ons hotel

vrijdag 29 juni 2012

Tropisch

Het is hier tropisch warm, met temperaturen boven de 30 graden. Het is nu 20 uur en het is nog steeds 26 graden. Pfff! Morgen zou het 34-35 graden moeten worden. Het is hier dus definitief zomer geworden. Gisteren is Duitsland natuurlijk uit het EK gespeeld, maar vanwege het tropische weer zijn mensen nog niet echt reislustig geworden. Duitsers vinden het nu weer te warm, het is ook nooit goed....

Gisteren ben ik voor het eerst alleen naar de groothandel geweest om in te kopen. Het ging prima met tillen enzo, het was alleen heel erg vermoeiend vanwege de warmte en de lange dag. Iedere dag gaat het gezondheidstechnisch weer een stukje beter, al heb ik nog regelmatig pijn.

Zoals gebruikelijk kan er nooit eens iets normaal gaan bij ons. Er blijkt nu met de andere huurwasfirma een probleem te zijn met de levering van de gewenste kleur en de juiste maat hoeslakens. Toch willen we graag met dit bedrijf samenwerken, al is het maar vanwege de gigantische besparing die het op jaarbasis oplevert. We gaan waarschijnlijk nu een tijdje onze eigen hoeslakens weer inzetten en nemen tijdelijk witte was van hen af, totdat de gewenste was weer leverbaar is. We leuken dit op met donkerrode kussensloopjes voor de kleinere kussens (40x80, daarnaast ligt er ook een 60x80 of 80x80 op elk bed). Mareike wordt aan het strijken gezet, dat is besproken en dat vindt ze zelfs wel leuk.


zondag 24 juni 2012

EK koorts

Weer een weekje verder, en inmiddels hebben we warme temperaturen en stralende zonneschijn. Niet dat we daar veel aan hebben, het is EK, met Duitsland gaat het in het toernooi uitstekend, dus blijven de boekingen wat achter. Tot vrijdag (Duitsland speelt donderdagavond de volgende wedstrijd) verandert er aan de boekingsstand niet veel. Wel hebben we, met nog een week te gaan, de omzet van vorig jaar juni al bereikt, dus op zich hebben we geen klagen, maar we hebben de groei ook hard nodig.


Mijn blindedarm zeurt nog vrolijk een beetje door, het is nog niet bekend of die het gaat redden, voor de rest gaat het eigenlijk wel. Gisteren heb ik het met minimale pijnstillers gered, eergisteren zelfs zonder. Vandaag doe ik de vroege dienst zodat Pepijn een beetje kan uitslapen. De afgelopen 4,5 week hebben echt zijn tol geeist, hij is nu echt helemaal kapot. Het tropische weer helpt natuurlijk ook niet. Ik merk dat ik nog steeds heel erg veel slaap nodig heb, mijn lichaam is nog aan het herstellen van 2 operaties en 2x narcose, straks moet ik echt weer terug naar bed. Ik vergeet ook de hele tijd dat mijn tweede operatie maar net iets meer dan een week geleden is, zo goed ben ik door die operatie opgeknapt.

Dan hebben wij deze week na rijp beraad besloten onze huurwasfirma om te ruilen voor een andere. Het was weer lekker geregeld allemaal: de kleur die wij altijd hebben gaat uit het assortiment omdat ze een nieuwe lijn willen ontwikkelen, maar die is nog niet klaar. Onze kleur gaat eind deze maand, dus heerlijk net voor het hoogseizoen, uit het assortiment, dus ineens moesten we binnen een paar weken met een andere oplossing komen. In het bestaande aanbod vonden wij niets wat ons beviel. Eigenlijk wilden ze ons nergens mee tegemoet komen, sterker nog: als we de mêh-kleur zouden nemen moesten we een nieuw contract voor 2 jaar tekenen. Ja doei! Pepijn heeft daarop een aantal andere firma's benaderd voor een aanbod, en zij kwamen met leuke kleuren en véél betere prijzen. Ik vind een verschil van EUR 1100 per jaar heel erg fors. We hadden ongeveer 2 jaar geleden al een vergelijkend warenonderzoek gedaan, maar toen konden we niemand anders vinden, en zeker niet voor dit soort prijzen. De wasserij in Arrach die vroeger onze eigen was deed heeft nu naast witte huurwas ook andere leuke kleuren, en het is om de hoek. Voor het geval dat je ineens tussendoor iets nodig hebt, kun je er dus zelf even heen rijden.

maandag 18 juni 2012

Spoedopname deel 2

Vrijdag, zaterdag en zondag waren gezondheidsmatig topdagen. Maandag begon de ellende weer met steken in de buik. Ik heb gebeld met de kliniek in München wat we nu gingen doen. Nou, tot donderdag wachten leek ze geen goed idee, of ik meteen dinsdag kon komen.... En voor de zekerheid kon ik meteen een vluchttas meenemen.. Oh nee hè...niet wéér....

Morgen rijd ik met Pepijn mee naar Zwiesel en pak vanaf daar de Waldbahn naar Plattling. Ik moet dan dezelfde tijd weg als met de trein vanuit Lam, maar het is gezelliger en ik zie eens een andere treinlijn. Pepijn heeft morgen een presentatie in Schönberg, in de buurt van Grafenau. Het Tourismusverband Ostbayern heeft een Meet & Greet met 8 nederlandse touroperators georganiseerd. Wij hebben natuurlijk een taalvoordeel, dus Pepijn had zich daarvoor opgegeven. Ik zou het fort bewaken voor de enige aankomst die we morgen hadden, maar die hebben we gebeld en die komt toch pas na 20 uur, en dan is Pepijn allang weer thuis.

Hopelijk ziet de specialist in München geen reden tot alarm, en mag ik gewoon weer naar huis. Een derde operatie in 4 weken, en dus ook een derde narcose in 4 weken, zie ik eigenlijk niet zitten....Wordt weer vervolgd!

*** UPDATE***


Opluchting! Volgens de dokter in München is alles nu wel goed, ik mocht naar huis op voorwaarde dat ik juist lekker actief ga doen en veel ga bewegen. Hij was wel mega onthutst over de noodingreep in Straubing vorige week. Volgens hem was de kans dat een eierstok vast kon plakken aan een blindedarm " 1 op 10.000 schrikkeljaren" en had hij het in al zijn 30.000 operaties nog nooit meegemaakt. Het blijkt dat er geneens endometriose op mijn eierstokken zat, dat ze daar ook niet aan gelaserd hebben, dus dat het wel altijd een raadsel zal blijven hoe dit heeft kunnen gebeuren...

zaterdag 16 juni 2012

Spoedopname

Maandagavond kreeg ik ineens stekende pijn in mijn onderlijf. Heel erg pijn. Omdat we laat en slecht gegeten hadden, zocht ik er eigenlijk eerst niets achter. Dinsdag was het iets minder, maar begon ik ineens te bloeden. Pepijn vond dat ik op moest bellen naar de kliniek in München. Daar waren ze het met Pepijn eens dat dit niet normaal was. Een beetje bloedverlies tot 4 weken later was normaal, zeurderige pijn ook, maar ineens heftig bloedverlies en steken 3 weken na de operatie niet. Pech: de chef-arts was naar een congres en volgende week weer aanwezig. Gezien de ernst van de klachten leek het de assistente een goed idee dat hij er zelf naar keek, en maakte een afspraak voor volgende week donderdag. (eerder ging niet).

Iedere dag sliep ik steeds meer deze week , dinsdag stond ik pas om 14:00 uur op, dinsdagavond ging ik om 22 uur helemaal kapot naar bed, om woensdagmiddag pas om 16:45 uur wakker te worden. Woensdagavond lag ik er weer om half 10 in. Donderdagochtend was ik het zat: naar de huisarts, en wel meteen. Gelukkig was ik zo bijdehand geweest nuchter te blijven, ik had al zo'n voorgevoel.... De huisarts vertrouwde het ook voor geen meter. Hij twijfelde tussen een beginnende blindedarmontsteking en rechter eierstokontsteking, en wilde mij zo snel mogelijk naar een ziekenhuis hebben. Natuurlijk niet in Cham, dat was wel duidelijk na hun poging mij te vergiftigen vorige keer. Hij raadde het Barmherzige Brüder St. Elisabeth in Straubing aan, aangezien die volgens hem een hele goede gynaecologie-afdeling hebben, en ook prima raad met een blindedarmontsteking weten. Hij belde meteen voor mij op dat ik eraan kwam. Wij zijn nog even snel thuis geweest om het personeel te instrueren en even een "vluchttasje" in te pakken met wat toiletspullen, nachthemd, ondergoed e.d. voor het geval ik moest blijven.

Bij aankomst in Straubing mocht ik meteen door naar de gynaecologieafdeling, waar een leuke en kundige vrouwelijke arts mij al opwachtte. Het hele team op de afdeling heeft meerdere keren excuus geuit dat het zo lang duurde, maar wij vonden het supersonisch snel gaan allemaal (en zeer professioneel). Na een echo was de arts van mening "daar zit wat achter de baarmoeder bij de eierstok". Er kwam een tweede arts bij, en samen dachten ze dat het een bloeduitstorting of inwendige bloeding van de vorige operatie was, die er onmiddellijk uit moest. Een ontsteking was onwaarschijnlijk, daarvoor waren mijn bloedwaarden te goed. Meteen kreeg ik een bed toegewezen, ik mocht de afdeling niet meer af, tijd om de tas uit de auto te halen was er niet meer, ik stond nog met mijn kleren aan naast het bed toen ik al werd afgehaald voor de operatie. Ik had op verzoek zo'n fijne slaappil gekregen als in München, maar er werd bij gezegd dat die niet meer op tijd ging werken. De rit met het bed naar de ruimte waar ik op een operatiebaar werd gelegd heb ik nog meegemaakt, daarna weet ik gelukkig helemaal niets meer.

Ik werd uren na de operatie wakker, met minimale pijn, en had meteen praatjes voor tien. Toen Pepijn 's avonds laat nog even op bezoek kwam was hij verbaasd hoe goed het ging. Om half 10 kreeg ik van de zuster een bordje eten: 3 bruine boterhammen met een kaasplateau. Ik had zo'n honger, het was een feestmaal. Na een goede maar korte nacht (welke idioot monteert geen gordijnen in een ziekenhuiskamer???) kwam de chef-arts die de operatie had uitgevoerd aan het bed. Ik mocht meteen naar huis, zo goed ging het met mij. Hij vertelde dat er nooit met zekerheid zal komen vast te staan wat er nou eigenlijk gebeurd is, maar dat mijn rechter eierstok en mijn blindedarm aan elkaar gekleeft zaten en dat was gaan irriteren en licht gaan ontsteken (wat heb ik toch een goede huisarts!). Nog 1 of 2 dagen langer en ik was echt een absoluut noodgeval geworden en was beide organen kwijt geweest. Waarschijnlijk is dit gebeurd nadat de endometriose van mijn eierstok is gelaserd in München, en bij de genezing is het per ongeluk aan elkaar gegroeid. Alle organen zijn gered, maar de komende weken moeten uitwijzen of mijn blindedarm het gaat redden. Aangezien ze de operatie konden doen via de al aanwezige sneden in de buik, en er voor een blindedarmoperatie nieuwe incisies gemaakt moesten worden en het niet duidelijk was of de blindedarm er daadwerkelijk uit moest, hebben ze besloten de blindedarm erin te laten zitten. Misschien zitten we er binnenkort dus weer....

Vandaag is het dorpsfeest hier in Frahels. Van taarten bakken is dit jaar natuurlijk niks gekomen, dat begrijpt iedereen. We gaan straks heel even langs om onze neus te laten zien, maar na 1 mineraalwater ga ik weer naar huis. Omdat ik mij zo goed voel, moet ik oppassen dat ik het niet overdrijf.

woensdag 6 juni 2012

Wasgoed

Zo...alweer een (drukke) week voorbij! Het weer is hier niet echt super op dit moment (koud en af en toe heel nat), maar dat mag de pret niet drukken. Morgen hebben we weer een officiele katholieke feestdag (Fronleichnam), dus dan is weer alles dicht. Het betekent voor ons wel weer goede zaken, want iedereen in Beieren, Baden-Würtemberg en Oostenrijk heeft een lang weekend vrij. We waren helemaal vol, maar door het slechte weer hebben een aantal gasten die nog de mogelijkheid hadden zonder kosten te annuleren van de mogelijkheid gebruik gemaakt. Mei hebben we weer met een dikke omzetplus afgesloten, al hebben we natuurlijk hogere personeelskosten de laatste weken omdat ik niets kan/mag doen.

Wat de maand verder nog gaat brengen is afwachten, maar het ziet er goed uit. Het is EK, altijd goed voor een slappe hotelbezetting (mensen geven liever geld en vakantiedagen uit aan TV kijken met een krat bier dan aan hotelovernachtingen), al lijkt het dit jaar veel minder problematisch te zijn dan andere jaren. Pepijn overweegt 13 juni de nederlandse vlag buiten te hangen als ze tegen Duitsland moeten spelen. Ik vind het misschien niet zo'n goed idee. Geen idee of naderhand alle ramen er nog in zitten, mocht Duitsland verliezen.... We hebben geen britse of engelse vlag, anders zou ik die erbij kunnen hangen....

Gisteren ben ik voor het eerst mee geweest boodschappen doen. Pepijn heeft de kar geduwd en alle boodschappen getild, maar alleen al van het meegaan was ik doodop. Vandaag kwam ik pas om 13 uur uit bed, ik heb ook pijn vandaag. Ik heb de afspraak met de vertegenwoordiger van onze huurwas laten schieten, dat heeft Pepijn samen met Mareike afgehandeld. Zij doet 25 uur per week de kamers, dus het was wel goed om ook even haar mening te horen over kwaliteit en gebruiksgemak. We hadden tot nu toe altijd abrikozenkleurige huurwas, dat past leuk bij de bordeauxrode gordijnen, maar die kleur gaat nu uit het assortiment. We moeten dus nu een andere kleur uitkiezen. Hier zijn we niet blij mee.