ons hotel

dinsdag 20 maart 2018

En toen ineens werd alles anders....

En wéér hadden we geen sneeuw, en dus geen boekingen. We hebben goede gesprekken gehad, en zijn midden januari na een hele nacht praten tot de conclusie gekomen dat we zo niet verder wilden en ook niet konden. Als je geen reserveringen en dus geen inkomsten hebt, dan duurt de winter heel erg lang. Iedere winter op je reserves van de zomer interen, en iedere winter alles verbouwen om bezig te blijven, is natuurlijk mogelijk, maar na het zoveelste jaar wordt dat ook een keer vervelend. Klimaatverandering is een feit, en dat heeft invloed op wintersportregio's.
Ik heb geprobeerd in de omgeving te solliciteren, maar gezien de algehele malaise in de hele omgeving was dat heel erg moeilijk. Bovendien hadden we eigenlijk de conclusie al getrokken dat we niet in Beieren wilden blijven, misschien zelfs niet eens in Duitsland. We hebben een aantal vrienden in Nederland die een groot probleem hebben gehad met het vinden van een nieuwe baan en met woonruimte, dus dat ging hem ook niet worden.

Een week na onze beslissing zaten we in de auto naar Engeland. Ik ben engelse, ik heb hier familie, en die had ons verzekerd dat we hier snel een baan zouden vinden, zeker met onze talenkennis en ervaring. De eerste twee weken mocht ik blijven logeren bij familie, toen hadden we onze eigen geweldige apartement in een topwijk. Een week later kon ik al aan mijn baan beginnen als engels- en duits- sprekende callcentre medewerkster. OK, geen droombaan, maar een aardig beginnetje om de huur te betalen. Inmiddels ben ik na 6 weken het dagelijkse vroege opstaan, de regelmatige werktijden en het de hele dag zitten al erg zat, dus een hotel of airline of zo zou toch wel weer leuk zijn. Maar dan wel in loondienst met een vast inkomen, en geen 100 uur per week meer.... Pepijn zoekt sinds deze week ook ijverig naar een baan. Gezien de positieve reacties die hij krijgt, heeft hij vast ook snel een baan.

Pepijn is inmiddels al 3 keer heen en weer geweest. Voordeel van de grote auto is dat er iedere keer veel dozen mee konden, dus dat we hier best wel aardig ingericht zijn inmiddels. We hebben tweedehands ook een hoop leuke meubeltjes gevonden, dat scheelde een hoop rommel verhuizen. Er zijn al redelijk wat kijkers geweest voor het hotel, en een aantal hebben ook een bod uitgebracht, dus we weten dat het eigenlijk verkocht is, alleen nog niet aan wie. We hebben een goede makelaar die alles voor ons regelt, en we hopen dat we midden april bij de notaris zitten. Dan zijn we vrij om ons nieuwe leven - in weer een nieuw land - écht goed te beginnen, zonder oude ballast.

Het is gewoon heel raar, en heel snel, gelopen. We hadden tot midden januari helemaal geen plannen om te stoppen met het hotel, en als het aan ons had gelegen waren we nog wel even door gegaan. Ineens kwam er iets nieuws op ons pad en daar zijn we helemaal voor gegaan. Het hotel lijkt een vage herinnering, iets uit een ander leven. We hebben het 11 jaar en 8 maanden met heel veel energie en liefde gedaan, en nu missen we het niet eens. Ik heb nog geen moment spijt gehad dat we gestopt zijn, en ik weet dat Pepijn er net zo over denkt. Ik heb Duitsland nog geen dag gemist, en ik hoef er wat mij betreft ook nooit meer heen. Allemaal echt heel erg raar, maar misschien een teken dat we er onbewust echt gewoon klaar mee waren. Het waren prachtige jaren, en daar hebben we ook geen spijt van. Nu is het even belangrijk om weer even wat tijd te maken voor elkaar, voor de familie, en de gewone dingen in het leven die we nauwelijks konden doen als het hotel open was, zoals afspreken met kennissen of samen ergens heen gaan.

Dit betekent natuurlijk ook dat er na 12 jaar een eind komt aan deze weblog. Soms was het lastig om de tijd en energie te vinden om wat te schrijven, en het bloggen is in de loop van de tijd ingehaald door social media. Toch zal ik het missen. De afgelopen maand hebben we zoveel leuke reacties gehad van mensen die het jammer vonden dat er geen nieuwe blog was, we wisten niet dat er zoveel mensen meelazen. Er is een bekend duits spreekwoord "men ontmoet elkaar altijd twee keer in het leven".... Daar gaan we dan maar even van uit.....

zaterdag 6 januari 2018

Vermoeid

Zoals ieder jaar rond deze tijd, hebben we al een tijdje niets gepost. We waren te druk bezig met de jaarlijkse Kerst- en Oud&Nieuw-marathon. Ondanks dat de kerst buitengewoon rustig was dit jaar, voelen we ons toch weer gigantisch overreden. We merken het ook aan onze vaste medewerkster, die is niet zo goed en efficient als anders. We hebben haar vanaf morgen maar 4 dagen vrij gegeven, die moet duidelijk even bijkomen. Wij hebben deze week nog een aardig aantal gasten gehad. Helaas is in het dal de sneeuwpracht een beetje weggedooid, dus helemaal vol is het hotel nooit geworden. Boven op de berg sneeuwt het wel steeds, dus er kan volop gelanglauft en geskied worden. Dit jaar was de feestdag (vandaag is Driekoningen) helaas op een zaterdag, dus daar hebben we ook geen extra business van gehad. Ach, sommige jaren hebben we geluk met de feestdagen.

Dit jaar waren mijn ouders er met Kerst, en heel eerlijk vonden we het dus helemaal niet zo erg dat de kerstdagen qua gasten iets minder vol dan normaal waren. Ik vond desondanks dat het veel te snel weer voorbij was, en vond het vreselijk dat ze weer naar huis gingen. De laatste maanden missen we vrienden en familie toch zowiezo ineens heel erg. We hebben nooit heimwee of zoiets gehad, maar na bijna 12 jaar wordt het ook wel weer eens tijd voor iets anders. We willen ook wel weer eens spontaan een avondje uit of naar een cursus of concert of zo, en we moeten altijd dingen als verjaardagen, begrafenissen e.d. missen. Ik kon niet eens naar de begrafenis van mijn eigen schoonmoeder, of naar de bruiloft van goede vrienden! We zijn in al die jaren ook nog nooit naar lokale evenementen zoals de Pfingstritt, Rauhnacht, Dance on Snow, Drachenstich, Cave Gladium en dergelijke geweest, dan moeten we altijd werken. Dit jaar wordt er hard nagedacht hoe we nu verder willen met het hotel.

Morgen checken de laatste gasten uit, en dan valt het in januari op werkdagen helemaal dood tot het eind van de maand. Dat is normaal: mensen hebben geen geld meer na de dure feestdagen, ze zijn helemaal volgevreten en uitgefeest, en ze willen niet meteen de eerste weken van het nieuwe jaar  hun vakantiedagen aanspreken. De komende week zijn we dus een paar dagen helemaal leeg, tot volgend weekend. Tijd om lekker bij te komen, uit te slapen, en de hele waslijst aan dingen die de afgelopen weken zijn blijven liggen eindelijk eens te doen. Helemaal vrij zijn we dus niet: we moeten ook weer naar de groothandel, de adminstratie is blijven liggen, er moet hoog nodig eens wat was gedraaid worden, en de kerstversiering hangt overal nog.


donderdag 14 december 2017

Weer thuis aan het werk

We zijn al weer een week terug van onze eigen vakantie, maar we vinden het zwaar om weer lekker op gang te komen. Het was een intensieve reis met veel indrukken, en bovendien komen we maar zwaar over onze jetlag heen. We zijn nu druk bezig met de voorbereidingen voor de feestdagen, zo zijn we deze week al begonnen met het ophangen van de kerstversiering, zijn we al een keer naar de groothandel gereden om de niet-bederfelijke zaken te kopen, is het rooster van het personeel gemaakt, en hebben we eens grondig de voorraadkast opgeruimd. Dit weekend moeten we de kerstmenu's gaan typen, en de kerstversiering afmaken.

Ondertussen sneeuwt het hier flink, vanaf dit weekend zijn alle skipistes open. Alle langlaufloipes zijn al geprepareerd. De boekingen voor de winter lopen echter langzaam, vooral voor kerst. Dat is niet alleen bij ons zo, we horen het ook van collega's en reisorganisaties. Oud & Nieuw is als vanouds altijd vol. Vandaag werd er een boeking geannuleerd voor die periode, 5 minuten later was de kamer al weer weg. Voor de rest krijgen we vandaag in de email alleen maar scams en spams, ik heb er denk ik in de laatste paar uur al 12 achter elkaar geteld. 


dinsdag 31 oktober 2017

De laatste loodjes....

Vandaag hebben we geen Ruhetag, vanwege de twee feestdagen dit jaar leek het ons een stuk beter om voor een vol hotel aanwezig te zijn, en ook misschien vanavond nog wat geld te verdienen met het restaurant. Na morgen valt het echt helemaal dood met de boekingen, en weten we vrijwel zeker dat de hele inhoud van de koelcel de bioton in mag. Probeer het dan maar aan blije gasten te serveren vandaag!
Het lange weekend was goed geboekt, de reden was dat dinsdag dit ene jaar een vrije dag in heel Duitsland was. Vanwege 500 jaar Luther, kreeg heel Duitsland dit jaar Reformatiedag vrij en niet alleen de protestante Bundesländer. 1 november is natuurlijk in katholieke Bundesländer zowiezo altijd een vrije dag. Mensen hoefden dus alleen maandag erbij te nemen om 5 dagen vrij te hebben  We waren eerst helemaal vol, maar er vielen wel wat kamers uit vanwege slecht weer op zaterdag. Een aantal mensen zijn vroeger naar huis gegaan, een aantal mensen zijn niet gekomen, maar daar is gelukkig allemaal wel voor betaald. We zijn al sinds vrijdag vol in touw, dus na 5 dagen voelen we ons heel erg overreden. Dat is ook omdat laagseizoengasten mentaal heel belastend zijn. We kunnen deze week weer een boek schrijven over alle onzin die we meegemaakt hebben.

Woensdag hadden we een aankomst die 5 nachten zou blijven. Een eenpersoonskamer, waar we niet altijd blij mee zijn. aangezien we alleen maar tweepersoonskamers hebben en 1 persoon een stuk minder uitgeeft, en bovendien veel alleenreizenden van ons verwachten dat wij 24/7 het entertainmentcomité zijn. Deze gast belde om 20:30 uur dat hij in Amberg was, en dat voor 22 uur inchecken krap werd. Amberg is namelijk precies anderhalf uur rijden. Pepijn heeft dus beloofd te wachten, en afgesproken dat er voor 22 uur nog even telefonisch contact zou zijn waar de gast zich dan bevond. Om 23:45 uur, drie uur en een kwartier later, was de gast er nog steeds niet, en ondanks 4 of 5 pogingen van Pepijn werd het mobiele nummer niet opgenomen. Tijd voor Pepijn om af te sluiten en naar bed te komen.  Toen we beiden in diepe slaap waren, werden we om 01:30 uur uit bed gebeld door iemand die voor de deur stond. Pepijn is in zijn badjas gaan opendoen, en er stond een echtpaar op de stoep die een oudere man kwam afleveren die heftig naar rook en alcohol stonk. Hij leek zich niet te realiseren hoe laat het was en dat Pepijn niet eens schoenen aan had.

De volgende 2 dagen kregen wij een rare indruk van deze man. Hij ging nergens heen, ook niet met het gratis openbaar vervoer, stelde aparte vragen, en deed vooral heel erg onvriendelijk en agressief tegen ons allemaal. Op vrijdagmiddag kwam hij naar Pepijn met de vraag waar zijn auto was. "Euh... u bent hier door 2 mensen afgezet, u had helemaal geen auto toen u hier aankwam...." Daarop wilde de man weten wie dat echtpaar dan was, maar dat wisten wij natuurlijk niet. Ineens kwam hij na even nadenken met de mededeling dat hij autopech had gehad en door de ADAC was geholpen. Na een telefoontje bleken die hem te kunnen helpen, de auto stond in Kötzting. Met een door de ADAC betaalde taxi is hij de auto gaan halen.

De volgende ochtend vroeg hij tijdens het ontbijt aan 1 van onze werkstudentes of je hier 's avonds eigenlijk ook kon eten. Zij vond het nogal een rare vraag, want hij had hier iedere middag en iedere avond al gegeten. Hij ging helemaal uit zijn dak tegen haar, ze was maar een domme Tsjech en ze moest maar eens duits gaan leren, ze begreep er duidelijk maar helemaal niks van.... Daarna stond hij ineens bij Natascha aan de balie met een autokaart. Hij wilde graag naar Braunschweig gaan rijden. Toen zij aan hem vroeg of hij wel wist hoe ver dat was (536 km enkele reis), werd hij ook onredelijk agressief tegen haar. Ze wist duidelijk niet eens waar Braunschweig was, blablabla.... Uiteindelijk kwam eruit dat hij wilde vertrekken. Hij wist niet waar de kamersleutel was, hij wist niet waar zijn portemonnee was, hij had de helft van zijn spullen nog in de kamer, maar hij wilde naar Braunschweig. Het werd niet helemaal duidelijk of hij wel wist dat hij eigenlijk voor nog 2 nachten geboekt had..... Natascha en de kamermedewerkster zijn meerdere keren naar de parkeerplaats gelopen met nog meer gevonden voorwerpen en werden iedere keer getrakteerd op een gemene scheldkannonade. We waren blij toen hij weg was.

Dan hadden we een gast die heerlijk bij ons had gegeten en vol lof was over de keuken, maar bij het afrekenen nog wel even willen zeuren dat het hem hogelijk had geirriteerd dat de pompoensoep groen was. Welke groene kleur?? Die soep is knaloranje..... En maar doorzeuren.... Daarna kwam hij nog even langs de receptie om nog even door te gaan tegen Pepijn. Typisch laagseizoengasten: zo'n ongelukkig leven dat je moeilijk gaat doen in een hotel om negatieve aandacht te krijgen. Gistermiddag kwam hij naar ons toe, met weer nieuwe aandachttrekkerij. Hij wist wel dat de laatste etensbestelling voor 20 uur moest worden opgegeven, maar hij had bedacht dat hij om 21:45 uur kwam eten. Met onze allervriendelijkste glimlach hebben we die bestelling maar even laten gaan, vooral omdat er de dag ervoor alleen 1 soep van € 3,50 en 1 voorgerecht van € 6,90 was gegeten door hem en zijn vrouw.Voor een tientje omzet gaan we ook de keuken geen twee uur langer open houden. 

Morgen checkt bijna iedereen uit, dan kabbelen we nog een paar dagen door voordat we het weekend sluiten. Volgende week hebben we dan onder andere nog een vergadering en een paar andere zakelijk dingetjes.

zaterdag 21 oktober 2017

De laatste twee weken!

Dit seizoen is weer omgevlogen. Het is niet te geloven dat er nog maar 2 weken over zijn totdat we november en december dicht zijn tot Kerst. Eigenlijk zijn we officieel open tot 5 november, maar vanaf 2 november hebben we zoals het er nu uit ziet misschien al geen gasten meer. Volgende week mogen we nog even 1 keer knallen, dan hebben we een superlang weekend wat al bijna helemaal vol geboekt is, met op dinsdag Reformationstag en op woensdag Allerheiligen.

Deze week was het stralend weer, dus hebben we dinsdag heerlijk gewandeld, en gisteren hebben we de ramen van de bibliotheek en de massagepraktijk aan de buitenkant geverfd. Pepijn is enthousiast aan het klussen in en om het pand.

We zijn ook al een beetje in vakantiestemming. We gaan dit jaar backpacken in Azie, omdat ik een waanzinnig goedkope vlucht had gevonden was dat dit jaar te doen. Twee weken geleden konden we dus onze reisinentingen laten vernieuwen. Normaal hebben we nooit last van het prikken, maar ik heb toch wel een paar dagen een erg stijve arm gehad.
Bij deze wil ik ook iedereen op het hart drukken vooral het inentingenboekje wat je als kind hebt gekregen, goed te bewaren! In een van de landen waar wij heen gaan, heerst een mazelenepidemie, en veel mensen in NL geboren tussen 1965 en 1975 blijken onvoldoende of niet ingeent tegen mazelen. Wij horen dus beiden tot de risicogroep, en hadden geen idee of we wel de juiste mazelenprik gehad hebben als kind. Het boekje was natuurlijk nergens te vinden.... Als je echter onnodig een extra keer BMR laat prikken, terwijl je wél ingeent was, kun je mogelijk als volwassene flink ziek worden van die prik. Onze duitse huisarts wilde de injectie daarom dus eigenlijk niet zomaar lichtzinnig geven.
Ik kreeg echter online een goede tip:
als je geboren bent na 1970, en je hebt je shots in Nederland via een campagne van overheidswege gehad (dus niet privé via de huisarts, maar via een consultatiebureau, via de schoolarts of in een sporthal), is er een kansje dat het RIVM deze gegevens misschien heeft. Ik heb ongelofelijk geluk, het centrale archief van het RIVM Zuid-Holland bleek ál mijn inentingsgegevens te hebben! De bijzonder aardige mevrouw kon zo alles oplepelen uit haar database. In maart 1982 blijk ik voorzien van een deugdelijke mazeleninjectie. Lang leve de Nederlandse ambtenarij!
Pepijn is echter geboren in 1969, en heeft niet dat geluk. Ik heb het RIVM Regio Eindhoven gesproken, maar helaas hebben ze niks van voor 1970.... Volgens de huisartsenpraktijk uit zijn jeugd (de huisarts is er nog steeds!) is de kans echter 99% dat ook hij is ingeent, al hebben ze geen gegevens meer. Pepijn denkt dat hij mogelijk zelfs de mazelen gehad heeft als kind, hij weet nog dat hij in quarantaine moest, dus dan ben je zowiezo ook beschermd.


Vorige week had ik nog een avontuur: ik zou een collega in Cham die erg omhoog zat een paar dagen gaan helpen als serveerster. Het plan was, dat als het wederzijds beviel, ik dan in de winter 2-3 dagen daar zou blijven werken. In de winter is het hier door de weeks toch dooie boel overdag, en een beetje een zakcentje bijverdienen is nooit weg. Bovendien moet je als zelfstandige in Duitsland een godsvermogen betalen aan het ziekenfonds en bouw je geen pensioen e.d. op, en dat kan je mooi ondervangen met een bijbaantje. Het voordeel van deze baan was dat je nooit 's avonds, en nooit op zon- en feestdagen moest werken, precies wanneer het hier het drukste is. Tot zover de theorie.... Zij waren heel erg blij met mij, maar ik niet met hen. Laten we zeggen dat ze nogal de wet overtraden.... Ik ben na 6,5 uur naar huis gegaan, toen ik nog steeds geen pauze had gehad, zelfs geen glaasje water van ze kreeg, en ik nog steeds geen contract of wat dan ook op papier had gezien. Uiteindelijk na een hoop gezeur heb ik eindelijk zwart op wit in een email dat ze mij gaan uitbetalen voor de gewerkte dag. Eerst wilden ze mij ook nog afschepen met een of andere tegoedbon, om te verhullen dat ik daar zwart liep. Dat was nog een leuke geworden als ik een bedrijfsongeval had gehad... "Nee hoor, die mevrouw kennen wij niet..." Ik overweeg wel om voor de winter een bijbaantje te zoeken als ik terug ben van vakantie. Het financiele voordeel in ziekenfondspremies is alleen al zo groot dat we een dief van eigen portemonnee zouden zijn, en mocht het weer niet sneeuwen dan hoeven we hier niet samen te zijn overdag.

dinsdag 3 oktober 2017

Lang weekend

Zo, we hebben het lange weekend weer overleefd. We waren 4 dagen helemaal vol, vandaag is iedereen vertrokken, en zijn we vandaag en morgen helemaal leeg. We vinden het wel prima, we zitten er een beetje doorheen. Ik heb zojuist een heerlijk middagdutje gedaan, en Pepijn is in de werkplaats aan het klussen. De medewerksters zijn net naar huis, eentje komt morgen terug om de rest van kamers te doen. Pepijn en ik zijn vandaag met de Ruhetag dus nergens heen, na een paar dagen mooi weer hoosde het vandaag van de regen, dus we gaan morgen een dagje de deur uit.

De komende weken zien we qua boekingen een gebruikelijk patroon voor oktober: de weekenden druk, door de weeks heel erg leeg. Dat is op zich niet zo erg, er kan door de weeks uitgebreid geklust worden, het kantoor ziet er na een drukke zomer uit alsof er een papierbom ontploft is, en de boekhouding van september kan gedaan worden. Vorige week heb ik woensdag en donderdag twee dagen enthousiast buiten kunnen verven, er is nog een klein stukje balkonhek over, en dan is dat gereed voor de winter. De tuinbankjes mogen ook nog wel een likje, maar dit jaar schiet het beter op dan vorig jaar. Vandaag mogen we echter buiten niet klussen - op een feestdag mag je in Duitsland niet aan je huis of tuin werken, ook niet als het een algemene feestdag is en geen christelijke.

Ik had natuurlijk voor het weekend weer veel te veel verse produkten ingekocht, dus ik duik nu maar eens de keuken in om een aantal groentes tot soep te verwerken.

woensdag 6 september 2017

En toen was het herfst!

En toen was het ineens alweer september! Het is hier in augustus flink druk geweest, nu is het iets rustiger. Vorig weekend is het mooie warme weer opeens ingezakt, en is het snel herfst geworden. Dat betekent fors lagere temperaturen en neerslag. De plantjes op het terras staan al een beetje bruin te worden, en ik zit nu met een vest aan in de receptie. Het zou de hele week zo tussen de 14 en 16 graden moeten worden. We hopen dat er daarna weer mooi nazomerweer komt, het is niet echt lekker wandelweer voor september. Wij hebben deze week maar vast winterbanden voor de nieuwe Kangoo gekocht, de nachttemperaturen zijn al best fris, en er kwam een niet-te-missen aanbieding langs inclusief Renault-velgen. In september en oktober proberen we altijd het houtwerk buiten nog een verfje te geven voor de winter, maar dat zit er deze week niet in.

Zoals ieder jaar, komt bij ons de vermoeidheid van de afgelopen maanden er uit. We zijn gisteren op onze Ruhetag dan ook niet gaan wandelen, daar voelden we ons een beetje te moe voor, ondanks dat het weer ineens best wel aardig was. Vorige week hebben we een zeer zware wandeling van meer dan 20 km gedaan, over de bergkam van Eck tot Reisflecksattel en dan naar Lohberghütte, en daarvan hebben we de hele week best wel spierpijn gehad. Aangezien ik dringend een nieuwe zonnebril op sterkte nodig had, en onze vaste opticien alleen deze week een leuke korting op zonnebrillen had, zijn we naar Cham gereden. De opticien zit aan de overkant van onze accountant, dus we hebben meteen de boekhouding daar gebracht. Daarna hebben we gewoon in Cham en Regen een beetje rondgekeken. We hebben 's avonds in Zwiesel een nieuw restaurant uitgeprobeerd, een aantal Syriers hebben daar een leuke tent geopend. We waren zeer te spreken over het eten, alleen was de bediening duidelijk nog niet op elkaar ingespeeld, dus het duurde een beetje lang. We hadden de hele avond, dus dat was niet erg.

Vandaag hadden we de gebruikelijke woensdag-papier-puinhoop in kantoor, dat is de straf van dinsdag vrij nemen. De boekingen voor oktober lopen op dit moment aardig, veel mensen verwachten dus dat het nog aardig weer gaat worden.