Aaaahhhhh…

De telefoon staat hier roodgloeiend. Of we nog kamers hebben voor Oud & Nieuw. Sorry vol…. Silvesterbuffet dan. Ook vol…. Kerst dan….. Nou, dan moet je snel zijn, want dat is ook al meer dan 70% vol…. Of we nog kamers hebben voor "het lange weekend". Hiermee wordt het weekend vanaf 3 oktober bedoeld, want dan is het Wiedervereinigungstag en hebben de Duitsers een lang weekend. Euh… ook daar nog een enkele kamer vrij… 

Pepijn heeft naast al deze serieuze telefoontjes ook nog een fan waar we ècht tijd voor hebben. Mevrouw K. belt iedere dag op en wil dan van alles weten, maar reserveert nooit. Ze is zo "onder de indruk van zijn warme rustige stem en hoe fijn hij alles uitlegt". Aaaahhh…..

De vermoeidheid slaat hier een beetje toe nu er nauwelijks meer een rustpunt in onze bezetting zit. Gisteren had ik zomaar ineens zware hoofdpijn en kon ik alleen nog maar in het donker liggen. Waarschijnlijk mijzelf een beetje voorbijgerend. We hebben ons personeel dan ook dringend nodig. 

Helaas kwam Angela met de tragische mededeling dat ze er mee op gaat houden. Aaaahhhhh….Ze is eigenlijk van beroep verpleegster en heeft een baan aangeboden gekregen in het ziekenhuisje van Bad Kötzting als oproep-afdelingshoofd. Daarmee verdient ze natuurlijk véél meer als bij ons, en het is vanzelfsprekend dat ze die kans met beide handen aanpakt. Ze heeft wel beloofd dat we haar altijd mogen bellen als we omhoog zitten. Dominik, onze ex-tuinman, komt tussen kerst en Oud&Nieuw helpen met kleine klusjes, zoals sneeuw ruimen, afwassen, koffers dragen. 

Waarschijnlijk wil de 16-jarige dochter van Sandra wel een vakantiebaantje, dus dat is nog een paar handen met de feestdagen. Dan kwam Timo, de oudere broer van Dominik, met de mededeling dat hij zich overdag thuis verveelde nu Angela en Dominik de hele dag weg waren, en eigenlijk ook wel wat geld wilde verdienen. 

Eerst zou Dominik bij ons komen helpen met de laatste vijf kamers verven toen hij die andere baan kreeg, maar vanaf woensdag komt Timo dus nu Pepijn helpen met klussen. Aangezien het nog te druk is met gasten (we hebben die kamers die opgeknapt moeten worden de komende weken verkocht) gaan Pepijn en Timo nu eerst de geplande sauna aanleggen beneden.

Ook erg aaaahhhh…. zijn een groepje gasten die we nu in huis hebben. Oudere duitsers die niets begrijpen en alles belachelijk vinden. Echt zeikerds eerste klas, niets is goed genoeg, en ze zitten ons de hele tijd sadistisch uit te proberen. We kunnen legio voorbeelden geven, vraag je je nog af waar ik zo’n hoofdpijn van had. Gisteren wilde er bijvoorbeeld eentje zijn aanmeldformulier bij de checkin niet invullen. Jammer, eerst invullen, dan sleutel. Wij krijgen gewoon gezeur met de VVV en de belastingdienst als wij geen papiertje kunnen overleggen. Ook bestellen ze dingen die niet op de kaart staan en dan worden ze boos als we het niet hebben. Morgen hangen we de vlag uit als ze weg zijn.

Cruesli-junkie

Diegenen die al langer onze log lezen, weten dat er een delicatesse is waar Pepijn ‘s ochtends maar moeilijk buiten kan. Cruesli. En dan eigenlijk alleen die paarse verpakkingen Cruesli Raisin van Quaker. Je voelt ‘m al aankomen…nergens te koop in Duitsland… Al hele kofferbakladingen vol zijn er door welwillende vrienden en familieleden naar het Beierse Woud versleept, maar nu was het al geruime tijd toch echt op. Alle lokale merken werden nogmaals geprobeerd, maar "te licht bevonden". 

Totdat we een paar weken geleden diep in Tsjechie aan het rondrijden waren en we even bij een supermarktje stopten om iets te drinken en een knabbeltje te kopen. Daar vonden we pakken krokante muesli die er veelbelovend uitzagen. Jaaaaaa….!!!! één probleem, het ging om een huismerkmuesli van de engelse supermarktketen Tesco, die redelijk aan de weg timmert in Tsjechie, maar nog niet in onze omgeving te vinden is. Gisteren op onze rustdag stelde ik Pepijn voor om naar de "dichtsbijzijnde" Tesco te rijden….in Pilsen…. Onderweg ging ons hart sneller kloppen toen we in Klatovy langs een enorme bouwput kwamen met een groot bord "hier bouwen wij een nieuwe Tesco".

De afstand tot de lekkere cruesli wordt over een paar maanden dus precies gehalveerd.

Natuurlijk is bovenstaand verhaal een hoop onzin, je rijdt geen anderhalf uur heen en ook weer terug alleen voor 12 (!) pakken cruesli, maar het gaf ons een extra reden om weer eens naar Pilsen te gaan. De laatste keer reden we nog met nederlands kenteken en waren we niet echt onder de indruk. Inmiddels is de stad heel erg opgeknapt en wél de moeite waard. Mooi gerestaureerde binnenstad, mooie winkels, prettig sfeertje. De Tsjechische economie maakt een explosieve groei door en dat is te zien, ook aan de auto’s en de kleding. We hebben leuk rondgeslenterd en lekker gelunched. Ik heb in het gloednieuwe winkelcentrum nog een jurk voor mijzelf gekocht bij een franse winkel waar ik in Clermont-Ferrand ook graag kwam (franse winkels zijn ondenkbaar in Beieren).

In de binnenstad zit trouwens een nieuwe Albert Heijn. Die heet in Tsjechie trouwens gewoon Albert, want Heijn kunnen ze niet uitspreken. Denk maar niet dat ze nederlandse produkten hebben, wat een achterlijke gewaarwording is, want het ziet en voelt helemaal als een nederlandse AH, kompleet met de blauwe winkelmandjes. De Tesco hypermarket is een ander verhaal. De lekkerste engelse produkten hebben ze er, zoals Cranberry Sauce, Mint Sauce, engelse koekjes, engelse bacon, Lipton Tea en engels bier. En niet alleen dat, ook andere buitenlandse of bijzondere produkten die je in heel het Beierse en Boheemse woud niet kunt kopen, zoals buitenlandse bieren (bijvoorbeeld Heineken, Stella Artois, Corona), echte Belgische Ardenner Paté, Franse kaasjes, Indiase curry, Pickwick thee en Douwe Egberts koffie. Pepijn kreeg mij bijna die winkel niet meer uit! We zagen nog een mevrouw lopen met een plastic tasje van Marks and Spencer, maar die zit helaas niet in Pilsen, alleen in Praag, Karlovy Vary of Ceske Budjovice. 

We kunnen overigens niet wachten tot onze cursus Tsjechisch volgende week begint, het lijkt niet op enige andere taal die wij kennen, we kunnen er geen chocola van maken. Het is frustrerend dat je niet weet wat er op de borden staan en dat je niks kunt vragen. Staat er bij een parkeerplaatsje "alleen laden/lossen", "met parkeerschijf", "alleen voor bewoners", of toch "niet op marktdag parkeren"? Betekent het bordje bij de paskamer "niet meer dan zoveel stuks meenemen", "paskamer gesloten", "wij maken uw kleding korter" of "medewerker is zo terug"? Bij Pepijn komen er trouwens heel af en toe wel dingen bovendrijven uit het russisch (hij heeft een blauwe maandag russisch gestudeerd). Zo kwamen we langs een gebouw waarbij hij wist te vertellen dat dat de bibliotheek was.

Het werd een latertje, pas tegen middernacht waren we terug. De email was overspoeld met boekingen, aanvragen en andere dingen die direct beantwoord moesten worden, dus om half 2 lagen we pas in bed. Pepijn is nu even een dutje aan het doen, de nacht was voor hem wel erg kort. 

Update tussendoor

Het is een paar dagen ietsjes rustiger, maar wij hebben het er niet minder druk om. We doen de boekhouding, voeren kleine reparaties uit en draaien vooral heel veel was. We hadden eigenlijk gehoopt dat we konden beginnen met het opknappen van een paar kamers die nog steeds nieuw laminaat moeten krijgen, maar het wordt de komende weken weer heel erg druk. Waarschijnlijk moet dat wachten tot minstens half oktober! Ook met het terras maken we geen vorderingen. Deze week was het zo koud dat we echt geen beton konden gieten, dat droogt nooit. Hopelijk vinden we de komende weken een gaatje waarbij het én niet al te druk is én het redelijk weer is. We hebben al besloten dat de uiteindelijke toplaag tot volgende voorjaar zal moeten wachten.

Het is nog maar 6 weken tot ons uitje naar het Zwarte Woud en Zuid-Frankrijk. Op de agenda staat de halfjaarvergadering van TipTop, en aansluitend gaan we een paar dagen naar de Provence. Het lijkt wel vorige week dat we in april in de Eifel waren voor de jaarvergadering van TipTop, zo snel is de tijd gegaan. Deze hele zomer hebben we eigenlijk niet meegekregen.

Kkkkk…koud….

Gisteren hadden we geluk. Onze enige gast (het vaste meubilair) had om kwart over 8 al ontbeten en we hadden gisteren geen aankomsten, en dus konden we na het opruimen van zijn kamer en het ontbijtbuffet om 5 voor 9 wegrijden. De hele dag voor ons…wat doe je ermee? We besloten eens uit de band te springen en naar Nürnberg te rijden. In maart, na de beurs in Berlijn, moest ik daar anderhalf uur doodslaan voordat de aansluitende trein kwam, en ik had Pepijn verteld dat ik zo onder de indruk was van het mooie oude centrum. Het viel qua rijtijd eigenlijk wel heel erg mee, in 2,5 uur waren we er, net zo iets als naar München dus. 

We hebben een fantastische dag gehad, en wat was Nürnberg de moeite waard, maar wat was het koud! Voor wij van huis gingen, had ik Pepijn nog uitgelachen met zijn dikke winterjas, maar met temperaturen rond de 5 graden en een koude wind was het bijna niet uit te houden. We hadden de hele dag ook alleen maar zin in warme dranken! We zijn ook nog even op bezoek geweest bij de collega’s van TipTop. Eéntje was er niet en haar personeel wist niet zo goed wie wij waren, maar bij de andere twee werden we hartelijk ontvangen en hebben we wat langer gekletst en hebben ze ons een rondleiding van hun hotel gegeven. Wij zijn net tot de conclusie gekomen dat de foto’s vanwege het saaie donkere weer niet zo goed geworden zijn. Jammer, maar helaas…

Gegeten hebben we onderweg naar huis, om 23.00 uur waren we dan eindelijk terug. Vanmorgen was het ook erg moeilijk opstaan, vooral vanwege de temperaturen rond de nul graden! Gisteren heeft het op de Grote Arber ook al gesneeuwd! Personeel, radio-DJ’s en leveranciers hebben het erover dat dit wel erg ongewoon vroeg is voor de tijd van het jaar. Gelukkig wordt het later in de week weer wat warmer en hebben we vanaf vandaag ook weer meer gasten.

Gevonden voorwerp

Van het weekend was het echt achterlijk druk, niet normaal meer! Vandaag waren Petra en Sandra er beiden om te helpen puinruimen, en nog zijn maar de helft van de kamers gedaan. We hadden voor een deel van de kamers een groep in huis, jongeren die golf komen spelen die hier vorig jaar ook waren. Zij hebben de traditie dat er na vertrek een hele doos gevonden voorwerpen overblijft. Ondanks harde grappen en doorzoeken van de kamers door de leiding voor vertrek hebben we toch weer een paar items….

Het mooiste gevonden voorwerp is toch wel deze:
Die kwam ineens aanlopen en zat bij ons binnen in de gang toen de voordeur openstond. Eerst hadden we het niet eens echt door omdat hij ook zwart-wit is net als Katja. Als we hem buitenzetten klimt hij door het raam of het kattenluikje weer naar binnen, en onze katten kijken wel enigzins verbaasd maar meppen hem niet naar buiten. We denken dat hij wel een huis heeft, want hij is heel erg gewend aan mensen en ziet er uitstekend verzorgd uit. Voor Pepijn is de verleiding groot om hem te houden, maar drie katten is wat veel in het hotel.

Herfst

Je kunt merken dat het langzaam herfst wordt. De blaadjes beginnen aan de bomen geel te worden, overal duiken paddestoelen op, en het wordt ‘s nachts steeds kouder. ‘s Ochtends duurt het lang om op te warmen, maar gisteren was het ‘s middags bijvoorbeeld nog 23 graden. Heerlijk weer dus! 

Wij hebben het gevoel dat we de hele zomer nauwelijks buiten geweest zijn, en vinden het dus veel te snel gaan.

De weekenden lopen nog steeds heel erg goed, dit weekend zijn we op een enkele kamer na vol, doordeweeks zie je het in september wat afnemen. Oktober is vanwege herfstvakanties natuurlijk een ander verhaal. Gisteren hadden we geen eters of aankomsten, dus zijn we samen naar de groothandel gereden om in te kopen voor het weekend. Echt een vrije dag was het dus niet, maar we hebben wel even op een terras gelunched onderweg.

Bananenrepubliek

We hebben het al vaker gezegd, Beieren is net een bananenrepubliek. Na het bedorven-vleesschandaal en de fraude bij de gemeenteraadsverkiezingen is er nu de eindexamenfraude. De cijfers van 33% van de eindexamenscholieren van de Hauptschule (zeg maar VMBO) in Hohenwarth en Bad Kötzting hier in Landkreis Cham waren onvoldoende voor het verkrijgen van het diploma. 

In plaats van de desbetreffende scholen op de vingers te tikken of de leerlingen een jaartje over te laten doen, werden de leraren van deze twee scholen zwaar onder druk gezet door de school, de ouders en de politiek om de cijfers zo op te hogen dat de leerlingen alsnog geslaagd waren. Een lerares die hieraan niet wilde meewerken, raakte haar baan kwijt. Officieel werd zij "overgeplaatst", maar zij mag op haar nieuwe school alleen nog gymles geven. Het Beierse onderwijsministerie vindt de verontwaardigde reacties maar onzin, die schaart zich achter de scholen. Op de radio meldde een woordvoerder dat "de scholen juist gehandeld hebben in het belang van de leerlingen"….

Eén van de problemen is dat er in Beieren geen centraal schriftelijk eindexamen bestaat, en iedere school dus maar wat aan mag rotzooien. Als de school vindt dat je geslaagd bent, is er niemand die controleert wat je dan geleerd hebt. In een omgeving als het Beierse Woud, waar iedereen elkaar kent en iedereen familie van elkaar is, bewaart men liever de lieve vrede dan een leerling te vertellen dat hij er niets van bakt. Het is dan ook niet verwonderlijk dat het opleidingsniveau hier heel erg laag ligt. Dit komt ook omdat een leerling hier in principe niet kan blijven zitten, je gaat eigenlijk altijd over. Diploma’s uit andere Bundesländer worden in Beieren niet of slechts heel moeilijk erkend, en het is voor leraren uit andere deelstaten heel moeilijk om hier aan de slag te komen. Het blijft dus "ons-kent-ons".

Als je zo de nieuwsberichten leest, lijkt bijna niemand zich er echt druk om te maken. Het grote nieuws van vandaag is dat Marga Beckstein, de vrouw van de Beierse minister-president, heeft gezegd dat ze geen Dirndl aan zal trekken naar de opening van het Oktoberfest in München. Sterker nog, ze vindt het Oktoberfest niet eens leuk, het is dat ze erheen moet met haar man. En kijk, dat zijn natuurlijk de echt belangrijke dingen in het leven van een Beier…..

Kerst is vroeg dit jaar

Gisteren belde er een expeditiebedrijf met het bericht dat ze onderweg waren met een levering voor ons. Euh… we hebben niks besteld..???… Vervolgens wordt er door een gigantische vrachtwagen een enorme pallet voor de deur geparkeerd. 

Het bleek een kadootje te zijn van ons nieuwe mineraalwatermerk. Parasols, met mooie parasolvoeten, tafelstandaardjes, water/wijnkoelers, dozen vol met glazen. Totaal gewicht 203 kg….(ok,ok, 8 parasolvoeten wegen al redelijk wat). Als een kind zo blij hebben we alles uitgepakt. Nu hebben we representatieve glazen voor de minibars in de kamers, koelers voor flessen water en witte wijn, en nieuwe parasols voor onze tafeltjes voor het huis en op de terrasjes van de kamers.

We hadden natuurlijk deze week al hele mooie nieuwe barkoelkasten van Coca Cola gehad.

We hebben nog een reden tot feestvieren. In de loop van gisteren zijn we door de omzetgrens van vorig jaar gebroken. Dat betekent dat we de omzet van vorig jaar in slechts 8 maanden bij elkaar hebben. Natuurlijk zitten we in een sterke groeifase en hebben we dit ook nodig (met de omzet van vorig jaar red je het op de lange duur niet).

Vandaag is het Ruhetag, en we hebben geen aankomsten en weinig gasten, dus tijd voor een dagje weg. Het wordt niet alleen lol, we moeten ook naar de Metro (Makro). Gisteren kwamen we er achter dat Regensburg sinds 1 september een zogenaamde Umweltzone heeft ingesteld. Je mag nu alleen nog maar met een speciale (betaal)sticker op de ruit de binnenstad inrijden. Er is hier géén ruchtbaarheid aan gegeven, niemand weet er hier iets van. We hebben echter al het kaartje op het internet bestudeerd en zijn tot de conclusie gekomen dat we nog wel een parkeergarage weten net buiten het afgesloten gebied. Die zal echter wel heel vol zijn. Het fenomeen Umweltzone breidt zich steeds verder uit in Duitsland, binnenkort zijn we ook in München, Passau, Landshut en Weiden de klos, allemaal steden waar we erg graag komen. Het achterlijke is, dat een aantal van deze steden (muv München) helemaal niet zulke problemen hebben met fijnstof, we zijn hier in een echt landelijke omgeving, midden tussen de bergen en de bossen. En in een aantal andere plaatsen, zoals Burghausen en het Roergebied, is toch echt de zware industrie de hoofdschuldige, en niet de automobilist. Zowiezo wil je in de meeste van de historische steden helemaal niet rond gaan rijden, veel te gecompliceerd. In Regensburg hebben ze de fout gemaakt dat bijna alle parkeergarages aan de rand van de stad nét in deze zone vallen, dus de plaatsen waar mensen hun auto toch altijd al neerzetten. Waar moet je dan nu je auto kwijt? Dit gaat alleen maar leiden tot automobilisten die eindeloos rondjes gaan rijden net buiten deze zone om hun heilige koe te kunnen parkeren. Het lijkt erop dat het "stickertje-kopen" gewoon ordinaire geldklopperij is voor de overheid.