ons hotel

woensdag 30 juli 2014

Kleine wereld

Ongelofelijk....wat we deze week twee keer hadden....

Mensen melden zich bij de VVV op zoek naar een kamer. De VVV belt ons of we nog kamers hebben, en stuurt de gasten langs. Nederlanders, al niet zo frequent in deze contreien. Ik check de gasten in,  en Pepijn komt even langs lopen bij de receptie om gedag te zeggen. Zij roept "Hé Pepijn!!" Grote hilariteit: haar moeder is de beste vriendin van Pepijn's moeder en Pepijn logeerde daar vroeger altijd. Zij wist niet dat we hier een hotel hadden. Kleine wereld....

We krijgen van de Treinreiswinkel een boeking met alleen een achternaam met voorletter. Die komt bekend voor, maar ja, er zijn wel meer hondjes die Fikkie heten. De gasten stappen uit de taxi, en de man zegt gedag tegen de taxichauffeur. Ik hoor de stem en weet het nu zeker. Tijdens het inchecken vraag ik of hij nog steeds basisschoolleraar is. Hij roept "Hé Natascha!!" Grote hilariteit: mijn leraar van de vierde klas lagere school. Hij wist niet dat we hier een hotel hadden. Kleine wereld....

maandag 28 juli 2014

Hoogseizoen

De trouwe lezers hebben het al gemerkt aan het gebrek aan logjes: het is enorm druk. We liggen iedere avond ver na middernacht in bed, en hebben ondertussen redelijk wat slaapgebrek. De plakkerige weersomstandigheden helpen ook niet echt.

Morgen geen leuk uitje: we moeten met de aanhanger naar de groothandel om die met z'n tweeen helemaal vol te laden. We zijn vastbesloten om dit keer gigantisch veel te halen, ik had net donderdag een auto vol gehaald, maar daarvan is het meeste al weer opgegeten. Vandaag is Pepijn naar het vuilnisoverlaadstation om al het vuilnis wat niet meer in de containers past kwijt te raken.

zaterdag 12 juli 2014

Sneu


Wij werken samen met redelijk wat bedrijven en organisaties in verschillende landen om onze hotelkamers te vullen: conventionele reisbureau's, internetaanbieders, VVV, Beierse toerismeorganisatie, geschenkboxen, hotelbonnen, Air Miles, enz. Ook zijn er geschenk- of hotelbonnen die mensen bij verschillende hotels of bedrijven kunnen inwisselen (denk bijvoorbeeld aan AirMiles of VVV-bonnen), dus niet specifiek van ons hotel.  Belangrijk is dat deze bemiddelaars - tegen een vergoeding natuurlijk - ons een groot deel van het werk uit handen nemen. Zij regelen alles met de gast: de presentatie van het produkt, de telefonische hotline voor vragen, de boeking, en in veel gevallen ook de afrekening. Hoe zij de precieze details allemaal inrichten (vooraf/achteraf betalen, wel/geen voucher, wel/geen speciale voorwaarden, geldigheidsduur van de hotelbon), is tot op zekere hoogte hun zaak, belangrijk voor ons is dat de gast, de bemiddelaar en het hotel tevreden zijn. Sommige mensen zijn er echter heel goed in het leven voor alle drie de partijen onnodig zo moeilijk mogelijk te maken.

Aan de telefoon een mevrouw die een hotelbon zegt te hebben. Nou ja, ze heeft hem net voor kerst gekocht om kado te geven, maar ze wil even klagen dat ze niets ontvangen heeft. Al bijna 8 maanden niet....Pepijn vraagt dus meteen waar ze die bon dan gekocht heeft en of ze dat (bij ons als goed bekend staande) bedrijf al gebeld heeft. Het verhaal is verward, maar het antwoord is nee. Pepijn vraagt die mevrouw dan ook om eerst contact op te nemen met de bemiddelaar, zoals net al beschreven weten wij niet altijd de precieze details. Soms ontvangen mensen de bestelde geschenkbon niet omdat ze helemaal niet betaald hebben of omdat er een fout (email)adres is aangegeven.  We vragen ons al af waarom je 8 maanden geen actie onderneemt als je de bon die je met kerst kado wilde doen niet ontvangen hebt, en die ook nog vanaf koop een jaar geldig is, beetje raar verhaal dus....

Een tijdje horen we niets meer. Dan krijgen we een email van een man die met de bewuste bon wil reserveren. Hij heeft hem van zijn dochter kado gehad. Hij wil hem eind november inlossen, hij wil een tweede nacht voor de gewone prijs erbij boeken en halfpension voor 2 dagen. Wij mailen terug dat wij die periode altijd gesloten zijn, dat dit duidelijk op de bon staat, en bieden een berg andere aankomstdata aan tussen nu en november dat hij hem kan inlossen. We krijgen een verbolgen email terug dat hij zich er zo op had verheugd in de adventstijd hierheen te komen. Waarom is ons volstrekt onduidelijk, want eind november is hier echt ALLES dicht, er zijn geen toeristen, de lokale bevolking doet aan onderhoud of is op vakantie, en kerstmarkten of zo hebben we hier ook niet. Nu schrijft hij een email dat hij in februari wil komen. Ons antwoord: dan is die bon allang verlopen, u dient voor 10 november te komen.

Pepijn staat op zijn ladder te verven als de telefoon gaat. De dochter: wij moeten die bon maar 8 maanden verlengen omdat zij hem nooit ontvangen had. Pepijn legt haarfijn uit dat dit niets met het hotel te maken heeft, dat ze dat maar met de verkoper moet onderhandelen. De bon is voor een aanbiedingsbedrag verkocht, die gaan wij niet gratis verlengen. Dan wil ze een verlenging tot eind februari, want dat wij vakantie hebben in november is oneerlijk. Pepijn rekent haar voor dat wij veel minder dagen dicht zijn als de gewenste verlenging, en deelt nogmaals mede dat de sluiting in november bij koop al bekend was. Hij komt haar nog tegemoet door haar een datum midden januari aan te bieden wanneer het toch rustig is, en we meestal toch lege kamers overhouden. Februari, wat zij wil, is vol wintersport-hoogseizoen, dan raken we die kamer makkelijk kwijt voor de volle prijs. Nee, er is voor haar geen enkel compromis mogelijk.

De volgende dag belt de contactpersoon van de hotelbonnenorganisatie. De dochter heeft bij hen geklaagd, en wil van hen een verlenging. Zij vertelt mij dat ze daar gek worden van die dochter. Die dochter heeft in november vorig jaar wel degelijk de bon gekregen, en heeft toen in januari, maart en mei geklaagd dat ze hem niet gekregen had. Iedere keer is de bon weer gestuurd. Nu in juli is haar te verstaan gegeven dat de bon nog 1 keer werd opgestuurd, maar dat dit echt de laatste keer was. Ze belde dus om ons even waarschuwen dat er weet-ik-hoeveel van die bonnen in omloop waren. Toen ik vertelde dat we heel veel data hadden aangeboden van juli tot november, zelfs in januari als de bon verlopen was, was het antwoord dat die dochter had beweerd dat het hotel niets wilde doen. Goed, het was duidelijk dat de dochter onze bedrijven tegen elkaar probeerde uit te spelen. De dochter had nu gevraagd of de bon niet verrekend kon worden met een verblijf van 2 nachten met halfpension, aangezien de vader toch voor een tweede nacht en 2 dagen halfpension wilde bijbetalen. Ik zei wel tegen de collega dat mijn ervaring was dat als er bijbetaald moest worden, dat het dan in 100% van de gevallen toch niet interessant was. We keken elkaar nog eens aan, en nou ja, vooruit dan maar. We zijn nergens toe verplicht, maar voor de vader vonden we het ook een beetje sneu om hem niet te laten genieten van zijn kado.We hadden weer eens beter moeten weten. Hoe zeggen de engelsen het zo mooi? No good deed goes unpunished.

De vader mailt ons dus weer en wij sturen hem een mail terug met alle mogelijke kamertypes (ook goedkopere) en gewone schappelijke prijzen, en de complete menukaart. De eis van onze kant was wel: boeking niet te veranderen, alles netjes betalen en verder afgelopen. Ik kon alleen nog maar heel hard lachen om de beledigende mail die toen terug kwam.....Sommige mensen zijn zo zielig, die moeten gewoon met hun vingers van de computer afblijven. Het aanbod sprak hem niet aan, hij ging niets betalen, en die menukaart was duidelijk ontworpen door mensen zonder fantasie. No way dat hij bij ons wilde overnachten, dat konden we vergeten. De email droop van de vreemdelingenhaat, en hij deed het voorkomen alsof hij ons een plezier deed om met die verlopen shit-bon bij ons te komen logeren. We zijn benieuwd wanneer we weer telefoon van de dochter krijgen.

donderdag 10 juli 2014

Vergaderen enzo

Deze week was een vergaderweekje, met de vergaderingen van de lokale hoteliers, en van alle verhuurders in het dorp. Nou ja, alle verhuurders...het was rustig. Ook wij waren niet blij met een vergadertijd op dinsdag om 14:30 uur, maar dat was even niet anders. Het regende toch pijpenstelen, dus we hadden waarschijnlijk toch niets nuttigs met onze vrije dag gedaan. Pepijn is gekozen in de toerisme-commissie, dus hij mag samen met een aantal andere collega's, de winkeliersvereniging en de gemeenteraad meepraten over de toeristische toekomst van Lam. We hebben sinds een maand een nieuwe jonge vlotte burgemeester, en ik moet zeggen dat die een competente indruk maakt, en meteen voortvarend te werk gaat. Het was ook tijd dat de oude na 22 jaar eindelijk met pensioen ging. Hij heeft het goed gedaan, maar op het laatst stelde hij zich wel erg autoritair op en had hij wel met redelijk wat mensen wrevel. Ineens is er met de nieuwe burgemeester bijvoorbeeld weer een samenwerking mogelijk met de buurgemeenten.

Opeens merken we sinds de halve finales van het WK weer een opleving in het aantal boekingen. Sinds gisteren rinkelt de telefoon ineens van de haak. Het lijkt wel alsof mensen plotseling wakker zijn geworden dat het WK dit weekend is afgelopen, en dat ze dan nog geen vakantie hebben geboekt. Nu krijg je ook mensen die boos zijn dat we voor hun specifieke wensdatum niet meer het juiste vrij hebben. Tsja, dan had je maar eerder moeten boeken of tijdens het WK moeten komen.

donderdag 3 juli 2014

Gläserne Wald en Passau

Ik ben blij dat ik vandaag even geen kwast ter hand hoefde te nemen. Ik heb op de raarste plekken spierpijn. Wie onze balkonhekken kent, weet waarom. Al die opengewerkte stukken zien er mooi uit, en het is voor de gasten fijn dat ze niet tegen een massieve plank zitten aan te kijken, maar al die kleine latjes en hoekjes moeten met een extra fijn kwastje één voor één geverfd worden. Gelukkig hoeft het maar iedere paar jaar.

Vanaf het weekend wordt het weer wat drukker. Het heeft lang geduurd voordat het zich een beetje vulde, en echt hoogwaardig zijn de meeste boekingen niet.Dat gebeurt pas weer als het WK afgelopen is.

Afgelopen dinsdag hadden we weer een perfekte Ruhetag. Omdat we zo gaar waren van het schilderen, en we nog moesten wachten totdat de laatste check-ins eindelijk weg waren, zijn we niet gaan wandelen. We zijn naar Regen gereden, naar de Burgruine Weißenstein. De ruine kun je beklimmen, met prachtig uitzicht vanaf de top, en in de tuin staat het unieke kunstprojekt "Gläserne Wald", een verzameling glazen bomen in allerlei vormen.



Daarna zijn we zwervend door het Beierse Woud in Passau uitgekomen. Hier hebben we een heerlijke middag gehad. Het weer was perfekt, we hebben heerlijk door de binnenstad geslenterd, en op een terras hebben we 's avonds nog buiten kunnen eten. We hadden een schotel voor 2 besteld bij de Griek waar we wel vaker geweest zijn. Nou, dat was meer een schotel voor 6.....Het was zo veel dat we serieus twijfel hadden of we niet iemand anders z'n eten hadden gekregen. We zagen bij andere tafels ook al paniek over de enorme hoeveelheid eten, en de obers boden overal aan om alles in te pakken. Lachwekkend..... Wij zijn eigenlijk niet van de "doggy bag", maar ik gok dat we misschien 25%-30% op hebben gekregen, dus té zonde om alles in de biobak te laten verdwijnen. We hebben alleen de enorme boerensalade, de vleesspiezen, de lamskarbonaadjes en de rijst ter plaatse opgegeten. Gisteren hebben we er dus nog een complete maaltijd van gehad (gyros, kritharaki, tzaziki), en er staat nu in de koelcel nog meer. Bifteki met gebakken aardappeltjes en tzaziki, anyone?
Drie dagen achter elkaar grieks vonden we wat te veel van het goede, vanavond wilden we toch wat anders eten.