ons hotel

woensdag 29 oktober 2014

Pech komt zelden alleen

Ben je eindelijk net van je langdurige grieperigheid af, slaat het in je rug. Ik heb een zenuwontsteking in mijn onderrug, en dat is zeer vervelend en zeer pijnlijk. Liggen, zitten, staan, lopen, auto rijden, het is allemaal geen succes. Het trekt naar mijn heup en mijn bil, vooral 's nachts weet ik niet hoe ik moet gaan liggen. Ik heb een happy spuitje van de huisarts gehad, maar het helpt helaas niet voldoende. Al 3 nachten heb ik niet geslapen, en als gevolg daarvan heeft Pepijn al 3 dagen vroege dienst.


Dan was ik donderdag bij de tandarts omdat de kaakchirurg gevraagd had of de tandarts mij even kon laten afhappen. Dat was hij vergeten, en het was wel praktisch als dat voor de operatie al geregeld was. De afdruk was prachtig, alleen staken er 2 kronen in vast die niet uit mijn gebit hadden gemoeten. Mopperend kwam de tandarts met de superlijm. De volgende dag is er nog een andere kroon uit gekomen, maandag kon ik dus weer helemaal terug naar Straubing om die te laten vastplakken. Fijn 150 km rijden met een waanzinnig zere rug.

Bij wijze van uitzondering was Internations op een dinsdag, dus gisteravond konden we erheen. We hebben het niet heel erg laat gemaakt, we waren gaar van het niet slapen, ik had erg pijn en zowiezo was het niet erg druk. We waren al langere tijd niet geweest, dus veel mensen kenden we niet, maar het was wel gezellig.

Het is ondertussen verrassend hoe druk het nog is, vooral de weekenden. Het weer was vorige week eventjes 2 dagen slecht, maar nu is het wel prima wandelweer, en dat zou tot de tiende zo moeten blijven. Ik geloof dat het nog nooit het laatste weekend voor onze sluiting zo vol was. Zowiezo stevenen we weer af op een recordbezetting deze maand en in november.

maandag 20 oktober 2014

Spontane hond

Het was weer een rare week, met veel  rare dingen.

Zo hadden we gasten die op zaterdagavond naar mij toekwamen: "Hihi....we hebben iets heel spontaans gedaan....we hebben vandaag zomaar spontaan een puppy gekocht, maar we hebben er niet bij nagedacht of hij wel in het hotel mocht...."
Ik droogjes: "Nee, honden zijn inderdaad op de kamers niet toegestaan."
Gast: "Oh...hihi.....dan moeten we misschien vanavond dus afreizen...hihi...."
Ik (niet zo hihi): "Ja dat denk ik ook, mevrouw".
In de armen had ze een zielige trillende kleine zwarte frummel, die niet meer dan 3 of 4 weken oud kon zijn, en duidelijk heel erg bang was. Gezien de leeftijd betwijfelde ik ook sterk of het beestje überhaupt zindelijk was. Een druk hotel is daarnaast ook nog de slechtst mogelijke omgeving voor zo'n dier, die moet rustig mee naar huis om rustig te wennen.
De man van het stel heeft zwijgend bij ons betaald, en om beurten zijn ze gaan inpakken. Zij waren zo boos dat de hond niet mocht blijven dat de vrouw ons niet meer heeft aangekeken, en hij heeft onderweg naar buiten zonder veel te zeggen de sleutel op de balie gekwakt. Sorry mensen, maar dit doe je toch zelf, hoe is dit de schuld van de hotelier? Mijn moeder heeft mij altijd geleerd dat acties consequenties hebben, al helemaal als je maar gewoon lukraak wat doet zonder te overleggen. Je gaat toch niet zomaar ergens ver van huis een dier kopen wat je niet kent, van een verkoper niet kent? Wij hebben in de lobby een vitrine met sieraden die je kunt kopen. Dát noem ik een impulsaankoop, een hond niet. Zoals Pepijn al cynisch zei: "die hond zit helaas voor de Kerst waarschijnlijk al in het asiel".
Wij vragen ons af wat het volgende is: ik zag zo'n leuk schaap in de wei staan, dus die mag vast wel even in het hotel bijven? Ik weet nog dat Petra in haar motel in New York een keer iemand had die om wat voor idiote reden dan ook een geit wilde meenemen.

Vandaag gaat het ziek-zijn de vierde week in. Vrijdag ben ik naar de huisarts geweest, en die vond het ook raar dat het maar niet over ging. Ik leek geen enkele oor- , keel of longontsteking te hebben, maar ergens moet het toch vandaan komen. Ik heb een kuurtje meegekregen, met de uitdrukkelijke instructie terug te komen als het niet beter wordt. Ik ben tot nu toe niet enthousiast. Het lijkt als pepmiddel te werken: slapen ho maar.
Morgen moeten we naar een receptie op het Beierse Ministerie van Economische Zaken en Toerisme in München. Voor de hotels die dit jaar sterren hebben gekregen word een klein feestje georganiseerd, en worden de oorkondes daarbij persoonlijk uitgereikt door de Beierse Minister van Economische Zaken en de President van de Beierse Hotelbond. Al maanden geleden is dit geregeld, het kwam zo prima uit dat het op een dinsdagmiddag in het naseizoen was, maar hoe ik mij nu voel, kan ik morgen niet mee. Balen.

Vanaf vandaag wordt het hier herfst. Nadat het gisteren 24 graden was, wordt het deze week 20 graden kouder. Brr....Gelukkig is het alleen deze week, daarna zou het weer 17 graden moeten worden.

zaterdag 11 oktober 2014

Ziekjes

De trein dendert door hier, er komt geen einde aan de drukke tijd. Dit is eigenlijk het eerste weekend dat we niet helemaal vol zijn sinds vele maanden. Vorig weekend deed aan Oud & Nieuw denken. Mijn hemel...wat een drukte....Door alle drukte komen we niet tot rust. En dan hoeft er maar 1 gast over je heen te hoesten en dan is het raak. Zwaar verkouden, grieperig, doodmoe, buiten adem van het snotteren, duizelig van de kop met snot. Ik heb dit soort dingen niet vaak, en als het al gebeurt ben ik er vrij snel van af. Dit keer dus niet. Al 10 dagen loop ik te kwakkelen, en het wordt maar niet beter. Sterker nog, gisteren moest ik alles droppen waar ik mee bezig was en onmiddellijk naar bed, en vanmorgen moest Pepijn mijn vroege dienst overnemen omdat ik mijn bed niet uitkwam. Ik zit nu met een zwaar hoofd achter de computer zoveel mogelijk onserieuze dingen te doen en buiten het zicht van de gasten te zitten. Pepijn en het personeel zijn ook allemaal erg moe en verkouden, er heerst op dit moment ook gewoon iets. Regina is er al net zo erg aan toe als ik, we kunnen samen een hoest-en-snuit-concert houden.

We hebben maar eens een nieuwe Windows-versie voor de laptop gekocht, en sindsdien is de laptop weer erg snel. De Windows 7 die we hadden werd tijdens onze vakantie vorig jaar door Microsoft geblokkeerd als "roofkopie" omdat we ineens vanuit Turkije inlogde met ons in Duitsland gekochte Windows 7. Microsoft is geen democratie maar een vieze kapitalistische monopolist, daar kun je protesteren wat je wilt, maar er wordt gewoon droogjes gezegd dat je dan maar een nieuwe Windows moet gaan kopen. Ook als je braaf een legale Windows in je laptop had zitten. Als zij zeggen dat het een roofkopie is, dan is dat zo, ook als jij zegt dat het legaal gekocht is. Wij hebben de laptop een tijd niet gebruikt, maar gezien het dagelijkse gevecht met 2 personen voor 1 receptiecomputer, moest er een toch een keertje wat aan de laptop gebeuren, zeker gezien het alsmaar meer wordende receptiewerk. Bij de Metro was de Windows 8.1 in de aanbieding, dus nu doet alles het weer, en lekker snel ook.

Dan kregen we deze week een vette check van onze opstal/inboedelverzekering. We hadden in augustus een gebroken waterleiding in een kamer gehad. Het was dat de loodgieter zei: "joh, ben je daar niet voor verzekerd", anders hadden we er zelf niet aan gedacht. De verzekering heeft, op het eigen risico na, echt alles netjes betaald, zelfs de uren van de schoonmaakster, het opnieuw schilderen van de muur, de gemiste omzet op de leegstaande kamer én de mogelijke gemiste gastronomieomzet omdat er niemand in die kamer zat die misschien anders wat gegeten had bij ons. Keurig.

Dinsdag heb ik op onze Ruhetag eerst ziek in bed gelegen totdat het tijd was om naar Straubing te gaan. Ik had een voorbespreking bij de kaakchirurg, 13 november krijg ik een operatie om 2 nieuwe implantaten te laten zetten. Dat is 2 dagen na onze sluiting, dus alle tijd om het rustig aan te doen. Hij heeft gezegd dat als alles goed gaat en er geen rare complicaties zijn, dat we dan 2 weken later op vakantie kunnen. Ik ben dus al een beetje aan het rondkijken. We hebben al bedacht dat met de auto gaan een goed idee is, als er toch nog complicaties zijn, rijd je zo naar huis. Bovendien willen we geen polonaise aan ons kop, we zijn dit jaar nauwelijks aan elkaar of een goed gesprek toegekomen, uitslapen en niets hoeven is ook erg fijn, dus we willen ook geen kamermeisje die om 8 uur aan de kamerdeur klopt of een reisleider die vindt dat we vroeg op moeten voor de excusie. Een vakantiehuis met loungebank voor een open haard met een goed boek klinkt steeds beter...We zijn ons dus een beetje aan het orienteren, maar aangezien we pas last-minute iets gaan boeken als we 2 weken na de operatie de "all clear" krijgen van de kaakchirurg kan het ook rustig iets heel anders worden.