ons hotel

dinsdag 30 oktober 2007

Winterklaar

Gisteren de auto (winterbanden, antivries, sneeuwkettingen erin) en de tuin winterklaar gemaakt. De sneeuwschuiver stond al klaar voor de parkeerplaats en kon mooi worden ingezet als grasschuiver voor een paar kuub gras…


Volgend jaar hebben we meteen een nieuwe composthoop nodig, deze lijkt me wat vol. Zeker nu het gras wat er op de foto nog voor lag er ook op ligt.

zondag 28 oktober 2007

HoReCa

Hotel hadden we natuurlijk al, maar ons gevoel bij het restaurant was nog steeds "ontbijtruimte" dus op de één of andere manier niet sfeervol genoeg. Ziehier, op veler verzoek en dankzij de nieuwe camera eindelijk acceptabel in beeld gebracht, het resultaat van de ombouw. Café… tsja we hebben een bar, maar door ons niet-rokenbeleid (vanaf 1 Januari hier trouwens verplicht) zal het bij ons wel nooit een echte kroeg worden, maar dat was het doel ook niet.


Als je binnenkomt staat de bar nu tegenover je en het ontbijtbuffet links, de bar is geschuurd en opniew – lichter – gelakt. Ook goed te zien is de nieuwe vloer. Een hele verbetering tegenover "Shagadelic-Baby" knaloranje tapijttegels.
Vanachter de bar ziet het er zo uit:

Waar nu, rechts in beeld, het ontbijtbuffet staat, stond dus eerst de bar, waarmee de helft van de dubbele deur geblokkeerd werd. Door de dubbele deur kijk je de hotelgang van kamer 1 t/m 10 in, waar we een deur hebben geinstalleerd voor het geval het eens tot laat luidruchtig blijft in restaurant/bar.


Door de nieuwe (gebruikte) meubels en de andere opstelling hebben we nu ook een zitplaats voor elke hotelgast, ook als we vol zitten.
We merken trouwens meteen een verschil in gedrag bij de gasten ten opzichte van vóór de renovering: iedereen neemt nog een kopje koffie of thee na het eten, vroeger deed men dat zelden!

vrijdag 26 oktober 2007

Stekelige verrassing

Vannacht had iemand het koud en wilde dicht tegen mij aan komen liggen. Hij kriebelde een beetje, dus zat ik aan m’n arm. Dat vond hij niet leuk, dus werd ik beloond met.. auw ….. een wespensteek! Je denkt in eerste instantie met je slaapdronken hoofd "voel ik dit wel goed", maar meteen daarna paniek, licht aan, wesp doodmaken, insektenzalf zoeken. Gelukkig hielp de insektenzalf wel enigszins, ik heb geen enorm bult, maar het doet echt heidens zeer, echt een enorm soort spierpijn in mijn arm. Helaas had hij ook nog zijn grote sterke agressieve broer meegebracht, en aangezien we die niet konden vangen, doodmaken of verjagen, zijn we midden in de nacht maar in een hotelkamer gaan slapen. Pepijn heeft een paar weken geleden een wespennest op zolder doodgespoten, maar waarschijnlijk zit er daar dus nog ergens eentje.

Gisteren ben ik redelijk geslaagd qua decoratieartikelen, al heb ik wel flink moeten zoeken. Uiteindelijk ben ik door tijdgebrek alleen niet meer aan de Ikea toegekomen, maar toen was ik toch al grotendeels voorzien. De kleuren waren echt een groot probleem, honderdduizend kleuren, maar natuurlijk net niet die jij nodig hebt. Ik werd bij de Metro (Makro) zelfs nog door de kassiere beschuldigd van winkeldiefstal, want ik had een klein stukje gordijnstof met rafels mee naar binnen genomen om de kleuren te kunnen matchen bij de servetten en de kaarsen, en dat zou ik daar wel gepikt hebben. Pas toen ik de rafels liet zien en zei dat ze geeneens gordijnen verkochten, en dat ik bovendien dan toch wel een heel gordijn had gejat en er geen stuk af had getrokken, mocht ik gaan. Wat is dat toch een shitwinkel, het is daar echt iedere keer een nieuwe film: je wordt daar standaard afgesnauwd door het personeel, dan mag je boven een bepaald bedrag ineens niet pinnen (ik loop natúúrlijk met honderden euro’s cash rond), dan moeten ze ineens je paspoort zien bij het afrekenen, dan laten ze je 5 keer tekenen omdat je handtekening zogenaamd niet goed lijkt, het is telkens wat anders. Vorige keer hebben we al gezworen dat we daar niet meer heen zouden, maar je hebt ze helaas soms toch nodig.  Ben er wel geslaagd voor de nieuwe camera, maar je krijgt er zo’n encyclopedie van een handleiding bij dat we ons nog even moeten inlezen voordat we ‘m ook echt kunnen gebruiken….

Dansles gisteravond was 1 grote ellende. We waren vorige week natuurlijk niet geweest en bovendien waren we allebei volledig doorgedraaid van vermoeidheid. We konden de ene voet niet voor de andere zetten en we kregen ook weinig mee van de uitleg. We zouden 3 november meedoen aan de wereldrecordpoging "simultaan met alle dansscholen van Duitsland de cha-cha dansen", en we hadden 2 weken geleden het dansje daarvoor al helemaal vlekkeloos en zonder problemen ingestudeerd. Wat we niet wisten was dat er een foutje was gemaakt door de organisatie en er vorige week een andere figuur was ingestudeerd. Dat kregen we er niet in, vooral ik bleef stug de verkeerde kant op draaien zoals we dat 2 weken geleden geleerd hadden. Uiteindelijk hebben we met pijn in ons hart moeten besluiten niet te kunnen deelnemen, omdat we in een gehele dans van 6 minuten 1 simpele draai maar niet onder de knie krijgen. Ik ben er van overtuigd dat als we niet zo moe waren geweest, het echt wel was gelukt. Volgende week krijgen we geen herkansing, want dan is het Allerheiligen en valt de dansles uit.

woensdag 24 oktober 2007

Duimen gezocht

Gisteren werden we gebeld door de secretaresse van de hotelkeuring: 8 november komen ze langs. Grote spanning hier natuurlijk. We moeten nu in versneld tempo de rest van de hotelgangen verven en tapijt leggen. Maandag de 29ste checken de laatste gasten uit, dus dan hebben we nog ongeveer anderhalve week om de beuk erin te gooien. Zowiezo zit er op de verdieping beneden al niemand meer, dus dat laten we zo, dan kunnen we daar vast op de gang rondrommelen en kamers rechttrekken.

Gisteren zijn we er samen op uit geweest om decoratiemateriaal te vinden voor het restaurant. Pfoe… dat was makkelijker gezegd dan gedaan! We zijn van hot naar her gereden, maar het ideale hebben we niet gevonden. Probleem is dat onze strakke smaak moeilijk te verenigen is met het aanschaffen van meuk. Er moeten niet al te veel kraaltjes, spiegeltjes, veertjes, bloemetjes en hartjes aanzitten. Bovendien is koningsblauw-turquoise-zachtgeel dit jaar nou niet echt een modekleur. Morgen ga ik naar Regensburg, want de digitale camera die we willen hebben is bij de Metro (=Makro) sterk in de aanbieding. We kwamen gisteren langs de Media Markt en daar was hij 90 euro duurder! Bovendien hebben we een kortingbon waardoor we morgen ook nog eens 20% extra korting krijgen. Onderweg erheen rij ik langs de Ikea en een aantal woonwinkels, dus morgen de nobele taak om met iets acceptabels naar huis te komen. Die lege vensterbank kan echt niet als de keuring komt!

zondag 21 oktober 2007

Let it snow...

Ja, jullie lezen het goed, sinds gisteren sneeuwt het hier. Gisteren en vandaag werden we wakker in een witte wereld. De sneeuwgrens is al gedaald tot 300 meter. Omdat de grond nog wat warm is, blijft het alleen niet heel lang liggen. De camera is natuurlijk niet heel erg goed, maar hier een foto van de besneeuwde balkonrand en de bloempot met sneeuw:


Het lijkt allemaal erg weinig, maar er is best wel een goed laagje gevallen. Op de Grosse Arber is het erg extreem allemaal, we hoorden van een van de Frühschoppers dat de weg vanaf Lohberg naar de Arber behoorlijk glad en besneeuwd was. Hier een foto van de actuele webcam op de Arber hoe het daar nu is:


De laatste week lijkt ingegaan te zijn, vanaf volgende week maandag staan er geen boekingen meer. Onze Slowaakse vriend checkt morgen uit, na bijna 6 weken hier. Nu het zonnige warme herfstweer over lijkt te zijn zullen we niet heel veel nieuwe boekingen erbij krijgen. Volgende week zullen we de winterbanden maar eens op de auto gaan zetten en de sneeuwkettingen weer eens achterin laden.
Het restaurant is min of meer af, natuurlijk moet er nog wat beter opgeruimd en schoongemaakt worden, de glazen moeten nog terug in de barkast, en we kunnen wel wat decoratiemateriaal gebruiken in de vensterbank en op de tafels. Pepijn heeft een hele batterij foto’s gemaakt, maar die (natuurlijk) weer allemaal mislukt…. Nog een week en dan kunnen we gaan shoppen voor een nieuwe.

donderdag 18 oktober 2007

The soap continues...

Gisteren viel er een fax uit het faxapparaat: "Wij komen binnen een paar dagen langs voor de hotelsterrenkeuring". Euh… dat kan dus niet… Wij hebben volgende week heel veel gasten ivm de herfstvakantie. Vorige keer zeiden ze dat het niet erg was dat we vol zaten, maar liepen ze ons danig voor de voeten. Iedere 5 minuten ging de telefoon, wilden er gasten wat drinken of kwam er iemand inchecken. Dat werkt dus niet als je met een rondleiding en een zéér belangrijk gesprek bezig bent (vergelijk het maar met een sollicitatiegesprek waarbij er iedere 5 minuten iemand komt storen). Je mag op het formulier aankruisen of die dag je schikt, of dat je liever een andere dag wilt. Wij hadden aangegeven in november geen gasten te hebben en dat het de eerste drie weken van december ook rustig ging zijn, dus of ze op z’n minst een weekje later konden komen.

‘s Avonds kwam ik erachter dat het eigenlijk toch niet de bedoeling was om Nee aan te kruisen…. Ik werd gebeld door de vice-president van de BTG himself waarom we zo moeilijk deden. Tsja, we hadden al geklaagd over die bijzonder aardige mensen die hier geweest waren… ahum… Toen ie zo begon (er werd overigens weer meteen naar de man gevraagd, maar Pepijn was bezig met gasten) stak ik van wal wat die aardige mensen dan wel niet gedaan en gezegd hadden, dat ze mij geen hand gegeven hadden, zich niet voorgesteld hadden en niet eens de moeite hadden gedaan een schone spijkerbroek zonder vlekken en gaten aan te doen. Dat ze ons diep beledigd hadden door de dingen die ze over ons, over buitenlanders en over ons hotel gezegd hadden, en dat ze niet eens kennis van zaken hadden. Ik legde hem uit dat het ons er niet om ging dat de keuring snel gebeurde, maar dat het deze keer goed zou gebeuren. Gaandeweg het gesprek werd hij steeds stiller en begon zich in verontschuldigingen uit te putten.  Wordt vervolgd….

We hebben trouwens een brief gehad van een kleine duitse hotelketen of we lid willen worden. We hebben het met belangstelling zitten lezen, en misschien dat we het wel gaan doen. We voldoen aan alle eisen, en passen er goed tussen. Het is een keten van kleine 2-3 sterren familiehotels die uitblinken in service en faciliteiten en eenzelfde aantal kamers hebben als wij. Natuurlijk zit er ook een kostenplaatje aan, dus we willen eerst goed alle voors en tegens afwegen.

Dinsdag hebben we het restaurant zonnig geel geverfd, en Pepijn is gisteren begonnen met laminaat leggen. De stamtafel staat nu in onze woonkamer, het is best wel een enorm ding (2,5 mtr) , maar dat is wel fijn voor de administratie enzo. Hij is berkenkleurig en past dus bij de parketvloer in onze woonkamer. In het restaurant past hij niet bij de nieuwe inrichting. Onze beuken eetkamertafel gaat zonder tussenbladen naar de bibliotheek, dat past mooi bij de beuken vloer en boekenkasten. Vandaag geen Ruhetag, we moeten een batterij kamers schoonmaken, het laminaat moet verder gelegd en we hebben aankomsten waarop we moeten wachten. Hopelijk komen die mensen een beetje op tijd en redden we de dansles nog….

maandag 15 oktober 2007

Walk-ins

We hebben het op het moment nogal druk, en tot onze grote frustratie is dat niet met klussen. Het ziet er naar uit dat een aantal klussen opgeschoven moeten worden naar november. Het is een wonder als het restaurant voor het eind van de maand klaar is.

We hebben de laatste paar weken te maken met een (voor ons) apart fenomeen: heel veel walk-ins. Een walk-in is iemand die zonder reservering een hotel binnenstapt om te vragen voor een kamer. Op dit moment is er 1 gast die van te voren geboekt had en de rest is allemaal binnen komen lopen… Gezien onze rustige (lees: niet in de dorpskern of langs de openbare weg) ligging verbaast het ons nogal. Het blijkt dat ook in dit geval internet loont, de meesten hebben ons op internet gezien (en dat er nog kamers vrij zijn) en besluiten dan op de bonnefooi te gaan rijden. Ook rijden ze naar de VVV hier en zien ons dan in de gemeentebrochure, of nemen bij de VVV een foldertje van het hotel mee. Gisteren hebben we ‘s middags een kamer schoongemaakt die niet gereserveerd was en 3 uur later waren we die al weer kwijt! 

Vandaag toch maar nog een paar kamers schoonmaken, je weet niet wat er nog komt! De weersvoorspelling is in ieder geval 17-18 graden en superzonnig voor de komende dagen…

zondag 14 oktober 2007

In de min

Vanochtend zag het er zó uit van het terras gezien….


Mooi wit van de rijp dus. De buitenthermometer stond dan ook op min 3! Het is heerlijk zonnig en een graad of 15 tot 20 overdag, maar de geraniums moeten nu maar de overwintering in. De grote hopen gras in de tuin zijn trouwens het gevolg van mijn (P) gauw-even-maaien actie van de week met onze nieuwe maaier, die lang gras heel snel en efficient maait maar het blijft wel liggen. Daartegenover staat dat ik binnen 1,5 uur klaar was met een klus waar ik normaal 6 uur over deed. Zelfs al moet je er nog wat opruimtijd bij tellen, blijft het een verbetering!

We moeten nog steeds een andere camera, want een foto van het apparaat wilde niet echt lukken. Dan deze maar van de leverancier:
En als het inderdaad een goede sneeuwrijke winter wordt dan natuurlijk zo:
zodat ik ook iets minder tijd nodig heb om de parkeerplaats weer begaanbaar te krijgen. Eerst maar het restaurant afmaken en dan de tuin winterklaar maken. Nog even en de winterbanden mogen weer op de auto.

zaterdag 13 oktober 2007

de koek is op....

Zo voelen we dat allebei tenminste…. We zijn bekaf en leven heel erg toe naar onze bedrijfssluiting in november. Het is echt moeilijk om nog even 2,5 week te focussen. Het was een hectische zomer, en volgend jaar hebben we echt personeel nodig, willen we dit op de lange termijn volhouden.

De herfstvakantie is hier in sommige delen van Duitsland begonnen, en dus kregen we gisteren spontaan walk-ins. Ik versta deze mensen écht niet, wát een accent (en het is geen Beiers, dat kan ik inmiddels wel een beetje volgen). Ook kregen we een telefoontje van een Amerikaan die met de trein onderweg was of we nog een kamer vrij hadden. Ook zijn gisteravond de 2 collega’s van onze Slowaakse zakenman aangekomen. Vanmiddag willen ze graag barbequen, dus Pepijn gaat zo de deur uit om alles daarvoor in te kopen. Onze vriend heeft trouwens weer verlengd, hoppa, nog anderhalve week erbij!

Ondertussen schiet het restaurant voor geen meter op, we zijn gisteren weer de hele dag bezig geweest met poetsen. Vooruitgang is er eigenlijk nauwelijks geweest de afgelopen dagen, en vandaag gaat het vanwege de BBQ ook niet meer gebeuren. Donderdag hebben we een wereldreis gemaakt om een beslissing te forceren over de vloer in het restaurant: van Lam naar Cham, van Cham naar Regensburg, van Regensburg naar Straubing, van Straubing weer terug naar Lam (parket thuisbrengen) en toen van Lam naar Deggendorf (dansles). Maar… het is een kersen/walnoten parketvloer geworden, een warme kleur en hij past bij de meubels. Niet dat we die gelijk kunnen gaan leggen…de verf zit nog niet eens op de muur….

dinsdag 9 oktober 2007

Geef pootje!

Vandaag zou D-Day worden, we zouden écht een enorme sprong vooruit gaan maken met het verven van het restaurant. Zo goed, dat we donderdag parket konden halen en in het weekend leggen, en na het weekend allleen nog maar puntjes op de i hoefden te zetten. Heel de middag heb ik hier in m’n vieze verfkleren rondgelopen om aan de slag te gaan, maar er is zo ontzettend veel tussendoor gefietst dat ik ze inmiddels maar weer heb verruild voor normale kleding. Het was echt zo’n dag met heel veel telefoon en email. Pepijn heeft ondertussen wel de bar geheel afgeschuurd, het hele restaurant is grijs en hij ook…..

Toen ik de katten vanmiddag ging voeren, viel het mij op dat Jane hinkte. Ze heeft een behoorlijke strijd geleverd voordat we naar het pootje mochten kijken, en het deed duidelijk pijn. Gelukkig kon ik vrijwel direct terecht bij de dierenarts. Die zit in Neukirchen beim Heiligen Blut, en Jane vindt de auto al niet fijn, dus dan is het extra vervelend dat je een eindje moet rijden. Gelukkig was er niets ernstigs aan de hand: ze had een haal van een andere kat gehad of was gestruikeld of gevallen, en het pootje was een beetje dik en geschaafd. Ze kreeg een heerlijke pijnstiller en een prikje antibiotica tegen mogelijk ontsteken en toen mochten we met extra pilletjes weer naar huis.

Onze Slowaakse vriend heeft weer een week verlengd! Tussentijds heeft hij z’n rekening netjes betaald, dus het zit allemaal wel snor. Eind deze week komen er twee Tsjechische collega’s van hem logeren en zijn vrouw en kind, dus zaterdagavond is er gevraagd of we een barbeque-avond kunnen houden.

Minder leuk is dat de duitse dienst Kijk- en Luistergeld heeft besloten dat de regeling is afgeschaft dat je niet hoeft te betalen voor maanden dat je hotel gesloten is. Ook mag je niet meer een verdieping afsluiten of tv’s uit kamers verwijderen die je in de winter niet gebruikt. Dit dupeert veel hoteliers met een seizoensbedrijf, en voor ons is dat in november (bedrijfssluiting) ook een financiele tegenvaller. Nu de verplichting van precies een kalendermaand bedrijfssluiting is afgevallen, blijven we dus nu een paar daagjes langer open. Reden: de Duitsers hebben een lang weekend rond Allerzielen en Allerheiligen vrij, de herfstvakantie in Bayern en Baden-Würtemberg loopt tot 4 november, en we hebben al aanvragen gehad voor de eerste paar dagen van november.

UPDATE:
We zijn net teruggebeld door een ambtenaar over de tv’s. Het blijkt toch dat we gisteren niet de goede informatie gekregen hebben. De ambtelijke oplossing: zelfs als uw pand gesloten is voor gasten, dient u de tv’s fysiek uit de hotelkamers te verwijderen en op te slaan in een ruimte die niet toegankelijk is voor gasten. U dient op 31 oktober vóór middernacht 16 tv’s en satellietdecoders op uw nek te nemen en naar de strijkruimte of uw woonkamer te slepen. Zelfs indien u een groot bord op de deur heeft dat u gesloten bent, en het ook via het internet niet mogelijk is een kamer te boeken, dient u de inspecteur binnen te laten bij een onaangekondigd bezoek om dit te controleren. In andere rustige maanden is het ook mogelijk een gedeelte van de tv’s te verwijderen, een paar kamers voor de verhuur te houden mét tv, en zo geld uit te sparen. Let wel: dit werkt alleen per hele kalendermaand. Ambtenarenlogica….. Ik ben bang dat het sjouwen wordt…..

zaterdag 6 oktober 2007

Vulling

"Vulling" noemen wij mensen die een goedkope kamer bij je boeken, verder niets besteden, geen manieren en vaak rare verzoeken hebben en bij vertrek gepast afrekenen en ook nooit fooi geven. Liefst jatten ze alles mee uit de kamer wat ze kunnen dragen (vorige week nog: hangers meegenomen). Je hebt er zelf geen lol van, het is niet gezellig, het is vulling van je hotelkamers. In rustige periodes komt het fenomeen vulling vaker voor. Dit type gasten heet ook wel "voor een dubbeltje op de eerste rang".

We hebben er weer eentje. Je boekt voor 7 personen, maar komt maar met 3 personen aanwaaien. Tsja, voor die andere twee kamers zal toch betaald moeten worden…. Vanmorgen was het echt feest. Een uur voor het ontbijt (ik was net wakker) ging de noodbel waarmee mensen ons ‘s nachts kunnen bereiken als er iemand zwaar ziek is of zo. Ik stormde dus ongewassen met ongekamde haren naar de receptie. "Ik ben al een tijdje wakker, en nu wil ik koffie". Pardon???? Het is nog geen 07:10 uur, het ontbijt is om 08:00 uur! Ik wéét dat die bel zo hard is dat Pepijn ook rechtop in bed heeft gezeten…. Het koffieapparaat stond nog niet aan, en dat het even moest voorverwarmen, dat was toch wel een openbaring. Het licht in de keuken was nog niet eens aan. En zwaar beledigd gaan staan wezen he! Acht uur, volgende stunt: dochterlief "wilt u koffie of thee?" "Doe mij maar warme chocolademelk". Nee sorry, dat heb ik niet. Normaal gesproken maak ik best wel eens chocholademelk voor gasten als die het wél netjes kunnen vragen, ook als dat eigenlijk bij het ontbijt niet gaat, maar dit is zo’n stelletje die je uit zit te proberen hoe ver ze kunnen gaan. Gelukkig r*t het morgen weer op. Vannacht trek ik de noodbel uit het stopcontact.

Onze Slowaakse zakenreiziger heeft weer verlengd, in ieder geval tot maandag, maar waarschijnlijk wordt het nog langer. Hij is al meer dan 3 weken bij ons!

Pepijn heeft gisteren de heg gesnoeid, meer als een aanhanger vol! Eigenlijk moet het gras ook dringend gemaaid. We hebben een nieuwe grasmaaier gekocht, onze een-jaar-oude kon de hoeveelheid gras niet aan. Nu hebben we een hele brede balkmaaier, in de winter kun je de maaibalk afkoppelen en de bijgeleverde sneeuwploeg eraan monteren om de parkeerplaats schoon te vegen. We zijn echt benieuwd of we een witte winter krijgen dit jaar!

vrijdag 5 oktober 2007

Wandelclub

Gisteren hadden we een drukke dag voor onszelf uitgedacht. Eerst de hele dag mee met de wandelclub, en dan naar Deggendorf voor de groothandel, de gordijnenwinkel, de bouwmarkt en de dansschool. Vanmorgen hadden we toch wel een beetje spierpijn, en we zijn de hele dag al een beetje gaar.
We hadden met de wandeling geluk, want die kwam vanaf het beginpunt bij ons voorbij, dus we hebben thuis gewacht totdat de rest van de groep voorbij liep. Dat scheelde weer een paar km lopen van het hotel naar het marktplein en terug. Van daaruit ging het door het bos naar Seepark Arrach, een recreatiemeertje bij ons in de buurt. Jammer genoeg was het de hele dag wat mistig, Het bos was erg nat (natte sokken!) en we hebben ook wat regen gehad.


Vervolgens door de prachtige natuur van het KlesserWald (voor de kenners: het woud aan de andere kant van de vallei, dus het uitzicht vanuit ons hotel) naar de Einödhöfe. Dit zijn grote herenboerderijen in the middle of nowhere, waar nog steeds van de landbouw geleefd wordt. Tegenwoordig bieden een aantal ook drankjes en kleine versnaperingen aan wandelaars aan. Omdat zij zover van de bewoonde wereld zijn, hebben ze ook een eigen kerkje of kapelletje. In de winter waren deze boerderijen vaak weken, zoniet maanden afgesloten van de buitenwereld, dus konden ze toch nog naar de mis. Dit is het kerkje van Trailing, gebouwd aan het eind van de 17de eeuw, de lokatie is sinds eind 15e eeuw bewoond.


De eigenaar van de Trailinghof was de tiende generatie die hier woonde, en hij leidde ons graag rond. Natuurlijk zijn de ‘binnenfoto’s’ weer mislukt, we moeten echt een nieuwe camera. Voor het kerkje stonden een aantal gedenkstenen en -kruizen ter nagedachtenis aan bewoners van vroeger. Opvallend was die voor een jongen die nooit meer terug gekomen was van de slag om Stalingrad. Hier, midden in de natuur, ver van de bewoonde wereld, had dat iets wereldvreemds. Zou hij überhaupt geweten hebben waar hij heen ging en waarvoor?

Ook in het bos was het volop herfst. Daar hoorden dus ook perfekte paddestoelen bij.


Tijdens de lunch bij Vorderöd, ook zo’n grote herenboerderij, begon het gigantisch te gieten. Omdat verder lopen wel erg nat zou worden, hadden een aantal mensen naar huis/bedrijf gebeld met het verzoek of iemand ons kon komen ophalen met de auto. Wij waren erg blij, aangezien het al laat was en teruglopen ertoe had geleid dat we niet meer alles in Deggendorf konden doen wat we wilden.
Dansles was inspannend, ook omdat we zo vreselijk moe waren.

woensdag 3 oktober 2007

Herfst

Onze hele voortuin staat vol met mooie paddestoelen. Helaas worden ze regelmatig opgegeten. We dachten dat een groot dier dat deed, maar het blijken de slakken te zijn. Natuurlijk hebben we weer problemen met het fototoestel, dus de sfeerimpressie van ons totaal afgebroken restaurant moet op zich laten wachten…
Pepijn kwam hier gisteravond rond middernacht aan met de meubels. Mijn vader heeft vanmorgen geholpen met uitladen. Helaas kunnen we vandaag en morgen weer niets aan het restaurant doen, we moeten vandaag een portie kamers schoonmaken. Morgen gaan we op pad in het kader van de wandelcursus, en natuurlijk naar de dansles.