ons hotel

donderdag 21 september 2006

Hallo Nederland!

Zoals mensen misschien al begrepen hebben, zijn we in Nederland. We genieten inderdaad met volle teugen van het prachtig nazomerweer, al hebben we het erg druk met het zoeken naar geschikte gordijnen voor het hotel. We hebben gelukkig al het nodige gezien, we denken zelfs zaterdag te kunnen gaan bestellen.
 Gisteren het hele eind gereden, op de een of andere manier vonden we het dit keer best wel ver. We waren al erg moe en erg laat begonnen en onderweg hebben we best wel wat wegwerkzaamheden gezien. Uiteindelijk waren we rond 23.00 uur pas in Rijnsburg en hebben we een uurtje suf voor de herhaling van RTL Boulevard zitten hangen voordat we ons in bed lieten vallen. Het was wel erg vertrouwd om weer eens Nederlandse TV te zien. Denk dat we daar misschien weer zo snel gewend aan gaan raken dat we dat in Lam ook gaan willen. Pepijn boeit het niet zo, maar ik vind het erg raar om weer in Nederland te zijn enzo. We lopen nu in Leiden, een stad waar we zowiezo de laatste jaren niet zoveel meer mee hadden. Morgenavond hebben we natuurlijk met wat mensen afgesproken in Amsterdam, dat gaat denk ik wel heel erg raar zijn om daar weer rond te struinen. Pepijn zit schouderophalend naast mij, hij ziet het allemaal niet zo. We hebben overigens nog steeds helemaal geen spijt van onze beslissing om te emigreren, maar ik heb me wel afgevraagd hoe we ons zouden voelen als we weer eens in Nederland waren. Wat heel erg opvalt is alle drukte overal. De mensen rijden agressiever, dringen meer voor, en het is zowiezo overal zo vol: vol met mensen, met gebouwen, met auto’s, met harde muziek, enz. Maar ja, vergeleken met ons uitzicht met duizenden bomen is natuurlijk alles druk. Pepijn heeft net bij de Albert Heijn 16 pakken Cruesli gekocht, dat is nou echt iets wat hij de afgelopen maanden gemist heeft. Hamsteren! Nu gaan we op zoek naar een exotisch restaurant met vooral iets wat je in Beieren niet vindt…..

zondag 17 september 2006

Stilte na de storm

Zo, het grootste deel van de meute is vanmorgen uitgecheckt. Wij zijn allebei ontzettend moe, en hebben allebei dringend een extra middagdutje nodig, maar we hebben het weer gered. Er is werkelijk ongelofelijk veel gezopen, en dat is natuurlijk héél goed geweest voor de omzet. Nu rest alleen nog het opruimen van de bende. Voorlopig hebben we wel weer genoeg wasgoed om de apparaten in het washok even flink bezig te houden. Gelukkig is de meeste afwas al weg, en ziet het restaurant er netjes uit. Morgen checken de laatste andere gasten uit, dus dan is de rust definitief weergekeerd. Vandaag komen mijn ouders, die gaan op de poesjes passen terwijl wij naar de hotelvakbeurs in Düsseldorf gaan en een paar dagen naar Nederland. We kijken echt uit naar een weekje vrij!

Het grote nieuws is dat we een kentekenplaat hebben voor de aanhanger! We moeten nog wel een extra keer terug naar de ambtenaren om hem te "showen" (dat is dus de 4de keer dat we daar staan) maar we mogen er al mee de weg op.

woensdag 13 september 2006

Aanhangerleed

Daar sta je dan bij de KfZ-Zulassungsstelle met alle papieren van de aanhanger. Krijg je de mededeling "waar zijn de verzekeringspapieren?". Nou, daar hadden we ‘s ochtends in onze oneindige wijsheid al voor gebeld met de autoverzekering, maar die hadden ons verzekerd dat we dit niet nodig hadden. Volgens de autoriteiten is dat alleen voor "sport-aanhangers", dus voor alle aanhangers waarop sportartikelen vervoerd worden (dus ook boten, motoren, paardentrailers enz). Voor een gewone aanhanger, die in de meeste gevallen minder zwaar gebruikt zal worden dan alle bovenstaande modellen heb je raar genoeg dan weer wel een verzekering nodig voor het geval dat die op eigen houtje gaat rijden. Bovendien wilden ze het Nederlandse kenteken innemen om een Duitse te kunnen uitgeven. Zoals vorige keer al tegen ze verteld, heeft een kleine Nederlandse aanhanger geen eigen kenteken. Moeilijk! Uiteindelijk heeft Pepijn live mobiel staan bellen met de fabrikant in Nederland die meteen een fax heeft gestuurd. Iedereen was zeer onder de indruk van deze service. Er is ons echter verteld dat we nog minimaal 2 keer terug moeten komen, 1 keer met de verzekeringspapieren en 1 keer met de aanhanger zelf, zodat ze het chassisnummer en dergelijke zelf kunnen zien. Hoezo bureaucratie? We hebben gisteren bij de bouwmarkt dan maar een takken-hakselapparaat gekocht, zodat de enorme berg takken in ieder geval tot kleine houtjes is gedecimeerd. De bedoeling was om met het afsnijdsel in de aanhanger naar de gemeentewerf te rijden, maar ja, dat kan niet zonder kenteken en zonder verzekering.

Maandag hebben we een leuke dag vrij voor onszelf gehad. We hebben een groot stuk van de Glasstrasse gereden, die natuurlijk langs Lam loopt. Het Beierse Woud is een grote producent van ambachtelijk glas en kristal, en overal kan je dan ook glasblazerijen en glas-galeries bezoeken. We waren twee weken geleden de andere kant al opgereden en naar Weinfürtner in Arnbrück geweest, een van de allergrootste van de streek. Meer richting zuiden, richting Spiegelau, Frauenau en Grafenau heb je wat kleinere glaswinkeltjes en kom je bovendien in het hart van het Nationaalpark Beierse Woud, en dat is qua natuur dus ook overweldigend mooi. ‘s Avonds hebben we bij een Italiaan in Regen heerlijk op een terrasje langs het water van de rivier de Regen buiten gegeten.

Het is hier al een paar dagen echt 24/25 graden en dat blijft tot zaterdag nog zo. Morgen zitten we ineens 4 dagen stampvol, dus we genieten vandaag nog even van de rust. Pepijn is het receptieraam nog een keer aan het verven, dat kan natuurlijk niet als er gasten zijn (stank, verf aan kleding), dus morgen ziet de receptie er ook weer strak uit. Ik ga zo nog even alle kamers nalopen of er nog stof ligt en alles compleet is enzo, dan kan iedereen er morgen zo in. We hebben gisteren flink boodschappen ingeslagen, dus honger hoeft niemand te hebben.

De kop is er trouwens ook af met de boekingen van volgend jaar: we hebben net de eerste boeking ontvangen voor januari. Het wachten is op de nieuwe brochure van de VVV, die zou over een paar dagen klaar moeten zijn en aan de hand daarvan gaan mensen hun wintersportvakantie en zomervakantie boeken. Steffi van de VVV heeft al gezegd dat het voor ons echt gaat uitmaken dat we nu wel in de brochure gaan staan, veel mensen willen toch graag iets uit een boekje beslissen en doordat de vorige eigenaar geen geld wilde uittrekken voor reclame zijn we dit jaar waarschijnlijk veel boekingen misgelopen. Niet dat het zo erg is, we hebben genoeg te doen en te regelen. Gisteren heb ik eindelijk weer eens een paar verhuisdozen uitgepakt, en de keukenkastjes zijn eindelijk ook ingeruimd. Het jammere is dat er nog zoveel dozen staan in het privé-gedeelte, dus je ziet bijna geen verschil. Op 1 of andere manier was het een beetje emotioneel om te doen, alsof je je ineens realiseert dat het echt definitief is dat alles uit de dozen komt. Gek, want heimwee of zo hebben we helemaal niet…

vrijdag 8 september 2006

En weer een zere kont!

Vandaag zaten we weer bij de dierenarts, dit keer met Sissi. Diagnose: abces op de onderrrug door bijten/krabben van een andere kat. Gelukkig waren we er met haar een stuk eerder bij dan met Katja, dus het was nog niet zo gaan ontsteken en ze hoeft waarschijnlijk geen lange antibioticumkuur. De dierenarts vond haar zo charmant dat ze een lekker zakje kattensnoepjes mee heeft gekregen. Onderweg naar huis heeft ze op Pepijn’s schoot zitten miauwen (in het kooitje hield ze het niet uit) en lekker zitten snoepen. Grote hilariteit bij andere weggebruikers, zo’n kat op schoot op de passagiersstoel!

Vanmorgen zijn de gasten uitgecheckt die we onverwachts twee nachten hadden. Ze kwamen erg chagerijnig binnen, maar zijn heel erg tevreden weer uitgecheckt. Komt door het eten; bij het afruimen van de borden werd er gezegd: "Het is een tragedie dat we het niet op kunnen, het is zo lekker". Het humeur-probleem had niet zozeer met ons te doen of met het hotel, maar meer met de gezinssituatie: het was overduidelijk een tweede vrouw met een tegenstribbelende tienerdochter uit een vorige relatie. Zo geforceerd "gezellig met z’n allen met vakantie".

Vandaag kwam de ADAC atlas binnen. Wij hebben wat geld uitgetrokken om in de hotelgids te staan en hebben dus een exemplaar toegestuurd gekregen. De eerste jaren zal het nog een beetje zoeken worden op welke manier reclame maken loont en op welke manieren niet. Wij zijn het enige hotel in Lam dat erin staat, dus misschien werkt het in ons voordeel. Het zegt niet altijd wat over het medium als anderen er niet aan mee doen, de wat ouderwets aandoende hotels hier in de regio zien zowiezo weinig in geld uitgeven aan advertenties en iets "nieuwerwets" als internetboekingssites komt er al helemaal niet in.

We hebben het cursusboekje van de Bayerische Hotel- und Gaststättenverband (zeg maar de Horeca Nederland waar we lid van zijn geworden) binnen gekregen en aangezien we dit jaar toch niet met vakantie gaan, hebben we een aantal leuke cursussen uitgekozen om te gaan volgen. Ik ga een cursus Toeristisch Tsjechisch voor beginners volgen en Pepijn gaat modern Beiers leren koken met regionale produkten. Beiden kunnen nuttig zijn denken we. We wonen ten slotte in Beieren, en de Tsjechische grens is slechts 5 km verwijderd. Bovendien is er vast vraag naar Beierse gerechten, en het concept van "in een nieuw jasje gestoken" spreekt ons wel aan.

Grote hilariteit vandaag: de dokterspraktijk waar ik was geweest voor de medische keuring voor de levensverzekering (die slechte, waar we geen vertrouwen in hadden) belde vandaag op of we nog even wat extra geld konden komen dokken of langs konden komen met de ziekenfondskaart. Ze waren namelijk niet voor alle onderzoeken betaald. Ik heb natuurlijk gelijk gebeld naar de levensverzekering, die verklaarde dat de arts de maximale vergoeding had ontvangen en dat ze die claim eigenlijk voor een dorpsdoktertje al rijkelijk hoog vonden. Mij werd aangeraden géén extra geld te betalen en niet mee te werken aan een claim bij het ziekenfonds. Ik heb meteen het ziekenfonds gebeld om ze ervan op de hoogte te stellen. Lekker brutaal: je verziekt alle tests, je praat mensen onnodig de meest vreselijke ziektes aan, je vult het formulier onvolledig in en als er gebeld wordt voor testresultaten ben je die kwijt. Resultaat is dat er nieuwe tests bij een andere arts moeten worden gedaan (verzekering blij, ik blij….) en dan heb je ook nog het lef om brutaal op te bellen voor extra geld.

We hebben per fax de juiste papieren ontvangen om de aanhanger op Duits kenteken te zetten, ze willen toch liever dat we met het origineel komen, dus we wachten nog even op Tante Post. Ondertussen staat de aanhanger in de garage te bezwijken onder het resultaat van heggen snoeien en ligt er nog een manshoge berg afsnijsel op de parkeerplaats. De tuin is toch iets groter dan in Amsterdam (beetje maar, paar duizend vierkante meter maar). We hebben inmiddels voor bijna alles een gemotoriseerde variant gekocht: zie je ons al gaan met een lullig heggenschaartje…. Vanwege de helling moesten we een speciale motorgrasmaaier mét wielaandrijving en iets met een snoer werkt ook al niet (stopcontact in de helling?).

zondag 3 september 2006

En nog een zakenreiziger!

Alle gasten zijn vandaag supertevreden uitgecheckt en we dachten even een weekje een rustige periode te hebben (vanaf de 14de zitten we helemaal vol!) toen er opeens via HRS een zakelijke boeking binnenkwam. Weer van een media-internet-achtig bedrijf die waarschijnlijk gelokt is door het gratis Wireless Internet! In de watten leggen die handel, dit soort zakenreizigers komen namelijk veel vaker als alles bevalt, is onze ervaring.

We hopen dat vandaag de keuken toch echt grotendeels af gaat komen, we moeten nog even rustig nadenken in welke kastjes alles moet. Het betekent ook dat een groot deel van de verhuisdozen uit de woonkamer verdwijnt! Morgen gaan we in Kötzting een kentekenplaat voor onze aanhanger regelen, dat is anders dan in Nederland, voor alles wat je achter je auto aan sleept (ongeacht gewicht) heb je hier een apart kenteken nodig. En die krijg je alleen na een uitgebreide controle van de aanhanger. We moeten ons dus melden met het aankoopbewijs en alle technische gegevens, en met een beetje pech moeten we een andere keer terug komen met het vehikel zelf. Valt alweer mee dat we voor onze Twinny Load fietsendrager hetzelfde kenteken als de auto kunnen houden, daar gaan we morgen ook een extra plaat voor bij laten maken. Ook hopen we deze week eindelijk de garderobekasten in onze privé-vertrekken af te bouwen, dat scheelt ook weer dozen.