ons hotel

donderdag 25 april 2013

Terrasjesweer

Het is ineens prachtig terrasjesweer. De natuur heeft nog even wat tijd nodig, heel langzaam komen de eerste blaadjes aan de bomen. Bij ons zitten de gasten op het terras met uitzicht op een Coca Cola koelkast. Weer een week niemand gezien van de rode club, what's new?!?! Pepijn heeft een paar dagen geleden gebeld, en er zou vandaag iemand komen. Ja, alleen de vertegenwoordiger, niemand om dat onding weg te halen natuurlijk. Ik geloof dat ik zeer binnenkort echt een apparaat over een balkonrand gooi. We moeten toch maar proberen of we niet ergens anders met dat ding heen kunnen, zoals de garage, hij ligt hier danig in de weg en het ziet er niet uit. Nadeel is het gewicht en de grootte. Ik zag in het aanbiedingenkrantje van de Metro over 2 weken een neutrale witte koelkast met een glazen deur in de aanbieding. Als er dan nog geen oplossing is van de kant van Coca Cola (wat denk je zelf) en de aanbieding imiteert geen Boeing 747, dan gaat die met ons mee naar huis. OK, we geven het geld liever niet uit, maar ik wil aan de andere kant ook eigenlijk gewoon van die soap met CC af.

Met onze nieuwe schoonmaakster en ontbijtmedewerkster gaat het zeer goed. De een kan al zelfstandig werken en de ander heeft waarschijnlijk  morgen haar laatste inwerkdagje, maar kan eigenlijk ook al grotendeels alles alleen. Onze andere ontbijtmedewerkster heeft "een goed gesprek" gekregen dat het echt beter moet. Een tien wordt het waarschijnlijk nooit, maar het is nog steeds onvoldoende en dat kan echt niet. Ze claimt dat ze zenuwachtig wordt van ons, terwijl onze andere twee nieuwe medewerksters al tegen ons gezegd hebben dat ze ons zo "relaxed" vinden. Tuurlijk vindt zij ons niet relaxed, ze doet veel fout en dat zeggen we ook haar ook. Zoals al eerder gezegd, zelfreflectie lijkt niet het sterkste punt.
Gisteren hebben we getelefoneerd met Sandra, die denkt dat ze over ongeveer 5 weken, dus begin juni, weer kan werken met haar voet. Wij menen dat dit veel te optimistisch is, gezien hoe lang ze uit de running is, dat er eigenlijk niets aan behandeld wordt en ze nog steeds veel pijn heeft. Pepijn kreeg de indruk dat ze erg graag weer wilde werken.
Onze sollicitant was een lieve, intelligente, nette jongen, maar gigantisch stil. We neigen toch naar wel aannemen, ook al moet je in de horeca eigenlijk iemand hebben die een beetje meer extravert is. Het zou voor 1 of 2 dagen in het weekend zijn en eventueel de vakanties. Dan komt er zaterdag een studente op gesprek die in de zomervakantie een baantje zoekt. Prima, als het wat is willen we die aannemen, want alle medewerksters hebben kinderen of kleinkinderen. Ook deze laatste 2 sollicitanten zijn weer tsjechen, we moeten binnenkort toch maar weer tsjechisch gaan leren om de roddels te kunnen afluisteren...(grapje)

Vanavond maar even zien hoe het restaurant-matig loopt. Als we vroeg genoeg klaar zijn kunnen we nog naar Regensburg voor de internationale club.



donderdag 18 april 2013

Nieuwe ontbijtdame

Driemaal raden wie er beloofd had gisteren langs te komen en niet geweest is....het is rood en begint met een C...Vandaag zaten er mensen te lunchen op ons terras, het is echt geen gezicht. Iedereen vraagt wat die grote koelkast daar op z'n kant doet. Toen we dinsdag bij de Metro waren vroeg onze contactpersoon aldaar zelfs nog of het probleem met Coca Cola inmiddels al opgelost was, zo bekend is de ellende inmiddels.

Het weer is hier de afgelopen dagen super geweest, maar vanaf morgen is het weer uit met de pret. Eerder vandaag was er in de vooruitzichten zelfs sprake van lichte sneeuwval morgen, maar dat hebben ze gelukkig snel weer ingetrokken. Een knal van 24 graden vandaag naar 6 graden overmorgen met daarbij 96% kans op regen is al erg genoeg. Pepijn is vandaag hard bezig in de tuin voordat het weer roet in het eten gooit.

Dinsdag kwam eerst onze nieuwe ontbijtmedewerkster inwerken die we maar meteen maandag hadden aangenomen na het gesprek. Dat ziet er veelbelovend uit, we hopen dat ze blijft. Ze is een lekkere vlotte tante met een goed gevoel voor humor. Met Christine klikte het ook meteen. De andere sollicitante die maandag zou komen had gebeld dat ze ondertussen al een andere baan had gevonden. Kijk mensen, zo kan het dus ook, netjes afbellen! Zaterdag komt er een sollicitant voor de kamers, het is een student die een bijbaan zoekt. Hij heeft eerder bijbaantjes gehad als klusser enzo, dus dat is ook niet verkeerd als Pepijn daar ook wat ondersteuning zou kunnen krijgen. Onze nieuwe schoonmaakster doet het top, maakt alles keurig schoon, ze ziet er zelf netjes uit, is vriendelijk en beleefd tegen de gasten en de collega's, en is flexibel. Ik heb net gevraagd of ze na het weekend een extra dagje kan werken omdat het weekend toch wel druk begint te worden. Het enige nadeel is dat ze vaak in het weekend niet kan werken omdat haar man bij de ME is, en in het weekend vaak demonstraties of voetbalwedstrijden onder controle moet houden en ze dan geen kinderoppas heeft.

Ons zorgenkindje was zondag weer niet al te sterk. Aan mijn eigen werk kwam ik weer niet toe omdat ik alleen maar bezig was met controleren en corrigeren. Ik nam een hap van een croissant die zij gebakken had en die was zo droog dat ik er bijna in stikte. Nee hoor, ze had niets fout gedaan, het lag aan de croissants....Heel gek dat de croissant die ik daarna zelf bakte sappig en vers was....Nee hoor, ze wist niet hoe dat kon. Dat is ook een deel van het probleem, er volgt geen zelfreflectie wat er mis gegaan kan zijn en hoe ze het anders zou kunnen doen, dus dezelfde fouten worden steeds opnieuw gemaakt. Ondertussen konden de croissants de vuilnisbak in omdat je die zo niet kon serveren. Dit weekend volgt de herkansing met Pepijn erbij. Dat is dan week vijf, en zoals gezegd gaan basisdingen zoals broodjes bakken tot nu toe nog steeds niet goed. Ze had 10 gasten, maar dat ging al niet goed, laat staan hoe dit moet gaan als het echt druk is.

zaterdag 13 april 2013

Nog steeds geen lente

Hadden we dinsdagavond nog sneeuw, nu wordt er voor maandag 25 graden op de radio voorspeld. Ik moet zeggen dat ik er niets van geloof. We hebben hier nog steeds geen blaadje aan de boom, en dat begint nu toch wel wat depressief te worden half april, en de laatste twee dagen heeft het alleen maar gehoosd, wat ook niet direkt sfeerverhogend is. De weinige gasten die we hebben maken er het beste van, maar de stemming zit er niet echt in. Ook van de gastenaantalen worden we licht depressief. Er moet echt een wonder gebeuren willen we de omzet van vorig jaar april benaderen.

Dinsdag scheen de zon, dus zijn we naar Passau gereden voor een leuk uitje. Wel was het erg fris. Fijn gelunched in de stad, en op de terugweg in Zwiesel bij de Griek gegeten. Bij het naar huis rijden waren we blij dat we nog winterbanden op de auto hadden, want we werden zoals al gezegd nog getrakteerd op wat sneeuw.

Onze nieuwe schoonmaakster bevalt erg goed, we zijn erg tevreden en hopen dat ze lang blijft. Ons zorgenkindje leek vrijdag ineens verrassend het licht gezien te hebben. Ik ben in kantoor de administratie gaan doen en heb haar alles alleen laten uitvogelen met het idee "sink or swim". Nou, dat werd dus "swim". We zijn heel benieuwd of dit een nieuwe trend wordt of een eenmalige opleving. Morgen gaan we het beleven.
Dan hebben er nog een aantal mensen gesolliciteerd, maandag komen er een ontbijtdame en een kamerdame op gesprek. Er hebben ook 2 tsjechische studenten gesolliciteerd die een vakantiebaan zoeken voor de zomervakantie, even kijken of we daar iets mee kunnen.

donderdag 11 april 2013

Open Happiness....

Geloof het of niet, dat is de slogan van Coca Cola....Ik moet zeggen dat wij tot nu toe nog geen gelukzalig gevoel van ze hebben gekregen, eerder het tegendeel.....

Al eind 2012 was ons door Coca Cola een koelkast voor in de gang toegezegd, maar die konden we pas na de feestdagen krijgen. Ons idee was om de individuele koelkasten uit de kamers te verwijderen, ze werden toch al wat oud en sommigen kregen ook hier en daar wat kleine gebreken (kleine lekkages, brommen, deuren die niet meer goed sloten, enz). Bovendien vraten die oude dingen stroom, en maakten de gasten er een grote smeerboel van omdat ze er ik-weet-niet-wat in bewaarden wat ging lekken en stinken.

Begin januari maar weer eens contact met Coca Cola opgenomen waar de koelkast bleef. Daar begon het gezeur al: de vertegenwoordiger was met pensioen en had het niet overgedragen aan zijn opvolger, maar ze zouden die nieuwe langs sturen. Best een aardige vent, wel een beetje een vertegenwoordigerstype. Hij ging het allemaal regelen, en we kregen ook nog wat nieuwe glazen, dienbladen, etc. De doos met de goodies kregen we al vrij snel, voor de rest bleef het akelig stil. De weken en de maanden gingen voorbij en wij bleven maar bellen. Neee.... volgende week.... nee echt... de week dáárna.... Zucht.....

Toen belde de vertegenwoordiger zelf dat de koelkast er nu echt aankwam, en dat we vast een bestelling op moesten geven wat we er in wilden hebben, zodat de koelkast en de dranken tegelijkertijd konden worden geleverd. Drie maal raden wat er kwam...een tweede doos met glazen en dienbladen, maar geen flessen frisdrank en geen koelkast!

Inmiddels was het de week van onze bedrijfssluiting en hadden Pepijn en Alwin samen de koelkasten boven uit de kamers gehaald en de trap af gedragen naar de opslag. Iedere dag werd er gebeld (of belden wij waar alles bleef) dat het er helaas die dag niet van kwam, en dat ze de dag erna kwamen.Voor de aflevering van de koelkast moest er dwingend iemand aanwezig zijn om te ondertekenen, dus praktisch gezien konden we de hele week nergens heen. Nou hè hè, op dinsdag kwam iemand de koelkast afleveren. Ja, hij had de koelkast in de garage gezet, want dat waren de instructies. Pardon??? Op zijn bon stond "a.u.b. koelkast in de garage zetten, klant heeft vakantie en is niet thuis". Grrrr...waren we daar de hele dag/week voor thuis gebleven??? Hij mocht 'm van ons toch even binnen komen zetten. Het ding was te goor voor woorden, tegen de achterwand zat aangekoekte yoghurt en onderin lagen verdroogde blaadjes sla. We zijn dus maar even aan het soppen gegaan. Toch maar weer even de vertegenwoordiger gebeld waar de inhoud was. Ja, dat kwam met een andere vrachtwagen van een ander depot en dat werd donderdag. Euh...vriend....dan zijn we al weer open en dat is de dag voor Pasen...je laat ons toch niet zonder dranken zitten??

Bij het aanzetten van het apparaat bleek een nieuw probleem, de koelkast maakte zo'n herrie dat het leek alsof je aan de startbaan van een groot vliegveld woonde, en wat we ook deden, die takkeherrie hield maar niet op. Iedereen werd er gék van. Jutta vroeg in de keuken zelfs "wanneer mag hij uit?" Wij moesten dus alweer de Coca Cola bellen met de mededeling dat we een monteur nodig hadden aangezien we dachten dat het apparaat kapot stond te draaien. OK, donderdag zou de monteur komen. 's Ochtends werden op donderdag de dranken bezorgd. Wel GR&$§@...!!! Er klopte geen hout van de bestelling, er zaten verkeerde dingen bij en er ontbraken dingen. Nee, een deel van de niet geleverde dranken kwam uit een ander depot en daarop moesten we dan maar wachten tot een volgende bestelling een andere keer. Ik de vertegenwoordiger dus maar weer gebeld. Hij: "Zit er gewone Coca Cola bij? Ja? Nou, dan heeft u toch het belangrijkste. Fijne dag nog!" *klik* OK, linker kan je me niet krijgen, je flikkert niet de hoorn op de haak. Later die dag belt Pepijn naar de reparatieafdeling dat het nu wel heel laat begon te worden en wanneer we de monteur konden verwachten. Euh ja...noodgevalletje tussendoor... sorry... we komen vandaag niet meer. En tsja, nu zit de Pasen ertussen, dus het wordt volgende week dinsdag. Pepijn meteen: "Oh nee! Jullie hebben ons weekje vrij ook al min of meer verziekt, ik ga niet op mijn Ruhetag op de Coca Cola zitten wachten die dan toch weer niet komt. Je komt maar een andere dag!" Ok, ze zouden nu woensdags komen. Pepijn en Alwin hebben de koelkast naar buiten gedragen en op het terras op z'n kant gelegd, daar stond hij het minste in de weg (het was toch berekoud, geen mens die het terras vrijwillig op wilde). Als noodoplossing hebben we 2 kleine koelkastjes in de gang gezet met drankjes erin, en dat verkoopt eigenlijk heel erg goed.

Een week later op woensdag: eindelijk een monteur. Hij werpt 1 blik op het ding en zegt: "Dat geluid is normaal voor dit apparaat. Dit is gewoon totaal het foute type koelkast voor de locatie. In een station of een zwembad valt het geluid niet op, maar hier kan het gewoon echt niet. Om heel eerlijk te zijn: dit specifieke exemplaar is nog stil voor dit type." We probeerden hem zover te krijgen het ding mee te nemen, maar zijn autootje was daarvoor te klein. Hij vond dat we maar contact moesten opnemen met de vertegenwoordiger voor het omruilen met een andere. Goed, weer onze grote vriend gebeld en het ding terug op het terras gegooid. Hij had vakantie, maar zou er achter aan gaan. We zijn nu alweer 8 dagen verder, en jullie begrijpen het, er ligt een zielige koelkast verweest te wezen op het terras.

Het toppunt: een telefoontje van Coca Cola, wat wij dachten te gaan bestellen bij ze deze week. Ik heb de dame duidelijk gemaakt dat er een koelkast in de weg lag te wezen op het terras waar geen oplossing voor was, dat ik omkwam in de kratten dranken die ik nergens kon opslaan nu we geen koelkast hadden, dat die flessen die we al hadden niet verkocht werden zonder koelkast, en dat ik nog altijd wachtte op de rest van de missende bestelling van de vorige keer. Zolang al deze problemen niet waren opgelost, was ik niet van plan wat dan ook bij ze te bestellen, ook niet omdat ik niet wist wat ik nu weer met een lading extra kratten moest gaan doen. Geen idee of die volgende week nog een keer belt. Dan kwam er een rekening van Coca Cola voor de daadwerkelijk geleverde waren. Ook hiervan klopte geen hout: sommige dranken waren duurder, andere goedkoper. Pepijn heeft nog een poging gedaan met de accounting-afdeling (weer ergens anders) maar omdat het verschil uiteindelijk € 1,59 in ons nadeel was hebben we het uiteindelijk laten zitten. Ik geloof niet dat we in de toekomst nog direkt bij Coca Cola gaan bestellen, onze bierbrouwer en de Metro hebben ook het hele assortiment. Inmiddels krijg ik vlekken in mijn nek en een waas voor mijn ogen bij het zien van een Cola reclame. Als het mooi weer wordt en die koelkast ligt er nog steeds denk ik dat ik 'm over de balkonrand werp.

zaterdag 6 april 2013

Ik wens je veel personeel toe

Een oude verwensing uit het Midden-Oosten luidt: "Ik wens je veel personeel toe!" Wij kunnen hier onderhand een boek schrijven over onze personeelsperikelen. Wij hebben daarnaast hier een nieuwe verwensing: "Wij wensen je veel oenige leveranciers toe, in het bijzonder CocaCola..." maar daarover meer in een volgende log.

Goed, personeel dus. Eerst maar even de positieve dingen: Christine is er nog steeds, net als onze twee tieners die af en toe helpen, en ontbijtdame Jutta heeft haar contract verlengd en is na haar ziekenhuisperikelen weer aan het werk. De andere medewerkster die lange tijd uit de running is heeft in het zwembad een leuke schuiver gemaakt en is nu ook gewond aan het andere been. Voorlopige voorzichtige prognose: het blessureleed duurt tot minimaal de herfst.

Wij waren dus dringend op zoek naar nieuwe mensen. Ontbijtmedewerker leek eenvoudig, daar kwamen meerdere kandidaten. Uiteindelijk hadden we er twee waarvan we dachten dat die geschikt waren en in het team pasten, en die werden dus aangenomen. Inmiddels is de ene al 3 weken in dienst, en om nou te zeggen dat het lekker gaat...nou nee.... Ze heeft erg veel inwerken nodig terwijl ze al vele jaren ervaring als ontbijtdame heeft, en kan simpele instructies, zoals hoe je koffie zet of  de oven aan en uit zet, na 3 weken nog niet goed onthouden. Notities als geheugensteuntje maakt ze ook niet. Dat iemand wat langer nodig heeft is niet erg, maar er lijkt ook nauwelijks progressie in te zitten. Dat blijft dus nog even een beetje een zorgenkindje.

Dan hadden we dus nog onze andere nieuwe ontbijtdame. Een keertje geweest om in te werken, dat liep lekker, vlotte meid, prima dus. We spreken af dat ze de volgende week 2 dagen komt werken. Twee dagen voor Pasen belt ze ineens op. "Ik hoop dat jullie het niet erg vinden, maar er heeft een oude baas gebeld die dringend personeel nodig heeft, dus daar ga ik nu vanaf Pasen werken". "Hoe bedoel je, je bent bij ons ingedeeld dit weekend, en wij hebben ook dringend personeel nodig, dus ja, dat vinden wij wel erg. Je hebt 2 weken opzegtermijn, dus je kunt niet gewoon wegblijven als je daar toevallig zin in hebt". Het lijkt mij duidelijk dat wij van deze mevrouw nooit meer taal noch teken hebben vernomen, dat ze niet op de afgesproken tijd is komen werken, en dat wij ook nooit een opzegging hebben gehad. Wij hebben dus deze week een aangetekende brief gestuurd dat zij op staande voet is ontslagen wegens werkweigering, en dat wij de 4 uur inwerken ook niet gaan uitbetalen omdat wij schade hebben geleden door haar niet-verschijnen. Onder het duitse recht (het staat hier ook bij iedereen in het standaard-contract) hebben wij daartoe het recht. Normaal gesproken zijn wij altijd heel redelijk en aardig tegen ons personeel, maar dan moeten ze ook wel redelijk tegen ons zijn.

Over de sollicitaties voor kamermeisje kunnen we helemaal een boek schrijven. We hebben echt een hoop rare mensen aan de telefoon gehad, dat was zo te horen allemaal al niet serieus. Twee weken geleden schreven we al over de sollicitanten die allemaal niet waren komen opdagen voor hun gesprek. Ook hadden we een sollicitant die al 5 dagen full-time werkte maar dacht dat ze in het weekend ook wel kon werken. Dat soort ervaringen hebben we al gehad. Met de beste wil van de wereld werkt dat op de lange termijn niet. We hebben de functie dus maar bij het arbeidsbureau gemeld, en prompt hadden we 3 sollicitaties. Het ging even niet anders dan dat in te plannen op mijn verjaardag, dus we grapten al dat ik misschien een erg leuk verjaardagskado ging krijgen in de vorm van nieuw personeel. De eerste mevrouw was helemaal goed en leuk en wilde meteen de dag erna beginnen. Aangenomen dus! Vrijdag is ze meteen komen werken, en dat komt helemaal goed. Met Christine en Jutta klikte het ook meteen leuk, we hopen allemaal dat ze een blijverd is. Nummer 2 is nooit gekomen, en nummer 3 was erg vaag en sprak heel erg slecht nauwelijks duits of een andere westerse taal. We bellen niet vaak naar werkgevers om navraag te doen, maar we hadden een vaag gevoel bij deze mevrouw waar we niet helemaal de vinger op konden liggen. Bij het natrekken van de referenties kwamen er een paar inconsistenties in haar verhaal naar boven, niets heel groots, maar werd het gevoel wel bevestigd dat iemand toch bepaalde dingen mooier had voorgesteld. Terug bij af dus, we blijven verder zoeken.