ons hotel

woensdag 29 oktober 2008

Bonnenrage

Er bestaat een engels spreekwoord wat vrij vertaald zoiets wil zeggen als: "Als iets te mooi lijkt te zijn om waar te zijn, dan is het dat waarschijnlijk ook". Soms worden er dingen beloofd waarvan je van te voren weet dat die nooit waargemaakt kunnen worden. Vandaag hebben we ons dood gelachen om de zeurderige en verontwaardigde reacties op een nieuwssite over de hotelbonnenactie van het Kruidvat. Iedereen die van te voren logisch had nagedacht, had geweten dat deze actie te mooi was om waar te zijn.

Voor diegenen die het niet gevolgd hebben: je kon voor € 9,95 bij alle filialen van drogisterijketen Kruidvat een waardebon kopen voor een overnachting bij 1 van de Fletcher Hotels in Nederland. Let wel: het is op basis van een tweepersoonskamer, dus je moet 2 waardebonnen kopen om te kunnen overnachten, zelfs als je alleen wilt komen. De prijs is zonder ontbijt, je moet reserveren via een betaalnummer (€  40 cent per minuut) en je betaalt 5 euro administratiekosten per boeking. Deze aktie is bij verschillende filialen van het Kruidvat uitgelopen op mat- en scheldpartijen, mensen zijn onder de voet gelopen, er zijn mensen die al voor de openingstijden van de winkels met een slaapzak of klapstoel aanwezig waren en in een enkel geval moest de politie er zelfs aan te pas komen. Sommige "gelukkigen" kochten wel 50 kaarten om die daarna met vette winst op Marktplaats te verkopen. Personeelsleden bleken zich fijn ook aan dit praktijken schuldig te maken. Kruidvat laat in een reactie weten "overdonderd te zijn door het succes", maar vrijdag naast de al uitgegeven 100.000 bonnen nog eens 100.000 extra bonnen in omloop te brengen.

Maar wacht ‘ns even…. hoeveel van die hotels zijn er eigenlijk, en hoeveel kamers hebben die? Bovendien mag je met feestdagen niet komen en moeten de bonnen voor 30/04/2009 ingewisseld zijn (eigenlijk 29 april dus, want de 30ste is een feestdag). Ook is er een beperkt contingent beschikbaar, zelfs als er voor normale prijs nog kamers zijn, kan het zijn dat de "actiekamers" op zijn. Een snel rekensommetje leert dat een deel van die 200.000 "geluksvogels" helemaal niet kán reserveren, omdat de hotels zowiezo al niet zoveel kamers ter beschikking hebben. En daar gaan veel van die 445 reacties over. Mensen konden hun hardbevochten bon niet inwisselen. Uren lang hingen ze voor 40 cent per minuut in de wacht, de site was plat gegaan door de belangstelling en uiteindelijk konden ze helemaal niet boeken in het hotel van hun keuze, en bleken er nog allerlei kosten bij te komen.

Als je bij ons boekt, krijg je vanaf 49 euro een net gerenoveerde standaardkamer voor twee personen(waarschijnlijk mooier dan de kamer die je met die bon zal krijgen), en je hoeft geen duur betaalnummer te bellen, onze online reserveringssite is niet overbelast, je betaalt geen 5 euro administratiekosten, je kunt boeken én reizen wanneer jou dat uitkomt, en je krijgt nog een prima ontbijt erbij ook. Wij hebben in het verleden (toen wij nog echt goedkoop waren) al veel te veel gasten gehad van het type "gratis, gratis, hebben, hebben". En maar zeuren en een grote bek geven. Bittere ervaring: hoe goedkoper de kamer, des te minder gasten daarnaast uitgeven en des te meer ze jatten uit je kamer. Het water moet deze hotels wel heel erg tot aan de lippen staan dat ze dit soort koopjesjagers willen hebben. We hebben al bij voorbaat medelijden met het personeel. En met de nietsvermoedende gast die al eerder voor de volle mep daar geboekt had. Als mensen in de winkel hun fatsoen al niet kunnen houden, hoe moet dat dan in hemelsnaam in het hotel?

dinsdag 28 oktober 2008

Zomer definitief voorbij

Hier is de zomer definitief voorbij. Vandaag heeft Pepijn de winterbanden onder de auto gemonteerd. Voor morgen of donderdag is er namelijk overdag boven de 400 meter sneeuw voorspeld. De temperatuur komt nu overdag al niet meer boven de 7 à  8 graden uit, de komende dagen zou het echt winter moeten worden. Ook is het toeristenseizoen met het aflopen van de herfstvakanties echt voorbij. Mede dankzij het frisse herfstweer is het qua gasten erg rustig, maar heel vervelend vinden we dat niet. Naar het zich laat aanzien, treffen wij het alleen volgende week niet erg op onze eigen korte vakantie. Was het deze week nog 23 graden aan de Cote d’Azur, volgende week wordt het daar waarschijnlijk slechts 12 graden. Brrrr…. Eerst maar eens zien of we zondag t/m dinsdag niet ingesneeuwd raken bij onze collega in het Zwarte Woud! We hebben in ieder geval heel veel zin om alle gezellige TipTop-collega’s weer te zien en ontspannen van gedachten te wisselen.

Het klussen gaat ondertussen zeer voorspoedig. De drie standaard kamers zijn wat betreft het klussen en de techniek helemaal klaar. Sandra heeft maandag al een beetje puin geruimd en ik zal morgen de kamers weer inrichten, de ramen lappen en de fris gewassen gordijnen terug hangen. Morgen gaan Pepijn en Timo beginnen met het in elkaar zetten van de sauna. Aan de ruimte waar hij komt te staan hoeft eigenlijk weinig gedaan te worden: het hok is leeg en schoon, de muren zijn nog prachtig wit, en de tegelvloer ziet er prima uit. We moeten alleen de wastafel vervangen door een douche die de gasten nodig gaan hebben na een saunabezoek. Pepijn opperde dat we later wel wat kleuraccenten aan kunnen brengen als het te klinisch wordt, we hebben nog wel wat potten verf staan die voor een ander doel toch een wat verkeerde kleur bleek te zijn. Eerst maar eens kijken of de mannen wijs kunnen uit een pallet met 450 kg houten onderdelen. 

Vandaag zijn we even naar het overdekte winkelcentrum in Regensburg geweest. We hadden niets nodig, maar het was vreselijk slecht weer, dus voor je lol ging je op je vrije dag niet buiten lopen en we wilden toch even weg. Onderweg kwamen we overigens langs het vreselijk slechte restaurant van een paar weken terug: hij lijkt nu failliet te zijn. We hebben op de terugweg bij onze favoriete Griek in Cham gegeten, helaas was de sympathieke eigenaar er zelf niet, en toen was het op naar de tsjechische les. We beginnen er al een beetje een talent voor te ontwikkelen, we merken dat we zeker niet de slechtste van de klas zijn. Er wordt altijd gezegd dat als je al een aantal talen beheerst een volgende taal leren makkelijker wordt, en misschien is dat wel zo. We merken dat het qua grammatica en zinsopbouw redelijk veel weg heeft van frans, al lijken de meeste woorden op geen enkele andere taal die wij kennen. Volgende week missen we een lesje, maar dan mogen we ons frans weer eens gaan oefenen.

zaterdag 25 oktober 2008

Uitslapen!

De enige keer dat we lekker uit konden slapen, hebben we meteen benut. Nou ja, ik dan. Ik heb een gat in de dag geslapen, terwijl Pepijn om 9 uur al uit de veren was. Vanavond hebben we weer een vaste gast die iedere drie weken komt, en vanaf maandag hebben we ook weer een reservering erbij. We hebben vandaag wat rondgerommeld in de te renoveren kamers, en ik heb de was gedraaid en wat aan onze internetsite gerommeld. Zo heb ik wat oude arangementen eraf gehaald die niet meer boekbaar zijn, en er een nieuwe opgezet. Niets staat suffer dan een potentiele gast lekker maken voor een leuk reisje wat hij dan vervolgens niet meer kan boeken. Het is verder erg rustig, maar het gevoel is dat dat overal in Lam het geval is. Het was vandaag stralend weer, maar er komen niet veel wandelaars voorbij.

In onze kelder stond nog een huishoudformuis rond te zwerven van de vorige eigenaar. In goede toestand, maar meteen na onze aankomst uit de keuken verbannen ten behoeve van een echte horecakeuken met prachtfornuis. Hij stond nu in de weg in de ruimte waar de sauna komt, en moest dus weg. Maar het afvoeren van grofvuil kost in Duitsland vreselijk veel geld, en bovendien was dat zonde, want hij zag er nog heel mooi uit. Deze week heeft Pepijn ‘m dus op Ebay gezet, met het idee "dan heeft er nog iemand anders plezier van en wie krijgen we er nog wat voor". Groot was onze verbazing dat hij uiteindelijk bijna honderd euro heeft opgeleverd en meteen vandaag is opgehaald! Nu hebben we de smaak te pakken. Als we terug komen uit Frankrijk gaan we eens wat meer meuk fotograferen en op Ebay gooien. Zou er een markt zijn voor schilderijtjes van een ploegende boer of een kerkje op de heuvel?

donderdag 23 oktober 2008

Klusbeesten

De mannen zijn hard aan het werk, en inmiddels ligt het laminaat in 2 van de 3 kamers. Er is goede hoop dat de derde kamer vandaag ook zijn metamorfose ondergaat, dan kan Pepijn dit weekend de electra weer aansluiten en de plintjes leggen. Begin volgende week even schilderijtjes ophangen en schoonmaken, en voila!

Eén van de redenen dat het zo supersnel gaat, is natuurlijk omdat het zo rustig is in het hotel. Op dit moment vinden we dat niet zo erg, want het klussen schiet voorbeeldig op. Je hoeft nauwelijks rekening te houden met gasten tijdens het boren, zagen, verven, enz. Gistermiddag is de sauna geleverd. Nou ja, het zelf-bouwpakket dan….Ongeveer 450 kilo, het moest door het transportbedrijf met een vorkheftruck met veel moeite in de garage worden getakeld. Nu staat de hele garage vol, dat moeten de heren volgende week plank voor plank naar binnen sjouwen en dan opbouwen in de juiste ruimte.

Gisteren is ook de nieuwe kookplaat geleverd. De oude inductieplaat sloeg steeds in storing, en de voorrijkosten waren, voor er iemand ook maar een blik op had geworpen, al zo hoog dat dat de moeite niet waard was. De oude plaat gaat in januari met ons mee naar NL, waar hij bij de reparatiedienst kan worden afgeleverd. We hadden dus dit keer een propaangaskookplaat besteld, omdat we niet weer gedoe wilden met een dure inductieplaat. Toen de gasfitter kwam, waren we echter onaangenaam verrast: in een gastro-keuken gelden er hele andere eisen dan in een privé-keuken, en er moest een halve verbouwing plaatsvinden voordat we ermee mochten koken. Zo moest er een leiding naar buiten worden gelegd, waar een speciale afsluitbare kast gebouwd moest worden voor de gasflessen. Die kast moest aan allerlei eisen voldoen. Ook moest een speciale schakeling worden aangebracht waarbij de gaskookplaat automatisch uitschakelt als de afzuigkap uitgezet wordt. Uiteindelijk kwam het op enkele honderden euro’s en de keuken zou volledig overhoop gezet worden, dus hebben we de gaskookplaat terug moeten sturen. Nu hebben we dus weer een supersonische induktieplaat, morgen komt de elektricien ‘m aansluiten.

zondag 19 oktober 2008

...Maar nu even niet

We zijn inderdaad hoteliers. Dat betekent dat we normaal gesproken kamers verhuren, voor onze gasten zorgen, hapjes en drankjes aan passanten verkopen.
Maar nu even niet! Dit weekend hadden we geen gasten, en hebben we besloten om ook geen last-minuteboekingen aan te nemen. Dit weekend was voor ons…
Gisteren lekker een rondje door Deggendorf gelopen, een beetje winkelend voor een bloesje wat bij een nieuw jurkje van Natascha moest passen. Nou hadden we daar een redelijk specifiek beeld bij, en het voldeed er allemaal niet aan, maar het was lekker weer en we hadden geen haast dus wie kan het wat schelen. Daarna heerlijk gegeten in een aziatisch restaurant (Chinees-Mongools) met een buffet, eigenlijk teveel, want toen we daarna naar de dansavond van de dansschool gingen waar we tot het voorjaar hebben gelest zaten we toch wel erg vol. Het werd een erg gezellige avond, Christoph, Suzanna, Arthur en Nelly waren er ook, en aan het aind van de avond kwam Alex, 1 van de eigenaars, er ook nog even bij; we lagen pas om half 2 in bed.
Vanochtend ben ik om half 10 opgestaan om de stamtafel van bier te voorzien, ze drinken niet veel maar ze komen wel trouw elke week, dus dan doe je niet zomaar de deur op slot. Natascha mocht nog even slapen. Begin van de middag zijn we naar de Sattelparkplatz gereden want we wilden de Osser nu eindelijk na bijna 2,5 jaar eens op! De Osser is de berg waar Lam tegenaan ligt, het is zelfs de berg waarvan het slhouet in ons logo verwerkt is. Het is ook bij ons vanuit het hotel rechtstreeks te doen maar dan moet je vroeger beginnen en goed fit zijn. Je daalt dan eerst vanaf ons hotel (op 550 meter hoogte) 50 meter en stijgt er daarna 800…. héén en terug is het samen ongeveer 17 kilometer. Zo moe als we de laatste tijd zijn, en gezien de late start, hebben we dat maar niet gedaan.
Vanaf de Sattelparkplatz op 933 meter, waar overigens maar 10 auto’s opkunnen en de overige 150 staan dan in de berm van het bospad ernaartoe, is het nog 360 meter klimmen via een best goed maar stenig en soms van water en bladeren glad pad. We waren blij met onze goede schoenen.Het was koud maar zonnig, werkelijk een heerlijke tocht, en dan word je wel beloond: de top komt in zicht met zijn 1293 meter hoogte.

Het laatste stuk van het pad loopt pal langs de grens met Tsjechie, nu niet meer bijzonder maar voeger stonden er natuulijk grote hekken, ook hierboven.

Boven is een eetgelegenheid, het Osserschutzhaus, type skihut, waar we een lekkere kop thee hebben genomen en een worst met brood. De keuze was niet groot, maar het was eigenlijk precies wat we nodig hadden en paste ook in de sfeer.
Nog even het uitzicht vanaf de Grote Osser naar de Kleine Osser, de 2e top waarover we richting Lam terugliepen:

Het pad over de Kleine Osser was eigenlijk best slecht te noemen maar het uitzicht was weer om te zoenen en heel apart was ook het grote aantal glijschermvliegers. Eéntje was in een uitstekend humeur en vloog rond terwijl hij een deuntje floot. Helaas floot hij wel vals, hij kon echt kompleet geen toon houden. Volgende keer toch maar een gewoon zangvogeltje, al waren deze leuk om naar te kijken. Opstijgen doen ze trouwens op de weide bijna bovenop, je ziet dan ook mensen het pad opkomen met achterlijk grote rugzakken. Nee, ze gaan niet kamperen, dat zijn die glijschermen.

Het was ondertussen na vieren en de zon begon al wat te zakken. Nog een klein uurtje bracht ons terug bij de auto, en we zijn naar beneden gereden waar we bij collega Steffi hebben gegeten. (Hotel Sonnbichl) Ook zij hebben een goed seizoen gehad, maar het loopt ook bij hun nu ten einde, ze had wat tijd om met ons aan tafel te komen zitten en wat bij te praten. Daarna thuis nog een paar mails beantwoord, nog wat BBC gekeken en deze log geschreven. Morgen heb ik het voorrecht uit te slapen terwijl Natascha aan Timo vertelt wat er verwacht wordt, en dan begint het "normale leven" weer.

vrijdag 17 oktober 2008

Wat doe jij maart 2010?


Geen idee? Nee, wij eigenlijk ook niet. Maar dat is toch een vraag die gesteld wordt door reisbureau’s. Gisteren was bijvoorbeeld de deadline voor onze TipTop Hotelgids en moesten de teksten en aanbiedingen worden ingeleverd, geldig tot eind maart 2010. Voor het arrangementenboekje moesten we onze kerstaanbieding voor 2009 klaar hebben. Het is nog niet eens Kerst 2008!
Het verven schiet lekker op, Timo heeft gisteren kamer 8 en 9 gedaan, vandaag komt hij terug voor kamer 10 en om de oneffenheden in de andere 2 kamers bij te werken. Volgende week kunnen de mannen dan laminaat gaan leggen. Inmiddels hebben we bericht gehad dat de sauna woensdagmiddag geleverd wordt. Die wordt even een paar daagjes "geparkeerd", waarschijnlijk in de garage, totdat de drie standaardkamers weer helemaal in gebruik genomen kunnen worden. Gezien hoe snel en nauwkeurig Timo werkt, zijn we heel erg blij met hem, en hebben we goede hoop dat na de sauna ook kamer 16 en 17 onder handen genomen kunnen worden voor de kerst. En wie weet: in het nieuwe jaar de balkonkamers weer eens verven, onze eigen badkamer af en de fitnessruimte in gebruik? Moet hij natuurlijk geen andere baan krijgen…..
Volgende week lijkt qua gasten een extreem rustige week te worden, maar je weet het niet, deze week hadden we ook ineens heel veel last-minutes. We hebben nog steeds voor dit weekend geen boekingen. Nou ja, een keertje uitslapen zou ook niet fout zijn….

woensdag 15 oktober 2008

Toch niet helemaal naar les…

De zakenreiziger belde keurig netjes op hoe laat hij zou komen. Zo tussen 20 en 21 uur. Grrr…. Pepijn riep meteen dat hij wel thuis zou blijven, aangezien ik bij de Tsjechische les betere aantekeningen maak. Euh? Maar volgende keer ben ik de klos.
Eerst ben ik naar de groothandel in Straubing gegaan, en langs de boekhouder in Cham. Sinds ons debacle van vorig jaar zorg ik nu dat ik iedere maand alles op tijd bij hem inlever, en zelfs in het hoogseizoen is dat gelukt. Pepijn belde tussendoor even op dat er nog een zakenreiziger had gereserveerd. Snel alle boodschappen thuis gebracht, even snel gegeten en toen naar de les. Erw aren meer mensen niet, maar iedereen vroeg wel waar Pepijn was.
Ook vandaag weer een zakenreiziger, we zeiden het al, het is echt de tijd van het jaar voor de last-minute boekingen en dan vooral van zakenreizigers. Timo is net naar huis, het stucwerk en de elektra is af, morgen wordt er geverfd.

maandag 13 oktober 2008

Toch naar les!


Zaterdagavond ging de telefoon en begon er iemand een verhaal in het Tsjechisch tegen Pepijn. Nog voor Pepijn kon reageren, stapte de man echter over op Duits. Het was onze Tsjechische leraar, met de mededeling dat de les morgen toch doorgaat. Dat komt eigenlijk best slecht uit, want we hebben een boeking binnengekregen voor morgen, en met een beetje pech komt die gast zo laat dat we toch niet kunnen. Gezien het fet dat het duidelijk een zakenreiziger is, zal hij niet vroeg komen. Aangezien we door deze reservering morgen overdag niet samen weg kunnen, is Pepijn nu even naar de bouwmarkt, en ga ik morgen naar de groothandel en even voor mijzelf winkelen in Straubing.
Verder blijft het kwakkelen met vermoeidheid, dus dat motiveert ook niet echt om er de beuk in te gooien. Ach nou ja, de boekhouding schiet wat harder op en het kantoor wordt weer eens opgeruimd… Vanaf volgende week lijkt het echt wat rustiger te worden, dan wordt het echt het seizoen van last-minute zakenreizigers. Hopelijk schiet de verbouwing van de standaardkamers dan ook weer wat meer op.

zaterdag 11 oktober 2008

Iets onder de leden?

Of het nu echt van het eten van dinsdag is, of dat iemand iets te overtuigend over ons heen gehoest heeft, weten we niet, maar we voelen ons beiden niet helemaal lekker. We lopen allebei met keelpijn en zijn hondsmoe. Iedere dag ligt er wel iemand ‘s middags in bed.

De gasten die eerst zo vervelend waren, zijn inmiddels helemaal bijgedraaid. Meestal moeten dit soort mensen eerst ‘s avonds een keertje bij ons eten, en dan zijn ze overtuigd. De sfeer is wat dat betreft geheel veranderd. Ondertussen gaan de boekingen overigens maar door. Het herfstweer is hier dan ook top, kan niet beter. ‘s Ochtends is het nog mistig, maar daarna wordt het zonnig en 18-21 graden. Veel last-minute aanvragen dus! Alle bomen hebben inmiddels rood-gele bladeren en overal staan de mooiste paddestoelen.

 Angela werd donderdag helemaal wild: "Weten jullie hoeveel eetbare paddestoelen er in jullie voortuin staan?" Euh nee… ik koop ze liever in de winkel en leef liever iets langer…  Angela en Timo hebben gevraagd of ze ze mochten plukken om zelf op te eten. Nou ja, ga je gang, zolang je maar weet wat je doet, op dit moment heb ik liever geen 2 medewerkers minder. Angela heeft trouwens na 3 dagen tegen het ziekenhuis gezegd dat ze die baan mochten houden en is nu weer terug bij ons. Vaste medewerkers in de zorg blijk je driedubbel uit te moeten betalen op zon- en feestdagen en oproepkrachten niet, dus drie keer raden welke graf-diensten zij allemaal in haar maag gesplitst kreeg.

Wij balen dat we geen tijd hebben voor een mooie herfstwandeling (niet dat we daar trouwens nu energie voor zouden hebben). Gisteren vertelden gasten enthousiast over hun mooie wandeltocht, en "of wij daar op die plek weleens wandelden?". Gasten denken altijd dat je zoveel vrije tijd hebt als je een eigen hotel hebt. Het zou op onze Ruhetag soms wel kunnen, ware het niet dat het natuurlijk dan net regent of er iets anders tussen komt. Aanstaande dinsdag valt de tsjechische les uit, misschien dat het dan lukt als we ons wat beter voelen.

Pepijn moet vandaag even aan de slag in de drie gestripte kamers, want anders hebben de 2 kamers ernaast geen stroom, en daar komen vandaag mensen in. Timo en Pepijn gaan als een trein, maar ze hebben nu even een paar dagen een pauze ingelast vanwege drukte bij ons en in de visbistro in de weekenden. Zij hebben maandag Ruhetag en wij dinsdag, dus dan gaat woensdag de beuk er weer in.

donderdag 9 oktober 2008

Special price, my friend

Het is naseizoen, en dat trekt ieder jaar weer een heel ander soort gasten aan als de rest van het jaar. Zo onbeschoft heb je ze nog nooit meegemaakt. Op de een of andere manier denken mensen ook dat ze op de Turkse markt staan of dat ze met allerlei buitensporige eisen kunnen komen. In 2 dagen is er al 3 keer geprobeerd af te dingen, en krijgen we regelmatig verwijten naar ons hoofd dat we "zo duur" zijn. En dat terwijl we de rest van het jaar allemaal dankbare blije gasten hebben die ons vaak vragen "hoe we het voor dit geld kunnen doen".

Gisteren begon het al met gasten die uitcheckten. Waren als walk-in spontaan zonder reservering binnen komen lopen, hebben de kamer eerst gezien en ‘m genomen, 4 dagen lang in huis geweest, geen onvertogen woord gehoord, en ineens bij het uitchecken wilden ze korting, "want ze vonden de kamer toch niet zo mooi". Iedereen begrijpt dat ik daar snel klaar mee was: zelf besloten om te blijven na het zien van de kamer, 4 dagen lang niets gezegd, niet om een andere kamer gevraagd.
Toen kwamen er mensen binnenlopen die iets wilden drinken. Uiteindelijk hebben ze gehad: 2 koffie, een halve liter bier, een mineraalwater (een duur merk uit een flesje), een bladerdeeggebakje en een pizzasnack. Totaal bedrag € 12,40. "BELACHELIJK, WAT DUUR!" Ook daar was ik snel klaar mee. Je hebt van te voren de kaart gezien, die hangt zelfs buiten, en daar staan de prijzen heel gewoon op.

Toen kwamen onze incheckers. Pepijn had duidelijk gecommuniceerd wat de prijs was. Ze wilden 4 tweepersoonskamers met balkon voor alleengebruik. 1 van de dames claimde ineens dat ze € 39 per nacht voor een geheel gerenoveerde tweepersoonskamer met balkon en prachtig uitzicht voor 1 persoon toch wel belachelijk duur vond, daarvoor verwachtte ze toch wel minstens halfpension. WATTE???? Dit zijn dan de mensen die gekomen zijn en het alsnog even proberen. Als je weet wat we allemaal voor shit aan de telefoon over ons heenkrijgen. "De tweepersoonskamer is € 55? Ik kom er zo aan en dan gaat u mij die kamer geven voor € 44!" Túúrlijk jôh!

Vanmorgen ook een sterk staaltje. Ontbijt is normaal vanaf 8 uur, en van te voren wordt aan de gasten duidelijk gevraagd of dat in hun planning past (voor zakenreizigers moet het vaak iets vroeger klaar staan). En ook al zeggen vakantiegangers (let wel: geen zakenreizigers of zo!) nog dat dat prima is, toch staan die **kels om half 8 de komplete deur van de ontbijtzaal uit hun scharnieren te rukken en boos te wezen dat ie nog op slot zit. Vanmorgen dus weer zo eentje (hoort bij de dame van het halfpension). 

Uiteindelijk loop ik wat harder en laat die man om kwart voor acht al binnen. Dan komt de legendarische uitspraak "Ik wil nog niet ontbijten, ik wacht op de rest". Aaaahhhh!!! KILL! KILL! Ik schenk hem een kannetje koffie en hij leest de krant. Vervolgens komt de rest en denk hij leuk te zijn door te roepen "schat, ik wacht nog steeds op die volgende koffie". Het mooie is altijd dat gasten denken dat ik ze bij de receptie niet hoor en ze hebben ook niet door dat ik ze kan zien in de spiegeling in het schilderij in de gang. Vorige week hadden we er eentje die 15 broodjes in een luchbox ging zitten doen. Ik met de liefste glimlach: "Ach, ik zie dat u een lunchpaket wil meenemen, dan kan ik vast € 5 op de rekening boeken". Er staat nu ook een bordje op het buffet met die mededeling, we zijn het zo zat.

De heg is gesnoeid en de lambrisering in de drie kamers is grotendeels van de wand getrokken. Vandaag gaat Timo alles afplakken met schilderstape en gaten in de muur vullen die zijn ontstaan van het hout verwijderen.

woensdag 8 oktober 2008

Overheerlijk

Gisteren zijn we bijna de hele dag thuis gebleven. We hebben administratie gedaan terwijl we op onze aankomsten wachtten. Het is er gewoon niet van gekomen naar de bouwmarkt te gaan. ‘s Avonds hadden we natuurlijk Tsjechische les en daarvoor wilden we nog even een hapje eten. We hadden allebei ongelofelijk zin in Chinees, dus reden we naar Lederdorn (tussen Kötzting en Cham). Helaas had die net als wij op dinsdag Ruhetag. Geen nood, de overheerlijke Italiaan daarnaast, waar we al een tijdje al niet geweest waren, was wel open. We kwamen er echter al snel achter dat de zaak in andere handen was overgegaan, en dat wat deze meneer presteerde niets met Italie of überhaupt met koken te maken had. Na een paar happen hebben we alles laten staan, we hebben in vele jaren niet zó smerig gegeten. Achteraf denken we dat we onszelf een geweldige dienst bewezen hebben door het niet op te eten, we hadden al zulke maagproblemen na die paar happen dat we beslist echt ziek geworden waren. De eigenaar stond niet echt open voor onze kritiek (de pizza was nog rauw, de pasta was opgebakken en verbrand, de salade bestond uit ingredienten die allang in de Biobak thuishoorden, de rubberen paddestoelen in de pasta kwamen uit blik en zorgden ervoor dat het hele gerecht zeer chemisch naar konserveringsmiddelen smaakte, de verdenking was dat de Cola Light niet light was) dus hebben we precies gepast betaald en zijn we boos weggegaan.
Bij het Grand Café op het marktplein van Kötzting hebben we een heerlijk stokbrood in laten pakken en hebben die meegenomen naar onze cursus. We hebben uitgelegd wat er aan de hand was, en boden aan om achterin te gaan zitten of het broodje buiten op te eten, maar daar wilde onze aardige leraar niet van weten. Het eerste kwartier konden we alleen de uitspraak van de woorden vanwege de volle mond niet herhalen. Mijn bloedsuikerwaarden waren heel erg hoog, dus ik denk dat ik achteraf blij ben dat ik die Cola "Light" ook niet helemaal heb opgedronken. Vanwege de maagbezwaren en de gierend hoge bloedsuiker heb ik heel erg slecht geslapen, en Pepijn werd ook niet echt fris wakker.
Pepijn en Timo hebben de drie te renoveren kamers net gestript en zijn nu buiten de heg aan het snoeien. Op woensdagmiddag mag je al je tuinafval komen brengen bij de gemeentewerf en bovendien is het echt stralend weer. De tuin moet nu winterklaar gemaakt worden. Langzaam begint alle blaadjes nu echt bruin te worden en ‘s avonds moet de verwarming aan. De voortuin staat vol met mooie paddestoelen. Dit weekend is er op de Grote Osser ook al sneeuw gevallen (op de Grote Arber was het al). Ik ben bezig alle minibars door te lopen op flessen die een korte houdbaarheidsdatum hebben, een langdurig werkje. Pepijn heeft net aan de telefoon 4 kamers voor vandaag verkocht (2x 2 nachten en 2x 4 nachten), deze slappe week gaat dus toch nog wat meer doen dan verwacht.

dinsdag 7 oktober 2008

Wat een weekend!


We zitten nog bij te komen van het weekend. Het leek wel hoogseizoen! Normaal gesproken doet de dag van de Duitse eenwording helemaal niets, maar dit jaar viel het op vrijdag en had iedereen een lang weekend geboekt. We hebben beiden het hele weekend veel te weinig geslapen, zo moesten we zondag ook samen ontbijt maken en de checkouts doen omdat het er zoveel waren. Er moesten zelfs mensen in de bibliotheek ontbijten omdat het restaurant zo vol zat. We voelen het wel dat we zo had gewerkt hebben, maar de bank is ook weer blij.
Die is ook erg blij met de aanbetaling van onze Roemeense mevrouw uit Regensburg. Zij kwam vrijdag even een envelop met geld brengen voor Oud&Nieuw. Uiteindelijk heeft ze de vakantiewoning van de buurvrouw van 2 huizen verderop erbij gehuurd, dat probleem heeft zichzelf ook opgelost. Gistermiddag heeft Pepijn van dat geld de sauna besteld, die wordt over 3 weken geleverd. Morgen gaan Timo en Pepijn beginnen met het leegtrekken van 3 kamers, ze hopen met het opknappen ervan een heel eind te zijn voor de sauna geleverd wordt. Er moet in de saunaruimte ook nog wat geklust worden, zo moet er een wandje gebouwd worden, maar dat kan niet voordat de onderdelen van de sauna door de deur zijn.
Vanavond gaan we weer naar Tsjechische les, voor de rest staat er voor vandaag alleen een tripje naar de bouwmarkt op het programma. Misschien dat we onderweg nog ergens een hapje eten. Het is afwachten hoe laat onze aankomsten aankomen wat we met onze dag kunnen doen.

donderdag 2 oktober 2008

Hebben ze daar warm water?


De schattigste vraag van deze week! Er heeft hier voor Oud & Nieuw een mevrouw uit Regensburg gereserveerd voor zichzelf en haar gezin, en een aantal familieleden uit Roemenie. Gisteren belde ze om nog wat dingetjes door te spreken. Ze vertelde lachend dat haar familie had gevraagd: " Dat hotel waar je voor jezelf en ons hebt gereserveerd, hebben die ook warm water?"  Ze dachten dat alle hotels in het Westen zo duur waren, dat kon toch niets zijn voor dat geld…. Inmiddels heeft het zich een beetje rondgesproken dat ze met z’n allen hierheen gaan, en er willen nu steeds meer mensen mee. Wij zijn echter vol, dus heb ik een aantal collega’s gebeld wat die nog hebben.
Die mevrouw mag daar alleen wel zelf gaan reserveren, wij weten uit eigen ervaring met dit soort groepen dat er ineens minder deelnemers komen, en anders zitten wij met de problemen met onze collega’s.

Zoals voorspeld kregen we vandaag een telefoontje van iemand die wilde annuleren voor morgen. Ja toedeledokie! En nog boos worden en gaan zitten afdingen op het te betalen bedrag ook…. We leggen het nog 1 keer uit: daar zijn annuleringsverzekeringen voor, wij zijn geen liefdadigheidsinstelling. Vorige week hadden we er ook zo eentje: " We zouden morgen met 2 personen komen, en nu kom ik alleen, maar ik wil wel dezelfde tweepersoonskamer. Betaal ik nu de helft?" "En wie had u gedacht dat ik dan in de andere helft van uw tweepersoonsbed kan leggen?" 

Timo en Pepijn hebben gisteren in de strijkruimte een nieuwe opslag gebouwd voor de extra bedden, dekbedden en kussens en deze uit de ruimte verhuisd waar nu de sauna komt. Pepijn zit al de hele dag in kantoor met sauna-catalogi en de internetcomputer om een sauna uit te zoeken. De meeste hebben best wel wat levertijd, en het is toch de bedoeling dat die er voor de feestdagen is.

woensdag 1 oktober 2008

Politieke aardbeving

Sinds zondagavond verkeert Beieren in een soort van permanente shock. De CSU is bij de verkiezingen voor de Beierse Landtag zijn absolute meerderheid kwijt. Nu moeten ze voor de eerste keer in een heeeele lange tijd een coalitieregering gaan vormen, maar hoe dat moet, tjsa, daar heeft niemand ervaring mee. Binnen de partij zijn er al wat koppen gerold. Net als vele Beiers weten wij nog niet helemaal wat we ervan moeten vinden. Aan de ene kant is het goed dat de CSU niet zomaar meer alles kan doordouwen waar ze zin in hebben, maar aan de andere kant vragen velen zich af of de kleinere coalitiepartner(s) wel de macht hebben om iets te veranderen.
Gisteren zijn we op onze Ruhetag het grootste deel van de dag thuis gebleven. Te druk. ‘s Avonds hebben we in Kötzting een klein hapje gegeten voor onze eerste Tsjechische les. Het was leuk, de leraar is echt grappig en de andere deelnemers (we zijn in totaal met 6 man en 5 vrouw in de leeftijd van 25 tot 60) waren ook veelbelovend gezellig. 
Je moet in Beieren natuurlijk wel redelijk open-minded zijn om zo’n cursus te gaan doen. We hebben voornamelijk eerst geleerd hoe je dingen uitspreekt. Dat is een hele kluif met rare letters.
Als je Konak ziet staan, denk je dan aan Cognac? Je spreekt het echter hetzelfde uit en het is ook hetzelfde drankje. De grootste uitdaging worden wel de naamvallen. Stoei je al met de duitse 4? Ga dan maar liever geen Tsjechisch leren, dat heeft er 7! Als je vroeger Latijn hebt geleerd schijn je het makkelijk op te pikken, de naamvallen komen rechtstreeks uit het Latijn, maar niemand in de groep heeft Latijn gehad op school.
Vandaag is het wat rustiger, maar vanaf morgen lopen we weer vol, vanwege het lange weekend van 3 oktober. Het is echter onstuimig herfstweer, dus het zal vandaag wel telefoontjes regenen met slappe smoezen van mensen die willen annuleren.  Daar zijn we inmiddels redelijk hard mee geworden. Waarom er nog steeds redelijk wat mensen zijn die denken dat de hotelier de financiele schade maar moet dragen, weten wij nog steeds niet.