ons hotel

zaterdag 30 november 2013

Verlengingsweek

Twee dagen geleden was onze rondreis ten einde, en werden we naar ons verlengingshotel gebracht. Een lot uit de loterij! Het is hier prachtig, de kamer, het personeel en vooral het eten zijn allemaal even geweldig!

We waren met het vorige logje gebleven bij Ölüdeniz. De volgende dag ging de reis verder langs de kust richting Antalya. Onderweg maakten we een boottocht naar de verzonken stad Kekova, natuurlijk weer in de regen. De boot had een glazen bodem, maar omdat er de afgelopen dagen zoveel regen was gevallen, hebben we helaas door de bodem niets gezien, In het schattige vissersdorpje lunchte we met verse vis bij een charmante Italiaan die daar al 22 jaar woonde. Daarna bezochten we in Demre de kerk van de Heilige Sint Nicolaas van Myra (inderdaad, de ons bekende goedheiligman) die hier bisschop was in de 4de eeuw en de schutspatroon van kinderen en zeevarenden. Hoe de legende ooit is ontstaan dat Sinterklaas uit Spanje zou komen, geen idee! Natuurlijk werden we weer getrakteerd op een fikse regenbui, niet de eerste en niet de laatste van de dag. Hierna gingen we naar de lykische rotsgraven die net buiten Demre liggen, samen met een grieks-romeins theater. Ook hier weer een buitje. Daarna volgde een busreis van een paar uur. Het was al donker toen we in Kemer aankwamen. Hier werdcn we in een prachtig zeer luxe hotel ondergebracht. Ook daar was alles top: personeel, kamer, eten etc. Het enige was daar dat de dranken zo duur waren, zeker in verhouding tot elders in Turkije.

De volgende dag maakten we een dagtocht naar Antalya, de spullen konden dus in Mirada del Mar hotel blijven. Onderweg stopten we bij de verplichte lederwarenshow en juwelenverkoop. Je weet dat het erbij zit, gewoon glimlachen en zeggen dat je niets wilt. Deze winkels sponsoren ten dele je goedkope reis naar Turkije. De afgelopen 2 jaar hebben ze hier echt geleerd dat de toeristen al dat gezeur en gebedel om iets te kopen niet willen, ook op straat is het veel minder erg dan voorheen. Of we zijn er inmiddels aan gewend natuurlijk. In Antalya zijn we na de lunch niet meegegaan met de wandeling door de oude stad en de boottocht. Dat kennen we nu onderhand wel, die stad hebben we al 2 keer gezien, en het identieke programma hebben we 2 jaar geleden ook gedaan. Bovendien was het de derde dag op rij dat er een boottocht bij zat. Het weer was wel prachtig voor de verandering, we waren veel te warm gekleed. Wij zijn de moderne stad ingedoken, en hebben gezellig een beetje gewinkeld in de winkelstraat waar de normale turk winkelt, bij normale winkels met prijskaartjes waar je rustig kunt kijken en niet hoeft af te dingen. Bij de bus namen we afscheid van onze reisleider, die bleef naar Antalya en verheugde zich duidelijk op een nachtje in zijn eigen bed.

Donderdag zijn we dus naar het Maritim Pine Beach Resort gebracht in Belek. Een prachtig hotelcomplex, met ongelofelijk goed eten. Er is een mix van vele soorten gasten: er is een turks en een internationaal medisch congres, er is een internationale vechtsportwedstrijd met sporters uit onder andere Nieuw Zeeland, Brazilie, Taiwan en Zuid-Afrika, en daarnaast zijn er duitse vakantiegangers.
Vandaag zijn we naar de markt in Belek geweest, een makkelijke wandeling van 3 km heen en 3 km terug in het zonnetje. Het weer is totaal anders dan vorige week: 23 graden en strakblauwe lucht. Belek is een stuk leuker en schoner dan andere centra aan deze kust, maar het blijft natuurlijk een toeristenghetto. We hebben niets van de markt gekocht, alleen heb ik bij de apotheek een Otrivin-spray gekocht omdat ik last van mijn voorhoofdholte heb. We genieten hier met volle teugen, ook van de all-inclusive cocktails!

maandag 25 november 2013

Bericht vanuit Turkije

Onverwachts hebben we in dit hotel een wereldse internetverbinding. De reden is dat er niet veel andere gasten zijn, en dat we niet ver van de receptie zitten. We hebben een compleet appartement gekregen, maar daarover later meer.

Woensdagnacht hebben we in een airporthotel overnacht, en de avond van te voren al ingecheckt. Achteraf hadden we ons geen zorgen hoeven te maken over langer slapen, de kinderen van de buurkamer waren zo overenthousiast over hun komende vakantie dat we om 5 uur al wakker werden.
De vlucht was keurig, maar weinig enerverend. In een stralend Antalya werden we met een snikhete bus naar ons eerste overnachtingshotel gebracht. Wat wilden we graag onze winterkleding uit! Het Lara Park Hotel was in Lara, tegenover bekende hotels zoals het Concorde, Delphin en Titanic. Het was druk, er waren vooral veel Nederlanders. Onze kamer had formaat bezemkast, van andere groepsdeelnemers hoorden we dat die een suite met 2 kamers hadden. Nou ja, niet echt boeiend voor 1 nacht. De koffer zou naar de kamer gebracht worden, maar we hadden stevig honger, dus zijn buiten de deur gaan eten. Na een klein wandelingetje en een late lunch hebben we in de lobby met de laptop de noodzakelijke bedrijfsmail beantwoord en zijn gaan avondeten. Het buffet was meer dan uitstekend. Het was erg druk, dus we deelden een tafel met twee praatgrage Belgen, en twee zeer vriendelijke Duitsers die in onze bus bleken te zitten.

Vrijdagochtend kwam de wake-up call al om 6 uur. De reden was dat we voor de spits Antalya uit moest zijn, en er een lange rit op het programma stond. 's Middags hebben we gegeten in Pamukkale, met uitzicht op de kalkterrassen. Zoals altijd met dit soort busrondreizen, wordt er voor diegenen die dat willen middageten geregeld. Dit is een goedkope en makkelijke optie om een gezonde en uitgebreide middagmaaltijd te gebruiken. Meestal doet vrijwel iedereen hier dan ook aan mee. Deze reis is dat een beetje anders: van de 40 personen in onze bus nemen er 10 deel, en bij de andere bus is de score nog treuriger met 4 uit 37. De rest jat wat bij het ontbijt of koopt ergens wat, en gaat dat treurig voor de deur van het restaurant of in de bus staan opeten. Toen we uit het restaurant kwamen, regende het al flink. We zijn bij de ruïnes van Hierapolis en de kalkterrassen heel erg nat geworden. Wat vreselijk jammer! Daarna werden we naar het C&H Hotel gebracht, waar we een enorme kamer hadden. Het buffet was ook weer prima in orde. We hebben de buikdanseres niet meer afgewacht en zijn heerlijk gaan slapen.



De volgende dag hadden we stralend weer (je zal altijd zien). Onderweg naar de hoofdweg werd er nog even gestopt bij de kalkterrassen voor een zonnige foto. Toen ging het al weer verder. Vandaag stond de rit naar Bodrum op het programma. Onderweg hebben een tapijtknoperij bezichtigd. Eerlijk is eerlijk, het was leuk gedaan, erg interessant en er was weinig dwang om iets te kopen. Op die manier is een tapijtknoperij wel leuk! Het middageten vond plaats in het aanpalende restaurant, en was weer erg smakelijk. Onderweg werden we even losgelaten bij een wegrestaurant met shopping mall, zodat iedereen even een ommetje kon maken en eventueel even shoppen op wat verder een lange dag in de bus was. Pepijn heeft 3 mooie overhemden in de uitverkoop gescoord. In Bodrum werden we ondergebracht in het Royal Arena Hotel in Gümbet. We waren de lange busreis zo zat dat we te voet naar het centrumpje van Gümbet zijn gelopen en de dolmus bus hebben terug genomen. Veel is in deze tijd van het jaar geslopen, zoals dat een paar jaar geleden ook op Cyprus het geval was. Het hotel was echt niet meer dan 3 sterren waard. De lobby was 5 sterren, maar verder moest je niet gaan. De kamer was in de kelder van de kelder en had geen lift, het restaurant was sfeerloos en het ontbijt was kariger dan in ons ieniemienie hotelletje.

Gisteren hadden we een mooie dag in Bodrum en omgeving. Eerst maakten we een mooie tocht over het schiereiland via Turgetreis, toen gingen we met gids naar de resten van het mausoleum van Harlikanassos (een van de 7 antieke wereldwonderen). De lunch met 14 personen was bij prachtig weer buiten op het terras, direct aan de jachthaven met een heerlijke malse gegrilde kip. Het leven is goed.... Na de lunch gingen we met de groep het fort in. Het kasteel van Bodrum is een kruisvaardersburcht die gebouwd is met de stenen van het mausoleum. Dat heeft er dus 3000 jaar gestaan totdat de kruisvaarders langs kwamen... Voor wie wel eens in Rhodos of Malta geweest is, dit is net zoiets. We hadden met de gids afgesproken dat we op eigen gelegenheid terug naar het hotel gingen, we wilden heel graag langer in het fort blijven en dan nog een kopje thee aan de boulevard. Bodrum is erg leuk, ik denk dat ik mensen die naar Turkije willen liever naar Bodrum of Turgetreis stuur als naar de rivièra bij Antalya.


Vandaag ging de reis verder langs de westkust richting zuiden. Onderweg kwamen we langs de kledingwinkel waar Pepijn de 3 overhemden gekocht had. De reisleider van de andere bus, plus een aantal passagiers, wilden nog even de winkel in, en bovendien moest iedereen plassen. Weer kwam iedereen met tassen vol naar buiten. Nog 2 overhemden voor Pepijn! In het natuurgebied van Dalyan gingen we een boottocht maken. Natuurlijk gingen precies op dat moment de hemelsluizen open. Zo'n noodweer komt niet vaak voor. We maakten er maar het beste van, iedereen was doorweekt maar we hebben wel lol gehad. Onderweg legden we aan voor middageten, we kregen heerlijke verse forel. Na de boottocht was het nog een uur naar het hotel bij Fethiye, richting Ölüdeniz. We zitten nu in het Perdika Hill Resort en hebben het prima naar ons zin. De kamer is een groot tweekamer-appartement en het eten is erg smakelijk. Misschien niet zo'n gigantisch buffet, maar wel erg vers. Morgen gaan we via Myra naar Kemer, waar we dan 2 nachten blijven voordat we naar ons verlengingshotel in Belek gaan.

dinsdag 19 november 2013

Startklaar

De afgelopen dagen waren nog druk en chaotisch. Er moest nog zoveel gebeuren voordat we morgenmiddag de deur achter ons dicht kunnen trekken! Allereerst was zondag natuurlijk het hele team hier om alles "winterklaar" te maken. Alle koelkasten zijn uitgezet en gepoetst, de ovens en de afzuigkap blinken, de kamers glimmen, de gordijnen zijn gewassen, het terras is weggeruimd, de strijk is gedaan, de karren van de kamermeisjes zijn uitgemest, de ontbijtzaal en het restaurant hebben de nodige liefde gehad, enzovoort. We wilden eigenlijk ook nog alvast wat kerstdecoratie ophangen, maar dat hebben we niet meer gered. Om half 2 was het toch echt tijd voor lunch. We wilden het hele team als verrassing mee uit eten nemen. Eentje moest helaas echt naar huis - haar man kan niet voor zichzelf koken - geen commentaar. Pepijn kon dus uit eten met een 6-koppige harem. De verrassing werd gewaardeerd, al kwamen er klachten van een paar dames dat ze niet op uit eten gekleed waren. Er waren natuurlijk niet zoveel collega's meer open, maar vriendin Steffi had nog wel een tafel voor ons. We hebben de grootste lol gehad. De dames die vorig jaar nog niet bij ons werkten waren ook erg verrast dat ze een kerstpakket kregen. Ze hebben dit jaar allemaal zo hard gewerkt dat een bedankje wel op zijn plaats was. We hebben weer meer omzet gedraaid dit jaar, maar wel met veel minder personeelskosten als vorig jaar.

Gisteren en vandaag waren grotendeels nog werkdagen voor ons. Het vuilnis moest naar de vuilverbranding in Cham worden gebracht, de reserveringen en administratie gingen gewoon door, en vanmorgen kwam een buurman die de Frühschoppers hadden geregeld de boom op de parkeerplaats omhakken. Een enorm geval, Pepijn en hij hebben de ringen staan tellen en schatten de leeftijd van de boom op 42 jaar. Later op de dag heeft hij ook 1 van de bomen in de achtertuin geveld. Twee berken zijn waarschijnlijk weg als we terug komen van vakantie. Hij vond het wel lekker rustig om het in de komende 2 weken op zijn dooie akkertje te doen als er geen gasten en dergelijke rond lopen.



Vanavond hebben we dan eindelijk wat in een koffer gegooid. Daarna zijn we bij de pizzeria in het dorp gaan eten. We zagen het niet zitten nog afwas vuil te maken. Morgen willen we allebei 's ochtends nog even naar de kapper, die is dit weekend zelf uit Turkije terug gekomen. 's Middags gaan we rustig richting de luchthaven. Gezien de forse sneeuwvoorspelling voor woensdagnacht en de vroege vluchttijd op donderdagmorgen hebben we een Park, Sleep, Fly-arrangement geboekt. Toen we even belden om te vragen hoe laat de hotelshuttle dan ging, werden we geconfronteerd met een vervelend probleem. Ze beweerden dat hun shuttles allemaal vol waren op de tijd die wij eigenlijk wilden. De zeer onvriendelijke inflexibele receptionist wist ons wel te vertellen dat je de avond van te voren al kunt inchecken bij Air Berlin. Dat heb ik natuurlijk even gecheckt. We gaan nu tussen 18 en 20 uur al inchecken en de koffers afgeven, en kunnen de volgende ochtend langer slapen, een latere (wel beschikbare) shuttle nemen, en direct door naar het vliegtuig.  

We vliegen dus donderdagochtend naar Antalya, waar we een rondreis van een week maken door het binnenland en langs de westkust van Turkije. Daarna verblijven we nog een week in een all-inclusive resort in Belek, om met een boekje en de pootjes omhoog een beetje uit te rusten. We hebben onderweg hotels met wifi, dus ik denk dat er wel een logje zal komen van ergens "on the road".  

zaterdag 16 november 2013

Aftellen

Alleen vandaag en morgen nog....dan gaan we dicht tot 20 december. Gisteren hebben we de koffers van zolder gehaald, woensdag moeten die ingepakt staan voor onze rondreis West-Turkije. Een zelfstandig ondernemer heeft natuurlijk nooit helemaal vrij. We moeten beschikbaar blijven voor kerst- en nieuw jaar-boekingen, dus de laptop moet mee op vakantie, en zodra we terug zijn van vakantie nemen we ook de telefoon weer op.

We hebben besloten volgend jaar een kleine twee weken eerder te sluiten. De kosten wegen niet tegen de baten op. We hebben erg weinig gasten, die ook nog eens ter plaatse bijna niets uitgeven. We doen op dit moment veel zelf, maar af en toe heb je toch personeelskosten. De personeelskosten zijn deze maand al gelijk aan de inkomsten, en als je de kosten van de verwarming, inkoop en dergelijke meerekent draai je verlies. En al dat zelf doen heeft ook tot gevolg dat er niets anders gedaan wordt als ontbijt draaien en kamers schoonmaken. Eerder dicht gaan is waarschijnlijk toch economisch logischer. Je hebt dan tijd voor onderhoud en marketing. Dit jaar hebben we ook klachten gehad van gasten dat bijna alle toeristische attracties dicht waren. Eentje meende zelfs dat het niet eerlijk was dat wij in deze tijd kamers verkochten. Mijn antwoord: er moet toch een hotel open zijn voor het geval dat iemand hier naar een begrafenis moet of een zakelijke afspraak heeft. Het is iemand zijn eigen beslissing waarom en wanneer hij op reis gaat.

Onze noshow van anderhalve week geleden zorgt ondertussen voor veel ergernis en amusement. Hij had zijn creditcard afrekening gekregen, en was niet blij dat hij moest betalen voor een noshow. Hij beweerde bij hoog en laag tegen Pepijn dat hij geannuleerd zou hebben, dat hij wel een bruikbaar mobiel nummer zou hebben gegeven, bla, bla, bla.... Pepijn was onverbiddelijk: personeelskosten veroorzaakt en onze dag verziekt= geen geld terug. Toen wilde hij de rekening hebben. Pepijn had hem de rekening gefaxt, en er achteraan een printje van het systeem van Hotel.de gefaxt waarin stond "reservation status booked" ipv "reservation status cancelled" met een grote cirkel erom heen. Nu belde hij de volgende dag dat hij geen fax gehad zou hebben. Natuurlijk niet, als hij de fax gehad had, moest hij toegeven dat de reservering nooit gecancelled was. Of we die per post konden sturen. Gisteren belde hij op dat hij dat nooit gehad had, of we de rekening konden emailen. Ik bleef poeslief en aardig, maar zei wel dat hij uitzonderlijk veel pech had met reserveringssysteem, mobiele telefoon, fax én post, of dat het misschien  tijd was voor een nieuwe secretaresse. We zijn echt klaar met die kerel, zoals Pepijn het altijd noemt zijn de minuten van onze tijd nu toch echt wel op.

Morgen komen alle medewerksters, dan gaan we alles schoonmaken, weggooien en afsluiten. Als er dan nog tijd is, hangen we nog wat kerstversiering op. Daarna is het tijd voor het uitdelen van kerstpakketten en gezellig samen wat eten.

zondag 10 november 2013

Het batterijtje is leeg

De koek is op....alle vermoeidheid van de hele zomer komt eruit. We zijn moe, hangerig, en niet in beweging te krijgen. Gisteravond ben ik voor de TV in slaap gevallen, en Pepijn zat net op de bureaustoel in kantoor te knikkebollen. Nog precies 1 weekje en dan gaan we een maand dicht. De tickets voor onze vakantie naar Turkije zijn al binnen, nog 10 dagen! We zijn er hard aan toe.

Vrijdag was het hier mooi weer, voor de rest is er niet zoveel gekomen van de mooi-weervoorspellingen. Pepijn kon dus vrijdagmiddag het laatste stuk balkonhek nog schilderen. Gisteren heeft hij de winterbanden onder de auto gezet, er is weer een beetje motsneeuw voorspeld. Dinsdag gaan we naar de hotelbeurs in Salzburg, en we willen niet door slecht weer overvallen worden met zomerbanden. We hebben nog de hele week gasten, dus we gaan in 1 dag heen en terug. Vorig jaar had de lokale hotelbond een bus georganiseerd, maar dit jaar hebben we er niets over gehoord. Dat is niet erg, die bus rijdt toch meestal op een dag die niet zo goed uitkomt, en bovendien is het heerlijk om zelf te kunnen beslissen hoe laat je gaat, waar en wanneer je pauze houdt, etc. Vorig jaar had ik waanzinnig honger bijtijds we in Cham waren, zelf waren we onderweg gestopt om iets te eten als we het zelf voor het zeggen hadden gehad.

Pepijn had een afspraak gemaakt om zaterdag 3 bomen in de tuin te laten rooien. Eentje leunt richting openbare weg, eentje blokkeert al het licht in de standaardkamers en eentje groeit op de parkeerplaats door de bovenleiding heen. Bij een stevige storm zou het theoretisch kunnen gebeuren dat het hele dorp geen stroom meer heeft omdat die boom de stroomleiding omtrekt. Alle gasten hadden hun auto's elders geparkeerd, we waren er klaar voor, maar het was weer zo'n typische Oost-Beierse afspraak: er kwam niemand, en de man was niet te bereiken. Lekker zwijgen, dan gaat het probleem vanzelf weg. De Frühschoppers wisten vanmorgen wel iemand anders: dat is een aardige man die hier vroeger ook kwam frühschoppen. Een van de heren zou hem even bellen.

Deze week kregen we een telefoontje van de stroomnetbeheerder. Het lokale electriciteits-maatschappijtje heeft het net verkocht aan EON, en die gaan in het voorjaar ondergrondse stroomleidingen aanleggen. Super, daarmee zouden dan stroomstoringen tot het verleden moeten behoren. Nu heb je nog wel eens bij sterke sneeuwval problemen met gebroken bovenleidingen. Bovendien zitten wij op dit moment op een hele instabiele aansluiting met stroompieken die ons regelmatig nieuwe gloeilampen kost. Er moet een gracht gegraven worden door ons grasveld, maar dat is toch geen engels gazonnetje. Kosten voor ons verder: nul komma nul.

woensdag 6 november 2013

Laagseizoen

Het lange weekend rond Allerheiligen hebben we nog redelijk wat gasten gehad. Helemaal vol zijn we niet gekomen, aangezien er regen voorspeld was. Het weer is buiten inmiddels herfstig geworden. Al een paar dagen stormt het flink, en ineens is de temperatuur ingezakt. Het is al een paar dagen absoluut geen weer om buiten te schilderen. Vannacht heeft het bovenop de Grote Arber al een beetje gesneeuwd. Voor morgen en overmorgen is nog even stralend weer voorspeld, met temperaturen tot 17 graden. Pepijn gaat morgen en overmorgen dan ook weer zijn laddertje op.

Gasten hebben we door de weeks nauwelijks nog. Dit weekend lijkt nog een redelijk goed bezet weekend te zijn, daarna is het toch wel min of meer einde oefening. Zoals ik al aan een van onze ontbijtmedewerksters uitlegde die vorige winter hier nog niet werkte: alles wat je in november krijgt na Allerheiligen is bonus. Het is dat je er toch nog bent, en aan het klussen en opruimen bent, dat de deur nog open is. We hebben op dit moment gasten in huis die hun eigen koelkast hebben meegenomen. En wij maar denken dat we inmiddels alles al hadden meegemaakt.... Het behoeft geen uitleg dat die bij ons in het restaurant helemaal niets verteren.Dat doen laagseizoengasten zowiezo toch niet, je zou eens geld uitgeven.

Ook zeer typisch bij laagseizoengasten: veel no-shows. De laatste weken is het flink prijs, je zit te wachten tot je een ons weegt en er komt niemand. Creditcard doet het niet, adres blijkt niet te bestaan en/of het telefoonnummer is bij de Telekom onbekend. Expres foute gegevens opgegeven dus, je wist al dat je niet kwam. Gisteren hadden we weer een (niet zo) leuke.... We hadden een boeking van een zakenreiziger voor een losse dinsdagnacht. Daar zijn we nooit zo gigantisch blij mee, want daarmee valt dan onze enige vrije middag in de week in het water, en op een eenpersoonskamer voor 1 nacht verdienen we natuurlijk ook nog eens niet zo veel dat je daarvoor een medewerker kunt neerzetten. We nemen dan ook altijd even contact op met de gast wat de planning is: als iemand al weet dat hij vroeg of laat op de dag komt, kunnen wij ervoor of erna nog even de deur uit. In dit geval gaf de gast aan tussen 18 en 19 uur te komen, en gaf zijn mobiele nummer. We hebben dus Christine in de ochtend het ontbijt en de kamers van onze 4 gasten laten doen, en wij zijn de deur uitgegaan. Om 17 uur waren we weer thuis en hebben tot 20 uur tevergeefs zitten wachten. Pepijn heeft net voor achten het opgegeven mobiele nummer geprobeerd, en kreeg een bandje "er bestaat geen aansluiting onder dit telefoonnummer". OK, we wisten weer genoeg. Het creditcardnummer bestond tot onze verrassing wel, maar van de annuleringskosten kan Christine ternauwernood betaald worden. Plus dat het niet echt leuk is dat we onze dag erop hadden ingedeeld, helemaal uit Grafenau (65 km) naar huis zijn gekomen om hier 3 uur te gaan zitten rondhangen, en dat we daarna pas om 21 uur in een pizzeria zaten.

Dan hebben we heel toevallig een nieuwe ontbijtmedewerkster erbij gekregen. Al in juni waren we er eentje kwijt geraakt, en aangezien we de hele zomer onze Tsjechische studente hadden die er echt talent voor had, en daarnaast een van onze kamermedewerksters hadden ingewerkt op ontbijt, was het niet zo dringend. Nu had Christine echter een berg overuren van 3 maanden en Katerina tentamens, dus we wilden deze week een advertentie zetten voor een extra kracht. Sonja, onze wellnessmevrouw, werkte naast haar eigen bedrijfje nog bij een ander hotel een paar uur per week in loondienst, maar dat hotel heeft hier in de omgeving een zeer slechte reputatie waar het aankomt op omgang met personeel. Nou, dat werd weer eens bewezen. Ze kreeg ineens geen rooster meer, maar werd voortaan 's middags gebeld of ze de volgende dag moest komen werken. Haar eigen praktijk leed er gigantisch onder, want ze kon geen afspraken meer maken met haar eigen klanten en dus ook niet met onze hotelgasten. Ze had dus al bij mij haar nood geklaagd en gezegd dat ze graag ergens als ontbijtmedewerkster wilde werken waar ze een rooster kreeg en wist welke dagen ze 's ochtends moest werken. Ik had voorzichtig al aangegeven dat we iemand zochten. Een weekje later was het contract getekend, maandag loopt ze een dagje met mij mee, en na de vakantie begint ze dan voor de kerst echt. Nu kunnen we eigenlijk nog heel goed een extra kamermeisje gebruiken, want we hebben al bijna een jaar een zieke, maar dat kan wel wachten tot de lente. Christine hoeft nu niet meer bij te springen bij het ontbijt, eind van de week is Andrea terug van vakantie en Katerina wil heel graag in de kerstvakantie veel werken, dus nu hebben we 3 parttimers voor het ontbijt en 3 parttimers voor de kamers.