, waarmee ze 1x 's avonds vanaf 17 uur naar het lokale zwembad kunnen, en verschillende kortingen krijgen.  Bij het inchecken vertellen wij de gasten uit service dat het zwembad in het laagseizoen op dinsdag dicht is, zodat mensen optimaal kunnen plannen. In dit geval kwamen de gasten op maandagmiddag om kwart voor 5 aan. Pepijn begeleidde de gasten naar de kamer. In de kamer dreven ze Pepijn in een hoek en begonnen heel intimiderend te doen. De vrouw wilde weten "wat Pepijn eraan dacht te gaan doen dat het zwembad op dinsdag dicht was". Pepijn zei dat hij de vraag niet helemaal begreep, ze waren toch meerdere dagen aanwezig, dan konden ze toch vanavond of woensdag overdag naar het zwembad. "Ja maar...IK WIL MORGEN, en U gaat daarvoor zorgen!!!"

Ze heeft Pepijn bijna een half uur vastgehouden in de kamer, de uitgang blokkerend, terwijl ze op dwingende intimiderende toon klaagde dat ze speciaal 600 km had gereden om op dinsdagavond  in het Osserbad te kunnen. Op de vraag waarom ze niet vandaag of woensdag kon, of wat ze dan concreet van ons wilde, gaf ze geen antwoord, ze ging voortdurend in hetzelfde cirkeltje rond. Reactie later van de medewerksters, de touroperator waar ze geboekt hadden, en deVVV: wat is er zo speciaal aan een gratis avondentree van een paar uurtjes voor het dorpszwembad van een dorp van nog geen 3000 inwoners, met een entreeprijs aan de kassa van EUR 3,50??? Na een half uur wist Pepijn zich te bevrijden, en kwam naar de keuken met de mededeling "Uitkijken voor die, zoiets heb ik echt nog nooit meegemaakt".

Nog geen 5 minuten later blokkeerden onze twee gasten de uitgang van de keuken, zodat wij de keuken ook niet meer uitkonden. Weer werd er meer als 3 kwartier tegen ons gezeken, wat wij eraan dachten te gaan gaan doen dat het zwembad op dinsdag dicht was. Nou niks, u kunt nu of u kunt woensdag naar het zwembad. Als u iets anders wilt, dan gaat u maar naar de gemeente die het gore lef heeft gehad een sluitingsdag in te lassen in november. "En wat moeten we dan morgen gaan doen???" Het is 17 graden en fantastisch weer, u kunt toch heerlijk in het bos gaan wandelen. Met een gezicht alsof ze nog nooit zoiets vies had gezien, riep ze uit: "WÁN-DEL-LEN???? IK GA TOCH NIET WÁN-DEL-LEN!!!! Gelukkig kwamen er op dat moment andere gasten die wilden eten, dus toen dropen ze af.

De volgende ochtend gingen ze heel normaal naar het ontbijt. We hadden onze 2 medewerksters uitgebreid ingelicht, maar daar tegen begonnen ze gelukkig niet weer. We zouden eigenlijk gaan wandelen, maar hebben aan de medewerksters gevraagd of we thuis moesten blijven voor-het-geval-dat. Neuh....die twee redden dat wel..... We waren al uit de wandelbus en halverwege de kamhelling naar boven naar de Kötztinger Hütte toen de telefoon rinkelde. Oh jee...Christine.... Ze wilde even laten weten dat die twee wilden vertrekken, en of er nog iets af te rekenen was. Hun hele verblijf was bedorven omdat ze van 17 tot 21 uur niet in het zwembad konden, en ze wisten niet wat ze hier verder in de omgeving de hele dag moesten gaan doen. Grinnik.....Nou ja, schat, dan ga je toch...opgeruimd staat netjes....


zaterdag 1 november 2014

Bureaucratisch surrealisme

Stel: je hebt in de keuken in de hoek een lekkage. Niet zo erg dat alles blank staat en de hele keuken als verloren moet worden beschouwd, maar er moet een loodgieter komen om verdere lekkage te stoppen, en 1 of 2 keukenkastjes moeten op termijn vervangen. Die kastjes zijn niet dringend, dat kan wel even een jaartje of zo wachten. Je hebt een inboedelverzekering voor een bepaald percentage van de schade. Er komt een schade-expert. Die komt met de mededeling dat de verzekering de loodgieter helemaal niet betaalt, en maar ongeveer 20% van het keukenkastje. Zoiets wist je al van een eerder schadegeval. Om echter aanspraak te kunnen maken op dit kleine bedragje van het keukenkastje, moet je wel de (door hen onbetaalde) offerte van de loodgieter vooraf laten goedkeuren door de verzekering, plus de offerte voor het kastje. Bovendien legt de verzekering op dat AL het werk binnen 6 maanden gedaan moet worden, anders kun je fluiten naar je centjes. Ook al betalen die dus uiteindelijk slechts ongeveer 10% van de totale schade, en moet je zelf maar zien waar je de andere 90% binnen een half jaar vandaan haalt. Klinkt dit heel raar? Ja toch? Het wordt echter nog veel raarder.

Nu doet de expert een rondje door het huis, al vertel je hem dat de schade toch echt in de keuken is en hij in de rest van het huis niets te zoeken heeft. Hij staat echter al in de badkamer, en zegt zuchtend dat de hele badkamer dringend gerenoveerd moet worden, ook alle pijpen, bedrading, alles moet gedaan worden. De loodgieter en de sanitairspecialist denken daar echter anders over. Allemaal onzin, dat kan makkelijk wachten, de lekkage in de keuken moet gedaan, de rest niet. Nu komt de verzekering met de mededeling dat ze voor de badkamer voor de loodgieter niets gaan betalen en hooguit 20% van het sanitair. Om echter aanspraak te kunnen maken op dit kleine bedragje van het sanitair, moet je wel de (door hen niet betaalde) offerte van de loodgieter vooraf laten goedkeuren door de verzekering, plus de offerte voor het sanitair. Bovendien legt de verzekering op dat AL het werk binnen diezelfde 6 maanden als het keukenkastje gedaan moet worden, anders kun je fluiten naar je centjes. En doe je de badkamer niet, krijg je ook niets voor je keuken. Ook al betalen die dus uiteindelijk slechts ongeveer 10% van de totale kosten, en moet je zelf maar weer zien waar je de andere 90% binnen een half jaar vandaan haalt. Je protesteert dat je de badkamer rustig een keertje wilde doen na de keuken, dat je al dat verbouwen technisch gezien helemaal niet redt binnen een half jaar, dat je niet weet waar je zoveel geld vandaan moet halen, en dat je dan 6 maanden lang in het hele huis niet kunt wonen, maar de verzekering is onverbiddelijk. "Dat is niet hun probleem, dat is van hogerhand zo opgelegd". Klinkt dit heel raar? Ja toch? Het wordt echter nog veel raarder.

De expert is terug in de keuken, en ineens zegt hij dat de verzekering een richtlijn heeft dat deurtjes van keukenkastjes die ouder zijn dan een bepaalde jaar en van een bepaald materiaal gedwongen vervangen moeten worden. Ook als er niets mee mis is. De keukenspecialist heeft al gezegd dat die misschien nog wel 10 jaar meegaan. Je hebt al besproken dat we er een keertje naar kijken als er een keukenkastje naar beneden valt. De verzekering gaat 20% van de deurtjes betalen, maar als je de rest van al het andere werk niet binnen 6 maanden doet, krijg je helemaal niets, ook niet voor je eerste probleem. Je protesteert dat de keukendeurtjes nog prima zijn, en dat als je daaraan gaat boren en zagen, dat de keukenkastjes dan waarschijnlijk ook vervangen moeten worden. De specialist heeft gezegd dat dat op lange termijn technisch schadelijk is voor de stabiliteit van het hele gebouw, en dat je dan op langere termijn onnodige kosten en verdriet hebt. Ook heb je geen tienduizenden euros's en kan je járenlang dan echt niet meer in je huis kunt wonen. "Dat is niet hun probleem, dat is van hogerhand zo opgelegd". Klinkt dit heel raar? Ja toch?

Pas toen ik dit op bovenstaande manier humoristisch uitlegde aan de mevrouw van de ziektekostenverzekering, ging er daar bij de pennenlikkers een lampje branden. De verzekering heeft een nieuwe richtlijn dat als je 1 dingetje in een mond laat doen, de kaakchirurg en de tandarts alle mogelijke problemen die in de volgende 5 jaar zouden kúnnen opdoemen moeten melden. Ze moeten een offerte maken voor álles, ook als dat niet dringend is, of zelfs contraproductief, en dat binnen 6 maanden fixen.  Kom je binnen 5 jaar met iets wat niet op hun lijstje stond, maar wat wel eerder bekend was, dan is de kans enorm groot dat je niets krijgt. Ik moest alleen een stempeltje hebben dat de verzekering voor mijn implantaten niets betaalt, zodat ik later 20% van de kronen kan claimen. Heb je geen toestemming voor de implantaten, dan krijg je later ook geen toestemming voor de kronen. Die paar duizend euro van die implantaten kan ik in termijnen betalen, maar over een half jaar heb ik dan natuurlijk nog geen geld voor 80% van nog een paar duizend euro. Het is technisch en qua gezondheid ook helemaal niet aan te raden aan andere dingen in mijn mond te gaan werken binnen 6 maanden. Laat eerst die implantaten maar goed ingroeien, dat implantaat aan de andere kant kan nog langere tijd wachten. Ook is het contraproductief om vullingen, die daar al 20 jaar lang geen enkel probleem veroorzaken, allemaal uit te boren, overal een wortelbehandeling te doen, en allemaal van kronen te voorzien. Laat die tanden leven, die vullingen vallen er vanzelf een keertje uit, iedereen (zelfs de mevrouw van de verzekering)  is het erover eens dat het dan vroeg genoeg is. De reden dat ik tanden mis waar ik nu zelf peperdure implantaten voor mag laten zetten, is omdat er kronen zijn gaan lekken of omdat wortelbehandelingen tot een kaakontsteking geleid hebben.

Ik heb in ieder geval mijn stempeltje voor mijn operatie gescoord, en word maandag teruggebeld door de baas van die mevrouw over de rest. Ik vermoed dat ik nog even met het woord "advocaat" moet dreigen. Want een patient zo te laten lijden voor iets waar hij voor betaalt en recht op heeft, in de hoop dat hij zijn claim dan maar opgeeft, dat kan natuurlijk niet.