ons hotel

dinsdag 31 maart 2009

Het wordt lente!

Na een valse start, een paar weken geleden, ziet het er naar uit dat het ook hier eindelijk lente wordt. Vanaf vandaag wordt stralende zonneschijn verwacht, en vanaf het weekend zelfs temperaturen van 16 tot 20 graden! Alleen hoog boven op de berg ligt nog sneeuw, maar dat gaat natuurlijk nu ook in een rap empo verdwijnen. Tot nu toe hebben we voor het aankomende weekend nog geen reserveringen, maar als het het warm wordt, kan dat snel veranderen. Aangezien ik dan jarig ben, zou ik het helemaal niet erg vinden als we zaterdag leeg blijven, kunnen we samen gezellig wat ondernemen. Zo hebben we nog 2 vrijkaartjes voor een pretpark liggen én 2 vrijkaartjes voor een dansavond (dat zou ook voor het eerst in maanden weer eens zijn).

We hopen dat het mooie weer nog even zo blijft. Stralend weer met Pasen is goed voor de omzet. Vorig jaar regende het annuleringen door een plotselinge sneeuwstorm, hopelijk blijft ons dat dit jaar bespaard. We hebben onze annuleringsvoorwaarden nog even wat aangedraaid, zodat bij de meeste goedkopere pakketreserveringen annuleren niet meer mogelijk is. Ja sorry hoor, wij zijn geen liefdadigheidsinstelling, wij moeten ook eten… Met de boekingen voor Pasen loopt het trouwens gigantisch goed. Wie nog een tweepersoonskamer wil, moet snel zijn!

We hebben gisteren onze "Ruhetag" al gehad, al was er helemaal niets rustigs aan. We moesten naar een vergadering in Deggendorf, toen we daar toch waren dan maar gelijk naar de groothandel, de bouwmarkt, enz. Ik ben er nog moe van! De meeting was niet zo heel erg nuttig. Er werd voornamelijk opgelepeld wat er vorige week allemaal in de uitgebreide mailing van het TourismusVerband Ostbayern stond. Wie komen er altijd heel gemotiveerd naar zo’n vergadering? Juist, ja, de mensen die toch hun post wel lezen…. Het was een teken aan de wand dat er verder niemand uit Lam was.

Ik wil eigenlijk vandaag nog wel even naar Nyrsko, hier net over de grens. Daar staat een grote brillenfabriek waar je heel voordelig een nieuwe bril kunt kopen. Zij maken alle brillen voor winkels/merken als Apollo Optiek, Pearle, Rodenstock, enz. Mijn huidige bril heeft een schroefje wat steeds los gaat, heel vervelend. Het wordt dus eens tijd voor een vervroegd verjaardagsgeschenk!

zondag 29 maart 2009

Toeval bestaat toch!

Deze post begon als een reactie op die van Emigrant op onze vorige post, maar werd zo lang dat ik (P)vond dat het eigenlijk een log op zich aan het worden was.
Laat die interesse nou, ook vanwege die web-log kaart, wederzijds geweest zijn!
Dat er in de omgeving nog meer hotels en pensions zijn met soortgelijke namen zal helaas wel zo blijven. Naam en logo hebben we van de vorige eigenaar echter overgenomen, hij had daar toch volgens ons voor één keer de juiste snaar getroffen, al had hij een "Pension"-concept en zien wij het als "Hotel" (en we zijn als zodanig ook geclassificeerd intussen).

Rinchnach is inderdaad niet ver weg en deze collega’s zetten mij met hun aanwezigheid op internet soms zelf nog op het verkeerde been, als ik de juistheid van onze eigen gepubliceerde gegevens weer eens naloop….. zoals ik met enige (on)regelmaat doe (1 of 2 x per jaar). Gelukkig leveren ze een OK kwaliteit en service en stellen ze de naam "Haus am Berg" dus niet in een kwaad daglicht.
Het liefste hebben we een unieke naam, maar een slechte naam willen we al helemaal niet!
Overigens…. het hotel Rinchnach is eigendom van de familie Eder. Onze colllega van TipTop hotel Burgblick in Thallichtenberg heet ook Eder. In Lossburg, bij onze TipTop kollega Bären (fam. Reichert) staat ook een "Haus am Berg", een verzorgingshuis… Toeval?
Jawel, toeval, net als het toeval is dat we bijna een hotel in Lossburg hadden gekocht en concullega’s van onze huidige coopperatiegenoten in waren geworden. Mede hun sterke publiciteits-en marketingaanwezigheid hebben ons daarvan afgeschrikt…..
Je begint je bijna af te vragen in hoeverre toeval echt bestaat! Wat ons betreft nog steeds wel.

zaterdag 28 maart 2009

Team weer compleet

Gisteren hadden we twee sollicitatiegesprekken, en in beide gevallen hadden we er een goed gevoel over. De een wordt de vervanging van de opeens verdwenen medewerkster, en de ander wordt de vervanging van Angela die er natuurlijk een fulltime job bij heeft. De ene wil eigenlijk meer uur werken dan we in eerste instantie konden aanbieden, de tweede is bijstandsmoeder en mag van haar uitkering niet meer dan ongeveer 20 uur per maand werken. Nou ja, dat heft zichzelf dus weer netjes op, de uren die de een niet kan werken mag de ander dan hebben. Allebei passen ze erg goed bij ons en de rest van het team: ze praten je de oren van je kop af en zijn behoorlijk bijdehand. Inmiddels weten we dat er niets zo veranderlijk is als het weer én werknemers, dus zien wel weer wat het in de praktijk wordt.

Op dit moment is het nog rustig, volgende week is het zelfs doodstil te noemen, maar daarna gaat het seizoen toch echt beginnen. Als we zien wat er met Pasen, Pinksteren en de maand juli nu al geboekt staat, gaat er echt een orkaan op ons afkomen als het zo doorgaat, en gaan we die extra mensen ook hard nodig hebben. Zo hard kan Sandra niet doorstofzuigen! We sluiten het eerste kwartaal weer eens af met een omzetstijging van meer dan 40% ten opzichte van vorig jaar. De maand maart zijn we zelfs ruim over de 40% ten opzichte van vorig jaar maart gegaan, we stevenen zelfs af op 50% meer!

donderdag 26 maart 2009

Echo uit een ver verleden

Gisteren wachtte mij een aangename verrassing in de brievenbus. Een Martinair-envelop met daarop de tekst "Hee Natas, we vonden nog wat oude foto’s van jou". Die foto’s heb ik ook ergens zelf in een schoenendoos, maar toch leuk dat er iemand aan mij gedacht heeft.
Volgens de datumstempel aan de achterkant is hij in oktober 2001 gemaakt.



Pepijn merkt op dat ik in al die jaren niet zo veranderd ben. Ok, ik heb een andere bril, maar voor de rest is het nog hetzelfde. Bij de afdeling waren we altijd heel erg vlijtig met het maken van fotoboeken en/of collages voor vertrekkende collega’s, en dus zijn er grote hoeveelheden foto’s in omloop waar iedereen opstaat. Vaak werden die foto’s meerdere keren afgedrukt, want er gingen regelmatig mensen weg, en dan kon er snel een plakboek bijgemaakt werden. Ik heb ook een groot collage-schilderij gekregen toen ik ermee ophield.

De reden voor deze opruiming in het passagekantoor heeft natuurlijk weer een treurige achtergrond. Martinair Passage houdt op te bestaan en wordt opgeslokt door KLM. Er was al jaren sprake van, maar uiteindelijk is het toch nog heel snel gegaan. Alles moet weg, het kantoor zal er binnenkort niet meer zijn. Raar, altijd als ik in de buurt van Schiphol ben, ga ik toch nog even langs om gedag te zeggen tegen al die leuke lieve collega’s. Martinair was 9,5 jaar mijn leven, Schiphol in totaal 11,5 jaar. De laatste keer was MP PH al een schim van wat het was, in totaal waren er niet meer dan ongeveer 60 collega’s over door de rigoreuze bezuinigingsrondes. Deze week hoorde ik dat ook de overgang naar KLM niet geruisloos zal gaan: wéér vallen er grootschalige ontslagen, voor bijna alle supervisors is geen plaats meer in de nieuwe organisatie. De meeste ervan worden na meer dan 20 of soms 30 jaar trouwe dienst als een vuilniszakje aan de stoeprand geparkeerd. Hoe treurig het ook is, in de vorm waarin het was kon Martinair niet overleven. Binnenkort is het allemaal geschiedenis, en resten alleen nog de foto’s…..

woensdag 25 maart 2009

We mogen weer...

…..Sneeuwscheppen! Gisteren en vannacht is er best wel veel sneeuw gevallen. Dacht iedereen dat het nu lente werd, werden we allemaal verrast. Gelukkig hebben we vandaag een vrolijk zonnetje bij de arbeid.

Hier gaat het qua gezondheid ietsjes beter. Ik heb nog wel veel pijn, wat eigenlijk niet normaal schijnt te zijn, maar heb besloten dat het tijd is om weer iets nuttigs te gaan doen. Al voor de tweede ochtend achter elkaar doe ik het ontbijt, Pepijn mag eindelijk 2 ochtenden achter elkaar uitslapen. We hebben voortdurend wat gasten, het is natuurlijk echt geen volle bak in het laagseizoen, maar we zijn niet ontevreden hoe het doorloopt. Wat ook opvalt, is dat we in de winter meer avondeten verkopen. Ik zou met die sneeuwstorm van gisteravond ook niet buiten de deur zijn gaan eten….

Gisteren hebben we een nieuwe verzekering afgesloten voor het hotel. Er was echt een groot verschil tussen de verzekering die we hadden en die we nu gaan krijgen. Belangrijke dingen waren niet of slecht verzekerd. Het bestaande pakket kon de nieuwe verzekeraar veel goedkoper aanbieden, het nieuwe pakket kost bijna hetzelfde. Vooral op het gebied van aansprakelijkheid en juridische bijstand hebben we de verzekerde bedragen maar eens goed omhoog geschroefd. Helaas wordt het hier in Duitsland al bijna net zo erg als in Amerika met de hele claimcultuur. Mensen lijken niet meer normaal met elkaar te kunnen praten, als er een onenigheidje is dreigt iedereen elkaar hier meteen met een proces. De gebruiksaanwijzingen voor nieuwe elektrische apparaten zijn al bijna net zo dik als in de USA. Als je hier een paar kiezen laat trekken moet je een uitgebreid A4′tje met de gevaren en mogelijke complicaties doorlezen en ondertekenen voordat er iemand je ook maar in een tandartsstoel laat plaatsnemen. 

zondag 22 maart 2009

Rare gasten deel xxxx

Er komt net een Russische gaste helemaal over de zeik aan de receptie waar we samen zaten. "Hello, everybody speak english? Why somebody go in my room yesterday?" Helemaal boos en onbeschoft tegen ons dat haar kamer was opgeruimd en het bed was opgemaakt. Waarop wij zeiden dat dit een hotel is en dat het normaal is in een hotel dat je kamer schoongemaakt wordt, en dat als je dat niet wilt dat je dan je "Do not disturb"-bordje op de deur moet hangen. Toen stampte ze woest de deur uit….

zaterdag 21 maart 2009

Haus am Berg is overal

Natascha is nog steeds een beetje in de lappenmand, wel verbeterend, maar de gasten die we vandaag hebben zijn lekker een lange dag naar Praag en willen morgenochtend niet eens ontbijten. Ergens dus wel heel fijn rustig op dit moment, we hebben alleen vanaf 10 uur de stamtafel voor wat biertjes, een zakenreiziger uit Nederland die aankomt, en ik (P) kan uitslapen.

Ik heb vandaag maar weer eens wat zoekmachines op onszelf los gelaten in een poging wat foute gegevens af te vangen voor het te ver gaat, want iedereen neemt op het Internet nou eenmaal klakkeloos alles van elkaar over. Misschien maar eens een feitenpagina over onszelf in Wikipedia aanleggen? Dat helpt waarschijnlijk nog steeds niet.

Ik kwam tot de verbazende conclusie dat er een hotel in Keulen wordt aangegeven als mogelijk alternatief voor het onze, (binnen 25 km afstand nog wel), dat we zelf worden geopperd als overnachtingsmogelijkheid bij Regensburg (leuke dagtrip maar toch 90-100 km) en dat we als 1 van de 30 hotels voor de bestemming Trier vermeld staan…. Trier???? Eindje rijden!

Overigens zijn we soms een hotel, soms een hostel, een gästehaus, een pension of een vakantiewoning. Nou ja, als het beestje maar een naam heeft. Mail er naar toe ter correctie en in het najaar nog eens rondzoeken. Toppunt was gisteren de student die ons als onderkomen op Internet had gevonden op een kamerverhuurpagina. Het arme kind stief er bijna in toen ze een hotel aan de telefoon kreeg, nog wel de "Chef Zelf"…. Ik heb haar gerust kunnen stellen, en bedankt voor de aanwijzing.

Stuur je een vriendelijk verzoek of aanbod de gegevens te verbeteren dan komt er in sommige gevallen zelfs een mededeling terug van "alléén als je betaalt" …. ja dag, we zijn daar gek, serieuze websites stellen er pijs op de juiste gegevens te presenteren en de rest krijgt de hik maar.

Voor de rest gaat het zijn gangetje, vandaag hadden we weer heel tevreden vertrekkende gasten, ons eten is bij iedereen een pluspunt (en de vriendelijkheid en dat het zo schoon is) hoewel we alleen proberen zo weinig mogelijk met prefab te werken. Dat vinden wij niet bijzonder maar de gasten blijkbaar wel. Ik vind dat eigenlijk meer symptomatisch voor de rest van de eetgelegenheden in Duitsland. Waarom eten we zelf ook al weer niet graag beiers? (de enkele goede collega daargelaten)

donderdag 19 maart 2009

Updeetje

Was ik gisteren eindelijk weer een beetje hersteld en kon ik weer een beetje eten, werden vandaag de hechtingen en de wondgaasjes eruit gehaald en was ik dus ineens weer terug bij af. Ondanks de verdoving die de hele dag maar niet uit wilde werken, heb ik de hele tandartspraktijk bij elkaar gegild. Omdat mijn hele mond weer geirriteerd is, en ik nu even weer vreselijk pijn heb, gaat het eten weer moeilijk. Door de open wonden mag ik weer niet alles eten. Met de maag gaat het iets beter, al is alles ook daar nog steeds niet terug naar normaal. Ik begin zelf een beetje moe van de horrorverhalen te worden, dus ik zal er nu verder over ophouden.

Ondertussen hebben we blije gasten die die iedere avond eten, dus Pepijn heeft zijn handen vol in zijn eentje. We zijn alweer ruimschoots over de omzet van maart vorig jaar heen, en over de 40% omzetstijging ten opzichte van dezelfde maand vorig jaar gaan we deze maand ook weer moeiteloos heen. Een "rustige maand" is het dus alleen in vergelijking tot het hoogseizoen. De boekingen voor Pasen lopen ook lekker, we zitten met nog 3 weken te gaan al op een bezetting van 60%. Aangezien de meeste mensen tegenwoordig heel kort van te voren boeken, zal er dus nog wel wat bijkomen.
Van de week kregen we een open sollicitatie van een mevrouw die een baantje in de schoonmaak zocht, die willen we zeker interviewen als vervanging voor onze verdwenen medewerkster. Deze week kregen we ook goed bericht van het TIO, ze hebben de vacature voor de stagiair opengezet. Nu maar hopen dat er een beetje leuke en geschikte mensen reageren!

zondag 15 maart 2009

Eten met hindernissen

De blender en de staafmixer zijn deze dagen de handigste en meest gebruikte apparaten in huis. Volgens eetvoorschrift van de kaakchirurg (we hebben een briefje meegekregen met dingen die ik wel en niet mag eten) mocht ik de eerste twee dagen alleen soep en aardappelpuree eten. Andere zachte dingen zoals melkprodukten, groenten en fruit mocht ik de eerste twee dagen niet. Gisteren was het dus helemaal te wauw dat ik roerei en aardbeiensmoothie kreeg! Het hoogtepunt gisteren was het eten van heel zacht gekookte macaroni met tomatenpuree (er mochten geen stukjes in de saus zitten). Probleem is alleen nog wel de gruwelijke maagpijn, bij alles wat ik eet of drink voelt het alsof ik een fles chemicaliën heb leeggedronken, zo brandt het. Morgen moet ik toevallig voor iets anders naar de internist, maar even zijn mening vragen. 

Mijn kaak is helemaal blauw op de plaats waar de tandarts hem vastgehouden heeft tijdens het trekken, het ziet er net uit alsof ik het slachtoffer ben van huiselijk geweld. Verder ben ik nog heel erg moe, dus we doen het rustig aan. Dan kom je erachter wat er toch een hoop bagger overdag op TV is, zelfs als je twee satellietschotels hebt met meer dan 750 kanalen. Ik denk dat ik iedere talkshow, kookprogramma of soap al een keertje voorbij heb zien komen, nog maar niet te spreken van Tell Sell of Astro TV. Vandaag is het op ITV kostuumdrama-dag, dus heel de dag films van Jane Austen enzo. Is in ieder geval beter dan de hele dag Dr. Phil….

Pepijn houdt zich al een paar dagen moedig staande. Alles alleen doen valt niet mee, van vroeg tot laat aanwezig zijn is best zwaar, ook al is het niet druk, want hij komt gewoon niet aan een normale hoeveelheid slaap toe. 

vrijdag 13 maart 2009

Bijwerkingen

Even een klein berichtje. Ik ben heel erg zwak, dus lang maak ik het niet. Het werd uiteindelijk een kaakoperatie omdat ze er een kies niet uitkregen, daar zijn ze bijna anderhalf uur mee bezig geweest. De andere twee kwamen er gelukkig redelijk normaal uit. Tijdens en na de operatie heb ik een soort antibioticum gekregen, waarop ik een zeer heftige reactie ontwikkeld heb. Met als gevolg een zwaar geirriteerde slokdarm en maag die wel in brand lijken te staan. Als gevolg daar weer van was ik gisteren ook in ademnood. Mijn maag doet op dit moment veel meer zeer als mijn tanden en ik kan niets binnen houden, zelfs een slokje water drinken doet zeer. Ik kan dus helemaal niets, behalve in bed liggen en vanwege de maagproblemen kan ik ook geen pijnstillers nemen.
Gelukkig is het dit weekend redelijk rustig, dus Pepijn moet er even een paar dagen alleen tegenaan.

dinsdag 10 maart 2009

Brutaaltjes (deel 2)

Zucht! Het is duidelijk weer laagseizoen. Kan iemand ons alsjeblieft van al deze proleten verlossen en weer leuke mensen onze kant op sturen? Je denkt dat je alles hebt mee gemaakt, maar gasten weten je voortdurend te verbazen….

Vanmorgen…kwart voor 8…ontbijt staat bijna klaar (want vanaf 8 uur). Ik bedenk mij dat ik mijn penicilline-tabletten een uur voor de maaltijd moet nemen en loop naar de woonkamer met een glas water. Alle deuren van de keuken, de receptie en de eetzaal doe ik voor de zekerheid maar even dicht en de lichten uit. Er is geen mens te zien, maar uit gewoonte toch maar… Als ik minder dan 1 minuut later terug kom zie ik een gast doodgemoederd uit de keuken komen en de receptie in wandelen. Daar gaat hij gewoon in onze administratie staan te bladeren. De deur van de eetzaal hangt open en de lichten zijn aan. Ik vroeg hem wat hij dacht aan het doen te zijn. Ja, hij had zichzelf maar even bediend. Waarop ik hem langzaam en rustig meedeelde dat ik dit toch niet helemaal een normale gang van zaken vond. Hoezo, het waren toch openbare ruimtes, dan had ik die maar op slot moeten doen. Hij ging eens even lekker tegen mij staan schreeuwen: Hij was de gast, en hoe durfde ik hem een weerwoord te geven, ik was een achterlijk wijf en moest niet zo zeuren, bla, bla, bla. Ging ik hem nog bedienen of hoe zat het? Ach, gut, een man met superioriteitsgevoelens…wat zielig….

Dan hebben we nog een stel waarvan we ook zo blij zijn dat ze vandaag weggaan. Die vrouw bekt mij voortdurend zonder reden af, maar bij Pepijn doet ze het niet. Sandra vroeg net ook al "wanneer die rare mensen weggingen", die vindt ze ook al zo tof. Het is dat het geld in het laatje brengt, maar eigenlijk wil je de deur in dit jaargetijde wel op slot doen. Ieder voorjaar is het hetzelfde met die rare gasten, en waar het aan ligt, echt geen idee.

Ondertussen sneeuwt het hier vrolijk door. Lees ik bij anderen al logjes over lente en hoor ik mijn ouders al over gezellig in de tuin rondwroeten, hier moet je uitkijken voor "dachlawinen", de sneeuw schuift in grote pakken van het dak af. Vandaag hebben we een druk dagje, we moeten eerst naar Cham naar de boekhouder, en dan naar Straubing naar de kaakchirurg.

**UPDATE**
Donderdagochtend word ik terugverwacht bij de kaakchirurg voor de operatie.

vrijdag 6 maart 2009

Stevig voor de kiezen....

Ik zal jullie de precieze gruwelijke details besparen, maar laten we zeggen dat de tandarts niet echt goed nieuws had. Ik moet dinsdag met spoed naar de kaakchirurg, en ik zit aan de penicilline. Bij de kaakchirurg zal ik afscheid moeten nemen van meerdere kiezen (nu 3, later dit jaar nog 2). Na een gevecht van 11 jaar met meerdere wortelkanaalbehandelingen en drie kaakoperaties heeft het abces in mijn kaak definitief gewonnen. Ik ben er redelijk rustig over, ik weet het al jaren dat het eraan zat te komen, mijn tandarts in Amsterdam en in Lam heeft zo lang mogelijk geprobeerd om met kunst en vliegwerk al mijn eigen tanden te behouden, dus heb vooral geen medelijden of zo. Ik krijg een mooi recht gebit terug in de vorm van een brug of implantaten.

Wij zijn in het hotel even lekker in aktie met een groep die iedere avond hier uitgebreid eet en nog uitgebreider drinkt. We zijn dus niet ontevreden hoe het nu loopt. Vandaag moest ik dringend een hoop boodschappen halen, want vooral de kratten bier gaan er als een razende doorheen. Normaal gesproken hebben we zo’n drankomzet in de zomermaanden als het druk is en mensen gezellig heel de avond op het terras zitten te borrelen, of met Oud&Nieuw, maar meestal niet in de slappe maanden.

De post is overigens langzaam deze week, bijna al Pepijn’s verjaardagskaarten waren te laat, die van mijn ouders heeft er zelfs meer dan een week over gedaan uit Nederland. Nog iedere dag komen er felicitaties binnen, nog bedankt ervoor!

dinsdag 3 maart 2009

Garderobepaniek

Pepijn had een vooruitziende blik, toen hij gisteren zei niet te lang te willen wachten met de voorbereidingen voor het bal. Ik reageerde redelijk lakoniek, alles was vooraf aangepast en voorbereid, wat kon er nou toch fout gaan? Totdat ik vlak voor vertrek mijn baljurk aan wilde trekken…. Wat? Veel te groot? Hoe kon dat nou weer? Ik had duidelijk vorige week toen ik mijn jurken had gepast een dikke dag, en was nu weer geslonken tot normale proporties. Paniek, ik moest toch mijn turquoise jurk aan ipv mijn fuchsia-zwarte kleedje, maar ik had inmiddels roze make-up en nagellak, de verkeerde panty’s, schoenen, tasje, sieraden, enz. En dat met 10 minuten te gaan voordat we weg moesten. Paniek! Snel afgeschminkt en weer nieuw opgemaakt, alles uitgetrokken en gedumpt, alles uit de kast getrokken en weer aan. Het enige waar ik niets aan kon doen was de roze nagellak, maar dat stond gelukkig niet zo fout. Niemand heeft wat doorgehad, en we hebben allebei veel complimenten over de kleding gehad.

Uiteindelijk gingen we met 13 man uit Lam, en we hebben we topavond gehad! Het was nog beter, leuker, gezelliger enz dan vorig jaar. Het was dit keer in Furth im Wald, vorig jaar in Roding, de zaal was mooier en intiemer, het eten was beter en dezelfde supergoede dansbare band van vorig jaar was er weer. Aan het eind van de avond werd er enthousiast geroepen dat we volgend jaar weer gaan met z’n allen. Vorig jaar had iedereen een fototoestel bij zich, dit jaar had iedereen gedacht dat een ander die wel zou meenemen (wij ook) en dus had niemand er eentje bij zich. Zucht! Er zijn door de organisatie foto’s gemaakt, wij zijn tijdens het dansen ook nog veelvuldig gefotografeerd door de professionele fotograaf, dus misschien kunnen we later nog wat bijbestellen. Even voor 5 uur waren we thuis, om half 6 lag ik in bed. Pepijn had de verstandige redenering dat het onzin was om anderhalf of twee uur te gaan liggen en dan weer op te staan voor het serveren van ontbijt, dus die is wakker gebleven tot 9 uur. Ik was om 13 uur weer onder de levenden, hij om 15.30. Nou ja, het is Ruhetag en er is weinig loos, dus het is niet erg. 

Nu is het even rustig, vanaf donderdag gaan we weer een redelijk bezet weekend in. Bij de collega’s in Lam is het net zo rustig, zoniet nog depressiever. Ondertussen gaat het goed met de boekingen voor de zomer, zo is er een week in juli waarin de balkon/terraskamers al bijna uitverkocht zijn. Overigens hebben we ondanks een zeer slappe februari-maand weer een omzetstijging van 35% gerealiseerd ten opzichte van vorig jaar, net als in januari. Voor maart hebben we bovendien nu al meer omzet aan reserveringen in de boeken staan dan de gerealiseerde omzet van maart 2008! Wat nou crisis? In april gaan we weer werven voor een nieuwe schoonmaakmedewerkster, we hebben echt een vervanging voor Petra nodig. Er zit ook een kansje in dat we een nederlandse stagiair krijgen van de zomer, daar is Pepijn’s oude hotelopleiding nu mee bezig om iemand te vinden die geschikt is. Dat zou voor ons een verlichting betekenen qua bediening, telefoon aannemen, reserveringsmails schrijven, etc.