ons hotel

vrijdag 28 december 2012

De gebruikelijke stress

Het is hier al een week mega-druk. We maken waanzinnig lange dagen en zijn ondertussen al behoorlijk moe en hebben ook weinig tijd voor een logje. De tweede week van januari doen we wel een update...
Tot die tijd fijne feestdagen!

dinsdag 18 december 2012

Terug van vakantie

Zo, we zijn terug van vakantie en we hebben het eerste weekje werken al weer achter de rug. De koffers zijn nog niet eens helemaal uitgepakt en we zijn al weer aan vakantie toe.

De vakantie was heel erg leuk, maar helaas wel nat en koud. In al die jaren dat wij eind november/begin december naar het Middellandse Zeegebied reizen is het nog nooit onder de 17 graden geweest. Dit jaar hadden we temperaturen van 2 tot 8 graden, met een "uitschieter" in Rhodos van 14 graden (ook alleen waar de zon scheen). De eerste dagen liep ik nog dapper met mijn zomerjack, maar dat werd toch al snel weer een winterjas met sjaal, en in Rome (2 °C!) zelfs met wanten. We hebben een leuke cruise gehad met goed eten en goede service en een fijne hut, maar de organisatie bij Costa liet erg te wensen over. Verder uit elkaar dan de twee hutten nu waren ging niet en veranderen was zogenaamd ook niet mogelijk, ondanks dat het schip überhaupt niet vol was en de hut naast ons de hele reis leeg geweest is. Ook de excursie die Pepijn en ik in Rome geboekt hadden (het was te koud om op straat te gaan lopen) was erg slecht georganiseerd. Ondanks dat we het leuk gehad hebben, waren we het er alle 4 over eens dat we misschien toch niet zo snel weer met Costa zouden gaan.

Het eerste weekend dat we open waren liep het hotel gelijk aardig vol. De grote hoeveelheid sneeuw en het feit dat de skipistes veel eerder dan gepland openden droeg daar natuurlijk aan bij. Tijdens het kerstfeest van de Lamer hoteliers zijn we beiden heel erg verkouden geworden en dat leidt al dagen tot vervelende vermoeidheid, hopelijk is dat volgende week beter. We slapen wat af, begeleid door heftige koortsdromen. Vandaag zijn we een dagje leeg, maar vanaf morgen loopt het weer. Vanaf vrijdag/zaterdag komt dan de grote golf aankomsten voor Kerst en Oud & Nieuw. Afgelopen week hadden we het al erg druk met boodschappen doen. De stationwagen was ongelogen tot het dak vol gestampt na een bezoek aan de Metro. Volgens Pepijn was de wegligging van de auto bij het rijden ook niet zo optimaal.

zaterdag 24 november 2012

Druk met andere dingen...

Het mag dan laagseizoen zijn, we hebben het razend druk met andere dingen. Zo zijn we tot nu iedere week een paar dagen onder de pannen geweest met afspraken buiten de deur, onder andere meetingen, vakbeurs, hotelseminar, borrel van Internations, popconcert, andere zakelijke afspraak in Berlijn, enz. Het hotel mag dan dicht zijn voor een paar weken, de administratieve rompslomp gaat ook gewoon door. Als je een paar dagen weg bent (of zelfs maar 1 dag) wordt je gestraft met een volle email-inbox. Er liggen nog stapels papieren om te filen.

Er is helaas weer een leuke medewerkster weggevallen. Ze heeft opgezegd om voor een ziek familielid te zorgen. Toen ik zelf zo ziek was hadden we onze medewerkers allemaal hard nodig, maar de laatste tijd had onze parttimer die ons nu verlaat toch wel wat onderuren, dus geheel economisch gezien komt het goed uit. Het is wel ongelofelijk jammer dat ze weg gaat, ze leverde goed werk en paste goed in het team. We hebben besloten haar niet te vervangen. Met de feestdagen komt de 15-jarige dochter van een van onze medewerksters als vakantiehulp tijdelijk invallen, en daarna kunnen we het de maanden erna verder af met de mensen die we hebben totdat het weer hoogseizoen wordt.

donderdag 8 november 2012

Allerheiligen en meeting

Al bijna 2 weken geen logje...hoogste tijd dus!

Vorige week waren we aan het eind van de week nog heel erg vol vanwege het lange weekend. Het was een laatste opleving, de rest van november is het erg leeg. Omdat de kou en sneeuw dit jaar redelijk vroeg zijn gekomen, is er weinig animo voor hotelovernachtingen meer. Vandaag hebben we 2 kamers in huis, en vrijdag- en zaterdagavond 3. Dat is een redelijk normale score voor de tijd van het jaar. Daarna is er op werkdagen niets, en hebben we het laatste weekend voor onze sluiting nog een paar kamers in huis. Pepijn doet klussen en ik doe administratieve en organisatorische dingetjes.
Pepijn heeft bij de receptie erg mooie LED-spotjes gemonteerd, zodat er beter licht is bij de balie. Erboven hebben we plaats voor ordners.

Afgelopen zondag nadat de laatste gasten weg waren, zijn wij naar de TipTop-collega's in Bad Säckingen gegaan, dat is diep in zuid-west Duitsland. Ze liggen aan de Rijn bij de brug naar Zwitserland, slechts 30 km van Basel. We zijn dus door Zwitserland gereden. Omdat het natuurlijk het einde van het Allerheiligen-weekend was, was het erg druk op de weg en hadden we bij Zurich een lange file. Uiteindelijk hebben we er 7,5 uur over gedaan.
De meeting was erg gezellig. Het was onze laatste keer dat we erbij waren, dus waren we er ook echt voor de gezelligheid. Het was ook erg laat (vroeg) iedere dag, dus we voelen ons nu niet zo wakker. Niet zo gezellig was dat een collega een beroerte kreeg tijdens het eten, en met blauwe zwaailichten is vervoerd naar de intensive care van het universiteitsziekenhuis van Basel.
Dinsdagavond hebben we de monsterrit in de andere richting gereden. Zonder file was het nog steeds 6,5 uur.

We hebben de vertegenwoordiger van onze oude wasserei gebeld en gisteren hebben we het contract getekend. De andere wasserij is definitief exit. Vorige week klopte de aantallen weer niet, we hadden weer geen pakbon, de chauffeur had zelf voor ontvangst getekend terwijl we allemaal hier waren, er werd er geprobeerd teveel geld van onze bankrekening af te boeken. Je bereikt daar nog meer door tegen een betonnen muur te praten. Nu wilden ze dat we het complete schone wasgoed opgebruikten,  voor het eind van deze maand. Dat gaat niet echt lukken met 4 bezette kamers dit weekend, en 5 kamers volgend weekend, en dan een maand vakantie..... Pepijn heeft ze uitgelegd dat als ze dat wilden, ze het vuile wasgoed eind januari konden hebben. Dat vinden ze ook geen goed idee, maar hoe het anders moet weten ze ook niet.

Aanstaande maandag gaan we naar de vakbeurs "Alles für den Gast" in Salzburg. Dat is een hele mooie beurs waar we een paar jaar geleden al waren. Dit jaar organiseert onze horecabond een bus vanaf Cham, dus we gaan mee, ook omdat we leeg zijn en we niet zelf hoeven te rijden.

De week erna gaan we, zoals ieder jaar, naar een hotelmanagement-seminar. Dit jaar is het ver weg (in Dresden), maar dat komt goed uit want de dag erna moeten we toch in Berlijn zijn voor een afspraak. 's Avonds gaan we dan in Berlijn naar het concert van de Zwitserse zangeres Stefanie Heinzmann. We slapen bij een leuke collega die niet bij de TipTop-meeting kon zijn, en die zich al verheugde op een goed gesprek. Vier vliegen in 1 klap dus! Als we dan terug komen zijn we nog even een paar dagen thuis voordat we dan met vakantie gaan.

zondag 28 oktober 2012

Sneeuw!

Er waren klachten dat we al zo'n tijd niet geblogd hebben.... Het is ook druk, en daarnaast hebben we gewoon niet altijd iets te melden of willen we niet weer een zeikerig overkomende blog schrijven (dat we zo hard moeten werken of dat de gasten zo apart zijn).

Hier sneeuwt het sinds gisteren overvloedig. Het is een prachtig gezicht, de rode en oranje blaadjes nog aan de bomen en dan de witte sneeuw.





Morgen dooit alles al weer weg en wordt het "gewoon" herfstweer. Eind oktober sneeuw is niet ongewoon voor de regio, maar eigenlijk nog best wel ongewenst. Vorig jaar hadden we tot onze vakantie tot diep in november prachtig herfstweer, en hebben we toen de beste novemberomzet ooit gehad. Mensen hebben nu een schok gehad dat het ook wel eens zou kunnen sneeuwen tijdens hun wandelvakantie, dus de boekingen voor de tweede en derde week november gaan heel langzaam. Dit weekend was een topweekend, vanavond is de zondagavond heel uitzonderlijk ook zo goed als vol. Deze donderdag is Allerheiligen, een officiele katholieke feestdag, dus deze week loopt het nog lekker door, met tot nu toe een piek op de vrijdag. Gisteren hadden we een groepje in Duitsland wonende Colombianen in huis. Dat is een erg zeldzame nationaliteit voor het Beierse Woud. De Boliviaanse gast (echt uit Bolivia) werd er erg blij van. Deze mensen werden trouwens ook erg blij van de sneeuw, dit is tegenstelling tot de duitse gasten die altijd wat te zeuren moeten hebben. Eerder deze week hadden we ook nog erg vriendelijke Albanezen. We hadden al vooraf zitten gokken met z'n allen aan de hand van de namen wat voor nationaliteit dat kon zijn, maar hierop waren we niet gekomen. Eentje had een naam wat ook makkelijk een merk schoonmaakmiddel zou kunnen zijn. Het was dat de 4 namen zo spectaculair waren dat je dat niet kunt verzinnen dat we wisten dat het geen fake boeking was.

Nog een weekje en dan zijn we 3 dagen weg naar onze TipTop-collega's in Bad Säckingen, aan de Zwitserse grens bij Basel. Het wordt onze laatste TipTop-vergadering, we stappen er per 1 januari uit aangezien we het direkte nut niet meer zo duidelijk zien. Jammer is het ergens wel om al die leuke lieve collega's te gaan missen, maar alleen voor de borrelpraat betaal je natuurlijk geen contributie.

Boreelpraat hadden we donderdag ook bij de borrel van Internations in Regensburg. Het was die dag extreem rustig in het hotel, dus konden we makkelijk weg. Onderweg zijn we eerst nog langs de accountant geweest en hebben we ingekocht bij de Metro. De boekhouding is eindelijk weer een beetje bij, ik liep door alle gezondheidsperikelen en de drukke zomer ernstig achter. Ach, het is bijna maandeinde, dus ik kan over een paar dagen weer van voor af aan beginnen. In Regensburg hebben we ook nog even in de stad gewinkeld en heerlijk Thais gegeten. We waren nog nooit bij dit restaurant geweest, maar wow wat een aanrader, daar gaan we vaker heen! Ik kan niet zeggen hoe lang wij al geen Thais gegeten hadden, dat moet zeker jaren zijn geweest. Ook in een winkelstraat waren we al eeuwig niet geweest. Heerlijk om gewoon even te slenteren en etalages te kijken met alle tijd in de wereld zonder dat je iets nodig hebt! 

dinsdag 16 oktober 2012

Ouderdom komt met gebreken

Nee, gelukkig niet bij ons....bij poesie....Jane heeft reuma in haar voorpootjes. Ze probeert alles om ze niet te belasten. Ik ben net bij de dierenarts geweest met haar, er is gelukkig niets heel ernstigs aan de hand (niks gebroken, en eentje in huis met gescheurde enkelbanden is wel genoeg), ze wordt gewoon oud. Ik heb een pijnstillend middeltje voor haar meegekregen wat we kunnen geven als ze weer zo hinkt.

Ik hink ondertussen ook nog vrolijk door. Ik begin er schoon genoeg van te krijgen, maar het is helaas niet anders. Autorijden is op dit moment echt het pijnlijkste en dat probeer ik ook zo veel mogelijk te vermijden. Ik hoop dat ik volgende maand weer enigzins hersteld ben als we op vakantie gaan. Op vakantie lopen we altijd veel, en natuurlijk wil ik op de cruise ook leuke schoenen bij mijn avondjurken aan, en dan fijn gaan dansen.

Hier is het deze week in het hotel ineens erg rustig. Het is laagseizoen geworden, het weer is vandaag ook een beetje herfstig. Gisteren werd er op de radio gemeld dat het boven de 1000 meter zelfs licht zou kunnen gaan sneeuwen. Wij weten hier dat het deze tijd van het jaar toch niet blijft liggen, en volgens mij heeft het ook helemaal niet gesneeuwd. Vanaf morgen gaan de temperaturen weer flink omhoog, tegen het weekend wordt het zelfs 20 graden en mooi zonnig. Een mooie herfst is goed voor de zaken en eerlijk gezegd ben ik ook nog lang niet aan winter toe. Ik loop in de winkels ook nog met een grote boog om de kerstartikelen heen. Eind oktober zijn we trouwens vanwege de herfstvakantie en het lange weekend met Allerheiligen een paar dagen bijna helemaal vol.

We verliezen een trouwe medewerkster. Eén van onze ontbijtdames is eigenlijk van beroep etaleuse en heeft nu na jaren zoeken werk gevonden als binnenhuisarchitekte. Ze vindt het eigenlijk heel jammer om weg te gaan, aangezien ze het wel naar haar zin heeft met de andere collega's en de gasten, maar werk in haar branche is hier erg schaars en dat is toch waarvoor ze geleerd heeft. We hebben haar direkt zoveel mogelijk uitgeroosterd, want ze heeft nog overuren die ze eigenlijk had opgespaard voor onze maand bedrijfsvakantie. Het is nog maar een maand tot onze vakantie en we zijn niet helemaal vol, dus dat redden we met de mensen die we nu hebben en met zelf een paar keer ontbijt draaien. Pepijn was vanmorgen de klos, en dat vroege opstaan en receptie en ontbijt tegelijk doen viel best tegen. Als we terug zijn van vakantie kijken we verder wat we met het personeel doen. Een vakantiehulp voor de kerstvakantie zou het beste zijn, want na de feestdagen redden we het wel weer met de mensen die we hebben. Onze vertrekkende medewerkster heeft drie kinderen tussen de 14 en 22, en ze zou vragen of die een vriend(innet)je wisten die een vakantiebaantje wilde.

dinsdag 9 oktober 2012

Wat zit er in het water?

Weer een week voorbij en wat een week!
Superdruk, een hoop leuke mensen, en ook een hoop rare dingen. Ik heb al op Facebook gegrapt dat ik een boek per dag kan schrijven over alles wat we in 1 dag meemaken. Het is alleen zo jammer dat sommige mensen zoveel tijd en energie van je vreten dat je niet aan je bedrijf leiden toekomt.

Het sterkste was nog die mevrouw die graag wilde discussieren dat ons ontbijt véééél te laat begon, maar die zelf iedere dag voor 9 uur haar gezicht niet bij het ontbijt liet zien, de gast die graag bij 22 graden buitentemperatuur de verwarming aan wilde, en de gast die vond dat wij dom waren dat wij hier geen wasserette wisten. Ook de VVV was stom want die wisten het ook niet. Euh....zoals zij en wij al geprobeerd hebben te vertellen is hier gewoon in Lam geen self-service wasserette....

De stagiaire van de accountant kon zogenaamd de komende 4-6 weken niet werken omdat ze haar banden had gescheurd. Ik vorige week tegen de accountant: "Ze doet zittend werk achter een bureau. Waarom kan ze dan niet komen werken? Ik heb ook mijn enkelbanden gescheurd en mag ingezwachteld zelfs lopen." Gisteren was ze ineens weer aan het werk. Ik ben vast in haar contactenlijst geupgrade tot beste vriendin....not...Tijdens haar afwezigheid had haar baas haar werk overgenomen, en ineens waren er toch een paar rare dingen aan het licht gekomen. Hij stuurde mij 3 pagina's met ellende, of ik daar even naar kon kijken of dat wel klopte. Nou....voor geen meter dus.... De beste grap vond ik nog dat ik in 1 week 11 tissueboxen voor het hotel had gekocht en zij die als privégebruik had verboekt, en dat ik onze ontbijtdame voor een bepaalde maand contant een loon van € 1,12 zou hebben betaald. Pepijn: "ik denk dat ze dan ondertussen al ontslag had genomen...." Ook dat was overigens als privé-uitgave geboekt.

Verder zijn we gisteren bezig geweest een veiling op Ebay offline te krijgen. Een ex-gast probeerde een al maanden verlopen hotelbon op Ebay te verpatsen, maar natuurlijk had hij er niet bij vermeld dat de koper er niets meer mee kon. Sterker nog, hij had de suggestie gewekt dat er met ons wel iets te regelen viel. Er waren nog een paar andere redenen waarom dit volgens Ebay een ontoelaatbare veiling was. Het vervelendste was nog dat hij foto's, titels, teksten en layout van onze officiele hotelbon verkoper zodanig had gekopieerd dat het op het eerste gezicht niet van echt te onderscheiden was. Ebay had dan ook niet lang nodig om deze veiling heel snel te beeindigen. Vervolgens was meneer boos natuurlijk: "Hij mocht aan iedereen alles verkopen wat hij wilde". Tuurlijk meneer, al wilt u kaartjes voor de Olympisiche Spelen in Londen verkopen of gebruikte bioscoopkaartjes van een maand geleden, maar onze foto's en teksten gebruiken waar copyright op rust mag helaas niet. U mag daarnaast ook nog blij zijn dat we geen schadeclaim indienen voor imagoschade door in uw aanbod te suggereren dat het hotel iets met deze verkoop te maken heeft.

Vandaag wachten we waarschijnlijk de hele dag op de verschillende aankomsten. Is niet erg, ik heb nogal veel papierwerk te doen, Pepijn bouwt nog steeds aan de nieuwe website en heeft nog een aantal klusprojecten waar hij enthousiast over is. Daarnaast wilde ik vandaag al mijn avondkleding passen omdat we over 6 weken op een cruise gaan en ik geen idee heb hoe het nu met mijn gewicht is en wat nog past. Met alle ziekenhuisopnames ben ik gigantisch afgevallen, maar nu komt het er redelijk snel bij omdat ik mijn enkelbanden zo veel mogelijk ontlast. Het zou eigenlijk prima weer zijn om te wandelen, maar dat zit er helaas dus niet in. We hebben er flink de pest in, het bos is zo mooi met de herfstkleuren, de winter met sneeuw en ijzel staat voor de deur en we hadden de afgelopen weken qua gastenaankomsten best op een dinsdagmiddag kunnen wandelen. Nu is echter het belangrijkste doel om (letterlijk) weer helemaal op de been te zijn voor onze vakantie. We hebben van mijn moeder heel erg lief een cruise kado gehad, en zelf gaan mijn ouders ook gezellig mee. We zijn nog steeds beduusd van zo'n groot kado.

woensdag 3 oktober 2012

Duidelijk in de war

"Meneer Anoniem" belde net op om een enorme zwetsverhaal van 21 minuten tegen Pepijn te houden. Hij zegt nog steeds te willen boeken (maar dat kan voor die datum dus niet eens meer), maar weigert nog steeds te zeggen op welke naam de boeking gemaakt dient te worden. Weer een hele verwarde verhandeling aan de telefoon. Hij zei tegen Pepijn "dat er nou eenmaal mensen zijn die door hem onderwezen dienen te worden", en dat Pepijn er "zo eentje" is. Het is mij inmiddels volledig duidelijk dat deze man psychisch echt niet in orde is. Ik denk toch dat ik heel wat minder vriendelijk tegen hem was geweest dan Pepijn....

zondag 30 september 2012

Er lopen er meer buiten...

De laatste tijd hebben we steeds meer het idee in een surrealistische film te zijn beland. Dit jaar was een jaar met gigantische primeurs: de eerste keer iemand eruit gegooid (die aan het blowen waren), de eerste keer iemand geweigerd bij de receptie (3 keer zelfs, 2x met stiekume hond, en vorige week nog gasten die voor 2 personen hadden gereserveerd maar met 4 personen die op een tweepersoonskamer wilden gaan slapen). Mensen worden gewoon steeds brutaler en hebben steeds meer het gevoel dat zij hun eigen zin wel even kunnen doordrukken. Bij alle vriendelijkheid en servicegerichtheid die in internetbeoordelingen zo geroemd wordt is het echter nog altijd zo dat wij hier de regels opstellen en niet de gast. Al helemaal niet als wat de gast wil ingaat tegen de veiligheid of zelfs de wet.

Gisteren hadden we een nieuwe: iemand wilde een anonieme reservering maken. We kregen een email zonder naam of niets, met een boekingsaanvraag. Uit het emailadres werd ook niets duidelijk, zelfs niet of het een man of vrouw was. Antwoord van ons: ja dat is nog mogelijk om voor die datum te boeken, voor een boeking hebben wij minimaal de namen van de reizigers en een adres nodig. Wat er ook kwam, emails vol met discussies en andere verwarde ellende, maar geen naam of niks. Na 5 mails kregen we 's avonds om 10 uur een dreigmail dat hij/zij (nu stond er 1 achternaam zonder voornaam) ons ging aanklagen en schadevergoeding ging eisen "omdat wij de vakantievoorpret hadden bedorven". Whahahaha..... Mijn reactie: "Onder het Bayerische Meldegesetz mogen wij geen kamers verhuren aan personen die hun gegevens niet willen geven. Wij maken dus ook geen reservering voor dhr/mevr Anoniem, reizend met dhr/mevr Onbekend, uit de Weet-niet-straat in Nergenshuizen. Op verdere emails van u waarin u uw gegevens niet noemt, reageren wij verder niet meer". We kregen nog 1 email-tirade terug en sindsdien is het al 16 uur rustig. De kamer is overigens vanmorgen aan een andere gast die wel zijn gegevens wilde verstrekken verkocht.

We denken dat deze persoon gewoon geestelijk niet in orde is, maar het kan natuurlijk zijn dat hij gezocht wordt door Interpol, of (iets onschuldiger) dat hij met zijn maitresse wil komen waar zijn vrouw niets van mag weten. Kan iedereen zich de heisa voorstellen als er wat gebeurd en wij de politie of brandweer moeten vertellen dat wij geen idee hebben wie de persoon in die kamer is, of dat het echt om een voortvluchtige crimineel gaat? Dan kun je het hotel wel sluiten!

donderdag 27 september 2012

Stress komt zelden alleen....

De olieboer zou ons op dinsdag vroeg in de middag inplannen, dus hebben we samen gewacht tot hij er was. Nou, dat duurde nog even....Om half 4 konden we dan eindelijk weg. Onderweg naar Regensburg zaten we eerst vele kilometers achter een traktor en daarna kwamen we bij Regensburg in een ellendige file terecht. File in Ostbayern, het is weer eens wat nieuws.... Die traktoren die wil je hier overigens af en toe wel eens van de weg schieten, die rijden gewoon op hun dooie akkertje 10 km per uur op een Bundesstrasse waar je 100 mag. En dat soms wel 5, 10, 15 kilometer lang, zonder even bij een inritje of bushalte te stoppen om de gigantische staart met auto's achter het voertuig er even langs te laten. En de wegen zijn hier vaak dusdanig dat inhalen niet mogelijk is. Om een lang verhaal kort te maken, het was al lang na sluitingstijd toen we eindelijk bij onze broodleverancier kwamen met de kapotte oven. Gelukkig waren er in het kantoor nog 2 heren die wel even voor ons in het magazijn wilden kijken, en daar stond keurig een andere oven met een briefje "Haus am Berg" erop. Ze hebben heel lief nog geholpen de oven in de auto te tillen. Het was weer een prima service van een prima leverancier. Het was dat er deze week niemand beschikbaar was om de oven langs te brengen en dat wij toch naar Regensburg moesten, anders hadden ze dat gedaan.

Daarna zijn we eerst in de stad gaan eten, het was al 18 uur. Het weer was nog prachtig, een van de laatste mooie dagen, dus we konden zelfs nog buiten op een terrasje eten in de historische binnenstad. Daarna moesten we toch echt naar de Metro om de inkopen te regelen. Lang leve de avondopening van de groothandel! Bayern München speelde, dus het was heerlijk rustig in de Metro. Na elven waren we pas thuis. We hebben het hoognodige weggeruimd (gekoelde zaken enzo) en zijn toen doodmoe om half 1 in bed gevallen.

Om kwart over 6 werden we uit bed gebeld door onze ontbijtdame dat ze niet kon komen, dus Pepijn is er maar uit gegaan om het ontbijt te doen. Tijdens de ontbijtdienst belde onze schoonmaakster dat ze ziek was. Pepijn heeft iedereen van het overige personeel gebeld, maar die waren ook allemaal verhinderd. Ik kon al niet enorm uitslapen, want we hadden een afspraak bij de dierenarts voor de jaarlijkse prikjes, dus iemand moest daar ook nog heen rijden. De keuken stond vol met pakken, dozen en kratten van de Metro, de ontbijtzaal stond vol met vuile vaat en we moesten alle kamers zelf doen. ' Avonds hadden we ook nog eters in het restaurant en 's avonds heel laat stond Pepijn nog te dekken voor het ontbijt. Wat een dag! Pepijn slaapt nu een beetje uit, en als hij straks uit bed komt knap ik nog een uiltje. De katten waren overigens volgens de dierenarts topfit en goed op gewicht. Jane was erg zenuwachtig dit keer, de dierenarts zei dat ze zweetvoetjes had. Dat hadden we allebei nog nooit gehoord, dat katten angstzweet kunnen hebben! De katten zijn gisteren ook echt een beetje katterig geweest van de inentingen, ze waren een beetje koortsig en hadden geen honger.

Vandaag is weer een drukke dag. Veel uitcheckers, veel incheckers, en een aantal eters die het verrassingsmenu bij aankomst geboekt hebben. Ook de komende weken blijft het nog goed doorlopen.

maandag 24 september 2012

En toen werd het toch druk....

We zitten nog bij te komen van het krankzinnige weekend, en de drukte houdt nog minimaal een maand aan. Waar komen al die mensen ineens vandaan?? We kregen deze week last-minute een erg leuke groep in onze schoot geworpen, die ook iedere avond hier gegeten hebben, dus het was hard aanpoten. Vandaag zou het dan weer wat rustiger worden, maar ook daar regende het last-minute boekingen. Onze broodoven heeft ineens de geest gegeven van alle inspanning, dus als ik morgen toch naar de groothandel in Regensburg ga, kan ik die meteen zonder problemen omruilen (we hebben een geweldig servicecontact met onze broodleverancier). Anders wordt hij woensdag omgeruild door de chauffeur die het brood komt brengen. Pepijn had het keurig geregeld met de aankomsten dat ze dinsdag allemaal in de loop van de ochtend zouden komen, zodat we de rest van de dinsdag vrij zouden hebben, maar toen meldde de olieboer dat hij de wintervoorraad stookolie deze week alleen op dinsdagmiddag kon leveren. Grr....en we hebben het echt hard nodig, de nachten beginnen al koud te worden en de tank is zo goed als leeg, dus dat wordt wachten morgen. We weten nog niet precies hoe we het gaan inplannen (hopen dat hij vroeg komt en dan samen naar de groothandel, of alleen weg terwijl de ander wacht, etc).

Twee weken geleden ben ik door mijn enkel gezwikt, en het leek eerst niet zo erg te zijn. Pootje omhoog, icepack erop en een beetje rustig aan doen, maar sinds zaterdag ging het niet echt lekker meer. Ik heb dus vanmiddag toch maar een bezoekje aan de huisarts gebracht. Ik heb het al vaker gezegd: onze huisarts is fantastisch, hij is naast gewoon huisarts ook noodarts op de traumahelicopter, accupuncturist én sportarts, dus hij had maar een half woord nodig om tot de conclusie te komen dat ik mijn enkelbanden gescheurd heb. Hij drukte feilloos op het "foute" punt. Pepijn heeft vroeger wel eens gescheurde enkelbanden gehad en die was er al bang voor. Ik zit nu met een ingezwachtelde enkel en moet het 5 weken rustig aan doen, maar ik moet het pootje wel blijven bewegen.

De wasserij heeft de laatste 2 keer achter elkaar foutloos geleverd nadat Pepijn gedreigd heeft het contract op te zeggen. Ze lijken ons toch niet kwijt te willen, dus na de shock dat wij hen wel kwijt willen doen ze nu heel erg hun best. Ben benieuwd hoe lang dit goed gaat....

maandag 17 september 2012

Prachtig herfstweer

Het weer is weer heerlijk. Prachtige zonneschijn, overdag 20-23 graden, heerlijk wandelweer dus. Alleen de nachten beginnen wat fris te worden, ook wordt het 's avonds redelijk vroeg donker. Morgen wordt het volgens de weersvoorspelling 23-25 graden! We hebben morgen aankomsten, geen idee hoe laat die komen, maar heel misschien zit er een terrasje voor ons in morgenmiddag. Ze wonen in ieder geval allemaal in oostelijk Beieren, op  maximaal 3 uur rijden van hier, dus tenzij ze nog moeten werken hoeft het niet heel erg laat te worden.
Ondertussen is het deze week wat rustiger in het hotel (ongeveer halfvol), wat ons eigenlijk een beetje verbaasd gezien het mooie weer. Richtig het einde van de maand ziet het er al erg vol uit. Wiedervereinigungstag (eenheid oost & west Duitsland) valt dit jaar op een woensdag, en veel mensen hebben er twee dagen bij vrij genomen. De dag zelf is 3 oktober, maar we zien dus al dat het vanaf donderdag 27 september storm loopt, en dit gaat door tot zondag 7 oktober. De week erna zijn we ook zo goed als vol, dan beginnen er in verschillende delen van Duitsland al weer schoolvakanties en aan het einde van die week hebben we ook 1 nacht een groep in huis.

Wat wel opvalt is dat we weer een beetje "laagseizoenpubliek" krijgen. Wie langer meeleest, weet wat wij daarmee bedoelen. Net had ik weer een enorme discussie met uitcheckende gasten die echt het minste betaalden van alle gasten in het hotel, en die het beláchelijk vonden dat ze toeristenbelasting moesten betalen. "Mevrouw, het stond duidelijk in de aanbieding bij de tussenpersoon op het internet vermeld, het stond ook op de voucher, en ook in de emailcorrespondentie die wij met elkaar gevoerd hadden...hier met het geld..." Voor die € 1,50 per persoon per nacht krijgen gasten van de gemeente onbeperkt gratis reizen met bus en trein in het hele Beierse Woud inclusief alle wandel- en skibussen, plus 2 overschrijdende buslijnen en 1 treinlijn tot diep in Tsjechie, een keer 's avonds vanaf 17 uur gratis in het zwembad, en ook nog allerlei kortingen bij musea en bezienswaardigheden in de omgeving. Zelfs al ga je tijdens je hele verblijf maar 1 keer naar het zwembad of 1 keer met de bus heb je het er al dubbel en dwars uit. Het waren ook dat soort mensen die echt wel alles gebruikt hebben wat gratis was.

Ondertussen zijn we weer in gesprek met onze oude wasserij. We zijn het ontzettend zat dat de nieuwe wasserij geen enkele keer de juiste hoeveelheid was kan leveren, dat de pakbon iedere week niet klopt en dat er met onze klachten niets gedaan wordt. Het toppunt was dat ze voortaan een andere dag zouden komen leveren, en toen gewoon helemaal niet kwamen, en dat bij de maandafrekening de foute hoeveelheden nog steeds op de rekening stond. Ook zijn onze retouren (dingen die vlekken of gaten hebben, verkeerde kleur of patroon, of iets wat we gewoon niet besteld hadden) niet van de rekening af gecorrigeerd. Spannend was het kussen met borduursel van een bejaardentehuis heel ergens anders in Beieren, wat bij ons in de kar lag en waarvoor we aparte rekening kregen. De nieuwste film is dat we nu ineens een wekelijkse rekening krijgen en dat ze beweren geen afboekingsopdracht te hebben.

donderdag 13 september 2012

Achttausender

Dinsdag was hier de voorlopig laatste warme dag. Nu is het al 2 dagen aan het regenen. Wij hadden deze week de organisatie van het activiteitenprogramma, maar beide activiteiten zijn door het slechte weer uitgevallen. Vanaf vanmiddag zou het droog moeten worden, en een wat normalere 20 graden (uitstekend wandelweer dus!).
Dinsdag hadden we voor het eerst sinds een eeuwigheid weer eens een echte Ruhetag. Om half 11 waren we de deur al uit. We hadden gezien het mooie weer het plan om de Achttausender te gaan lopen: een gigantisch lange kamwandeling van 18 km over 8 bergen van meer dan 1000 meter. We hebben er uiteindelijk 4 gedaan, het wordt in dit jaargetijde al erg vroeg donker. De andere helft doen we een andere keer. Als we dat doen, hebben we de gehele kam Grosse Arber-Kötzting gelopen!




dinsdag 4 september 2012

Erotisch uitje Beierse Woud?

Het weer is deze week een stukje koeler (maar nog altijd aangenaam), de schoolvakanties lopen langzaam ten einde, dus is het nu even een paar daagjes wat rustiger. Nou ja, rustig betekent voor ons de laatste tijd nog steeds een bezetting van over de 60%. Het weeekend zijn we bijna vol, en daarna wordt het volop wandelseizoen, dus dat blijft de volgende 6 weken zeker nog zo. Nu hebben we al voor de derde keer in iets meer dan een week Amerikanen in huis die op zoek zijn naar hun roots. Onze vaste gast die er iedere week van maandag tot donderdag was is langdurig ziek gemeld. Hij is er al 8 weken niet, en ook de komende 8 weken ziet het er niet naar uit dat hij weer aan het werk gaat. Heel langzaam begint dat een beetje te wennen, maar hij wordt door ons allemaal enorm gemist. Onze andere vaste gast, een gescheiden papa die iedere 3 weken zijn kind een lang weekend bezoekt, heeft een nieuwe relatie met een dame die op rijafstand van hier woont, dus hij vertelde vorige week dat hij over 2 weken voor het laatst komt. Ook heel erg jammer, ook die gaan we erg missen.

Deze week was het groot in het nieuws dat een bekende duitse verzekeringsmaatschappij zijn beste vertegenwoordigers erg leuke snoepreisjes als beloning aanbood. "Club Hedonism" heette de swingersclub waar gelogeerd werd op Jamaica, en dat was niet de eerste keer dat deze firma erotisch getinte beloningen uitdeelde. Vorig jaar was het uitje een bordeelbezoek in Budapest. Laat deze firma nu in oktober een personeelsuitje naar Lam gepland hebben. De ene helft zit bij ons en de andere helft bij onze collega's verderop in de straat. Het zullen wel de minder succesvolle vertegenwoordigers zijn dat ze een teamuitje naar het Beierse Woud hebben gekregen in plaats van naar Jamaica. We hebben er in ieder geval met de lokale vertegenwoordiger van de firma (toevallig ook de broer van onze buurman) en met de collega hartelijk om gelachen.

De familie van 5 waar we een paar weken geleden tevergeefs op dinsdag op hebben zitten wachten hebben we een rekening gestuurd. Altijd proberen...je bent verbaasd hoe vaak er nog betaald wordt....Vandaag kwam de envelop onbestelbaar terug met een officiele sticker van de Deutsche Post met de opmerking "adres bestaat helemaal niet". Iemand maakt dus een boeking met een niet-bestaand adres en een niet-bestaand telefoonnummer. Lekker dan.....je vraagt je serieus af hoe ziek mensen moeten zijn dat ze andere mensen dit soort dingen aandoen. Wij hebben dus een hele dag voor niks zitten wachten en zijn precies met de laatste 2 kamers blijven zitten die we 10x konden verhuren in 1 van de drukste weken van het jaar, en waarschijnlijk was niemand ooit van plan om te komen.

We wachten nog op de laatste aankomst, die hebben net gebeld dat ze wat later zijn en rond 19 uur komen. We gaan waarschijnlijk nog wel even de deur uit en even een hapje eten. We hebben gewoon een lekkere luie dag. Pepijn heeft nog wel even met een potje verf de lijnen op de parkeerplaats bijgewerkt. De ideale dag, aangezien de meeste gasten de hele dag weg zijn omdat ons restaurant toch dicht is.

donderdag 30 augustus 2012

Zoals altijd, druk en moe...

Ja ja, we weten het, eeuwig niet gelogd. Niet alleen was het de afgelopen tijd nog steeds erg druk, we merkten ook dat we een beetje moe begonnen te worden na een toch wel heftige zomer. Ik heb eigenlijk op dit moment het gevoel dat ik alleen maar moe ben en alleen maar in bed lig. Gisteravond zouden we samen naar de borrel van Internations, de internationale club in Regensburg, maar we waren allebei doodop. Pepijn is alsnog gegaan, terwijl ik thuis gebleven ben. Vanaf half 8 was het hier in het hotel dodelijk rustig, iedereen zat duidelijk op zijn kamer, en om half 10 heb ik restaurant/bar maar dicht gegooid. Ik kon dus lekker op tijd naar bed. Ik heb Pepijn nog horen thuis komen, ik moest de groeten van iedereen hebben, er was veel gevraagd waar ik was.

Deze week is het even wat rustiger, maar vanaf de week erna loopt het weer storm tot midden oktober. Ook beginnen we steeds meer aanvragen te krijgen voor het winterseizoen. We hebben net vreselijk gelachen over een email van de VVV. Daarin stond een statistiek van de gastenovernachtingen in Lam. We blijken verantwoordelijk voor 75% van de groei van het aantal overnachtingen! Nu begrijp ik dat de medewerkers altijd zo supervriendelijk naar mij lachen als ik binnen kom, en dat de collega's altijd klagen dat ze ons zo weinig zien. Als ik iemand tegen kom in het dorp zegt iedereen altijd "Leef je nog! Wat heb ik jou lang niet gezien!" Nee jongens, we hebben het ook een beetje DRUK....Dat ik 4x in het ziekenhuis heb gelegen zorgt er ook voor dat mensen mij al eeuwig niet gezien hebben.





zondag 19 augustus 2012

Ergernissen

Het was deze week de week van de kleine ergernissen.

Dinsdag hadden we een hele berg aankomsten, dus Pepijn bleef thuis en ik deed boodschappen bij de Metro in Regensburg. Om 19 uur was ik weer thuis, in de hoop natuurlijk dat we iedereen zouden hebben en dat we nog even samen leuk uit eten konden of zo. We misten nog steeds 1 gezin van 5 personen. Nou, we konden wachten tot we een ons wogen, er kwam niemand en het mobiele nummer werd niet opgenomen. Het werd dus een culinaire diepvriespizza, en aan het eind van de avond hadden we 2 kamers leeg die we wel 10x hadden kunnen verkopen. Grrr.....

Woensdag hadden we 's middags nog steeds dezelfde 2 laatste kamers leeg toen we een telefoontje kregen. Er stond een gezin van 5 personen bij de VVV in Lam die 2 kamers zochten. Kijk, dat is boffen! De prijs was in orde, dus ze kwamen meteen.  Het waren een opa en oma, dochter en schoonzoon en een kleindochter. Dochter en kleindochter checkten helemaal happy in, waren erg in hun nopjes met de mooie kamers. De opa en oma liepen al met een zuur gezicht langs de receptie, geen idee wat daarmee aan de hand was, die hadden misschien liever iets anders gewild, vonden het te duur, whatever. Nou, dat duurde dus niet lang. Nog geen half uur later kwam de oma naar de receptie en legde 2 sleutels op de balie. Ja, ze moesten onverwachts weg, ze hadden een telefoontje gekregen dat schoonmoeder ziek was. Ik:" u kunt ook gewoon zeggen dat u het toch te duur vond of dat de kamer niet naar uw smaak was". Ik kon aan haar gezicht zien dat ze betrapt was....We zaten dus weer met diezelfde 2 lege kamers. Grrr.....

In de bibliotheek hebben we een stapel kleurboeken en een mand met kleurpotloden en een mand met viltstiften voor kinderen. Er wordt graag gebruik van gemaakt, en ouders vinden het altijd zo leuk dat we het hebben. Nou, we kunnen de vele kindertjes die we deze week hebben niet meer blij maken, want iemand heeft de twee complete manden met kleurpotloden en de viltstiften gejat. Grrr....

Bij verschillende boekingssites kun je als gast door het zetten van vinkjes bij je reservering bepaalde wensen aangeven of bijzonderheden doorgeven, bijvoorbeeld twee aparte bedden, kingsize bed, niet roken, enz. Bij een aantal kun je ook vinkjes zetten bij "zeer vroege aankomst", "zeer late aankomst" of "late vertrektijd". Nou, daarmee konden we deze week onze lol op. Donderdag stond de zeer late aankomst om 10:30 al voor mijn neus. Vrijdag kwam de zeer vroege aankomst om 21:30 en op zaterdagochtend was de late vertrekker om 08:10 al klaar met ontbijten. Mensen....blijf gewoon met je vingers van die knoppen af.....dan heb ik liever geen informatie dan dit soort onzin.

Kampioen was een familie van 4 die op zaterdagavond voor 1 nacht gereserveerd hadden. Ook hier was de button "zeer vroege aankomst" gebruikt. Vroeg waren ze inderdaad, om 00:15 op zondagochtend waren ze er "al". Ze hebben ongelofelijk geluk gehad, want ik had alle lichten al uit en was al helemaal klaar om naar bed te gaan. Het was dat ik nog even een laatste rekje afwas in de keuken besloot af te drogen dat ik er nog was. Ze hadden ook nog 3 bonus-familieleden meegebracht. Sorry jongens, 7 personen op 2 tweepersoonskamers, dat gaat mooi niet gebeuren. Laten we nou nog net 1 kamer vrij hebben, die moeten jullie er dan dus ook bij nemen. Jaja, ineens sprak er niemand meer duits, frans of engels. Grapjassen! In dat geval mochten ze ook graag even cash vooruit afrekenen.... Uiteindelijk lagen we om half 2 in bed nadat we de hele discussie met handen en voeten hadden gehad, iedereen hadden ingecheckt en de hele dagafsluiting opnieuw hadden gedaan. Grrr.....

Dan was de huurwasbestelling deze week duidelijk gedaan door iemand met een blindegeleidehond. De chauffeur kwam met de mededeling "ik heb maar 1 container, is dat genoeg voor alle vuile was volgende week?" Ik: "????? Ik heb 545 stuks was besteld, hoe kan dat in 1 container passen?" Nou, ik had 1 hoeslaken, 2 kussenslopen, 18 badmatjes en 34 handdoeken gekregen. Daar gaan we ook echt de hele week de oorlog mee winnen als we vandaag al 10 uitcheckers hadden en morgen 8. De chauffeur had met zijn baas geregeld dat de rest dan zaterdagochtend vroeg zou worden geleverd. Dezelfde chauffeur stond hier dus de volgende dag weer. Weer klopte er geen hout van, niet van wat we besteld hadden ten opzichte van wat we geleverd gekregen hebben, en ook niet met wat er op de pakbon stond. We hadden ineens 2x zoveel bedovertrekken als we besteld hadden en maar de helft van de handdoeken. Ook hadden we hoeslakens die we wel besteld hadden maar die niet op de bon stonden. Grrr.....De arme man kon er natuurlijk niets aan doen, hij voelde zich er erg opgelaten over en verzekerde mij dat dit zover hij wist nog nooit voorgekomen was. We hadden vrijdag na het eerste debacle de vertegenwoordigster al gebeld en zaterdag na de tweede levering haar gemaild, en ze heeft ons beloofd het uit te zoeken. Wordt vervolgd!

maandag 13 augustus 2012

Volle bak

Het is aangenaam zonnig, niet té warm en heel erg druk. Er lijkt dit jaar geen einde aan de volle bezetting van het hotel te komen. Gelukkig hebben we genoeg personeel, zonder hen zou het erg vervelend worden. Ik merk dat ik nog steeds snel moe ben, al is alles weer bijna terug naar normaal. Ik vergeet alleen steeds dat mijn darmbloeding pas 3 weken geleden was en word dus nog wel eens door mijn lijf teruggefloten.... Onze restaurantkaart is ondertussen een enorme hit deze zomer. We sjouwen heel wat borden eten de keuken uit. Ongelofelijk maar waar: de nederlandse kroketten staan met stip op 1 als het meest verkochte gerecht. Iedereen wil die uitproberen en is vervolgens laaiend enthousiast. Morgen mag ik alweer naar de groothandel, er zijn de afgelopen dagen zoveel verschillende gerechten besteld dat de koelcel en de vriezer beginnen er akelig leeg uit te zien! Het weer is natuurlijk ook prachtig om buiten op ons overdekte terras te eten in het zonnetje, en we krijgen superpositieve geluiden over het eten.
Al schreef er laatst iemand online dat hij het eten en drinken "spartaans" vond. Pepijn heeft de gast opgebeld en hem netjes gevraagd waar dit precies over ging, wat dan niet bevallen had. Het enige wat er volgens de gast niet aan ons hotel klopte was dat het bier niet van de tap was. Hij beloofde Pepijn de tekst zo aan te passen dat het duidelijker was voor anderen wat precies zijn klacht was, maar tot op heden heeft hij dat natuurlijk niet gedaan. Ons "luxeprobleem" is dat we online overal supercijfers hebben met nauwelijks een wanklank (afhankelijk van de site gemiddeld tussen de 8,2 en 8,5 uit in totaal honderden beoordelingen), en dat trekt een bepaald soort mensen aan. De mensen die ons zulke hoge cijfers geven begrijpen dat ze in een driesterrenhotel logeren waar ze veel waar voor hun geld krijgen, maar een deel van de mensen die het aantrekt kunnen die reality-check niet maken.
We hebben al van verschillende gasten gehoord dat ze de 3,0 van de vuilnis-mevrouw zo oneerlijk en onterecht vinden dat ze graag iets positiefs op die site schrijven. Ach, we zitten er niet heel erg mee. Je kunt het nu eenmaal niet iedereen naar de zin maken, en de gemiddelde intelligente gast ziet 1 slechte beoordeling tussen zeer vele goede en denkt hooguit "wat is daar nou toch aan de hand geweest?"


dinsdag 7 augustus 2012

Vuilniszakje anyone?

Pepijn ziet vanuit het receptieraam een uitcheckende gast met een stinkende vuilniszak naar buiten gaan, die pontificaal op het terras naast de ingang parkeren en zich daarna schielijk uit de voeten maken. Een paar dagen later krijgen wij online een vernietigende beoordeling (een 3,0) met de tekst dat er in de tuin vuilnis lag. Ja trut, dat heb je er toch echt zelf neergepleurd! Soms wil je toch wel eens bij mensen aan de deur gaan bellen met een honkbalknuppel.

woensdag 1 augustus 2012

Warm weer

Na een paar daagjes wat aangenamer weer is het nu alweer erg warm. Het kwik bereikte vandaag de 28 graden. Dat is altijd het startschot voor Pepijn om iets waanzinnig onverantwoord actiefs in de blakerende zon te gaan staan doen. Ik heb hem de hele dag nog niet gezien. Hij is zeer enthousiast aan het bomen snoeien, er zijn al 4 aanhangers vol (met huif) naar de gemeentewerf gebracht. De takken van de dennenboom op de parkeerplaats groeiden door de stroomkabels, en Pepijn vond het een uitstekend idee om het dak op te klimmen met een kettingzaag en die takken te gaan staan afhakken. Compleet onveilig volgens mij, maar hij lijkt het overleefd te hebben. Pepijn protesteert hier en zegt dat de kettingzaag kunststof handvatten heeft.

Gisteren hadden we meerdere aankomsten die aangekondigd hadden laat te komen, dus de hele Ruhetag viel in het water. Ik ben dus maar naar de groothandel in Regensburg gegaan. Toen ik even voor 23 uur thuis kwam misten we nog steeds 1 kamer. Ze zijn nooit gekomen. Het gaat ineens weer een stuk beter met mij, een week na mijn ontslag uit het ziekenhuis was ik dus alweer alleen op pad (voor het allereerst weliswaar). De internist belde maandagmiddag zelf om te vragen hoe het ging en vanwege de uitslag van het darmonderzoek. In Duitsland is het al helemaal niet normaal dat een arts een patient gaat bellen, hij was ook echt oprecht bezorgd over mij. Gelukkig is uit het darmonderzoek niet raars gebleken. Het zal altijd wel een mysterie blijven wat precies de darmbloeding heeft veroorzaakt, al lijken pijnstillers een plausibele verklaring te zijn. Sinds het ziekenhuis ben ik cold turkey van de pijnstillers af. De eerste dagen had ik stevig hoofdpijn, dat kan een onthoudingsverschijnsel zijn.

Net kon ik weer mensen van ons terras wegsturen met eigen dranken. Die vonden het heel erg raar dat ze daar niet met eigen picnick mochten zitten. Sorry jongens, maar u bevindt zich in een horeca-gelegenheid. Ik heb betaald voor die keurige tafels en stoelen en die leuke plantjes, en ik betaal het salaris van de medewerkster die het terras schoon houdt, zodat u MIJN drankjes kunt kopen. We hebben meer gasten in huis die niets in onze horeca uitgeven, en als ik hier niets van zeg zitten er morgen 20 mensen met een afhaalpizza of een McDonaldsmaaltijd onder het mom "maar gisteren mocht het bij die andere mensen ook".

Met ingang van 1 augustus zijn we een medewerkster kwijt. Sarka kon het niet meer combineren met haar gezin. Oma zou op de kinderen passen, maar dat ging toch niet door, en de kinderen hebben natuurlijk zomervakantie. We vinden het vreselijk jammer en zij eigenlijk ook. De vraag was of we haar konden bellen als we iemand nodig hadden, misschien was de situatie dan zodanig veranderd dat ze toch weer hier kon komen werken.

Deze week wordt wisselweek met het wasgoed. Vrijdag komt de nieuwe wasserij voor het eerst leveren, en we hopen dat de dinsdag erop de oude wasserij de andere was kan meenemen. Dit weekend zijn we bijna helemaal vol, dus als we met allen goed blijven nadenken bij het bedden opmaken kan dat vrij probleemloos verlopen. We hebben van het oude assortiment bijna geen voorraad meer, we hebben het goed uitgemikt.

donderdag 26 juli 2012

Bonusweek

Het was deze week op alle vlakken bonus - extraatjes dus.

Natuurlijk begon het zondag al met Natascha's bonus-opname in het ziekenhuis. 3x naar de kliniek 4e gratis. Of toch niet gratis - het tientje eigen bijdrage werd gewoon afgerekend. Overigens had Natascha 1 arts en 1 taxi nodig gehad, niet 3 voertuigen met zwaailicht voor de deur, dus dat was eigenlijk meteen al 2x 'bonus'.

Dan had ik deze week nog een 'bonuskind', gasten hadden online een Budget-XS tweepersoonskamer geboekt en stonden ineens plus kind voor me. Tsja, XS betekent zeer klein, en daar laten we ook nooit meer dan 2 personen op toe. En, laat ik nu even een hele boude bewering doen, een kind is ook een persoon. De gasten moesten dus bijbetalen voor een grotere kamer.

Een 'bonushond' hadden we ook nog, weer gasten met een online boeking, die ineens met een schattige hond voor me stonden. Schattig, dat wel, maar in ons hotel sinds jaren niet toegestaan. Ik heb voor deze gasten dus voor hetzelfde bedrag een ander hotel kunnen regelen, jammer van de omzet maar  de reisorganisatie in kwestie had op de website verkeerde informatie staan, dus de gasten waren te goeder trouw. Ik had daarna natuurlijk met onze kontaktpersoon bij die reissite even een appeltje te schillen, want we hebben in 2010 alle zakenpartners van de wijziging op de hoogte gesteld.

Dan hadden we op die dag ook nog een bonus-boeking; 2 spaanse bouwvakkers met een klus in de buurt, voor 2 nachten. 'You lose some you win some' zou je kunnen zeggen, hoewel het spreekwoord eigenlijk andersom luidt. Erg blije gasten, blij verrast ook dat ik spaans spreek (nou ja, in elk geval beter dan hun duits), en gasten die ook meteen vanaf komende dinsdag nog eens voor 10 á 12 nachten gereserveerd hebben.

De week is nog niet voorbij, ik ben benieuwd wat er nog aan bonus volgt.

dinsdag 24 juli 2012

Ziekenhuis nr 4

Dit keer heb ik mijzelf overtroffen....3 voertuigen  met blauw zwaailicht voor de deur....wauw...mijn eigen actiefilm! Nou ja, grappend bedoeld dan, ik voelde mij behoorlijk opgelaten dat ik ten overstaan van een vol hotel de ambulance in geschoven werd.

Zaterdagavond hadden we volle bak, de groep met klassieke auto's natuurlijk en voor de rest nog een hoop andere gasten. We hadden de hele dag een gigantisch blik personeel opengetrokken: Claudia op ontbijt, Sarka voor de kamers, Sandra in de keuken voor de voorbereidingen van de grote barbeque, en 's avonds Christine voor de bediening. Alles om mij maar te ontlasten, want het ging heel erg slecht met mij. Ik leed aan ondragelijke en helse pijnen in mijn buik, die in de loop van de week steeds erger geworden waren. Vrijdag had de huisarts mij al andere zware pijnstillers gegeven, ook omdat we dachten dat een deel van de pijn misschien van Ibuprofen-overgevoeligheid zou kunnen komen en ik die beter niet meer kon nemen. Van die nieuwe tabletten was het al beter geworden. Zaterdagavond dacht ik echt dat ik dood ging, ik had zo'n pijn dat ik wel wilde gillen en mezelf iets aandoen. Met een pijnstiller ben ik in bed gaan liggen en doodmoe uiteindelijk ingeslapen.

Zondagochtend kon ik Pepijn wakker maken: ik was heftig aan het bloeden, het helderrode bloed kwam met stralen tegelijk uit mijn darmen gelopen. De nooddienst gebeld, en die wilde helemaal geen afspraak bij een dienstdoende huisarts maken, die hoorde "3 operaties in 7 weken, waarvan 2x ongepland spoedeisende hulp, waarvan de laatste slechts 6 dagen geleden, bijna zeker darmbloeding" en stuurde meteen het hele circus. Binnen een paar minuten hadden we een auto van het Rode Kruis, een ambulance en een noodartsauto voor de deur staan, iedereen met blauwe zwaailichten. De parkeerplaats stond vol met historische auto's, dus ze hadden geen andere keus dan de hele straat te blokkeren. Binnen no-time was de beslissing genomen: mee naar het ziekenhuis, hup in de ambulance. Ik werd afgevoerd naar de kliniek in Bad Kötzting, de dichtstbijzijnde spoedeisende hulp voor wie het niet meer naar Cham redt (hij is fijn). Ze hebben daar beperkte mogelijkheden, bijvoorbeeld geen bevallingen of gipskamer, maar wel hele goede internisten, en dat was in dit geval toch het juiste voor mij.

Ik kan niet anders zeggen: topziekenhuis! Goede artsen, goede zusters, fijne privékamer, alleen het eten was erg niet mijn ding. Het internistenteam was vastbesloten voor eens en voor altijd uit te zoeken wat er nou toch met mij aan de hand was. Uit mijn bloed bleek een sterk verhoogde CRP-ontstekingswaarde, wat op een ontsteking duidde. Alles wees in de richting van een darmprobleem. Na veel vijven en zessen ("moeten we haar dat met deze pijn en na al die operaties ook nog aandoen?") besloten de artsen tot een darmonderzoek, maar dat kon pas maandag plaatsvinden omdat je daarvoor helemaal leeg moet zijn. Ik kreeg een infuus met zware pijnstillers en kon de hele zondagmiddag in de badkamer doorbrengen.

Ik heb dus inderdaad een darmbloeding gehad, en zit iets in de darm wat is gaan ontsteken. Wat weten we nog niet, het weefsel moet worden opgestuurd naar een speciaal lab. Na 2 nachten aan het infuus in het ziekenhuis was mijn ontstekingswaarde weer zodanig gezakt dat ik naar huis mocht vandaag.

zaterdag 21 juli 2012

Morgan

We zitten helemaal vol, onder andere met een groep. Een groep met errug mooie auto's (Morgans):

woensdag 18 juli 2012

Spoedopname deel 100.000

En ja hoor...daar gingen we weer..... Maandagavond ben ik weer met spoed geopereerd in het St.Elisabeth in Straubing. Iedereen dacht dat het mijn blindedarm was, maar het was dit keer een cyste op mijn eierstok. Tenminste, dat hopen we dan maar, want de enorme pijn zou volgens de artsen niet het gevolg daarvan moeten zijn. De pijnbestrijding was overigens belabberd, ik heb vooral vannacht echt pijn geleden omdat ik niets kreeg. Ik moest 2 nachten blijven en ben nu -  met vreselijke pijnen -  weer thuis. Ik kreeg de mededeling mee dat ze mij vooral volgende maand niet weer wilde zien. Euh...dat is natuurlijk wederzijds jongens.... Ik WIL niet meer.
Door de hele toestand konden we niet naar de begrafenis van de buurman. Ik kon vandaag niet alleen hier blijven (ik moest slapen) en Pepijn had nog aankomsten.

Gelukkig is het deze week een paar daagjes wat rustiger, maar Pepijn is natuurlijk erg moe. Hij moet morgen gaan boodschappen doen voor de groep die er zaterdag is en die mt 23 personen bij ons gaan barbequen. Personeel is geregeld, dus dat gaan we redden.

zondag 15 juli 2012

Druk weekje

Eindelijk weer eens tijd voor een logje. Het was een druk weekje met veel afspraken buiten de deur. We zijn er echter dinsdag zowaar nog in geslaagd er een redelijk succesvolle Ruhetag van te maken. We hadden geen aankomsten deze dinsdag, de laatste keer tot ergens in september. We zijn naar het Wildgehege in Neuschönau gereden, een gratis groot wildpark in het Nationaalpark. Daarna hebben we nog heerlijk buiten gegeten bij onze favoriete Italiaan in Regen. Het was de laatste echt mooie dag deze week.

Ook hadden we deze week de organisatie van het activiteitenprogramma in Lam, dat doen we om de beurt met de andere hoteliers. De parkwandeling is aangepast, waardoor we minder hoeven te doen, en dat is wel beter. Het was bij de sagen- en legendenwandeling vreselijk rustig, maar we hadden de omgehakte boom voor het kampvuur meegebracht, dus dat werd een megafikkie.

Donderdagavond waren we bij de borrel van Internations, de internationale club in Regensburg. Het was erg gezellig, en uiteindelijk waren we op een absurd late tijd thuis. Omdat we voor de borrel nog snel even bij de Metro waren geweest moest de auto ook nog uitgepakt worden. Om 3 uur lagen we in bed. Ik moet eerlijk zeggen dat ik er nog steeds last van heb, je merkt toch dat je geen 20 meer bent. De borrel was wel heel erg leuk en zeker de moeite waard om daarvoor helemaal naar Regensburg te rijden. Het was de tweede keer dat ik er was, en voor Pepijn was het de derde keer, en we werden enthousiast begroet door een aantal mensen waar we de vorige keer mee hadden staan praten. Aanstaande donderdag gaan ze gezamelijk naar een engelstalige opvoering van Macbeth. Niet echt mijn ding, maar onze ex-engels-student Pepijn heeft wel interesse om misschien mee te gaan. Het ligt aan het weer en hoe druk we het hebben.

Heel Frahels is in rep en roer, een van onze buren is donderdagavond bij een zwaar auto-ongeluk om het leven gekomen. Toen hij bij Arrach de Staatsstrasse opreed is er iemand (die er niets aan kon doen) de bestuurdersdeur binnengereden. Hij is slechts 35 jaar geworden. Hij was degene die voor ons altijd de huifkartochten deed. Bij ons heb je voor de deur het boerenveld van Karl, en meteen daar schuin achter is de boerderij van Andreas, dus eigenlijk was hij van ons een redelijk directe buur. Christine kende hem erg goed vanwege de gezamelijke paardenhobby, ze stond net bij mij in kantoor te huilen. Gezien het feit dat we buren waren en dat we ook een zakelijke relatie hadden gaan wij natuurlijk ook naar de begrafenis. Het is nog niet bekend wanneer die zal plaatsvinden.

Met mijn blindedarm gaat het nog steeds niet goed. Ineens doet hij de laatste dagen weer moeilijk, en vannacht had ik een beetje koorts. We houden het in de gaten, ik  moet toch deze week naar de huisarts om even een receptje af te halen, dus dan bespreek ik wel even wat hij vindt. Aanstaand weekend zijn we helemaal vol met een groep, dus je zult zien dat het natuurlijk dan gaat opspelen.


zaterdag 7 juli 2012

Tough love


Het was deze week weer eens hard nodig de tuin wat liefde en aandacht te geven.
Dat draaide wel uit op zogeheten 'tough love' want 1 boom begon gevaarlijk te worden voor voorbijrijdend verkeer.



Het was een 'japanischer Essigbaum' of, naar ik meen in Nederland bekend als 'fluweelboom', die groeit supersnel maar het hout is daardoor erg zacht en die bomen zijn dus niet erg duurzaam.
We hadden er al eerder 1 die tijdens een storm is omgegaan, dat konden we bij deze niet afwachten omdat hij over de straat hing. Dus kettingzaag erbij en plat ermee. Ziehier het eerste resultaat.

Er komen rond omheen ook al zaailingen op, dus als we daar een paar mooie van laten staan is de vervanging meteen geregeld. Een metertje verder van de straat lijkt verstandig...

De takken worden afgevoerd naar de gemeentewerf en met de stammen kunnen we woensdag het kampvuur voor de sagen-en legendenwandeling opleuken. Perfecte timing dus.

Met het maaien wil het nog niet echt vlotten, het weer is erg aangenaam (tijdens het boom omzagen 29 graden) maar er valt iedere keer tussendoor een flinke (onweers-)bui, het is dus vochtig en het gras is iedere keer te nat. Tel daar bij op dat we redelijk wat eten verkopen de laatste tijd, meer tijd in de keuken besteden, dan begrijp je dat het gras op de helling intussen een halve meter hoog staat.

Dan hebben we in kamer 4 een leuk probleempje, daar heeft vorig weekend een gast de douchekop laten vallen. Precies op het in de muur ingebouwde glazen zeepbakje, wat dat niet overleefde. Grrrr...
Zo ziet het eruit na verwijdering van het gebroken glas

Zo moet het er eigenlijk uitzien
Gelukkig lijkt het of er nog iemand een passend ding had, dat krijgen we nu geleverd, en de gast is verzekerd. Die heeft zelf aangeboden dit via zijn verzekering af te wikkelen, eerst hadden we zoiets van laat maar, wat kan dat nou kosten, maar gezien de achteraf verrassend hoge kosten hebben we het aanbod toch met dank aangenomen.Die zeepbakjes worden namelijk niet meer gemaakt, je moet vertrouwen op specialistische reservetegelhandels die die originele uit de 70-er, 80-er jaren nog op voorraad hebben gehouden, en 1 zo'n glastegel kost wel 60 Euro! Laat het inzetten dan meteen ook maar door een vakman doen.... ten eerste kunnen we de rekening verhalen en en tweede weten we dan dat het goed gebeurt.
Nu de kamer een week buiten gebruik is, kunnen we meteen de lambrisering lakken. We hebben net weer een stevige regenbui gehad dus ook vandaag wordt er geen gras gemaaid, en morgen al helemaal niet want dan is het zondag en wordt er dus niet met gemotoriseerde apparaten gewerkt hier.



donderdag 5 juli 2012

Liegen en bedriegen

Alweer een week voorbij! Het is nu niet meer zo heet, maar het is de hele week al heel erg vochtig, wat het onaangenaam maakt. Deze week hebben we zoals verwacht veel last-minute boekingen gekregen. Wat opvalt zijn de vele fietsers, motorrijders en wandelaars.

Voor maandagavond hadden we een boeking staan waar we allebei een rare vibe bij hadden. Waarom is nooit uit te leggen: er was niets bijzonders mee, het was via een boekingsportaal gereserveerd en we hadden de gasten niet zelf gesproken, we hadden geen adresgegevens of iets dergelijks, alleen een naam en een creditcardnummer. De hele dag liepen we al met het gevoel "die komen niet". Het werd later en later, en inderdaad: ze kwamen niet. Om half 11 bij het sluiten van receptie hebben we geprobeerd het geld van de overnachting van de creditcard af te boeken, maar we kregen een foutmelding. Ofwel het creditcardnummer klopte niet of was vals, of de limiet was overschreden, maar geld kregen we niet. Grrrrr....daar zit je dan de hele avond voor nop op te wachten....

De volgende dag kreeg Pepijn een telefoontje, ze wilden even melden hoe laat ze kwamen. Euh.... Wie bent u? ...en daarna: uw reservering was toch voor gisteren?... De gast wilde toch die dinsdagnacht komen overnachten en ook de no-show-charge betalen. Nou ja...hij dacht ermee weg te komen... We hadden al besproken dat de gasten bij binnenkomst alles mochten afrekenen, de laatste nacht én de aankomende, voordat er zelfs maar een kamersleutel tevoorschijn kwam. Voor de balie ontstond natuurlijk een discussie, de man beweerde bij hoog en laag een boeking voor dinsdag te hebben, en wilde toch niet voor 2 nachten betalen. Ik stelde voor het callcenter van het boekingsportaal op te bellen en die het te vragen. Zeer agressief riep hij dat het een uitstekend idee was. Gouden greep, receptietelefoon op de speaker, en die vertelden natuurlijk dat de boeking voor maandag was, waarna de man morrend de ene no show-nacht betaalde. Ondertussen had hij zijn adres al op het aanmeldformulier ingevuld, maar hij en zijn zeer ordinaire ongemanierde vrouw besloten niet te blijven. Toen ze weggingen had ik nog steeds een rare vibe. Ik besloot het adres te checken. Ze bleken een niet-bestaand adres te hebben opgegeven!!!! Die plaatsnaam bestaat helemaal niet in Duitsland. Op Falk.de kun je ook zoeken op alleen straatnaam, dan geeft het systeem je alle plaatsnamen in Duitsland waar die straat voorkomt. Geen enkele daarvan lag in Kreis Osnabruck, het kenteken van de motorfiets, of zelfs maar in Niedersachsen. Nu weten we het zeker: het creditcardnummer werkte expres niet. Wij moeten een praktijk als helderziende openen, want hoe konden we dat nou vooraf weten dat er iets niet klopte aan een hele normale boeking van een heel normaal portaal waar we redelijk veel zaken mee doen? Uiteraard hebben we dit bij deze tussenpersoon gemeld.

Vanmorgen: gast checkt uit bij mij. "Ach, wat vervelend nou, ik heb helemaal geen kleingeld voor in het fooienpotje voor het personeel. Maar dat is niet erg, ik heb de ontbijtdame en het kamermeisje die er vandaag zijn al gedag gezegd en ze iets gegeven". Ik: "Oh, nou dat zie ik zo wel, want we verzamelen alle fooien in een pot en verdelen dat aan het eind van de maand eerlijk naar gewerkte uren. Niet dat iemand de hele week het ontbijt serveert of het bed opmaakt en een ander die dan toevallig op uw vertrekdag werkt een leuke fooi krijgt." Vrouw: "Ja, dat vind ik ook altijd zo oneerlijk. Daarom heb ik uw medewerksters gedurende de week al iedere dag een muntje toegestopt". Ik moet echt helderziende worden, ik had zo'n vibe dat ze uit haar nekharen kletste. Deze gasten hebben bij ons heel weinig uitgegeven, hebben de goedkoopste aanbieding geboekt die ze konden vinden, vonden onze menukaart te duur, en wilden met 35 °C niet de paar euro voor een veel koelere balkonkamer uitgeven. Als je alles te duur vindt geef je het personeel iedere dag een fooitje??? Ik wilde het toch even checken met beide dames. Niet dat er iemand de fooien in haar zak duwt en aan het eind van de maand ook nog uit de door anderen eerlijk verzamelde fooienpot meedeelt... Ik wachtte tot ik de dames een voor een apart had en voorzichtig zei ik "toch leuk hè dat die vrouw van kamer X speciaal afscheid van je kwam nemen". Apart van elkaar was het antwoord: "Wie? Ik heb helemaal niemand gezien!" Tegen de schoonmaakster die de afgelopen dagen ook heeft gewerkt (en die ik overigens geheel vertrouw) zei ik "ach, is niet erg, je hebt haar de afgelopen dagen toch ook iedere dag gezien toen ze je een fooitje gaf". "Euh...welke fooi???" De ontbijtdame wilde zelfs al teruglopen naar de tafel waar deze mensen ontbeten hadden om te kijken of er iets op tafel lag. Ik: "die moeite kun je je besparen, ik weet zeker dat daar echt niets ligt..."

Laten we eerlijk zijn: het geven van fooi in een hotel is niet verplicht of zelfs maar enorm gebruikelijk in Duitsland, en we verwachten het ook niet. Het is leuk als iemand het doet, maar niemand rekent erop. Als je dan niets wilt geven, geef dan gewoon niets, maar zeg dan ook niets. Op deze manier worden medewerksters verdacht gemaakt, ik zou kunnen denken dat ze geld, wat gedeeld dient te worden met collega's, in hun eigen zak steken.

vrijdag 29 juni 2012

Tropisch

Het is hier tropisch warm, met temperaturen boven de 30 graden. Het is nu 20 uur en het is nog steeds 26 graden. Pfff! Morgen zou het 34-35 graden moeten worden. Het is hier dus definitief zomer geworden. Gisteren is Duitsland natuurlijk uit het EK gespeeld, maar vanwege het tropische weer zijn mensen nog niet echt reislustig geworden. Duitsers vinden het nu weer te warm, het is ook nooit goed....

Gisteren ben ik voor het eerst alleen naar de groothandel geweest om in te kopen. Het ging prima met tillen enzo, het was alleen heel erg vermoeiend vanwege de warmte en de lange dag. Iedere dag gaat het gezondheidstechnisch weer een stukje beter, al heb ik nog regelmatig pijn.

Zoals gebruikelijk kan er nooit eens iets normaal gaan bij ons. Er blijkt nu met de andere huurwasfirma een probleem te zijn met de levering van de gewenste kleur en de juiste maat hoeslakens. Toch willen we graag met dit bedrijf samenwerken, al is het maar vanwege de gigantische besparing die het op jaarbasis oplevert. We gaan waarschijnlijk nu een tijdje onze eigen hoeslakens weer inzetten en nemen tijdelijk witte was van hen af, totdat de gewenste was weer leverbaar is. We leuken dit op met donkerrode kussensloopjes voor de kleinere kussens (40x80, daarnaast ligt er ook een 60x80 of 80x80 op elk bed). Mareike wordt aan het strijken gezet, dat is besproken en dat vindt ze zelfs wel leuk.


zondag 24 juni 2012

EK koorts

Weer een weekje verder, en inmiddels hebben we warme temperaturen en stralende zonneschijn. Niet dat we daar veel aan hebben, het is EK, met Duitsland gaat het in het toernooi uitstekend, dus blijven de boekingen wat achter. Tot vrijdag (Duitsland speelt donderdagavond de volgende wedstrijd) verandert er aan de boekingsstand niet veel. Wel hebben we, met nog een week te gaan, de omzet van vorig jaar juni al bereikt, dus op zich hebben we geen klagen, maar we hebben de groei ook hard nodig.


Mijn blindedarm zeurt nog vrolijk een beetje door, het is nog niet bekend of die het gaat redden, voor de rest gaat het eigenlijk wel. Gisteren heb ik het met minimale pijnstillers gered, eergisteren zelfs zonder. Vandaag doe ik de vroege dienst zodat Pepijn een beetje kan uitslapen. De afgelopen 4,5 week hebben echt zijn tol geeist, hij is nu echt helemaal kapot. Het tropische weer helpt natuurlijk ook niet. Ik merk dat ik nog steeds heel erg veel slaap nodig heb, mijn lichaam is nog aan het herstellen van 2 operaties en 2x narcose, straks moet ik echt weer terug naar bed. Ik vergeet ook de hele tijd dat mijn tweede operatie maar net iets meer dan een week geleden is, zo goed ben ik door die operatie opgeknapt.

Dan hebben wij deze week na rijp beraad besloten onze huurwasfirma om te ruilen voor een andere. Het was weer lekker geregeld allemaal: de kleur die wij altijd hebben gaat uit het assortiment omdat ze een nieuwe lijn willen ontwikkelen, maar die is nog niet klaar. Onze kleur gaat eind deze maand, dus heerlijk net voor het hoogseizoen, uit het assortiment, dus ineens moesten we binnen een paar weken met een andere oplossing komen. In het bestaande aanbod vonden wij niets wat ons beviel. Eigenlijk wilden ze ons nergens mee tegemoet komen, sterker nog: als we de mêh-kleur zouden nemen moesten we een nieuw contract voor 2 jaar tekenen. Ja doei! Pepijn heeft daarop een aantal andere firma's benaderd voor een aanbod, en zij kwamen met leuke kleuren en véél betere prijzen. Ik vind een verschil van EUR 1100 per jaar heel erg fors. We hadden ongeveer 2 jaar geleden al een vergelijkend warenonderzoek gedaan, maar toen konden we niemand anders vinden, en zeker niet voor dit soort prijzen. De wasserij in Arrach die vroeger onze eigen was deed heeft nu naast witte huurwas ook andere leuke kleuren, en het is om de hoek. Voor het geval dat je ineens tussendoor iets nodig hebt, kun je er dus zelf even heen rijden.

maandag 18 juni 2012

Spoedopname deel 2

Vrijdag, zaterdag en zondag waren gezondheidsmatig topdagen. Maandag begon de ellende weer met steken in de buik. Ik heb gebeld met de kliniek in München wat we nu gingen doen. Nou, tot donderdag wachten leek ze geen goed idee, of ik meteen dinsdag kon komen.... En voor de zekerheid kon ik meteen een vluchttas meenemen.. Oh nee hè...niet wéér....

Morgen rijd ik met Pepijn mee naar Zwiesel en pak vanaf daar de Waldbahn naar Plattling. Ik moet dan dezelfde tijd weg als met de trein vanuit Lam, maar het is gezelliger en ik zie eens een andere treinlijn. Pepijn heeft morgen een presentatie in Schönberg, in de buurt van Grafenau. Het Tourismusverband Ostbayern heeft een Meet & Greet met 8 nederlandse touroperators georganiseerd. Wij hebben natuurlijk een taalvoordeel, dus Pepijn had zich daarvoor opgegeven. Ik zou het fort bewaken voor de enige aankomst die we morgen hadden, maar die hebben we gebeld en die komt toch pas na 20 uur, en dan is Pepijn allang weer thuis.

Hopelijk ziet de specialist in München geen reden tot alarm, en mag ik gewoon weer naar huis. Een derde operatie in 4 weken, en dus ook een derde narcose in 4 weken, zie ik eigenlijk niet zitten....Wordt weer vervolgd!

*** UPDATE***


Opluchting! Volgens de dokter in München is alles nu wel goed, ik mocht naar huis op voorwaarde dat ik juist lekker actief ga doen en veel ga bewegen. Hij was wel mega onthutst over de noodingreep in Straubing vorige week. Volgens hem was de kans dat een eierstok vast kon plakken aan een blindedarm " 1 op 10.000 schrikkeljaren" en had hij het in al zijn 30.000 operaties nog nooit meegemaakt. Het blijkt dat er geneens endometriose op mijn eierstokken zat, dat ze daar ook niet aan gelaserd hebben, dus dat het wel altijd een raadsel zal blijven hoe dit heeft kunnen gebeuren...

zaterdag 16 juni 2012

Spoedopname

Maandagavond kreeg ik ineens stekende pijn in mijn onderlijf. Heel erg pijn. Omdat we laat en slecht gegeten hadden, zocht ik er eigenlijk eerst niets achter. Dinsdag was het iets minder, maar begon ik ineens te bloeden. Pepijn vond dat ik op moest bellen naar de kliniek in München. Daar waren ze het met Pepijn eens dat dit niet normaal was. Een beetje bloedverlies tot 4 weken later was normaal, zeurderige pijn ook, maar ineens heftig bloedverlies en steken 3 weken na de operatie niet. Pech: de chef-arts was naar een congres en volgende week weer aanwezig. Gezien de ernst van de klachten leek het de assistente een goed idee dat hij er zelf naar keek, en maakte een afspraak voor volgende week donderdag. (eerder ging niet).

Iedere dag sliep ik steeds meer deze week , dinsdag stond ik pas om 14:00 uur op, dinsdagavond ging ik om 22 uur helemaal kapot naar bed, om woensdagmiddag pas om 16:45 uur wakker te worden. Woensdagavond lag ik er weer om half 10 in. Donderdagochtend was ik het zat: naar de huisarts, en wel meteen. Gelukkig was ik zo bijdehand geweest nuchter te blijven, ik had al zo'n voorgevoel.... De huisarts vertrouwde het ook voor geen meter. Hij twijfelde tussen een beginnende blindedarmontsteking en rechter eierstokontsteking, en wilde mij zo snel mogelijk naar een ziekenhuis hebben. Natuurlijk niet in Cham, dat was wel duidelijk na hun poging mij te vergiftigen vorige keer. Hij raadde het Barmherzige Brüder St. Elisabeth in Straubing aan, aangezien die volgens hem een hele goede gynaecologie-afdeling hebben, en ook prima raad met een blindedarmontsteking weten. Hij belde meteen voor mij op dat ik eraan kwam. Wij zijn nog even snel thuis geweest om het personeel te instrueren en even een "vluchttasje" in te pakken met wat toiletspullen, nachthemd, ondergoed e.d. voor het geval ik moest blijven.

Bij aankomst in Straubing mocht ik meteen door naar de gynaecologieafdeling, waar een leuke en kundige vrouwelijke arts mij al opwachtte. Het hele team op de afdeling heeft meerdere keren excuus geuit dat het zo lang duurde, maar wij vonden het supersonisch snel gaan allemaal (en zeer professioneel). Na een echo was de arts van mening "daar zit wat achter de baarmoeder bij de eierstok". Er kwam een tweede arts bij, en samen dachten ze dat het een bloeduitstorting of inwendige bloeding van de vorige operatie was, die er onmiddellijk uit moest. Een ontsteking was onwaarschijnlijk, daarvoor waren mijn bloedwaarden te goed. Meteen kreeg ik een bed toegewezen, ik mocht de afdeling niet meer af, tijd om de tas uit de auto te halen was er niet meer, ik stond nog met mijn kleren aan naast het bed toen ik al werd afgehaald voor de operatie. Ik had op verzoek zo'n fijne slaappil gekregen als in München, maar er werd bij gezegd dat die niet meer op tijd ging werken. De rit met het bed naar de ruimte waar ik op een operatiebaar werd gelegd heb ik nog meegemaakt, daarna weet ik gelukkig helemaal niets meer.

Ik werd uren na de operatie wakker, met minimale pijn, en had meteen praatjes voor tien. Toen Pepijn 's avonds laat nog even op bezoek kwam was hij verbaasd hoe goed het ging. Om half 10 kreeg ik van de zuster een bordje eten: 3 bruine boterhammen met een kaasplateau. Ik had zo'n honger, het was een feestmaal. Na een goede maar korte nacht (welke idioot monteert geen gordijnen in een ziekenhuiskamer???) kwam de chef-arts die de operatie had uitgevoerd aan het bed. Ik mocht meteen naar huis, zo goed ging het met mij. Hij vertelde dat er nooit met zekerheid zal komen vast te staan wat er nou eigenlijk gebeurd is, maar dat mijn rechter eierstok en mijn blindedarm aan elkaar gekleeft zaten en dat was gaan irriteren en licht gaan ontsteken (wat heb ik toch een goede huisarts!). Nog 1 of 2 dagen langer en ik was echt een absoluut noodgeval geworden en was beide organen kwijt geweest. Waarschijnlijk is dit gebeurd nadat de endometriose van mijn eierstok is gelaserd in München, en bij de genezing is het per ongeluk aan elkaar gegroeid. Alle organen zijn gered, maar de komende weken moeten uitwijzen of mijn blindedarm het gaat redden. Aangezien ze de operatie konden doen via de al aanwezige sneden in de buik, en er voor een blindedarmoperatie nieuwe incisies gemaakt moesten worden en het niet duidelijk was of de blindedarm er daadwerkelijk uit moest, hebben ze besloten de blindedarm erin te laten zitten. Misschien zitten we er binnenkort dus weer....

Vandaag is het dorpsfeest hier in Frahels. Van taarten bakken is dit jaar natuurlijk niks gekomen, dat begrijpt iedereen. We gaan straks heel even langs om onze neus te laten zien, maar na 1 mineraalwater ga ik weer naar huis. Omdat ik mij zo goed voel, moet ik oppassen dat ik het niet overdrijf.

woensdag 6 juni 2012

Wasgoed

Zo...alweer een (drukke) week voorbij! Het weer is hier niet echt super op dit moment (koud en af en toe heel nat), maar dat mag de pret niet drukken. Morgen hebben we weer een officiele katholieke feestdag (Fronleichnam), dus dan is weer alles dicht. Het betekent voor ons wel weer goede zaken, want iedereen in Beieren, Baden-Würtemberg en Oostenrijk heeft een lang weekend vrij. We waren helemaal vol, maar door het slechte weer hebben een aantal gasten die nog de mogelijkheid hadden zonder kosten te annuleren van de mogelijkheid gebruik gemaakt. Mei hebben we weer met een dikke omzetplus afgesloten, al hebben we natuurlijk hogere personeelskosten de laatste weken omdat ik niets kan/mag doen.

Wat de maand verder nog gaat brengen is afwachten, maar het ziet er goed uit. Het is EK, altijd goed voor een slappe hotelbezetting (mensen geven liever geld en vakantiedagen uit aan TV kijken met een krat bier dan aan hotelovernachtingen), al lijkt het dit jaar veel minder problematisch te zijn dan andere jaren. Pepijn overweegt 13 juni de nederlandse vlag buiten te hangen als ze tegen Duitsland moeten spelen. Ik vind het misschien niet zo'n goed idee. Geen idee of naderhand alle ramen er nog in zitten, mocht Duitsland verliezen.... We hebben geen britse of engelse vlag, anders zou ik die erbij kunnen hangen....

Gisteren ben ik voor het eerst mee geweest boodschappen doen. Pepijn heeft de kar geduwd en alle boodschappen getild, maar alleen al van het meegaan was ik doodop. Vandaag kwam ik pas om 13 uur uit bed, ik heb ook pijn vandaag. Ik heb de afspraak met de vertegenwoordiger van onze huurwas laten schieten, dat heeft Pepijn samen met Mareike afgehandeld. Zij doet 25 uur per week de kamers, dus het was wel goed om ook even haar mening te horen over kwaliteit en gebruiksgemak. We hadden tot nu toe altijd abrikozenkleurige huurwas, dat past leuk bij de bordeauxrode gordijnen, maar die kleur gaat nu uit het assortiment. We moeten dus nu een andere kleur uitkiezen. Hier zijn we niet blij mee.

woensdag 30 mei 2012

Weer thuis

Sinds maandagmiddag ben ik weer thuis, dus na bijna een week in het ziekenhuis. Ik ben nog heel snel moe, en mag nog niets tillen enzo, maar verder gaat het redelijk. Wel heb ik af en toe nog pijnstillers nodig. Het was dan ook wel een grotere ingreep dan de artsen vooraf hadden ingeschat. Wie details wil weten, moet maar even een berichtje over Facebook of email sturen. Gisteren heeft de huisarts de hechtingen verwijderd, de wondjes zagen er keurig uit. Vandaag is Pepijn naar de Metro in Regensburg, dat kon ik natuurlijk echt niet, alleen de autorit was al te lang geweest voor mij, zelf rijden is gewoon te vermoeiend. Gelukkig hebben we maar 2 check-ins, die zijn er beiden al, en is het rustig met telefoon, dus hier op een stoel zitten en een beetje lezen/surfen gaat nog net. Ik wilde even een tukje gaan doen, maar het licht flikkert hier steeds van het onweer buiten, dus ik moet eigenlijk even aanwezig blijven voor de gasten voor het geval de stroom uitvalt.

Pepijn heeft het hier ook goed gered met de medewerksters, wel waren we erg blij elkaar weer te zien, het was gewoon ongezellig de afgelopen week. Het Pinksterweekend was vol, dat heb ik fijn allemaal gemist. Vanaf morgen zijn we weer helemaal vol, dan hebben we een grote groep. Christine komt beide avonden helpen met bedienen, en voor overdag hebben we ook heel ruim personeel ingedeeld. Na de groep zijn we de daarop volgende 10 dagen ook bijna helemaal vol, afhankelijk van de dag hebben we nog 1, 2 of 3 kamertjes vrij, dus die raken we beslist ook nog kwijt. Het is volgende week Fronleichnam, de zoveelste katholieke feestdag, en dus een lang weekend voor heel Zuid-Duitsland en Oostenrijk.

Gisteravond zijn we even een hapje buiten de deur gaan eten, we konden allebei wel even een klein uitje gebruiken na de vorige week, we hadden een hoop bij te praten, en we wilden ook niet koken voor onszelf op de Ruhetag. Onze favoriete pizzeria in Bodenmais was helemaal afgeladen vol, dus dan maar naar de Kroaat aan de overkant (komen we ook vaak), maar die was dicht (daarom was de pizzeria dus zo vol), dus uiteindelijk hebben we leuk gegeten bij de Chinees in Bodenmais. Daar waren we al een hele tijd niet geweest, maar die wordt alleen maar beter met de tijd. Zeker voor herhaling vatbaar! Thuisgekomen hebben we nog heel even op de bank gezeten en lagen al voor tienen in bed. Heerlijk vroeg!

dinsdag 22 mei 2012

Hemelvaart

We hebben al een tijdje weer niet gelogd. De reden: drukte met Hemelvaart. Het hotel was vol, dus we hadden een hoop werk. Gelukkig hebben we nu een leuk en compentent team met medewerkers, dus het was goed te doen. Voor de komende weken wordt het al niet veel anders met de drukte. Deze dagen is het gelukkig iets rustiger, maar later in de week begint het weer enorm te vullen, en met Pinksteren zijn we dan helemaal volgeboekt. Ook de week erna zijn we vol vanwege een groep en Frohnleichnam. De boekingen voor de rest van juni lopen ook al als een razende.

Ik schrijf dit nu vanuit het ziekenhuis. Morgenochtend word ik geopereerd, dus Pepijn bewaakt samen met de medewerksters het fort. Geen idee wanneer ik weer naar huis mag, we gaan het allemaal beleven.

vrijdag 11 mei 2012

Een echte Ruhetag!

Dinsdag konden we al op een redelijke tijd de deur uit. We waren het erover eens dat we er een leuke lange dag van gingen maken. Uiteindelijk werd het Karlovy Vary (Karlsbad in het duits), dat is bij ons vandaan ongeveer 2 uur rijden. Het was prachtig weer, dus we konden fijn op een terrasje eten en heerlijk rondlopen. Karlovy Vary is een hele mooie stad, wel lijkt het langzaam helemaal overgenomen te worden door rijke Russen.






maandag 7 mei 2012

Positieve vooruitzichten!

Na een aantal mooie zomerse dagen is het weer nu wat grijs. De warme dagen met ervoor en erna wat regen heeft er wel voor gezorgd dat nu alles erg mooi groen is. Als je tegen nederlanders vertelt dat we vorige week eindelijk krokussen en tulpen in de tuin hadden, denkt men dat we gek geworden zijn. De lente komt hier nu eenmaal ongeveer 6 weken later dan in Nederland.

Qua gasten kabbelt het hier de laatste dagen lekker door, niet hectisch en ook niet rustig. Vanaf het weekend wordt het een week gigantisch druk, dan is het natuurlijk ook Hemelvaart. De boekingen voor juni en juli zijn aan het exploderen. Er zijn dagen dat we al bijna of helemaal vol zijn, en dat al zo lang vooruit! (de meeste gasten boeken last-minute) Ik ben nu al bezig de roosters voor het personeel te maken voor de komende maanden, er zijn dagen dat ik 3 medewerksters moet indelen! Dit jaar wordt weer een topjaar, januari t/m april hebben we in ieder geval al met een dikke plus afgesloten. We kregen complimenten van ons accountantskantoor: de grote baas himself moest even een krabbeltje onder een document voor de bank zetten, en die kon onze groeicijfers bijna niet geloven. Natuurlijk moeten we nog steeds een gigantische banklening terug betalen, dus die nieuwe Porsche komt de komende 10 jaar nog niet voor de deur, maar het geeft de burger moed.....


donderdag 3 mei 2012

Zomers

Het warme weer houdt hier bij ons lekker aan... Iedere dag 28 graden, het wordt wat veel. Waarschijnlijk heb ik bij de omslag van koud naar warm weer op de tocht gestaan, want ik had een lekker zomergriepje te pakken. Een paar dagen heb ik in bed liggen zweten, en dat was niet vanwege de warmte. Vandaag is het een beetje grijs weer en toch wel iets kouder.

Harald is inmiddels weer huiswaarts gegaan na een paar gezellige dagen. Vanwege drukte konden we helaas dit keer niet echt iets samen ondernemen, maar we zijn altijd blij met bezoek. Van Sybren had hij een niet-gebruikte computer meegekregen, dus de gasten hebben nu een veel nieuwere gastencomputer hier boven in de gang. De oude receptiecomputer is geupgrade en ingericht als gastencomputer voor beneden, ook deze is van een nieuwere generatie als die er stond.

Verder gaat alles z'n gangetje, het is nu wat rustiger, met het lange weekend waren we bijna vol. De gasten die we op dit moment in huis hebben zijn redelijk veel buiten de deur. Dinsdagmiddag zijn we naar het Meiboom-opstellen geweest op het marktplein, en daarna hebben we op een terrasje in Kötzting heerlijk gegeten.

vrijdag 27 april 2012

Eindelijk lente

We hebben alweer een tijdje niet gelogd. De afgelopen dagen waren we erg druk met de TipTop-meeting, de Lamer Wirte-vergadering, de boekhouding en nog zo wat dingetjes. De auto van Harald was woensdagochtend eindelijk gerepareerd en die is dus nu (eindelijk) hier. Gisteren heeft hij de hele dag besteedt aan het programmeren van onze gastencomputers.

Dit keer waren we maar 1 nachtje weg voor de TipTop-meeting. Het was in Röhrnbach, tussen Freyung en Passau, dus eigenlijk een beetje een thuiswedstrijd voor ons. Normaal gesproken gaan we altijd al op zondag, maar dan moeten we verder rijden en sluiten we het hotel compleet. Nu was het hotel meer als halfvol met gasten en was het maar anderhalf uur rijden. De medewerksters mochten het dus maandagmiddag en dinsdagochtend zelf uitknobbelen. Uiteraard hadden we alles voorbereid en de gasten uitgebreid geinformeerd. Alles is perfekt gegaan en iedereen was het erover eens dat we vaker eens een dagje weg kunnen.Volgende keer is de TipTop vergadering in Bad Säckingen in Baden-Würtemberg, tegen de Zwitserse grens, en moeten we dus wel op zondag al op pad. Onze collega heeft er vanuit Röhrnbach 7 uur over gedaan.

Het mooie weer is hier eindelijk aangekomen, en hoe! Dinsdag was het nog koud, winderig en heeft het gehoost en 's nachts gevroren, nu is het ineens boven de 25 graden. Eindelijk zijn de narcissen hier dan in bloei en krijgen de bomen wat blad. Het ruikt ook ineens niet meer naar winter maar naar zomer. De katten hebben buiten erg veel plezier, maar er is er al eentje met een teek teruggekomen van het buitenspelen.

zondag 15 april 2012

Z'n gangetje

Er waren klachten dat we al zo lang niet gelogd hadden. We hebben dan ook niet veel bijzonders te melden.

Het Paasweekend was helemaal vol, we hebben hard moeten lopen met z'n tweetjes. Wel heerlijk dat we nu ontbijtpersoneel hebben, dan is het niet erg als het 's avonds laat wordt, we mogen per slot van rekening ietsjes langer blijven liggen. Daarnaast is het dan fijn dat je 's ochtends een hoop administratie gedaan krijgt omdat iemand anders afruimt en afwast, en je ook eens tijd hebt om zelf op een zinnig tijdstip te ontbijten ipv om 12 uur nog een keertje, en de uitcheckende gasten alle aandacht kunt geven.

Afgelopen week was het rustiger, veel gasten waren erg veel op hun kamer of buitenshuis actief. Onze vaste gast is erg druk op het werk, dus die hebben we ook niet of nauwelijks gezien. Ik ben nu weer redelijk bij met de boekhouding en we hopen deze week een inhaalslag te kunnen doen met papieren te filen die al eeuwig in een verhuisdoos of in het kantoor rondzwerven. Het is echt nog een beetje laagseizoen, qua gastenhouding en qua weersomstandigheden. Omdat het 's nachts nog licht vriest zitten er nog geen blaadjes aan de bomen, maar overdag is het best aardig.Het hotel is goed bezet voor laagseizoen en we hebben ook niet echt te klagen over de omzet.

Sinds Pasen is de menukaart weer eens opgefrist. Het halfpension is er definitef uit, aangezien het à la carte concept een groot succes is, en niemand ooit meer het menuutje bestelde. Zowiezo is de winstmarge op à la carte een stuk gezonder. Onze kaart is weer verder uitgebreid, we zijn creatief geworden met de ingredienten die we zowiezo nodig hadden voor bestaande gerechten. Ook deze nieuwe kaart lijkt weer erg populair te worden, er wordt enhousiast op gereageerd en goed uit besteld.

Volgende week komt goede vriend Harald weer eens gezellig langs. Tijdens zijn verblijf zijn we een nachtje weg naar de TipTop-vergadering, dat is dan wel iets minder gezellig, maar voor ons een geruststellende gedachte dat er toch 's nachts iemand aanwezig is in geval van nood. We kijken volgende week wel of we ook nog tijd hebben voor gezamelijke leuke dingen. Het hangt natuurlijk ook af van het weer.

donderdag 5 april 2012

München

We hebben lang weer niet gelogd. Zowieso waren we weer lekker druk met van alles. De laatste week van maart waren we een paar daagjes dicht, maar die hebben we hard nodig gehad, voor ditjes en datjes in en om het hotel. We zijn ook nog 2 dagen naar München geweest. Ik heb via de endometriose stichting een specialistische kliniek in München gevonden, die in heel Europa wordt aangeraden als dé plaats waar je moet zijn. Zij waren bereid mij binnen een week te ontvangen voor een second opinion. We hadden wel in 1 dag heen en terug gekund, maar waarom als je toch vrij bent? We zijn heel ontspannen met de trein gegaan en hebben een nachtje voor een vriendenprijsje gezellig bij onze TipTop-collega gelogeerd. Dat hotel is in de buurt van de kliniek. De arts was zeer kundig, hij kwam met een duidelijke diagnose, die geen verrassing maar eerder een opluchting was. De eerste middag en avond hebben we in München rondgewandeld. We zijn nu toch echt tot de conclusie gekomen dat we München niet leuk vinden, hoe hard we het ook proberen.

De volgende dag was het regenachtig en we hadden echt geen zin in München meer. Aangezien we toch een Bayern-ticket hadden, was de logische optie om de trein te pakken. We zijn dus de Alpen ingegaan, naar Garmisch Partenkirchen. Daar hebben we een paar leuke uren doorgebracht voordat we weer terug zijn gegaan richting München, en richting huis. In Regensburg hebben we gezellig gegeten, en met de allerlaatste trein kwamen we in Frahelsbruck aan.

Nu zijn we weer vol in bedrijf. De paasdagen zijn we zelfs nokkievol. Tot ver in het jaar hebben we een boekingsstand waar je eng van wordt, zo vol al! We zijn blij met ons nieuwe personeel, die gaan we hard nodig hebben de komende tijd. Ze zijn ook allemaal erg goed. Reeds op de tweede dag hadden ze alle drie al nauwelijks meer inwerken nodig.
Gisteren was ik natuurlijk jarig, maar we hebben er niets mee gedaan. Ik heb lekker lang uitgeslapen en Pepijn heeft 's avonds lekker gekookt, maar verder was het "business as usual". Op dinsdagavond zijn gezellig een hapje bij de Griek in Zwiesel gaan eten, we moesten een bestelling ophalen in Deggendorf dus we waren toch op pad.

zaterdag 24 maart 2012

Even vrij

Sinds gisteren zijn we even een weekje dicht. Er was echt geen markt, we hebben zelfs niet eens serieuze aanvragen gehad, en vanaf volgende week kunnen we ons gaan verheugen op een drukke 7 maanden. We merken beiden dat we onze rust hard nodig hadden. Vandaag werd ik wakker om 13:44, eerder deze week heb ik zelfs 16 uur geslapen. We hebben besloten een beetje rond te rommelen in het hotel, er zijn nog vele kleine klusjes die gedaan moeten worden, ik loop weer eens achter met de boekhouding, en we willen onze a-la-carte kaart aanpassen.

Gisteren was het prachtig lenteweer, en zijn we 's middags heerlijk gaan wandelen. We zijn niet zo ver gekomen, alleen naar het centrum van Lam en terug, we merkten toch direct dat we geen conditie hadden. Bij onze collega's van hotel/koffiehuis Wendl hebben we koffie/thee met taart genuttigd en met onze collega gekletst. In Lam kon je een kanon afschieten, niemand had wat te doen, veel collega's waren dicht of troffen we op straat voor een praatje. Van een collega hebben we een doosje schnappsglaasjes overgekocht, die had in zijn feestzaal al zijn oude meuk ter verkoop uitgestald staan. Onderweg naar huis begon het te regenen. We hebben het nog redelijk droog naar huis gered, toen we het tuinpad op kwamen ging het echt hozen. Vandaag is het een beetje grijs, maar wel droog. De weersverwachting voor de rest van de week zegt dat het goed weer zou moeten zijn. We hopen het, dan kunnen we vaker lekker gaan wandelen.

Deze week hebben we verder geen grote plannen, het gaat om de rust. We gaan nog wel een dag naar München. Ik heb een gespecialiseerde kliniek gevonden die europees expert is op het gebied van hetgene waarvoor ik die kijkoperatie zou hebben. Tijd voor een second opinion of ik echt wel de aandoening heb die mij hier is aangepraat. Het is een heel eind voor ons, en het hotel van onze TipTop-collega is praktisch om de hoek, dus we blijven een nachtje slapen en maken er een fijne trip naar München van.

zondag 18 maart 2012

Paard in de gang en hond in auto

Het was weer een logwaardige dag. Eerst hadden we bijna 2 paarden in de gang, bekenden van Sandra die wat kwamen drinken. Op ons parkeervak in de voortuin hadden we dus 2 paarden staan, die het gras wat bemest hebben en de plantjes wat gesnoeid hebben.


Onze aankomsten wilden ineens een kamer met terras, en nee geen balkon. Eigenlijk waren we daar niet blij mee, het hotel is niet vol en het is lastig voor de schoonmaak om op 2 verdiepingen te moeten werken, maar het zijn toch extra inkomsten. Beneden in de kamer kwam de aap...euh...hond uit de mouw. Er zat een hond in de auto, en nee hoor, die kwam écht niet in de kamer, gezworen op de ziel van mijn overleden....nou ja, zoiets, vul maar in.....Sorry, we accepteren gewoon geen honden, en op deze manier wordt er natuurlijk stiekum toch een hond in een kamer gesmokkeld. Het is hier 's nachts nog steeds dik onder nul, en je kunt ons niet wijs maken dat je je hond dan in een ijskoude auto laat zitten. Beter om ze nu te weigeren dan vannacht te gaan controleren en ze midden in de nacht uit het hotel te zetten. Er kwamen allelei onzin-argumenten op tafel, er zou gesproken zijn met een man die niet Pepijn was (spannend) dat het OK was dat de hond op het terras of op de parkeerplaats mocht overnachten. Je zou toch geen 800 km gaan rijden als je wist dat je geweigerd werd. Oh ja hoor, laatst hadden we nog engelsen die met z'n vieren wilden inchecken op een tweepersoonskamer! Het is behoorlijk irritant voor ons om van te voren te vragen wat de mogelijkheden zijn, en dan tóch lekker te doen wat je zelf wilt. Dat is gedrag wat je niet kan en moet tolereren.