ons hotel

donderdag 27 januari 2011

Metalen glimlach

Ineens zat ik vandaag weer bij de kaakchirurg. Ik was dinsdag bij de tandarts om wat laatste dingen door te spreken ivm de beugel die ik volgende week vrijdag krijg, en toen leek het hem wel handig om een bepaalde ingreep nog snel te doen. Dus belden we met de kaakchirug en had die het tot mijn stomme verbazing vandaag tijd vanwege een afzegging. Mooie bijkomstigheid was dat we vandaag geen incheckende gasten hadden en Pepijn dus mee kon. Ik had eerlijk gezegd geen idee wat er zou gaan gebeuren. Toen er gevraagd werd of ik iemand meegenomen had om mij na de ingreep naar huis te brengen zat mijn hart in mijn keel en wilde ik al richting de uitgang rennen. Gelukkig viel het allemaal 100% mee. Het weefsel rond mijn twee implantaten is opengesneden en er is een pin op elk implantaat geschroefd. Als ik lach, zie je een hoop blik zitten, een soort van een beginnende Ben Saunders imitatie zeg maar….Verder is er overtollig littekenweefsel en tandvlees verwijderd. De röntgenfoto is echt té grappig, het lijkt net of iemand de schroevenafdeling van de Gamma heeft gefotografeerd. Ik kreeg overigens van beide kaakchirurgen complimenten, zo ongeveer al het personeel kwam er naar kijken, want het zag er meer dan perfect uit. Geen afstotingsverschijnselen, geen complicaties, geen spoor van enige infectie of zelfs maar irritatie, geen achtergebleven operatieinstrumenten, niets van dat alles. Eindelijk is er bij mij eens wat goed gegaan met de tandjes. Het heeft verder ook niet echt pijn gedaan vandaag, en dat ondanks dat er toch wel gesneden is.

Maandag mag ik bij de tandarts gaan afhappen, en dan krijg ik eind volgende week nieuwe tandjes. Het enorme gat waar ik 2 jaar in mijn rechterbovenkaak mee gelopen heb gaat eindelijk dicht en kan ik weer lachen en wat normaler eten. Eerst tijdelijke tandjes, want door de beugel die ik volgende week vrijdag krijg gaat de stand van een aantal tanden in mijn onderkaak veranderen, en dan zou het zonde zijn als ze dure neptanden moeten gaan bijslijpen.

Ondertussen is het hier dus redelijk rustig, al hadden we gisteravond een leuk aantal zakenreizigers. Vanmiddag zijn we allebei maar weer heldhaftig verder gegaan met de papierbom in kantoor. Pepijn was allang blij dat hij niet hoefde te sneeuwscheppen. Gisteren heeft hij de hele dag gedaan over de parkeerplaats. Er was op sommige plaatsen meer dan een halve meter gevallen. Je kon niet eens meer de contouren van de trap naar de parkeerplaats zien, dan was gewoon 1 groot sneeuwduin. We schijnen het ergste gehad te hebben, het blijft wel heel erg koud waardoor de gevallen sneeuw blijft liggen. Dit weekend zouden we er ook nog een leuk zonnetje bij krijgen, dus prachtig weer voor de wintersport.

Het meest opzienbarende nieuws van de week: maar liefst 16 TipTop-hotels hebben het tot de Top 50 Beliebteste Hotels gehaald. Er wordt dus nu gesproken over een feestweekend met z'n allen in Berlijn, gezellig samen een hotel boeken en samen uit eten enzo. We zien wel wat er voorgesteld wordt en of we mee gaan. Ik zie iedereen zowiezo in april tijdens de TipTop-jaarvergadering. Het is weer eens precies tijdens 3 dagen dat er een boekinkje van de waardeloze touroperator (die anders nooit iets boekt) in de boeken staat, dus er moet net als vorige keer iemand thuis blijven. Vorige keer was ik dat, dus eerlijk is eerlijk, nu is Pepijn de klos. Complicatie is dat ik datzelfde weekend een reunie in Oegstgeest heb. Het wordt dus een soort monsterrit, want de ochtend na de reunie moet ik meteen al weer naar Coburg rijden.

maandag 24 januari 2011

Mag het sneeuwkanon uit?

Allemachtig, wat is er de laatste 24 uur veel sneeuw gevallen. Pepijn heeft vanmorgen meerdere uren sneeuw geruimd en de parkeerplaats is nog maar half leeg geschept. Het is nu wel weer leuk geweest: het ziet er gezellig winterwonderland uit, de pisten zijn voorzien van nieuwe sneeuw, maar meer hoeft eigenlijk niet. De voorspelling is dat het nog de hele week blijft sneeuwen. Ik zie net Pepijn weer dapper het tuinpad vegen en vanavond moet de rest van de parkeerplaats. Ik vecht mij ondertussen door de boekhouding heen. Dat is natuurlijk met de feestdagen fijn blijven liggen. We gaan eerst maar eens heel culinair een pizza van de supermarkt in de oven gooien. Het is wel eens lekker om een dagje niet te koken.
 Het weekend was redelijk bezet, en de eet- en drankrekening was nog leuker. Kijk, dan mag het laagseizoen zijn, maar als ze meer uitgeven aan eten en drinken dan aan de kamer staan we graag wat langer in de keuken en achter de bar….
Morgen doen we een rustig klus- en administratiedagje. Het is buiten berekoud. Pepijn heeft vandaag de boodschappen gedaan en heeft gelijk klusspullen gehaald bij de bouwmarkt.

donderdag 20 januari 2011

Ongeloof

Goed, het is zo belachelijk dat ik het effe kwijt moet. Ken je dat? Dat je aan tafel zit met een verkoper om over iets te onderhandelen en dat er een totaal ander resultaat uitkomt? Je hebt een bepaald budget voor ogen en ineens neemt het gesprek een totaal andere wending en word je een hoek ingeduwd waar je niet heen wilt? Nou ja, zoiets gebeurde er dus gisteren met die tussenpersoon. We hebben het netjes afgerond, maar toen hij vandaag belde hebben we hem toch duidelijk te verstaan gegeven dat wij zijn contract niet gingen tekenen. Het is zo belachelijk dat we hier in een deuk achter de computer zitten.
Er zou iemand komen praten over langdurige samenwerking met nederlandse en scandinavische touroperators. Gewoon, zo'n boekje van het reisbureau waar je dan een leuk hotel boekt. Er werd geschermd met grote namen. Pas toen hij opstond om weg te gaan werd het ons duidelijk dat dit niet ging gebeuren, maar dat hij ons alleen wilde hebben voor een bodemprijs-campagne bij de discounter. We weten dat dat niet werkt, daarvoor leveren we teveel kwaliteit en zijn we niet goedkoop genoeg. Dat was ook zijn probleem: hij vond het belachelijk dat mensen tijdens hun verblijf schoon beddengoed kregen, die konden toch makkelijk een week zonder wissel. Verse produkten inkopen en lekker koken? Waarom? Hij wilde op een gegeven moment weten wat onze pijngrens was. Vervolgens ging hij daar echt heel ver onder zitten, en wilde hij ook nog allerlei speciale deals (5=4, gratis drinken, enz). We hebben het na zijn vertrek voor de gein even doorgerekend: je zou op EUR 11 per persoon per nacht halfpension uitkomen!! En hij wilde ook nog het hele hotel exclusief hebben, dus je bent dan ook nog totaal van dat bedrijf afhankelijk, en ze kunnen dus alles met je doen wat ze willen. Bovendien heb je geen kamers meer over om voor een gezonde prijs te verkopen.
We zijn niet boos of zo, we weten dat het zo werkt. Zaak is alleen om het niet te laten gebeuren. EUR 11 is  niet eens kostprijs, zeker niet inclusief 3-gangen menu en drankjes. Het allergrootste probleem is dat je in een val loopt waar je nooit meer uitkomt. Er werd geschermd met een hotel in de buurt wat voor een paar euro meer zelfs All Inclusive biedt. Moeten ze lekker zelf weten, van de 94 beoordelingen op internet word je echt niet blij. Je gooit je reputatie te grabbel en voor de lange termijn ben je er gewoon aan, want niemand boekt meer voor een normale prijs bij je als er dat soort shit op het internet over je geschreven wordt.
Laat dit ook voor alle consumenten een waarschuwing zijn. De tussenpersoon, de touroperator, het reisbureau, de discounter, iedereen moet eraan verdienen, de consument denkt dat hij redelijk normaal betaalt voor een hotel, maar ondertussen heeft het hotel niet eens budget voor een goede kamerschoonmaak of een lekkere maaltijd.

woensdag 19 januari 2011

Vakbeurs

We hebben een rustig weekje, en eigenlijk vinden we dat niet eens erg. Eind vorige week waren we allebei niet optimaal, veel geslapen enzo. Tsja, de vermoeidheid van de feestdagen moet er toch een keertje uit. Maandag zijn we samen naar de Hoga-vakbeurs in Nürnberg geweest (vergelijkbaar met bijvoorbeeld de Horecava). Zondagavond waren we leeg, dus konden we maandagochtend vroeg weg omdat we geen ontbijt hoefden te serveren en geen kamers schoon hoefden te maken. Onze vaste gast had de sleutel mee en kon zichzelf binnenlaten, dus maandagavond hoefden we ook niet vroeg terug te zijn. Het was erg mistig onderweg, zowel heen als terug. Als je tegen een Nederlander zegt dat je in een dag "even" 350 km hebt gereden voor een beursbezoek, verklaart iedereen je voor gek, maar hier zijn dat hele normale afstanden. Zo'n beurs is altijd nuttig, nieuwe ideeen opdoen en oude contacten in stand houden. We merkten echt heel duidelijk dat we steeds meer serieus genomen worden, het is een klein wereldje, en ondertussen beginnen we steeds meer een vaste waarde te worden. We waren al redelijk vroeg klaar, zo rond 4 uur.Veel exposanten kennen we al, of we hebben het produkt niet/niet meer/nog niet nodig. We zijn ook altijd selectief met de "vreetafdeling". Je ziet bezoekers die zich gedragen alsof ze een week niet hebben gegeten, net als bij de huishoudbeurs is er een woest gedrang bij stands waar wat te bikken is. Dit jaar was het wel slim gedaan: het meeste eten was in een aparte hal en je moest al klant zijn bij een van de leveranciers om daarin te mogen. Laat onze bezorgdienst uit Passau nou een van de deelnemende bedrijven zijn…
Om half 5 waren we in het centrum van Nünberg en hebben we nog een uurtje een rondje stad gedaan. Het was waterkoud, en we hadden eigenlijk wel heel erg honger, maar Nürnberg is een erg leuke stad. We vonden een Mexicaans restaurant en hebben lekker zitten eten. Na het eten was het alweer tijd om op huis aan te gaan. Terug hadden we dus weer vreselijk mist. Ik was wel blij dat Pepijn gewoon cola had gedronken bij het eten, en dat hij dus reed. Ik was zo moe dat ik al spoedig naar dromenland vertrokken was, en pas wakker werd toen we bijna thuis waren.

Gisteren hebben we het rustig aan gedaan, we waren natuurlijk nog erg moe van de beurs. We zijn gistermiddag samen gezellig naar de kapper gegaan, dat was dringend noodzakelijk, er zat bij ons allebei echt geen model meer in.
Terwijl ik dit typ, begint het buiten heel hard te sneeuwen. Het lijkt ook te blijven liggen. Belooft wat voor onze zakelijke afspraak, die gaat te laat zijn denk ik. Vandaag komt er een nieuwe touroperator kijken, hopelijk is deze wat professioneler. Hij komt in ieder geval warm aanbevolen door een andere TipTop-collega, en dat werkt natuurlijk 2 kanten op. Deze reisorganisatie is ook tevreden over onze collega. We gaan het weer zien.

zaterdag 15 januari 2011

Weer in de prijzen

Het begint zo langzamerhand saai te worden. We weten wel dat we goed zijn…. Gisteren kregen we de oorkonde van Hotel.de in de bus, dat was nog de Top Rated Award van december 2010. We hadden het er net over dat we weer wat lijstjes moesten aanschaffen en een boor ter hand moesten nemen, want de Zoover Award Best Hotel 2010 hangt ook nog steeds niet aan de muur, toen de fax ratelde. Yeh! Deze keer zijn we gekozen in de Top 50 Beliebteste Hotels Deutschland. Welke positie we hebben weten we nog niet, dat kan alles tussen 1 en 50 zijn en wordt tijdens een feestelijke uitreiking in Berlijn bekend gemaakt op 26 februari.
Het was het eerste jaar dat wij meedoen, vorig jaar hebben collega-hotels van TipTop een groot deel van de prijzen voor zich opgeeist: maar liefst 14 hotels zijn zeer hoog geeindigd. En daarbij echt op plaatsen 2,3,6,7,9, enz. Onze geweldige collega in Mayen in de Eifel is vorig jaar tweede geworden en het jaar ervoor derde in de tweesterrencategorie. Benieuwd of Thomas dit jaar nummer 1 is geworden. De hotels hoeven alleen maar de enqueteformulieren uit te delen en de gast kan zelf beslissen of hij die inlevert bij de receptie of zelf naar de organisatie opstuurt. Wij betalen daar verder niet voor, alleen een paar tientjes voor het feestje in Berlijn en het drukken van de oorkonde.
Het zijn wel een stelletje Harry's dat ze de uitreiking op een zaterdagavond organiseren, dan heeft er geen hotelier tijd om aanwezig te zijn. Op zondagavond heeft er geen hotel ene mallemoer te doen, dan had iedereen kunnen komen. Wij wachten het even af of we wel of niet gaan en met hoeveel personen. Ik heb van Thomas begrepen dat ons TipTop-opperhoofd de uitslag van te voren al weet, en dat je weet dat je hoog geeindigd bent als je heftig gepushed wordt om toch vooral gezellig naar Berlijn te komen. Door moeilijk te doen kun je dus peilen of het de moeite waard is 600 km naar Berlijn te rijden. Zou wel wat lullig zijn: 1200 km gereden en dan ben je nummer 49…hahahaha…..Nou ja, van vele duizenden hotels in Duitsland is dat natuurlijk nog steeds een topprestatie!

woensdag 12 januari 2011

Ontspannen dagje

Gisteren hadden we eindelijk sinds weken weer eens een dagje buiten de deur. Heerlijk lekker niks doen, op ons gemakje winkeltjes gekeken en lekker in het centrum van Regensburg gegeten. We moesten alleen even naar de Metro om 1 dingetje te ruilen wat ik vorige week gekocht had en waar wat mee mis was. Het enige vervelende gisteren was dat voortdurend de telefoon ging. We wilden op een gegeven moment wel opnemen met "Met de Hotline". Personeel, advocaat, touroperators, mensen met niet belangrijke vragen, enz. Kijk, als ze nou allemaal wilden boeken, of het waren dingen die echt niet konden wachten, dan was het niet zo vervelend geweest.Het was overal heerlijk rustig, zelfs uitgestorven hier en daar. Natuurlijk was het nog uitverkoop, Pepijn heeft 1 overhemdje gekocht.

Het is op het moment rustig, zoals altijd midden januari. Vandaag heb ik lekker een middagdutje gedaan, en heeft Pepijn de papierbende in het kantoor uitgezocht. Daarna hebben we nog samen papier gesorteerd. Onze vaste gast kwam met de vraag of hij iets kon eten, dus we hadden ineens toch een eter. Nu moeten we zelf nog eten. Pepijn is nu lekker aan het kokkerellen voor onszelf, straks lekker aardappel-gratin. Na weken maar snel wat gegeten te hebben zijn we de laatste dagen lekker actief aan het koken voor onszelf.

zondag 9 januari 2011

Mysterie

Wij hebben 1 kamer waar het vreemd ruikt in de badkamer. Al een hele tijd, vooral in de winter. Het is echt alleen in die ene badkamer, de kamers ernaast hebben nergens last van. Vandaag hadden we tijd en zin om eens grondig op onderzoek uit te gaan, nadat chloor in de afvoer en andere schoonmaakmiddelen en sprays niet geholpen hadden. Pepijn heeft de hele wastafel gedemonteerd, de stortbak is open geweest, Pepijn heeft de badkamerventilator open gehad en het filter vervangen, we hebben met een trekveer alle afvoeren ontstopt (kwam niets uit) en we hebben zelfs in uiterste wanhoop het hele plafond eruit gehaald of daar misschien iemand dood lag te wezen of zo. Er kwamen geen rare luchten uit de afvoer, het plafond of de ventilator, er was niets verstopt, we hebben geen lijk gevonden. Niets…..Het is een groot mysterie. We gaan in die badkamer maar een permanente luchtverfrisser neerzetten, totdat we een nieuw idee hebben.

Ondertussen ben ik zelf wat kamers aan het schoonmaken. Het is zo rustig dat we ons de personeelskosten kunnen besparen, en het kan nooit kwaad zelf eens de schoonmaakspullen ter hand te nemen. Zo kun je ook eens goed controleren wat je personeel eigenlijk uitspookt als je geen tijd hebt om ze voortdurend te controleren, en daarnaast is het goed er zelf enige handigheid in te houden voor noodgevallen en misschien raak je ook nog een paar kerstkilo's kwijt. Over het algemeen ben ik redelijk tevreden hoe het personeel de kamers heeft schoongehouden in de drukke feestdagenperiode. Wel trof ik in 1 minibar een flesje Sprite aan met afloopdatum september 2010. Ik heb alle minibars goed nagekeken begin december. Waar is dat flesje in hemelsnaam daarna vandaan gekomen?

Het is hier ondertussen aan het dooien. Veel nieuwe boekingen zullen er deze week dan ook niet bijkomen. Door de gemeen strenge winter tot nu toe, met wekenlang dagtemperaturen ver onder nul en 's nachts temperaturen tot wel -20°C, moeten we nu sneller dan verwacht stookolie bijbestellen. Tegenvallertje!

Ondertussen beginnen we ons af te vragen of de touroperator die een groot deel van onze kamers in contingent heeft en geen enkele boeking levert gewoon heel erg incompetent is of dat er iets anders aan de hand is. Hoe is het in hemelsnaam mogelijk dat je een aktie voor de periode januari t/m mei begint bij een groot verkoopkanaal, maar dat je klanten dan online alleen kunnen boeken tot half februari? Natuurlijk zijn ze er meteen op aangesproken, maar 4 dagen later is de site nog steeds niet aangepast. We hebben de kamers maar weer open gezet via onze eigen hotelsite en andere kanalen waar wij mee samenwerken, want de kans dat we de loterij winnen is groter dan dat er daar iemand uit zijn winterslaap ontwaakt.

donderdag 6 januari 2011

Vermoeid

De vermoeidheid begint toe te slaan. Na weken te weinig slaap is het eindelijk rustiger en nu voel je dus hoe moe je eigenlijk bent. Eigenlijk had gisteren een hele rustige dag moeten zijn. We hadden weken lang geen boekingen staan voor deze woensdag, dus hadden we hoop dat we de gemiste rustdag op de laatste paar dinsdagen nu konden inhalen. Last minute kwamen er 2 kleine boekinkjes binnen. Nou ja, 3 man, relaxed. Er moest wel iemand naar een groothandel en dat wilde ik eigenlijk vandaag doen. Dat kon dus niet, want vandaag is het hier alwéér een katholieke feestdag en is alles dicht. Gisteren dus naar Regensburg voor een auto vol boodschappen. Jullie begrijpen dat na de feestdagen de voorraden erg op waren.

Ik moest onderweg even naar de Ikea voor wat kastplankdragertjes voor de keukenkastjes. Pfff…dat is dus absolute hel in de kerstvakantie (vanwege Driekoningen hebben de kinderen deze week nog vrij)… Na een kwartier rondjes rijden had ik eindelijk een parkeerplekje. De gillende, krijsende, rennende kinderen kwamen me bij de ingang al tegemoet. Ik ben alleen bij de klantenservice geweest, en toen weer snel gevlucht. De bouwmarkt ernaast was al niet veel beter, dus de doe het zelf spullen van het lijstje zijn niet gekocht.

In de Metro was het gelukkig een stuk rustiger, veel serieuze bedrijfsinkopers, al liepen er ook wel funshoppers rond. Tsja, als je kinderen in de kerstvakantie zich vervelen, dan ga je toch gezellig tussen de blikken soep en de pakken waspoeder lopen. Zucht… Even voor de duidelijkheid: de Metro in Regensburg is niet zo luxe uitgevoerd als bijvoorbeeld de Makro in Amsterdam. In het zeer ongezellige restaurant word je bijvoorbeeld veroordeeld tot het eten van friet met worst, iets anders is er nauwelijks. Bij de kassa ging iemand achter mij met een paar fun-artikelen in zijn wagentje mij de les lezen dat ik mijn aankopen naar zijn smaak niet snel genoeg op de band legde. Ik heb hem uitgenodigd dat als hij de behoefte voelde om een gentleman te zijn, en een vrouw alleen wilde helpen met in- en uitpakken, dat ik die hulp graag aannam, maar wanneer niet dat hij zich er dan fijn niet mee te bemoeien had. Ik kreeg bijna applaus van de andere groot-inkopers met karren vol. Degenen achter hem in de rij vertelden hem dat hij niet zo onbeschoft tegen mij moest zijn. Wow! Er moet heel wat gebeuren voordat Duitsers iets zeggen, het lag dus niet aan mij…

Verder kregen we de schriftelijke eindbevinding van de levensmiddelencontroleur. **grinnik**. Het enige wat er in stond wat hij had aangetroffen was een afgesloten zak droogvoer voor katten in de kast met ongeopende pakken koffie en dat dat niet mocht, en dat we de TL-balken in de keuken moesten vervangen (ik ken die wet niet dat dit model ineens niet meer mag?). Verder stonden onze lege flessen niet in een separate ruimte (o nee, wat is de bijkeuken dan?). Voor de rest helemaal niks. En daar maak je ter plaatse zo'n theater van? We kregen tijdens de inspectie de indruk dat hij ons zo ongeveer meteen ging laten sluiten. Hij ging bij ons zeker terugkomen, en dan zwaaide er wat, blablabla…. We hebben nog materialen genoeg in de werkplaats om een schuifdeur te maken bij de lege flessen (die natuurlijk puur voor de sier is en alleen dicht gaat als hij komt kijken) en de TL-balken kunnen we met die in de werkplaats hangen omruilen.

We hadden goede hoop dat het weekend nog redelijk wat zou gaan doen, gezien het feit dat velen hier in Beieren en Baden-Würtemberg een lang weekend hebben, maar het is redelijk rustig. Het grote probleem is het weer. Gisteren was het -13 en waterkoud, en voor de komende dagen is regen en dooi voorspeld. Na het weekend zou het weer moeten gaan sneeuwen, maar dan is de kindervakantie voorbij, dus daar hebben we even niks aan.

dinsdag 4 januari 2011

Ambtenaartje

We waren door collega's in Lam al gewaarschuwd. Er is een ambtenaar op pad in onze contreien met maar 1 missie: het onze beroepsgroep onnodig zo moeilijk en onaangenaam mogelijk te maken. Daarbij wil hij zoveel mogelijk kennis die hij zojuist in de schoolbankjes geleerd heeft aan alle, in zijn ogen, onwetende jongens en meisjes overbrengen, ook al doet die info niet terzake, of is incorrect of inmiddels achterhaald. Daarnaast heeft hij het probleem dat hij niet om kan gaan met de macht die hij heeft, en dreigt iedereen meteen met zware maatregelen als ze een vraag stellen of tegen hem ingaan. Al zijn voorgangers waren softies vergeleken bij deze, die waren gewoon normaal samenwerkend.

Nadat we allebei een paar nachten een paar uur geslapen hadden, was ik maandagmorgen snel even naar de bank en de VVV, en bij thuiskomst stond er een hele oude afgetrapte auto uit onze landkreis heel asociaal schots en scheef midden op onze parkeerplaats. Ik kreeg meteen een hartverzakking en dacht direkt aan een overval. Ik liet dus alles in de auto liggen en rende naar binnen. Daar stond een heel jong ventje met een veel te grote witte jas in de keuken heel erg schoolmeesterig Pepijn de les te lezen. O God….de Levensmiddelencontroleur…..

Laten we 1 ding voorop stellen: wij zitten in deze branche omdat we het mensen naar de zin willen maken. Daar hoort lekker en hygienisch koken met verse produkten bij. Het laatste wat wij willen is dat mensen iets in hun eten vinden of ziek worden van ons eten. Daar zorgen wij wel voor. Bovendien hebben wij meer diploma's dan alle Duitse collega's op dit gebied en hebben toen wij hier begonnen de Duitse regels uitgeplozen. Die regels stellen hier overigens geen ene jota voor, zeker niet in vergelijking tot Nederland of Frankrijk. Ergens klopt iets niet als de twee voorgangers die bij ons waren de keuken "einfach perfekt" vonden en dat er nu iemand overal een probleem van gaat maken, inclusief TL-balken die al 30 jaar ieder jaar bekeken zijn en waar echt niets mee aan de hand is. Op een gegeven moment kreeg ik bijna ruzie met hem toen hij een papiertje wilde zien wat je echt niet bij de hand moet hebben en wat door zijn kantoortje zelf wordt uitgegeven. Machtwellustelingetje: "Ja, ik weet dat u het heeft, maar ik wil het graag NU van u zien". Je weet overigens meteen dat alles in orde is als ze over een lamp of een papiertje gaan beginnen, want dan hebben ze niets anders kunnen vinden.

Hij heeft zodanig onze tijd geclaimd dat het bedrijf minstens 2 uur geheel stil heeft gelegen, zeker als je nutteloze papieren, waar hij zelf het origineel van heeft, moet gaan zoeken. Normaal is een goede controle een half uur of zo. Uiteindelijk heb ik Christine moeten bellen of ze alsjeblieft kon komen om te helpen, aangezien de gasten binnenkort moesten eten en er niets wat voorbereid. Ondanks dat ze de hele dag al bij haar andere werk gewerkt had en ook een gezin heeft, riep ze meteen "ik laat jullie toch niet zitten" en is gelijk in de auto gesprongen. Ik werd gewoon emotioneel van zoveel loyaliteit. Door haar hulp hebben alle gasten op tijd gegeten en kon ik zelfs een redelijke tijd naar bed.

zondag 2 januari 2011

“Mijn carpaccio is RAUW!”

We hebben een aantal keer de afgelopen week gedacht "waar staat de verborgen camera", maar vanavond was toch wel het toppunt. We hebben een familie in huis die zichzelf heel sjiek vinden, maar niets gewend zijn. Heimlijk lachen dus, maar ook best irritant. Vandaag serveren we de door henzelf bestelde carpaccio. Een minuut later staat er een boze vader midden in onze keuken (hallo, mag niet van de keuringsdienst) en klaagt dat zijn vlees rauw is. Hij eist dat we het onmiddellijk voor hem bakken. Pepijn probeert nog uit te leggen dat dat zo hoort en dat bakken van zulke dunne plakjes vlees niet gaat werken, maar nee, hij wil het echt. We hebben zelf van het gebakken vlees geproefd en het was echt te niet te vreten, maar goed, de klant is koning…. Met een elegante zwier zet ik het op tafel "zo, kijkt u eens, uw gebakken carpaccio". De rest van het restaurant, van wie we net allemaal complimenten hebben gehad over de heerlijke carpaccio, proest het uit. En dan ook nog tegen Pepijn bij hoog en laag beweren dat het héérlijk was zo.